The Book of Habakkuk is the eighth book of the 12 minor prophets of the Bible. It is attributed to the prophet Habakkuk, and was probably composed in the late 7th century BC. The original text was written in the Hebrew language.

1. Habacuc
Caput 1
1 Onus quod vidit Habacuc propheta.
2 Usquequo, Domine, clamabo, et non exaudies?
clamabunt ad te violentiae, et non salvabis.
3 Quare ostendis mihi iniquitatem, et laboremus;
Vastatio et violentia coram me est, et facta est
contentio, et iurgium suscitat.
4 Propter hoc dilatabitur lex, et non egreditur
judicium; Ergo perversum iudicium procedit.
5 Aspicite in gentibus, et videte; admiramini, et
obstupescite: quia opus factum est in diebus
vestris, quod nemo credet cum narrabitur.
6 Quia ecce ego suscitabo Chaldæos, gentem
amaram et tumultum, qui gradiuntur per
latitudinem terræ, ut possideant tabernacula non
sua.
7 Horribilis et terribilis est: ex semetipsa
judicium et onus ejus egredietur.
8 Velociores pardis equi ejus, et velociores
lupis vespertinis: et diffundentur equites ejus:
equites namque ejus de longe venient; volabunt
sicut aquila festinans ad comedendum.
9 Omnes ad prædam venient, facies eorum
ventus urens; et congregabit quasi arenam
captivitatem.
10 Et reges subsannant, et principes subsannant
eos; coacervabunt enim pulverem et capient
eam.
11 Tunc mutabitur anima ejus, et pertransibit, et
offendet, imputans hoc deo suo.
12 Nonne tu es ab aeterno, Domine Deus meus,
Sanctus meus? non moriemur. Domine, in
judicium constitues eos ; et, Deus fortis,
confirmasti eos ad correptionem.
13 Mundior es oculis quam videre malum, et
iniquitatem non poteris videre; quare aspicis in
fraudem, et taces, cum homo justior sit, impius?
14 Et facies homines quasi pisces maris, et
quasi reptile non habens principem.
15 Totum in hamo sublevavit, traxit illud in
sagena sua, et congregavit in rete suum.
16 Itaque immolant in rete suum, et adolent
incensum in s parte sua. quia per eos pars
eorum pinguis est, et cibus eorum copiosus.
17 Propter hoc ergo expandit sagenam suam, et
semper interficere gentes non parcet?
Caput 2
1 Super custodiam meam stabo, et collocabo
me super turrim, et videbo quid loquatur mihi,
et quid respondeam ad correptionem.
2 Et respondit mihi Dominus, et dixit : Scribe
visum, et explana eum super tabulas, ut
percurrat qui legerit eum.
3 adhuc enim visio ad tempus statutum est, et
loquetur in fine, et non mentitur; quia veniet,
non tardabit.
4 Ecce anima ejus erecta est, et recta in eo non
est: justus autem in fide sua vivet.
5 sed et quoniam superbum est vinum et non
custodit domum suam qui dilatat viam suam
sicut infernus est et sicut mors et non satiari
potest sed congregat ad eum omnes gentes et
congregat ad eum omnes populus;
6 Numquid non omnes isti super eum
parabolam sument, et proverbium adversus eum,
et dicet: Væ qui multiplicat non sua! quousque?
et qui densa luto se portat.
7 Numquid non repente consurgent qui te
mordeant et evigilabunt, qui te vexant, et eris in
praedam illis?
8 eo quod detraxeris gentes multas, reliquiae
populi spoliabunt te; propter sanguinem
hominum, et propter vim terræ, civitatis, et
omnium qui habitant in ea.
9 Væ qui concupiscit domui suæ avariciam
malam, ut in altum nidum suum ponat, ut
liberet de manu mali!
10 Opprobrium consulisti domui tuae, ut
concisas multos, et peccaveris in animam tuam.
11 Lapis enim de muro clamabit, et trabes de
ligno respondebit ei.
12 Væ qui ædificat civitatem in sanguinibus, et
fundat civitatem in iniquitate!
13 Ecce non est a Domino exercituum, sedet
populus in ipso igne laborabit, et plebs vanitati
laborabit in eo?
14 Quia repleta est terra scientia claritatis
Domini, sicut aquæ maris operientes.
15 Væ qui dat proximum suum potum, qui
mittit utrem tuum, et inebrias eum, ut videas
turpitudinem ejus.
16 Repletus es confusione propter gloriam; et tu
bibe, et reveletur præputio tua: calix dexterae
Domini convertetur ad te, et turpis vomitus erit
in gloria tua.

2. 17 Quia violentia Libani operiet te, et rapina
jumentorum, quæ exterreat eos in sanguine
hominum, et in violentia terræ, civitatis, et
omnium habitantium in ea.
18 Quid prodest sculptile, quod sculpsit artifex
ejus; conflatilem et magistrum mendacii, qui
sperat in eo fictor operis sui, ut faciat idola
muta?
19 { Væ qui dicit ligno: Expergiscere; Surge,
lapidi tacenti! Ecce inauratum est auro et
argento, et non est spiraculum in medio ejus.
20 Dominus autem in templo sancto suo sileat a
facie eius omnis terra
CAPUT III
1 Oratio Habacuc prophetæ, pro ignorantiis.
2 Domine, audivi orationem tuam, et timui.
Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica
illud, in medio annorum notum fac ; in ira
misericordiae recordaberis.
3 Deus de Theman venit, et Sanctus de monte
Pharan. Selah. Operuit caelos gloria eius, et
laudis eius plena est terra.
4 Splendor ejus ut lux erit, cornua in manibus
ejus: ibi abscondita est fortitudo ejus. cornua de
manu eius habebat: et erat absconditum
potentiae eius.
5 In conspectu ejus abiit pestilentia, et exivit
carbones ad pedes ejus.
6 Stetit, et mensus est terram; et dispersi sunt
montes sæculi, incurvati sunt montes sæculi;
7 Pro iniquitate vidi tentoria Æthiopiæ;
turbaveruntque pelles terræ Madian.
8 Numquid in fluminibus iratus es, Domine?
aut in fluminibus furor tuus? Numquid in mari
ira tua, quia surrexisti super equos tuos et
currus salutis tuae?
nudus factus est arcus tuus secundum iuramenta
tribuum eloquium tuum. Selah. Fluviis
inhaesisti terram.
10 Viderunt te, et conturbati sunt montes;
11 Sol et luna steterunt in habitaculo suo: in
luce sagittarum tuarum ibunt, et in splendore
fulgurantis hastæ tuæ.
12 In fremitu conculcabis terram; in furore
obstupefacies gentes.
13 Egressus es in salutem populi tui, et in
salutem cum christo tuo. de domo impiorum
caput vulnerasti, ad collum fundamentum
inveniendo. Selah.
14 Percussisti baculos villis caput: egrediuntur
ut turbo ad dispergendum me: exultatio eorum
ut comedat in abscondito pauperem.
15 ambulasti per mare cum equis tuis in acervo
aquarum multarum
16 Audivi, et conturbatus est venter meus; a
voce contremuerunt labia mea. Ingressus est
putredo in ossibus meis, et subter me scateat: ut
requiescam in die tribulationis, cum ascenderit
ad populum, et salvabit eos in castris suis.
17 Ficus vero non florebit, et non erit germen in
vineis; deficiet labor olive, et non deficient agri
cibaria; abscindetur pecus de grege, et non erit
in praesepio armentum;
18 Ego autem in Domino gaudebo; et exsultabo
in Deo salutari meo.
19 Dominus Deus fortitudo mea et ponet pedes
meos quasi cervorum et super excelsa mea
ambulabit Cantori meo in psalterio decachordo.