2. Hai algunhas décadas
foi o best seller un estupendo libro de Richard Bach
que se titulaba:
XOÁN SALVADOR GAIVOTA
3. Falaba dunha gaivota que se atreveu a soñar.
Interesáballe ser ela mesma, vivir intensamente,
potenciar todos os seus talentos e posibilidades.
4. Non aceptaba a vida monótona e sempre igual da bandada
que só se atrevía a voos rasantes, sen alma, detrás dos
refugallos que desbotaban os barcos.
5. Ela sentía na súa alma a chamada das alturas,
a vocación de liberdade.
Por atreverse a propoñer unha vida distinta,
illárona, a deixárona soa, acusárona de tola
e desterrárona.
6. Xoán Salvador, a pequena gaivota, aceptou a soidade
do aprender de novo, a soidade da busca de mares novos,
novos ceos, novos horizontes.
7. No profundo do seu corazón dorido,
sentía que as súas ás naceran para
abrirse á inmensidade do descoñecido.
8. E arriscouse. Tras moitos intentos fallidos, un día encontrouse
surcando os altos
ceos, azuis, marabillosos, inmensos, cun halo de
eternidade.
9. E ese día entendeu por que
e para que nacera gaivota.
Palpou a vértixe do profundo,
viviu a orixinalidade, a iniciativa, a creatividade.
10. Experimentou as fonduras da perfección:
ata o final do entendido, chegar ata a raíz,
o manancial do seu propio ser.
11. Xa non se trataba tanto de buscar a liberdade,
como de ser libre.
E entregouse apaixonadamente
a ser ela mesma,
sen ataduras nin temores.
12. Pero Xoán Salvador gaivota seguía amando os seus,
a pesar de que o desterraran.
E decidiu volver á bandada para ensinarlles
que a vida podía ser algo máis interesante
que comer e pelexarse polos refugallos dos barcos.
13. Estaba seguro de que a súa empresa non ía a ser nada doada,
que de novo o illarían, o ofenderían,
porque non estaban dispostos a cambiar
nin a escoitar tranquilamente que alguén lles falase
da necesidade de cambio.
14. Non importaba que non o comprendesen:
con que unha soa gaivota
se atrevese a soñar
e aprender un novo voo,
xustificábase a súa aventura.
15. No fondo do seu corazón,
Xoán Salvador gaivota adiviñaba
que era imposible vivir intensamente a súa liberdade
sen intentar liberar a outros,
que a plenitude implicaba o servizo.
16. O amor polos seus,
o respecto merecido e o perdón,
eran tan importantes para el,
como a súa arelada liberdade…
17. Xoán Salvador gaivota comprendeu
que o espírito non pode ser realmente libre
sen a capacidade de perdoar…
18. Esa capacidade de perdón
foi un imperativo necesario
para elevarse a un plano superior …
19. E volveu sen prédicas nin alardes…
Só trataba de ser
unha auténtica gaivota
nacida para voar.
20. Pouco a pouco algunhas gaivotas novas
fóronse achegando a presenciar o seu voo vigoroso.
E pidíronlle que lles ensinase a voar,
experimentar outra vida,
atreverse a ser libres.
21. E abríronse os ceos …
Xoán Salvador gozaba do inmenso pracer
que produce o axudar a outros…
este gran paso converteuno nun
verdadeiro mestre.
22.
23.
24.
25. Todos podemos ser mestres de voos de altura,
sementadores de utopías, exploradores de novos ceos e mundos
máis alá dos gritos e grallos da bandada,
para que outros vexan nas nosas vidas unha invitación a
trascender, a ir máis alá de si mesmos.
Unha invitación ao risco de voar.
26. Por iso hoxe máis que nunca, necesitamos homes e mulleres que
propoñan paixón, o abrirse á plenitude do descoñecido, que nos
levanten de tanto voo rasante, de tanta ilusión de plenitude nun
mundo sen horizontes nin soños, que rescaten e propoñan con
esperanzadora firmeza a volta á utopía, o atreverse a construír un
mundo onde sexa posible a liberdade e a aventura do servizo.
27. Tema musical : “Jonathan Livingstone Seagull “
“XOÁN SALVADOR GAIVOTA”
Realizada por Neil Diamond
para a película do mesmo nome (1973),
baseada na novela literaria de Richard D. Bach.
Richard D. Bach Neil Diamond
