1. 30 de marzo de 2014
4º Coresma (A)
Xoán 9, 1- 41
Rede evanxelizadora BUENAS
NOTICIAS
Xesús é tamén para os excluídos.
Pásao.
José Antonio Pagola
Música:Montovani orquesta
Present:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
2. É cego de nacemento.
Nin el nin seus pais teñen culpa ningunha, pero o seu
destino quedará marcado para sempre.
A xente mírao como un pecador castigado por Deus.
Os discípulos de Xesús pregúntanlle se o pecado é do
cego o de seus pais.
3. Xesús mírao de maneira diferente.
Desde que o viu, só pensa en rescatalo
daquela vida desgraciada de mendigo,
desprezado por todos como pecador.
El séntese chamado por Deus a defender,
acoller e curar precisamente os que viven
excluídos e humillados.
4. Despois dunha curación traballosa na que tamén el
tivo que colaborar con Xesús, o cego descobre por vez
primeira a luz.
O encontro con Xesús cambiou a súa vida.
Por fin poderá gozar dunha vida digna, sen temor a
avergoñarse ante ninguén.
5. Engánase. Os dirixentes relixiosos séntense
obrigados a controlar a pureza da relixión.
Eles saben quen non é pecador e quen está en pecado.
Eles decidirán se pode ser aceptado na
comunidade relixiosa.
6. O mendigo curado confesa abertamente que foi Xesús quen se
lle achegou e o curou, pero os fariseos rexéitano irritados:
“Nós sabemos que ese home é un pecador”.
7. Os fariseos non o
poden aguantar: “En
pecado naciches de
pés a cabeza e,
ti vasnos dar leccións
a nós?”.
O home insiste
en defender a
Xesús:
é un profeta,
vén de Deus.
8. O evanxelista
di que,
“cando Xesús
oíu que o
expulsaran,
foi a
encontrarse
con el”.
O diálogo é breve.
Cando Xesús lle
pregunta se cre no
Mesías, o expulsado
di:
“E, quen é, Señor, para que crea nel?”.
10. Así é Xesús.
El vén sempre
ao encontro
daqueles que non
son acollidos
oficialmente pola
relixión.
11. Os que non teñen sitio nas nosas igrexas
teñen un lugar privilexiado no seu corazón.
Non abandona aos que o buscan e o amanNon abandona aos que o buscan e o aman
aínda que sexan excluídos das comunidades
e institucións relixiosas.
12. Quen llevará hoxe esta mensaxe de Xesús ata
eses colectivos que, en calquera momento,
escoitan condenas públicas inxustas de
dirixentes relixiosos cegos; que se achegan ás
celebracións cristiás con temor a ser
recoñecidos; que non poden comungar con paz
nas nosas eucaristías; que se ven obrigados a
vivir a súa fe en Xesús no silencio do seu corazón,
case de maneira secreta e clandestina?
13. Amigos e amigas descoñecidos, non o
esquezades: cando os cristiáns vos
rexeitamos, Xesús estavos acollendo.
14. PARA EXCLUÍDOS
É cego de nacemento. Nin el nin seus pais teñen culpa ningunha, pero o seu destino quedará
marcado para sempre. A xente mírao como un pecador castigado por Deus. Os discípulos de Xesús pregúntanlle
se o pecado é do cego ou de seus pais.
Xesús mírao de maneira diferente. Desde que o viu, só pensa en rescatalo daquela vida desgraciada
de mendigo, desprezado por todos como pecador. El séntese chamado por Deus a defender, acoller e curar
precisamente os que viven excluídos e humillados.
Despois dunha curación traballosa na que también el tivo que colaborar con Xesús, o cego descobre
por vez primeira a luz. O encontro con Xesús cambiou a súa vida. Por fin poderá fozar dunha vida digna, sen
temor a avergoñarse ante ninguén.
Engánase. Os dirixentes relixiosos séntense obrigados a controlar a pureza da relixión. Eles saben
quen non é pecador e quen está en pecado. Eles decidirán se pode ser aceptado na comunidade relixiosa.
O mendigo curado confesa abertamente que foi Xesús quen se lle achegou e o curou, pero os
fariseos rexéitano irritados: “Nós sabemos que ese home é un pecador”. O home insiste en defender a Xesús: é un
profeta, vén de Deus. Os fariseos non o poden aguantar: “En pecado naciches de pés a cabeza e, ti vasnos dar
leccións a nós?”.
O evanxelista di que, “cando Xesús oíu que o expulsaran, foi encontrarse con el”. O diálogo é breve.
Cando Xesús lle pregunta se cre no Mesías, o expulsado di: “E, quen é, Señor, para que crea nel?”. Xesús
respóndelle conmovido: Non está lonxe de ti. “Estalo vendo; o que che está falando, ese é”. O mendigo dille:
“Creo, Señor”.
Así é Xesús. El vén sempre ao encontro daqueles que non son acollidos oficialmente pola relixión.
Non abandona os que o buscan e o aman aínda que sexan excluídos das comunidades e institucións relixiosas.
Os que non teñen sitio nas nosas igrexas teñen un lugar privilexiado no seu corazón.
Quen levará hoxe esta mensaxe de Xesús ata eses colectivos que, en calquera momento, escoitan
condenas públicas inxustas de dirixentes relixiosos cegos; que se achegan ás celebracións cristiás con temor a
ser recoñecidos; que non pueden comungar con paz nas nosas eucaristías; que se ven obrigados a vivir a súa fe
en Xesús no silencio do seu corazón, case de maneira secreta e clandestina? Amigos e amigas descoñecidos, non
o esquezades: cando os cristiáns vos rexeitamos, Xesús estavos acollendo.
José Antonio Pagola
