1. HORLAMA VE UYKU
APNE SENDROMU
Prof. Dr. İsmail KÜLAHLI
Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi
KBB Anabilim Dalı

2. Uykuda Solunum Bozuklukları
 Basit Horlama
 Üst solunum yolu rezistansı sendromu
 Obstrüktif uyku apne sendromu
 Santral uyku apne sendromu
 Overlap sendromu

3. Horlama
 Ağız ve burun arkasındaki hava yolunda darlık olduğunda
ortaya çıkan gürültü biçiminde ki sese horlama denir.
 Horlama kişinin yakın çevresini etkileyen önemli bir sosyal
problemdir.
 Boşanmaya kadar gidebilen aile içi bir sorun olabilmekte ve
kişinin çevre ile uyumunu bozmaktadır.

4. Horlama
 Horlayan bir kişinin eşi, her gece ortalama bir saat
daha az uyumaktadır.
 Diğer bir deyişle horlayan kişilerin eşleri uykusuz
kalmaktadır.

5. Horlama
 Horlayan kişi genellikle horladığını kabullenmez.
 Çoğu hasta aynı odayı paylaştığı arkadaşı ya da eşleri
tarafından doktora getirilmektedir.
 Horlama, işlek bir ana caddenin yarattığı gürültü olan,
80 dB kadar olabilir
 Guiness rekorlar kitabına göre horlamanın şiddeti 87,5
dB'e kadar çıkabilmektedir.
 Bu değer taş kırma makinalarının çıkardığı gürültüye
eşdeğerdir.

7. Horlama
 Horlama, erkeklerde ve şişman kişilerde daha sık olmakla
birlikte, her insanda görülebilir ve yaşla birlikte her geçen
gün artar.
 Erişkin insanların yaklaşık 45'i horlar.
 Bu şikayet %25’inde sürekli bir haldedir.
 30-60 yaş arası
 Kadın %28, Erkek %44
 70 yaş üstü
 Kadın %73, Erkek %84

8. Horlama
 Horlama sesi, uvula, yumuşak damak ve farenksin
yumuşak dokularının vibrasyonu ile ortaya çıkar.
 Her hastanın karekteristik özellikleri farklı olduğu için
hastalarda horlamanın ortaya çıkış noktası farklıdır.
 Dilin arkası ve yumuşak damak ve küçük dilin olduğu
kısmın genizle birleştiği bölge kendiliğinden daralabilen
bir bölgedir.
 Bunlar birbirleri üstüne geldiğinde solunumla birlikte
titreşmekte ve horlama ortaya çıkmaktadır

9. Horlayan bir kişide aşağıdaki problemlerden en az biri
mevcuttur
 1. Dil ve boğaz kasları gerginliği azalmıştır.
 Gevşek kaslar sırt üstü yatınca dilin boğaz arkasına
doğru kaymasına engel olamaz.
 Bu olay bazı insanlarda uykunun derin fazında
gevşemeye bağlı olarak veya alkol ya da ilaç alarak
gevşemiş birinin uykusunda kas kontrolünün
kaybolması ile ortaya çıkar ve horlama neden olur.

10. Horlayan bir kişide aşağıdaki problemlerden en az biri
mevcuttur
 2. Boğazdaki dokuların aşırı büyük olması.
 Büyük bademcik ve geniz eti çocuklarda en sık rastlanan
horlama nedenidir.
 Şişman insanlarda kalın boyun dokusu, ayrıca kist ve
tm’lerde nadir olarak bu yolla horlama yapabilmektedir.
 3. Yumuşak damak ve küçük dilin aşırı sarkık ve uzun
olması
 Boğaza doğru hava yolunu daraltır ve horlamaya neden
olur.

11. Horlayan bir kişide aşağıdaki problemlerden en az biri
mevcuttur
 4. Burun tıkanıklığı olan kişi, havayı almak için genizde
aşırı vakum yaratır.
 Bu vakum boğazda kollabe olabilen dokuları hava yoluna
doğru çeker.
 Böylelikle burun açık iken horlamayan kişide horlama
görülmeye baslar.
 Bu durum bazı insanların neden sadece allerjik
dönemlerde veya grip, sinüzit olduğu zamanlarda
horladığını izah etmektedir.
 Burun deformasyonları bu tip burun tıkanıklığı nedenleri
olarak bilinir.

12. Tanı: Baş&Boyun Muayene

22. Horlama dereceleri
 1o Horlama: Fazla yorgun olunca / fazla alkol alınca /
sırtüstü yatınca ortaya çıkar.
 2o Horlama: Her pozisyonda yatışta yüksek sesli horlama.
(Sıklıkla UARS “üst solunum yolu direnç sendromu” ve hafif
OSAS +)
 3o Horlama: Evin birkaç odasından duyulan horlama
(Sıklıkla OSAS +)
 4o Horlama: Tüm evde duyulan çok şiddetli horlama.

23. Terminoloji
 Apne: Ağız ve burun seviyesinde hava akımının 10 saniye
süre ile durmasıdır.
 Obstrüktif Apne; Abdominal ve torasik solunum eforu
olmasına rağmen, ağız ve burun seviyesinde hava
akımının kesilmesidir.
 Santral Apne; hem solunum çabasının hem de hava
akımının olmamasıdır
 Mikst Apne; başlangıçta santral tipte olan apnenin
solunum çabasının başlamasına rağmen devam
etmemesidir
 Apne İndeksi: Uyku boyunca her bir saatte geçirilen apne
nöbeti sayısıdır.

24. Terminoloji
 Hipopne: 10 sn ve daha fazla süreyle hava akımında en az
%50 azalma ile birlikte oksijen satürasyonunda %3'lük
düşme ve arousal gelişimidir.
 Hipopne İndeksi: Uyku boyunca her bir saatte geçirilen
hipopne sayısıdır.
 Apne-Hipopne İndeksi; uykuda görülen apne ve hipopne
sayıları toplamının saat olarak uyku süresine bölünmesi ile
elde edilir (Uyku Apne İndeksi (Respiratory disturbance index)
 Oksijen desaturasyonu: Arteriyel oksijen satürasyonunun
%90’ın altına düşmesidir.
 Arousal; uyku sırasında daha hafif uyku evresine veya
uyanıklık durumuna ani geçişlerdir

25. Terminoloji
 Primer Horlama: AHİ’ın saatte 5’ in altında olduğu,
 Uyku esnasında O2 satürasyonunun hep %90’ın
üstünde olduğu
 İnspirasyon sırasında ösefagial basıncın -10 cmH2O’un
altına düşmediği hastalar basit horlama sınıflamasına
konulur.
 Polisomnogramda patoloji saptanmaz
 Obstrüktif Uyku Apne Sendromu:
 Uyku süresi boyunca ortalama olarak uykunun her saati
için 5 veya daha fazla sayıda apne yada hipopne nöbeti
geçirilmesine denir.

26. Horlama—OSAS birlikteliği
 Sadece horlaması olan olgularda OSAS görülme
olasılığı %9.4 iken,
 Horlama + Tanıklı Apne olanlarda %33.3,
 Horlama + Tanıklı Apne + Gündüz aşırı uykululuğu
olanlarda %87.5‘tur.
 Horlamanın yanında
 Aşırı gün içi uykuya eğilim,
 Tanıklı apne,
 Obezite (boyun ölçümünün yüksek olması) ve
 Damarsal bir hastalığın bulunması durumunda Uyku
Çalışması Yapılmalıdır.

28. Obstruktif Uyku Apne Sendromu
 İlk kez 1964 yılında Gastaut tarafından tanımlanmıştır.
 AHI’ın 5’ in üzerinde olması ve
 O2 satürasyonunun %90’ın altında seyretmesi ile
tanımlanır.

29. Obstrüktif Uyku Apnesi
 30-60 yaş arası
 Polisomnografi sonuçlarına göre
 Kadın %9, Erkek % 24
 Polisomnografi ve semptomu olanlarda
 Kadın % 2, Erkek % 4

30. OSAS
 OSAS: AHI >5
 Hafif OSAS: 5 < AHI < 20
 Orta OSAS: 20 < AHI < 40
 Ciddi OSAS: AHI > 40

31.  OSAS AHI SaO2 (%)
 Hafif 5–20 85
 Orta 21–40 65–84
 Şiddetli 40 65
 AI= toplam apne sayısı / toplam uyku süresi
 AHI= toplam apne sayısı + toplam hipopne sayısı /
toplam uyku süresi

32. Apne Fizyopatolojisi
 Venturi prensibi:
 Hava akımı dar bir bölgeden geçerken hız kazanır.
 Bernoulli prensibi:
 Akmakta olan hava, dış kısmında negatif basınç
oluşturur.
 Hava, ne kadar dar bir bölgeden geçerse o kadar hızlı geçer
ve çevresinde o kadar fazla negatif basınç oluşturur.

33. Apne Fizyopatolojisi

34. Risk Faktörleri
 Hastalığın patofizyolojisi tam olarak açıklanamamıştır.
 Üst solunum yolu genişliğini azaltan ya da kollabe olmasını
kolaylaştıran faktörler OSAS'a eğilimi arttırmaktadır.

35. Risk Faktörleri
 Genel faktörler; yaş, cinsiyet, obesite, horlama, ilaçlar,
genetik
 Anatomik faktörler; spesifik anatomik lezyonlar, Boyun
çapı(erkeklerde >43, kadınlarda >38), baş- boyun
pozisyonu, nasal obstrüksiyon
 Mekanik faktörler; Hava yolu çapı ve şekli, yatış
pozisyonu, üst solunum yolu rezistansı, üst solunum yolu
kompliansı, intraluminal basınç, ekstraluminal basınç,
torasik kaudal traksiyon, mukozal adeziv etkiler, vasküler
faktörler
 Nöromüsküler faktörler; Üst solunum yolu dilatör kasları,
dilatör kas/diyafragma ilişkisi, üst solunum yolu refleksleri
 Santral faktörler; Hipokapnik apneik eşik, periyodik
solunum, arousal, sitokinler

36. Risk Faktörleri
 Kilo
 Yaş
 Cinsiyet
 Tütün ve alkol kullanımı
 Sedatifler
 Ailesel ve genetik
yatkınlık

37. Sebepleri
 ÜSY obstrüksiyonuna yol  Mikrognati
açabilecek her türlü sebep  Ödemli uvula
 Aşırı kilo ve kalın boyun  Düşük seviyeli tonsil
 Septum deviasyonu plikaları
 Nazal polipozis  Hipertrofik tonsilla
 Konka hipertrofisi palatina ve/veya lingualis
 Makroglossi  Düşük epiglot
 Retrognati  Hipertansiyon
 Hipotiroidi
 Adenoid hipertrofisi

38. Semptomlar ve Bulgular
 Horlama
 Uyku sırasında nefesin durması
 Gündüz uyku hali
 Hafıza ve muhakeme bozukluğu
 Konsantrasyon bozukluğu
 Seksüel disfonksiyon
 Nokturnal enürezis
 Okul ve iş performansında düşme
 Sabah baş ağrıları

39. Klinik Tanı
 Semptomlar; horlama, tanıklı apne, gündüz aşırı uyku
hali
 Risk faktörleri; yukarıda belirtilmiştir.
 İlişkili hastalıklar; bazı hastalıklarda OSAS esas
nedendir. Bazılarında ise ilişkili hastalığın bir bulgusudur (
Hipotiroidi, akromegali, KKY, vs)
 Fizik muayene; olgunun multidisipliner bir yaklaşımla
göğüs hastalıkları, KBB, nöroloji, psikiyatri, ve diş
hekimliği uzmanlarından oluşan geniş bir hekim grubu
tarafından değerlendirilmesi gerekir.

40. Tanı
 Anamnez
 Fizik muayene
 Üst solunum yollarının endoskopik muayenesi
 Müller manevrası
 Polisomnografi
 CT
 MR
 Sefalometrik ölçümler

41. FM:Baş&Boyun
 Dil
 Damak
 Uvula
 Tonsiller
 Nazal kavite
 Hyoid
 Mandibula

42. Fizik Muayene
 Vital bulgular
 Body Mass Index (BMI)
 Kilo (kg) / Boy (m)²
 Örnek: 85 / (1.75)² = 28 kg/m²
 Vücut kitle indeksi(BMI)
 Erkek >27.8, Kadın >27.3

43. Body Mass Index (BMI)
 BMI< 18.5 Zayıf
 BMI= 18.5-24.9 Normal kilolu
 BMI= 25-29.9 Fazla kilolu
 BMI= 30-39.9 Obez
 BMI> 40 Aşırı obez

44. Boyun Muayenesi
 Lenfadenopati
 Tiroid anomalileri
 Boyun çevresi ölçümü (Cricothyroid membran
hizasından) 43.1 cm üstü OSAS düşündürür

45. Orokraniofasial skorlama
Çene büyüklüğü 0 (geniş) 3 (küçük ve
üçgen)
Maksillanın mandibulaya 0 (prognatik) 4 (belirgin
pozisyonu retrognati)
Sert damağın yüksekliği 0 (düşük) 2 (yüksek)
Mandibuler planın dikliği 0 (horizontal) 3 (dik)
Yüz şekli 0 (kare) 2 (uzun)
Yumuşak damak uzunluğu 0 (kısa) 2(uzun)
İntermolar genişlik 0 (geniş) 2 (dar)
13 üzerindeki skorlar OSAS ve UARS açısından riskli

46. Fleksible Endoskopik Muayene
 Nazal kavite
 Nazofarinks
 Orofarinks
 Hipofarinks
 Larinks

47. Müller Manevrası
 Farenksin kollabe olan bölümlerinin tayini ve
kollapsın ciddiyeti tespit edilir.
 Fleksibl endoskop nazofarenkse ilerletilir, retropalatal
bölgeye ulaşıldığında manevra uygulanır.
 Hastanın burun pasajı doktor tarafından kapatılmış
haldeyken ağzını kapatması istenir.
 Takiben yutkunması veya emme hareketini yapması
istenir.
 Yumuşak damakta kollaps olup olmadığına bakılır.
 Kollaps subjektif olarak değerlendirilir.

48. Müller Manevrası
 Endoskop orofarinks alt seviyelerine getirilir.
 Hastaya ağzını kapatması söylenir.
 Burun doktor tarafından kapatılır.
 Hastaya nefes almaya çalışması söylenir (Reverse
Valsalva)
 Hasta nefes almaya çalışırken hipofarinkste kollaps olup
olmadığına bakılır.

49. Müller Manevrası
 0:kollaps yok
 1:%25
 2:%50
 3:%75
 4:Total kollaps
 Orofarinks alt seviyesinden bakılarak
 Dil kökü 0 1 2 3 4
 Lateral faringeal duvar 0 1 2 3 4
 Yumuşak damak alt sınırından bakılarak
 Yumuşak damak 0 1 2 3 4

51. Yumuşak damak kollapsı

52. Radyolojik Tanı
 üst solunum yollarının durumunun tespitinde önemlidir.
 Sefalometri; anotomiye ait anormallikler saptanabilir.
 Bilgisayarlı tomografi ile üst solunum yolu boyutları, kesitsel alanı,
komşu dokular hakkında ayrıntılı bilgiler sağlar.
 Manyetik rezonans; Üst solunum yollarının yumuşak dokuları,
yumuşak damak ve periepiglotik alandaki yağ birikimi hakkında bilgi
sahibi olunmaktadır.
 Floroskopi; uyanıkken ve uykuda üst solunum yolunun dinamik
incelenmesini sağlayan bir görüntüleme yöntemidir.
 Akustik refleksiyon; üst solunum yollarına gönderilen ses
dalgalarının yansıması esasına dayanan ve üst solunum yolu
alanının hesaplanmasına imkan sağlayan noninvaziv bir tekniktir.
 Endoskopik Tanı; Nasofarengolarengoskopi ile hava yolu
değişiklikleri ve kollaps seviyesi, kollapsın derecesi saptanır.
Uygulanacak cerrahi tedavi için de yol göstericidir.

53. Yardımcı Tanı Yöntemleri
 Kan tetkikleri (Rutin, Biyokimya,vb) OSAS'a neden olabilecek
hastalıkları (hipotiroidi, akromegali, obasite nedenlerivs. Ve
komplikasyonları belirlemede yardımcıdır. Bu amaçla tiroid,
hipotalamus ve hipofiz hormonları araştırılabilir.
 İdrar tetkikleri
 Akciğer grafisi; KOAH, interstisyel akciğer hastalığı, kor
pulmonale gibi eşlik eden akciğer hastalıkları ve
komplikasyonlarının saptanmasında faydalıdır.
 Solunum fonksiyon testleri; öellikle FEF50/FIF50 oranının > 1
olması ve akım volüm eğrisinde testere dişi paternidir.
 Arteriyel kan gazı; gündüz genellikle normal AKG değerlerine
sahiptirler. Bu nedenle uyanıkken kronik hiperkapnisi olan OSAS'lı
bir olguda mutlaka KOAH veya nöromüsküler yetmezlik gibi
alveolar hipoventilasyona neden olan bir hastalık birlikteliği
düşünülmelidir.
 Arteriyel kan basıncı (TA); vakaların % 30-50'sinde sistemik HT
saptanır.

54. Sefalometrik Analiz
 Üst solunum yolu iskelet yapısı ve yumuşak dokuların
değerlendirilmesi için kullanılan standart lateral grafidir.
 Mandibula ve hyoid kemiğin pozisyonları, yumuşak
damak ile dil gibi yumuşak dokular incelenerek
retrognatizm değerlendirilmelidir.
 Metaanaliz sonuçlarına göre sadece mandibular kemik
korpus uzunluğunun klinik olarak anlamlı olduğu
saptanmıştır.

56. Polisomnografi
 Uyku hastalıkları değerlendirilmesinde altın standarttır
 Mümkünse her hastaya yaptırılmalı
 Anamnezinde apne tespit edilenler
 BMI 30’un üstünde ve boyun çevresi 43 cm üstünde
 ESS 10’un üstünde
 Muller Manevrasında ileri kollaps
 Sefalometride OSAS lehine değişiklikler varsa
PSG mutlaka yaptırılmalı

57. Polisomnografi
 OSAS tanısı için polisomnografide kullanılması
gereken standart parametreler:
 Elektroensefalografi ( EEG )
 Elektrookülografi ( EOG )
 Elektromyografi ( EMG- submentalis, tibial )
 Oro-nasal hava akımı ( Flow-meter )
 Torako-abdominal hareketler
 Oximetre (Oksijen satürasyon seviyesi)
 Elektrokardiyografi ( EKG )
 Elektromyografi ( EMG-tibialis )
 Vücut pozisyonu
 Trakeal mikrofon

58. Polisomnografi
 OSAS'da karakteristik PSG bulguları;
 Yüzeyel uykuda (NREM evre 1,2) artma, derin uyku (NREM evre
3,4) ve REM periyodunda azalma,
 Sık tekrarlayan apneler ve hipopneler,
 Sık tekrarlayan oksijen desatürasyonu epizodları izlenir,
 REM uykusu apnelerin sıklığını, süresini, oksijen satürasyonunun
derecesini ve süresini arttırır,
 Apne sırasında paradoksal göğüs ve karın haraketleri görülmesi
tipiktir,
 Apne sırasında kalp hızı genellikle yavaşlar ve postapneik
dönemde hızlanır, aritmiler görülebilir,
 Solunum sesi kaydında sık tekrarlayan apne epizodları ile kesilen
düzensiz, gürültülü horlama duyulur.

59. Polisomnografi
 Polisomniografi sonucu tesbit edilen AHI ile hastalık
derecesi belirlenir:
 AHI--OSAS Derecesi
 5< Normal
 5-15 Hafif
 6-30 Orta
 >30 Ağır

60. Multipl sleep latency test
 Hastanın uykuya olan meyilini objektif olarak ölçer.
 Uykuya dalma için geçen süre normal kişilerde 10-15
dakika iken OSA’ li kişilerde bu süre çok kısalır.
 Gün içindeki uyku hali ile iyi korelasyon gösterir.

64. EKG
Airflow
Torasik effor
Abd. effor
SAO2
Obstrüktif Apne: Solunum eforu devam ettiği halde hava alışverişi yok.
Giderek artan efor havayolunun açılmasını sağlıyor.

69. Pediatrik OSAS
 Çocuklarda tıkayıcı uyku hastalığı giderek daha yüksek
oranda kaydedilen bir durumdur.
 En sık belirtisi horlamadır ve küçük okul çocuklarında %
8-10 oranında görülür.
 Tıkayıcı uyku hastalığı, horlayan çocukların % 1'inde vardır
 En sık lenf dokularının ve üst solunum yolu
enfeksiyonlarının arttığı 2-5 yaş arasında görülür.
 Gerekli durumlarda bademcik ve geniz eti ameliyatı çocuk
sağlığına ve gelişimine çok önemli yararlar sağlar.

70. Pediatrik Hastalarda Sebepler
 Septum deviasyonu  Trakeal atrezi
 Nazal Polipler  Laringomalazi
 Koanal atrezi  Kraniofasiyal anomaliler
 Makroglossi  Myopati
 Tonsil-adenoid hipertrofisi  Gastroözefagial reflü
 Kistik fibrozis

71. Pediatrik Hastalar: Anamnez
 Horlamanın ve uykuda nefes durmasının sıklığı ve
şiddeti, (Teyp ?)
 Davranış bozuklukları, Okulda performans azalması
 Gece terlemeleri, Gündüz uyuklamaları,
 Uykuda düzensizlikler, Enürezis noktürna

72. Pediatrik Hastalar: Muayene
 Adenoid yüz
 Tonsillerin büyüklüğü
 Orokraniofasiyal skorlama
 Endoskopik muayene
 Algoritmalar
 Polisomnografi

74. Üst Solunum Yolu Rezistans Sendromu
 RDI’ ın saatte 5’ in,
 O2 satürasyonunun %90’ın üstünde seyrederken
 inspiratuar özefagus basıncının -10 cmH20’ un altına
düşmesinde bu tanımlama kullanılır.

75. Üst solunum yolu rezistansı sendromu tanı
kriterleri (UARS)
 Horlama ve gündüz aşırı uyku hali ile başvuran hastaların
% 10-15’inde UARS olduğu bildirilmektedir.
 Sendrom erkek ve kadın erişkinde eşit oranda görülür,
çocuklarda daha sıktır.
 OSAS hastalarının aksine UARS hastaları tipik olarak
zayıftırlar ve ortalama BMI <25 kg/m² dir.
 Üst solunum yolu anomalileri sıktır
 En belirgin semptomları gündüz aşırı uyku hali ve
yorgunluktur.
 Horlama tüm olgularda görülmemektedir
 Olguların sadece % 10-15’I düzenli horlama görülür.
 %2-5’inin hiç horlamadıkları gösterilmiştir.

76. Üst solunum yolu rezistansı sendromu tanı
kriterleri
 Majör Kriterler
 Gündüz aşırı uyku hali
 Artmış solunum çabası ile ilişkili solunumsal arousal
indeksinde (RERA) artma
 Apne-hipopne indeksi (AHİ) <5
 Minör Kriterler
 Horlama
 EEG arousalı öncesi horlama yoğunluğunda artış
 Kısa süreli nazal CPAP tedavisi sonrası klinik düzelmenin
olması
 OSAS’da olduğu gibi UARS’nin gerçek tedavisi de CPAP’la
olmaktadır.

78. OSAS: Tedavi
 Önlemler
 Medikal tedavi
 Ağız ve burun içi aletler
 Cerrahi tedavi

79. Tedavi
 Medikal Tedavi
 Kilo vermek
 Sedatiflerden kaçınmak
 Protryptyline
 Oksijen desteği
 Nasal CPAP
 Dili tutan cihazlar
 Mandibulaya pozisyon
 Cerrahi tedavi
 Trakeotomi
 Adenotonsillektomi
 Dil redüksiyonu
 Uvulopalatofarengoplasti
 Mandibular ve maksiller osteotomi
 Genioglossus ilerletme-hyoid asma
 LAUP
 Midline laser glossektomi
 Nasal cerrahi

80. Önlemler
 Zayıflama
 Alkol alımının kesilmesi
 Sedatif ilaçların kesilmesi
 Uyku pozisyonunun
düzenlenmesi

81. Medikal Tedavi
 Protriptilin
 Dekonjestanlar
 İntra nazal steroidler
 Düşük akımda oksijen verilmesi
 Nazal Sürekli Pozitif Havayolu Basıncı (nCPAP)

82. Nazal Sürekli Pozitif Havayolu Basıncı
(nCPAP)
 Amaç, kollaps sırasında
oluşan negatif basıncı
yenmektir.
 7-15 cm-H2O değerinde
pozitif basınç verilir.

83. CPAP
 Çalışma prensiplerine göre
 CPAP (continuous positive airway pressure,
 biPAP (bilevel positive airway pressure),
 aPAP (automatic positive airway pressure) isimleri
verilen verilen farklı türleri vardır.

84. CPAP
 CPAP

85. CPAP

88. Ağız ve Burun İçi Aletler
 Dil tutucu aletler
 Mandibula ilerletme aletleri

89. OSAS: Cerrahi Tedavi
 Amaç: Aşırı derecede hareket edip ses oluşturan damağın
ve küçük dilin gerginliğinin arttırılarak hareketinin
azaltılması, horlamaya yol açan anatomik bozuklukların
düzeltilmesidir
 Cerrahiyi CPAP yerine yapmıyoruz, CPAP işe
yaramadığında yapıyoruz

90. OSAS:Tedavi
 CPAP ın başarıları
 AHI ni 5 ‘ in altına indirmesi % 27
 10 ‘ un altına indirmesi % 61
 15 ‘in altına indirmesi % 81
 Burada görüldüğü gibi CPAP bile hastaların % 75 ini tam
olarak iyileştiremiyor.
 Cerrahi, CPAP kullanamayanlarda “ kurtarma cerrahisi “ dir.

91. OSAS:Tedavi
 Horlama ve AHİ <10 dan az olanlar da
 Tıkanıklık damak seviyesinde,
 AHI >10 dan büyük olanlarda
 Tıkanıklık dil kökü lateral farengeal duvarlardadır.
 Obstrüksiyon yeri ile ilgili bulgular şöyledir;
 % 80 tıkanıklığa damak katılıyor.
 % 40 a dil kökü katılıyor.
 % 62 çok seviyeli .
 Sonuç olarak kişiye uygun obstrüksiyon yerine yönelik bir
cerrahi planlamalıdır.

93. Cerrahi Tedavi
 Tonsillektomi ve/veya adenoidektomi
 Nazal cerrahi
 Uvulopalatofaringoplasti (UPPP)
 Uvulopalatal flepler (UPF)
 Laser assisted uvulopalatoplasty (LAUP)
 Palatal germe operasyonları
 Radiofrequency-assisted uvulopalatoplasty (RAUP)
 Dil köküne yapılan girişimler.
 Maksillofasiyal cerrahi.
 Trakeotomi

94. Uvulopalatofaringoplasti (UPPP)
 1964 yılında Japon İkemetsu tarafından tarif edilen
horlamaya yönelik ilk cerrahi tedavidir.
 Fujita 1981’de modifiye etmiştir.
 Temel olarak amaç
 uvula, yumuşak damak ve tonsillerin oluşturduğu hacmi
küçültmektir

96. UPPP: Komplikasyonları
 Akut solunum distresi
 Velofaringeal yetmezlik
 Palatal kuruluk hissi
 Nazofarengeal stenozis
 Tat duyusu kaybı
 Disfoni
 Kanama
 Ağrı

97. Uvulopalatal Flepler (UPF )
 1996 yılında UPPP’nin modifiye edilmesi ile
geliştirilmiştir.
 Temel amaç;
 nazofaringeal stenoz, nazofaringeal yetmezlik ve disfaji gibi
UPPP’de görülen komplikasyonların önlenmesidir.

98. Uvula kısaltılıp
yeniden
şekillendirilir.
Balık ağzı
tarzında ortadaki
kas tabakası
evapore edilir.

99. Dil Köküne Yapılan Girişimler
 Lingual tonsillektomi
 Dil kökü rezeksiyonu
 Dil köküne radyofrekans uygulaması
 Dil kökünü öne çekici sütür uygulaması

104. Radiofrequency-Assisted
Uvulopalatoplasti (RAUP)
 Bu prosedür, radyofrekans dalgalarıyla dokunun
termokoagülasyonundan ibarettir.
 Radyofrekans enerjisi, uygulandığı dokuda nekroz
oluşturur.
 Bu lezyon, fibrozis ve skar dokusu oluşumu ile iyileşir.
 Sonuçta radyofrekans enerjisi uygulandığı dokuda
volüm azalmasına ve gerginliğe neden olur.

106. Maksillofasiyal Cerrahi
 Maksillo-mandibuler
ilerletme
 Genioglossus ilerletme
 Tirohioidopeksi

107. Trakeotomi
 Tıkanıklığı by-pass eden girişimdir.
 Diğer tedavi yöntemlerinin uygulanamadığı veya
başarısız kaldığı durumlarda uygulanır.
 CPAP ile birlikte obstrüktif sleep apne sendromunun en
efektif tedavi yöntemidir.
 Psikososyal uyumsuzluk ve kozmetik sorunlar nedeniyle
fazla tercih edilmez.