1. Szkolenie okresowe bhp dla osób na stanowiskach administracyjno-biurowych

2. Wybrane regulacje prawne z zakresu prawa pracy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy

4. System ochrony pracy w Polsce

11. Obowiązki pracodawcy

21. Organizacja i metodyka szkoleń w zakresie BHP

22. Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy Grupa osób podlegająca szkoleniu w dziedzinie BHP Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych Szkolenie wstępne Szkolenie stanowiskowe Szkolenie okresowe Przed rozpoczęciem pracy u danego pracodawcy Przed podjęciem pracy na danym stanowisku W formie instruktażu nie rzadziej niż raz na 3 lata, a tam gdzie szczególnie duże zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników, nie rzadziej niż raz w roku. Pierwsze szkolenie w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach

23. Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy Grupa osób podlegająca szkoleniu w dziedzinie BHP Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń Osoby będące pracodawcami Szkolenie wstępne Szkolenie stanowiskowe Szkolenie okresowe Prowadzą jednostki organizacyjne Szkolenie przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat. Pierwsze szkolenie okresowe osób zatrudnionych na tych stanowiskach przeprowadza się w okresie do 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach inne osoby kierujące pracownikami (kierownicy, mistrzowie, brygadziści, itp.) Instruktaż ogólny odbywają, przed dopuszczeniem do wykonywania pracy , Instruktaż ogólny prowadzi pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy

24. Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy Grupa osób podlegająca szkoleniu w dziedzinie BHP Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń Projektanci, konstruktorzy, maszyn i innych urządzeń technicznych Szkolenie wstępne Szkolenie stanowiskowe Szkolenie okresowe Przed rozpoczęciem pracy u danego pracodawcy Szkolenie przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat. Pierwsze szkolenie okresowe osób zatrudnionych na tych stanowiskach przeprowadza się w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach Technolodzy organizatorzy i inni pracownicy inżynieryjno-techniczni. Przed rozpoczęciem pracy u danego pracodawcy

25. Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy 1) których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy Grupa osób podlegająca szkoleniu w dziedzinie BHP Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń Pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy Szkolenie wstępne Szkolenie stanowiskowe Szkolenie okresowe Przed rozpoczęciem pracy u danego pracodawcy Szkolenie przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat (dla administracyjno-biurowych 6 lat). Pierwsze szkolenie okresowe osób zatrudnionych na tych stanowiskach przeprowadza się w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach Pracownicy administracyjno-biurowi i inni nie wymienieni wcześniej 1) Przed rozpoczęciem pracy u danego pracodawcy

26. Obowiązki osoby kierującej pracownikami

28. Obowiązki i prawa pracownika

31. Profilaktyczna ochrona zdrowotna

39. Ochrona pracy kobiet

47. 18 20 28

48. Ochrona pracy młodocianych

58. Wypadki przy pracy, choroby zawodowe, świadczenia

67. Skutki ekonomiczne niewłaściwych warunków pracy

70. Choroby zawodowe

74. Środki ochrony indywidualnej

87. Dobór środków ochrony

96. Postęp w zakresie oceny zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz w zakresie metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i życia pracowników

98. Ocena ryzyka zawodowego

106. Czynniki szkodliwe, uciążliwe i niebezpieczne występujące w procesie pracy

107. Czynniki środowiska pracy

111. Promieniowanie elektromagnetyczne

118. Ocena zagrożeń czynnikami szkodliwymi uciążliwymi i niebezpiecznymi, metody likwidacji lub ograniczenia

119. Pomiary czynników

126. Problemy związane z organizacją stanowisk pracy, przy pracy biurowej, z uwzględnieniem zasad ergonomii, w tym stanowisk wyposażonych w monitory ekranowe i inne urządzenia biurowe

128. Pomieszczenia i stanowiska pracy

136. Oświetlenie pomieszczeń pracy

143. Praca przy komputerze

152. Instrukcja bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku administracyjno-biurowym wyposażonym w monitor ekranowy

158. Znaki BHP

165. Postępowanie w razie wypadków i w sytuacjach zagrożeń (np. pożaru, awarii), w tym zasady udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku

167. Udzielanie I pomocy w razie wypadku

168. ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA – art.162 kk § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażania siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Nie podlega karze, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu, albo w warunkach, w których możliwa jest natychmiastowa pomoc ze strony instytucji lub osoby bardziej do tego powołanej.

169. WZÓR ŁAŃCUCHA RATOWNICZEGO Zabezpieczenie Rozpoznanie Wezwanie pomocy Przebieg udzielania pomocy w nagłych wypadkach, najlepiej przedstawia Łańcuch Ratunkowy. Składa się z kilku ogniw, które we wzorcowym przebiegu akcji ratunkowej zachodzą na siebie. Najważniejszym elementem łańcucha jest udzielenie pomocy na miejscu i późniejsze zapewnienie, w możliwie najkrótszym czasie, kwalifikowanej pomocy lekarskiej. 1-sza pomoc Pomoc lekarska

170. Zasady postępowania w razie wypadku: 1. ocena zdarzenia 2. usunięcie czynnika działającego na poszkodowanego 3. ewakuacja ofiary z miejsca zagrożenia 4. rozpoznanie – ocena poszkodowanego 5. reanimacja 6. zabezpieczenie miejsca wypadku 7. wezwanie pomocy

173. MANEWR RAUDKEGO W SAMOCHODZIE

174. ROZPOZNANIE Ilość poszkodowanych Przed przystąpieniem do segregacji, wezwania pomocy i udzielania pierwszej pomocy, należy dokładnie i dość szybko spenetrować miejsce zdarzenia i odnaleźć wszystkie ofiary wypadku. Wygląd ogólny Często bywa tak, że już wzrokowo potrafimy ocenić niektóre urazy lub stan poszkodowanego. Należy tu wymienić przede wszystkim amputacje urazowe, krwotoki (poplamione ubranie, plama krwi na podłodze itp.), deformacje ciała, kolor skóry, zachowanie się osoby. Poza tym widząc np. poważnie uszkodzony pojazd w wypadku drogowym, należy przypuszczać iż pasażerowie doznali ciężkich obrażeń wewnętrznych (uszkodzenia narządów jamy brzusznej, kręgosłupa). Zatem, jeśli mechanizm urazu sugeruje możliwość takich obrażeń postępujemy bardzo delikatnie i unieruchamiamy szyję kołnierzem. Sprawdzenie świadomości Ogólnie przyjętą zasadą oceny świadomości w pierwszej pomocy jest prosty schemat: ZAPYTAJ, DOTKNIJ. By sprawdzić reakcję poszkodowanego stajemy od niego w bezpiecznej odległości i zadajemy głośne proste pytanie, np.: "Czy Pan/Pani mnie słyszy?! Co się stało ?! Proszę otworzyć oczy!".

176. MASAŻ SERCA Serce leżące pomiędzy mostkiem a kręgosłupem zostaje uciśnięte, co powoduje wyciśnięcie krwi z komór do małego i dużego krwiobiegu. Po zaprzestaniu ucisku następuje powtórne odkształcenie się ściany klatki piersiowej, co pozwala na napełnienie się krwią komór serca. Dostateczne krążenie krwi i ciśnienie tętnicze uzyskuje się wykonując masaż z szybkością ok.100 uciśnięć na minutę. Nacisk na mostek wykonuje się 30 razy, po czym dwa wdechy (każdy trwający około 1 sekundę). Cykl (30/2 ) powtarza się. Zgodnie z nowymi postanowieniami Europejskiej Rady Resuscytacji, cykl jest taki sam dla jednego jak i dwóch ratowników. System 30/2 stosuje się także u dzieci, uwzględniając oczywiście mniejszą ilość wdmuchiwanego powietrza i większe tempo uciśnięć (ok.120-130 na minutę). Trzeba pamiętać, że im mniejsze dziecko, tym nacisk na klatkę piersiową maleje (u niemowlęcia głębokość ucisku wynosi ok.2 cm. i wykonuje się go dwoma palcami).

177. SZTUCZNE ODDYCHANIE Europejska Rada Resuscytacji przyjęła 2 metody sztucznego oddychania: "usta-usta", "usta-nos„. Najczęściej stosowana jest metoda "usta-usta". W celu jej przeprowadzenia kładziemy jedną rękę na czole pacjenta zatykając jednocześnie palcami jego nos, a drugą ręką odciągamy żuchwę, aby usta były rozchylone. Następnie należy wykonać dwa wdechy ściśle i szeroko obejmując usta poszkodowanego własnymi ustami. Sztuczne oddychanie prowadzi się z częstotliwością ok.15-20 wdechów na minutę u dorosłego, a u niemowląt i małych dzieci ok.30-40 wdechów na minutę. Jeśli pod ręką ma się maseczkę, wówczas powietrze wdmuchuje się przez nią. Zapobiega ona bezpośredniemu kontaktowi ratownika z ustami i wydzielinami poszkodowanego.

185. CHWYT HEIMLICHA Jeśli pacjent jest przytomny ratownik staje za nim i obejmuje go oburącz za brzuch tak, aby dłonie zetknęły się na brzuchu powyżej pępka. Nagłym ruchem przyciska go mocno do siebie. W ten sposób ciało obce zostaje "wyciśnięte" z tchawicy w skutek zwiększenia się tłoczni brzusznej działającej następnie na klatkę piersiową. Czynność tę wykonujemy 5 razy lub do momentu wydostania się ciała obcego. Jeśli pacjent leży (ale jest przytomny!), ratownik klęka przed nim układając obie dłonie na nadbrzuszu ponad pępkiem. Następnie gwałtownym lecz płynnym ruchem wciska brzuch. Manewr Heimlicha jest jednak dość ryzykowny, gdyż grozi uszkodzeniami narządów wewnętrznych. Dlatego stosuje się go tylko w przypadkach skrajnych, bezpośrednio zagrażających życiu. Poza tym nie powinien być stosowany przez osoby przypadkowe. Manewru Heimlicha nie wolno stosować u: kobiet ciężarnych, małych dzieci, nieprzytomnych oraz u bardzo otyłych Jeśli ratowana osoba traci przytomność udrażniamy jej drogi oddechowe i sprawdzamy oddech, ponieważ u nieprzytomnych wiotczeją mięśnie wokół krtani, co niekiedy powoduje udrożnienie dróg oddechowych. Jeżeli oddech nie powrócił, należy wykonać 5 prób wdechów (tak aby chociaż 2 wdechy były skuteczne), a w przypadku niepowodzenia rozpocząć uciskanie klatki piersiowej (tak jak podczas masażu serca).

188. Zagadnienia ochrony przeciwpożarowej

189. Obowiązki obywateli w przypadku zauważenia pożaru lub innego zagrożenia (art. 9 ustawy) Art. 9. Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, obowiązany jest niezwłocznie (1)zawiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia (2)oraz centrum powiadamiania ratunkowego lub jednostkę ochrony przeciwpożarowej albo Policję bądź wójta albo sołtysa, (3) pomóc w ewakuacji ludzi. 1) Zawiadomić osoby o zaistniałym zagrożeniu lub sytuacji mogącej stwarzać dla nich niebezpieczeństwo oznacza, że każdy ma obowiązek ostrzegania osób przed sytuacją zagrażającą ich zdrowiu lub życiu w celu jej uniknięcia lub przeciwdziałania. 2) Powiadomienie służb ratowniczych o powstałym zagrożeniu realizowane jest głównie telefonicznie na numery alarmowe tych służb lub pogotowi technicznych. 3) Pomoc w ewakuacji ludzi oznacza, że każdy ma obowiązek udzielenia pomocy ludziom znajdującym się w niebezpieczeństwie. Dotyczy to obowiązku ratowania zagrożonego życia lub zdrowia ludzi.

193. Charakterystyka zagrożenia pożarowego i wybuchowego w odniesieniu do obiektów użyteczności publicznej, zakładów produkcyjnych i magazynów oraz zasady postępowania na wypadek pożaru winny być zawarte w instrukcji bezpieczeństwa pożarowego [ § 6 Właściciele, zarządcy lub użytkownicy obiektów bądź ich części stanowiących odrębne strefy pożarowe, przeznaczonych do wykonywania funkcji użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego, produkcyjnych, magazynowych oraz inwentarskich, zapewniają i wdrażają do użytku instrukcje bezpieczeństwa pożarowego. Rozporządzenie MSW i A z dnia 07. 06. 2010r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 109, poz. 719 z 2010r.)]. Zagrożenia pożarowe i wybuchowe

200. Znaki bezpieczeństwa Znaki ewakuacyjne Strzałki krótkie - do stosowania z innymi znakami Strzałka długa - do samodzielnego stosowania Znak stosowany do oznakowania wyjść używanych w przypadku zagrożenia Znak stosowany nad drzwiami skrzydłowymi, które są wyjściami ewakuacyjnymi (drzwi prawe lub lewe) Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia: może kierować w lewo lub prawo Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia schodami w górę, na lewo lub prawo Znak wskazuje kierunek do wyjścia w wypadku zagrożenia. Kierunek drogi ewakuacyjnej Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej Wyjście ewakuacyjne Wyjście ewakuacyjne Drzwi ewakuacyjne

201. Znak stosowany łącznie ze znakiem poprzednim na przesuwnych drzwiach wyjścia ewakuacyjnego. Strzałka powinna wskazywać kierunek otwarcia drzwi przesuwnych Znak ten może być stosowany a) w miejscu, gdzie niezbędne jest stłuczenie szyby dla uzyskania dostępu do klucza lub systemu otwarcia b) gdzie niezbędne jest rozbicie przegrody dla uzyskania wyjścia Znak ten jest umieszczony na drzwiach dla wskazania kierunku otwierania Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia schodami w dół, na lewo lub prawo Znak ten jest umieszczany na drzwiach dla wskazania kierunku otwierania Przesunąć w celu otwarcia Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej Pchać, aby otworzyć Ciągnąć, aby otworzyć Stłuc, aby uzyskać dostęp schodami w dół

202. Ochrona przeciwpożarowa Znaki bezpieczeństwa Znak stosowany do wskazania przycisku pożarowego lub ręcznego sterowania urządzeń g aśniczych Znak wskazuje usytuowanie dostępnego telefonu przeznaczonego do ostrzeżenia w razie zagrożenia pożarowego Znak samodzielny lub łączony ze znakiem "Uruchamianie ręczne" Wskazuje usytuowanie gaśnicy Do wskazania przycisku pożarowego lub ręcznego sterowania urządzeń gaśniczych Do stosowania w miejscach, gdzie palenie tytoniu może być przyczyną zagrożenia pożarowego Do stosowania w miejscach, gdzie palenie tytoniu lub otwarty ogień może być przyczyną zagrożenia pożarowego Do stosowania we wszystkich przypadkach, kiedy użycie wody do gaszenia pożaru jest zabronione Uruchamianie ręczne Hydrant wewnętrzny Telefon do użycia w stanie zagrożenia Palenie tytoniu zabronione Alarmowy sygnalizator akustyczny Zakaz używania otwartego ognia Palenie tytoniu zabronione Gaśnica Zakaz gaszenia wodą

203. Ochrona przeciwpożarowa Znaki bezpieczeństwa Znak stosowany jest dla uniknięcia podawania zestawu indywidualnych znaków dla sprzętu pożarniczego Znak stosowany jest do oznaczenia drabiny trwale związanej z obiektem i przeznaczonej do działań ratowniczo-gaśniczych straży pożarnej Tylko łącznie ze znakami wskazującymi sprzęt pożarniczy lub urządzenia sygnalizacji pożarowej i sterowania ręcznego dla wskazania kierunku do miejsca rozmieszczenia sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego Znak używany w przypadkach, gdy ewentualna przeszkoda stanowiłaby szczególne niebezpieczeństwo Do wskazania obecności materiałów łatwo zapalnych Do wskazania obecności materiałów utleniających się Do wskazania możliwości występowania atmosfery wybuchowej gazów palnych lub materiałów wybuchowych Zestaw sprzętu pożarniczego Nie zastawiać Drabina Niebezpieczeństwo pożaru - materiały łatwo zapalne Kierunek do miejsca rozmieszczenia Niebezpieczeństwo pożaru - materiały utleniające Niebezpieczeństwo pożaru - materiały wybuchowe sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego

204. CIEPŁO PALIWO GAZ, CIECZ, CIAŁO STAŁE POWIETRZE AZOT, TLEN Warunki powstania pożaru

205. Zastosowanie gaśnic gaśnice CO 2 ; gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym A B C; gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym B C; gaśnice pianowe; gaśnice płynowe z dodatkowym wodnym roztworem środka. Pożary cieczy i materiałów stałych topiących się , np.: benzyny, tłuszczy, farb, olejów, smoły, rozpuszczalników itp. gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym A BC; gaśnice płynowe z dodatkowym roztworem środka; gaśnice pianowe. Pożary materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego , których normalne spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli, np.: drewna, papieru, węgla, słomy, tworzyw sztucznych, tekstyliów itp. Typy gaśnic przenośnych Rodzaj palącego się materiału i sposób jego spalania Grupa pożaru Zakres stosowania środków gaśniczych

206. Zastosowanie gaśnic do odp. grup pożarów F gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym metale . gaśnice płynowe do tłuszczów i urządzeń pod napięciem Pożary metali , np.: aluminium, sodu, potasu, litu, magnezu i ich związków. tłuszczów i olejów w urządzeniach kuchennych gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym AB C ;gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym B C ; Pożary gazów , np.: acetylenu, butanu, metanu, propanu, wodoru, gazu ziemnego i miejskiego itp. Typy gaśnic przenośnych Rodzaj palącego się materiału i sposób jego spalania Grupa pożaru Zakres stosowania środków gaśniczych

207. Przykładowe oznaczenie gaśnicy Pole opisowe 1 Piktogramy dla grup pożarowych Grupa A - pożary ciał stałych głównie pochodzenia organicznego z występowaniem zjawiska żarzenia i płomieni Grupa B - pożary cieczy palnych lub materiałów topiących się Grupa C - pożary gazów Grupa D - pożary metali Grupa F – tłuszczów i olejów szczególnie w urządzeniach kuchennych Pole opisowe 2 Pole opisowe 3 Pole opisowe 4 Pole opisowe 5 F

212. Gasić ogień w kierunku wiatru (z wiatrem ) Palące się powierzchnie gasić rozpoczynając od brzegu ! Pożary substancji kapiących i płynących gasić strumieniem skierowanym od góry do dołu ! Pożary ścian gasić strumieniem skierowanym od dołu do góry! Stosować wystarczającą liczbę gaśnic - nigdy jedną po drugiej Zwracać uwagę na możliwość ponownego rozpalenia się ognia Nigdy nie wieszać gaśnic po użyciu na stałe miejsce. Najpierw zlecić ponowne napełnienie! Zasady gaszenia ognia za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego

217. Postępowanie po ustąpieniu pożaru Ponowne wchodzenie do pomieszczeń objętych wcześniej pożarem możliwe jest dopiero po udzieleniu stosownego zezwolenia przez straż pożarną lub kierownictwo zakładu (również sąsiadujące części budynku mogą być uszkodzone wskutek oddziaływania pożaru). Ponowne doprowadzenie podręcznego sprzętu gaśniczego do stanu sprawności (zlecenie ponownego napełnienia gaśnic używanych w czasie pożaru) .

218. Niektóre obowiązki : 1/administracji terenowej Wójt, burmistrz, albo prezydent miasta, na których terenie znajduje się instalacja mogąca spowodować nadzwyczajne zagrożenia środowiska, zobowiązani są do sporządzenia planu operacyjno-ratowniczego na wypadek wystąpienia takiego zagrożenia. Substancje niebezpieczne 2/Inwestora i użytkownika: Inwestor i użytkownik instalacji mogącej spowodować nadzwyczajne zagrożenia są zobowiązani do sporządzenia raportu bezpieczeństwa . Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o właściwościach fizycznych, chemicznych i biologicznych stosowanych w zakładzie chemikaliów.