2. O xesto máis provocativo e escandaloso de Xesús foi,
sen dúbida, a súa forma de acoller con simpatía
especial a pecadoras e pecadores, excluídos polos
dirixentes relixiosos e marcados socialmente pola súa
conduta á marxen da Lei.
O que máis irritaba era o seu costume de comer
amigablemente con eles.

3. De ordinario, esquecemos que XesúsDe ordinario, esquecemos que Xesús
creou unha situación sorprendentecreou unha situación sorprendente
na sociedade do su tempo.na sociedade do su tempo.
Os pecadores non fuxían del.Os pecadores non fuxían del.
Ao contrario, séntense atraídos polaAo contrario, séntense atraídos pola
súa persoa e a súa mensaxe.súa persoa e a súa mensaxe.

4. Lucas dinos que
“os pecadores e
os publicanos
soían achegarse
a Xesús para
escoitalo”.
Ao parecer,
encontran nel unha
acollida e
comprensión que
non encontran en
ningunha outra
parte.

5. Mentres tanto, os sectores fariseos e os doutores da Lei,Mentres tanto, os sectores fariseos e os doutores da Lei,
os homes de maior prestixio moral e relixioso ante o pobo,os homes de maior prestixio moral e relixioso ante o pobo,
só saben criticar escandalizados o comportamento desó saben criticar escandalizados o comportamento de
Xesús:Xesús: “Ese acolle os pecadores e come con“Ese acolle os pecadores e come con
eles”eles”.. Como pode un home de Deus comer naComo pode un home de Deus comer na mesmamesma
mesamesa con aquela xente pecadora e indesexable?con aquela xente pecadora e indesexable?

6. Xesús nunca fixoXesús nunca fixo
caso das súascaso das súas
críticas.críticas.
Sabía que DeusSabía que Deus
non é o Xuíznon é o Xuíz
severo e rigorososevero e rigoroso
do que falabando que falaban
con tantacon tanta
seguridadeseguridade
aqueles mestresaqueles mestres
que ocupaban osque ocupaban os
primeiros asentosprimeiros asentos
nas sinagogas.nas sinagogas.
El coñece ben oEl coñece ben o
corazón do Pai.corazón do Pai.

7. Deus entendeDeus entende
os pecadores;os pecadores;
ofrece o seuofrece o seu
perdón aperdón a
todos; nontodos; non
exclúe aexclúe a
ninguén;ninguén;
perdóaoperdóao
todo.todo.
Ninguén ha deNinguén ha de
escurecer eescurecer e
desfigurar odesfigurar o
seu perdónseu perdón
insondable einsondable e
gratuíto.gratuíto.

8. Por iso, Xesús ofrécelles a súa comprensiónPor iso, Xesús ofrécelles a súa comprensión
e a súa amizade.e a súa amizade.
Aquelas prostitutas e recadadores han de sentirseAquelas prostitutas e recadadores han de sentirse
acollidos por Deus.acollidos por Deus.
É o primeiro. Nada teñen que temer.É o primeiro. Nada teñen que temer.

9. Poden sentar á súa mesa, poden beber viñoPoden sentar á súa mesa, poden beber viño
e cantar cánticos a carón de Xesús.e cantar cánticos a carón de Xesús.
A súa acollida vainos curando por dentro.A súa acollida vainos curando por dentro.
Libéraos da vergoña e da humillación.Libéraos da vergoña e da humillación.
Devólvelles a ledicia de vivir.Devólvelles a ledicia de vivir.

10. Xesús acólleos talXesús acólleos tal
como son,como son,
sen esixirllessen esixirlles
previamente nada.previamente nada.
Vailles contaxiandoVailles contaxiando
a súa paz e a súaa súa paz e a súa
confianza en Deus,confianza en Deus,
sen estar seguro desen estar seguro de
que responderánque responderán
cambiando decambiando de
conduta.conduta.

11. Faino confiando
totalmente na
misericordia de
Deus que xa os
está esperando
cos brazos
abertos, como
un pai bo que
corre ao
encontro do seu
fillo perdido.

12. A primeira tarefa dunhaA primeira tarefa dunha
Igrexa fiel a Xesús non é condenarIgrexa fiel a Xesús non é condenar
os pecadores senón comprendelosos pecadores senón comprendelos
e acollelos amigablemente.e acollelos amigablemente.
En Roma puiden comprobar hai uns meses que,En Roma puiden comprobar hai uns meses que,
sempre que o Papa Francisco insistía en quesempre que o Papa Francisco insistía en que
Deus perdoa sempre, perdona todo, perdoa aDeus perdoa sempre, perdona todo, perdoa a
todos...,todos...,
a xente aplaudía cona xente aplaudía con
entusiasmoentusiasmo..

13. Seguramente é o que moitaSeguramente é o que moita
xente de fe pequena exente de fe pequena e
vacilante necesita escoitarvacilante necesita escoitar
hoxe con claridade dahoxe con claridade da
Igrexa.Igrexa.

14. O XESTO MÍAS ESCANDALOSO
O xesto máis provocativo e escandaloso de Xesús foi, sen dúbida, a súa forma de acoller con simpatía
especial a pecadoras e pecadores, excluídos polos dirixentes relixiosos e marcados socialmente pola súa conduta
á marxe da Lei. O que máis irritaba era o seu costume de comer amigablemente con eles.
De ordinario, esquecemos que Xesús creou unha situación sorprendente na sociedade do seu tempo.
Os pecadores non foxen del. Ao contrario, séntense atraídos pola súa persoa e a súa mensaxe. Lucas dinos que “os
pecadores e os publicanos soían achegarse a Xesús para escoitalo”. Ao parecer, encontran nel unha acollida e
comprensión que non encontran en ningunha outra parte.
Mentres tanto, os sectores fariseos e os doutores da Lei, os homes de maior prestixio moral e relixioso
ante o pobo, só saben criticar escandalizados o comportamento de Xesús: “Ese acolle os pecadores e come con
eles”. Como pode un home de Deus comer na mesma mesa con aquela xente pecadora e indesexable?
Xesús nunca fixo caso das súas críticas. Sabía que Deus non é o Xuíz severo e rigoroso do que falaban
con tanta seguridade aqueles mestres que ocupaban os primeiros asentos nas sinagogas. El coñece ben o corazón
do Pai. Deus entende os pecadores; ofrece o seu perdón a todos; non exclúe a ninguén; perdóao todo. Ninguén ha
de escurecer e desfigurar o seu perdón insondable e gratuíto.
Por iso, Xesús ofrécelles a súa comprensión e a súa amizade. Aquelas prostitutas e recadadores han
de sentirse acollidos por Deus. É o primeiro. Nada teñen que temer. Poden sentar á súa mesa, poden beber viño e
cantar cánticos a carón de Xesús. A súa acollida vainos curando por dentro. Libéraos da vergoña e da humillación.
Devólvelles a ledicia de vivir.
Xesús acólleos tal como son, sen esixirlles previamente nada. Vailles contaxiando a súa paz e a súa
confianza en Deus, sen estar seguro de que responderán cambiando de conduta. Faino confiando totalmente na
misericordia de Deus que xa os está esperando cos brazos abertos, como un pai bo que corre ao encontro do seu
fillo perdido.
A primeira tarefa dunha Igrexa fiel a Xesús non é condenar os pecadores senón comprendelos e
acollelos amigablemente. En Roma puiden comprobar hai uns meses que, sempre que o Papa Francisco insistía en
que Deus perdoa sempre, perdoa todo, perdoa a todos..., a xente aplaudía con entusiasmo. Seguramente é o que
moita xente de fe pequena e vacilante necesita escoitar hoxe con claridade da Igrexa.
José Antonio Pagola