Η ζωή, το έργο της, "οι Πρώτες ενθυμήσεις", αυτοβιογραφικό έργο

1. ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΣΑ

2. Η Πηνελόπη Δϋλτα γεννόθηκε
το 1874 ςτην Αλεξϊνδρεια τησ
Αιγύπτου κι όταν το τρύτο παιδύ
του Εμμανουόλ Μπενϊκη και
τησ Βιργινύασ Χωρϋμη. Εύχε δυο
μεγαλύτερα αδϋλφια, την
Αλεξϊνδρα και τον Αντώνη, το
γνωςτό "Σρελαντώνη" του
ομώνυμου βιβλύου τησ. Μετϊ τη
γϋννηςη τησ Πηνελόπησ
ακολούθηςαν ϊλλα τρύα παιδιϊ,
ο Κωνςταντύνοσ (που πϋθανε ςε
ηλικύα 2 χρόνων),ο Αλϋξανδροσ
και η Αργύνη. Ο Αντώνης και η
Πηνελόπη Μπενάκη
έφηβοι.
Πηγό: http://el.wikipedia.org

3. Η οικογϋνεια Εμμανουόλ Μπενϊκη ςτην
Αλεξϊνδρεια, ςτισ αρχϋσ του 20ού αι.
΢το κϋντρο, καθιςτού, η Βιργινύα και ο Εμμανουόλ.
Μπροςτϊ τουσ ο Αντώνησ και η Πηνελόπη Δϋλτα
(καθιςτού).

4. Η οικογϋνεια Μπενϊκη
μετακόμιςε προςωρινϊ
ςτην Αθόνα το 1882, όπου
η Πηνελόπη παντρεύτηκε
τον πλούςιο Φαναριώτη
ϋμπορο ΢τϋφανο Δϋλτα.
Μαζύ του απϋκτηςε τρεισ
κόρεσ: τη ΢οφύα, τη Πηγό: http://el.wikipedia.org
Βιργινύα και την
Αλεξϊνδρα.

5.  Επϋςτρεψαν ςτην Αλεξϊνδρεια
το 1905, όπου η Πηνελόπη
γνώριςε τον Ίωνα
Δραγούμη, τότε υποπρόξενο τησ
Ελλϊδασ ςτην Αλεξϊνδρεια.
Ανϊμεςϊ τουσ αναπτύςςεται ϋνασ
μεγϊλοσ ϋρωτασ, η Πηνελόπη
όμωσ δεν μπορεύ να αντιταχθεύ
ςτισ κοινωνικϋσ επιταγϋσ και την
υποχρϋωςό τησ απϋναντι ςτο
ςύζυγο και τα παιδιϊ τησ. Η
πλατωνικό αυτό ςχϋςη τησ
Πηνελόπησ Δϋλτα με τον
Δραγούμη τελειώνει το
1908, όταν αυτόσ ςυνδϋεται με τη
Μαρύκα Κοτοπούλη.
Πηγό: http://el.wikipedia.org

6.  Η Δϋλτα μετακόμιςε ςτη
Φρανκφούρτη το 1906 και
το πρώτο τησ
μυθιςτόρημα, με τύτλο "Για
την Πατρύδα", εκδόθηκε το
1909. Σο μυθιςτόρημα
εκτυλύςςεται κατϊ τη
διϊρκεια τησ Βυζαντινόσ
Αυτοκρατορύασ και ςύντομα
ακολουθεύ και το δεύτερο
μυθιςτόρημϊ τησ, "Σον
Καιρό του
Βουλγαροκτόνου". Σο
ςτρατιωτικό κύνημα ςτο
Γουδύ το 1909 την εμπνϋει
να γρϊψει το "Παραμύθι
χωρύσ όνομα" (1911).
Πηγό: http://el.wikipedia.org

7.  Σο 1916 η οικογϋνεια Δϋλτα
εγκαθύςταται οριςτικϊ ςτην
Αθόνα ςτην Κηφιςιϊ. Η
Πηνελόπη
βρύςκεται παγιδευμϋνη ςτη
δύνη μιασ θανϊςιμησ πολιτικόσ
διαμϊχησ, εκεύνησ των οπαδών
του Βενιζϋλου με τουσ οπαδούσ
του Λαώκού Κόμματοσ. Ζει τη
φρύκη τησ καταδύωξησ τησ
οικογϋνειϊσ τησ και τησ
διαπόμπευςησ του Εμμανουόλ
Μπενϊκη από τουσ οπαδούσ
του Λαώκού Κόμματοσ και την
τραγικό εμπειρύα τησ
δολοφονύασ του Ιωνα
Δραγούμη το 1920 από ϋνα
εκτελεςτικό απόςπαςμα
φανατικών Βενιζελικών.

8.  Σο 1925
εκδηλώνονται τα
πρώτα ςυμπτώματα
τησ αςθϋνειασ, που
θα την καθηλώςει
ςτην καρϋκλα!
Βαθμιαύα παρϊλυςη
που ϋγινε ολικό ςτο
τϋλοσ τησ ζωόσ τησ
και τησ ςτϋρηςε και
την τελευταύα
Η Πηνελόπη Δϋλτα ςε επιθυμύα για ζωό!
φωτογραφύα τησ Νelly΄s.
Φορϊει μαύρα,όπωσ εύχε
υποςχεθεύ ςτον Ιωνα
Δραγούμη

9.  ΢το ςπύτι τησ Κηφιςιϊσ η
οικογϋνεια Δϋλτα
φιλοξενούςε ςυχνϊ
ανθρώπουσ του πνεύματοσ
και ςημαντικούσ
πολιτικούσ. Από εκεύ
ϋφυγε ο Ελευθϋριοσ
Βενιζϋλοσ τη νύχτα τησ 6ησ
Ιουνύου 1933, όταν ϋγινε η
εναντύον του δολοφονικό
απόπειρα.

11. "Δεν χϊνεται ϋνασ τόποσ που βγϊζει Πλαςτόρεσ
και Βενιζϋλουσ«, ςυνόθιζε να λϋει η Π. Δϋλτα
 Ο Μαύροσ Καβαλϊρησ,
Νικόλαοσ Πλαςτόρασ
ςύχναζε ςτο ςαλόνι τησ
περύφημησ οικοδϋςποινασ,
ςτην Κηφιςιϊ
 ΢το ςπύτι τησ Κηφιςιϊσ, όπου
νόμιζε πωσ κρυβόταν,
ςτϋλνει ςτισ 2 Οκτωβρύου
1925 ο Θ. Πϊγκαλοσ να
ςυλλϊβουν το Ν. Πλαςτόρα.

12.  Απρύλησ 1941. ΢τισ 27 του
μηνόσ, τα γερμανικϊ
ςτρατεύματα μπαύνουν ςτην
Αθόνα .Η Πηνελόπη Δϋλτα
παύρνει δηλητόριο και πϋντε
μϋρεσ αργότερα ξεψυχϊει
αφόνοντασ ϋνα λιτό ςημεύωμα για
τα παιδιϊ τησ.
 «Παιδιϊ μου, ούτε παπϊ, ούτε
κηδεύα. Παραχώςτε με ςε μια
γωνιϊ του κόπου, αλλϊ μόνο
αφού βεβαιωθεύτε ότι δεν ζω πια.
Φροντύςτε τον πατϋρα ςασ. Σον
φιλώ ςφιχτϊ. Π.΢. Δϋλτα». ΢την
ταφό τησ, ςτον κόπο τησ
Κηφιςιϊσ, ιερουργεύ μόνοσ ο
παλιόσ φύλοσ Αρχιεπύςκοποσ
Χρύςανθοσ. Επϊνω ςτον τϊφο τησ
χαρϊχτηκε μόνο η λϋξη «΢ιωπό».

13. ΣΑ ΕΡΓΑ ΣΗ΢ ΠΗΝΕΛΟΠΗ΢ ΔΕΛΣΑ
 Για την Πατρύδα (1909)
 Σον καιρό του Βουλγαροκτόνου (1911)
 Παραμύθι χωρύσ όνομα (1911)
 Παραμύθια και ϊλλα (1915)
 Η ζωό του Χριςτού (1925)
 Ο Σρελαντώνησ (1932)
 Ο Μϊγκασ (1937)
 Σα μυςτικϊ του βϊλτου (1937)
 Ρωμιοπούλεσ (1939)
 Ελευθϋριοσ Κ. Βενιζϋλοσ :
ημερολόγιο, αναμνόςεισ, μαρτυρύεσ, αλληλογραφύα
(1978)

14. Ιςτορύεσ για παιδιϊ
 Η αγϊπη τησ για
κϊθε τι
ελληνικό και η
επιθυμύα τησ να
μετουςιώςει
οριςμϋνα
τραύματα και
βιώματα τησ
παιδικόσ τησ
ηλικύασ ώθηςαν
την Πηνελόπη
Δϋλτα να
γρϊψει ιςτορύεσ
για παιδιϊ.

15.  ΢το βιβλύο τησ «Π ρ ώ τ ε σ
ε ν θ υ μ ό ς ε ι σ » , που ϋχει χαρακτόρα
αυτοβιογραφικό, μεταφϋρει πολύ
πετυχημϋνα και γλαφυρϊ όλο το
πλαύςιο μιασ
αυςτηρόσ, ςκληρόσ, καταπιεςτικόσ
αγωγόσ. Σο περιβϊλλον ςτο οπούο
μεγαλώνει κρύβει κϊτω από τη
μεγαλοαςτικό λαμπερό επιφϊνεια ϋνα
τερϊςτιο ϋλλειμμα ςεβαςμού ςτην
προςωπικότητα των παιδιών, απότοκο
των παιδαγωγικών αντιλόψεων τησ
εποχόσ, ϋνα ϋλλειμμα ςτοργόσ και
τρυφερότητασ, που η μελλοντικό
ςυγγραφϋασ, ςαν παιδύ με ιδιαύτερη
ψυχοςύνθεςη, το βιώνει δραματικϊ

16. Οι γονεύσ μου, θεότητεσ που τισ λατρεύεισ, τισ
φοβϊςαι, μα μϋνεισ μακριϊ απ’ αυτϋσ........
«Ενθυμούμαι τον αυςτηρό μασ
πατϋρα, υψηλό, κολόνα ύςιο, ωραιότατο, με μεγϊλα
μαύρα μϊτια, πυκνϊ φρύδια και μαλλιϊ και
τετρϊγωνα κομμϋνα γϋνια. Τα φρύδια του όταν
ςουρώνουνταν, πόγαινε η καρδιϊ μασ ςτην
Κούλουρη.
Η μητϋρα μασ, υψηλό και κεύνη, ϋμορφη, με
ωραιότατο χρωματιςμό, γαλανϊ μϊτια, καςτανϊ
μαλλιϊ, κόκκινα χεύλια, ωραύο ςτϊςιμο, αυςτηρό και
κεύνη, ςτϋκονταν μακριϊ μασ, ςα θεότησ, που τη
λατρεύεισ χωρύσ να προςπαθεύσ να την πληςιϊςεισ.
Χϊδια από κεύνην δεν εύχαμε, ούτε ποτϋ μασ
εγκαρδύωνε να τησ πούμε τον καημό μασ. Το ύδιο και ο
πατϋρασ. Ήταν δύο θεότητεσ, που τισ λατρεύεισ, τισ
φοβϊςαι, μα προτιμϊσ να μϋνεισ μακριϊ απ' αυτϋσ.»
Π. Δϋλτα, Πρώτεσ ενθυμόςεισ, Ερμόσ