The Epistle to Titus is one of the three pastoral epistles in the New Testament, historically attributed to Paul the Apostle. It is addressed to Saint Titus and describes the requirements and duties of presbyters/bishops.

1. Titus
Caput 1
1 Paulus servus Dei et apostolus Iesu Christi secundum
fidem electorum Dei et agnitionem veritatis quae est
secundum pietatem
2 in spem vitæ æternæ, quam promisit qui non potest
mentiri Deus, ante mundi constitutionem.
3 sed in temporibus suis manifestavit verbum suum per
praedicationem quae credita est mihi secundum
praeceptum salvatoris nostri Dei
Tito dilecto filio secundum communem fidem gratia et
misericordia et pax a Deo Patre et Domino Iesu Christo
salvatore nostro
5 Ideo reliqui te in Creta, ut constituas ea, quae desunt, et
constituas per civitates presbyteros, sicut ego disposui tibi;
6 si quis sine crimine est, unius uxoris vir, filios habens
fideles, non accusatos luxuriae, aut non inquietae.
7 Oportet enim episcopum sine crimine esse, sicut Dei
dispensatorem; non luxuriosus, non iracundus, non
vinolentus, non percussor, non turpis lucri gratia;
8 Hospitalitatem autem, amatorem bonorum, sobrium,
justum, sanctum, modestum;
9 Fidelem sermonem tenentes, sicut eruditus est: ut possit
sana doctrina exhortari, et contradictores arguere.
10 sunt enim multi indisciplinati et vaniloqui et seductores
maxime qui ex circumcisione sunt
11 Quorum os obstruatur, qui domos subvertunt, docentes
quae non oportet, turpis lucri gratia.
12 Dixit quidam ex illis, proprius ipsorum propheta:
Cretenses semper mendaces, malæ bestiæ, ventres pigri.
13 Testimonium hoc verum est. Ideo dure increpa illos, ut
sani sint in fide;
non intendentes Iudaicis fabulis et mandatis hominum
aversantium veritatem
15 Omnia munda mundis: coinquinatis autem et infidelibus,
nihil est mundum. sed inquinata est eorum mens et
conscientia.
16 Confitentur se nosse Deum. sed factis negant eum esse
abominabilem et inobedientem et ad omne opus bonum
reprobi.
Caput 2
1 Tu autem loquere, quae sanam doctrinam;
2 senes ut sobrii sint, pudici, casti, sani in fide, in caritate,
in patientia.
3 anus similiter ut decet sanctitas non fictas calumniatores
non in multo vino deditos boni doctores
4 ut doceant adolescentulas sobrias esse, viros amare, filios
suos amare.
5 prudentes, castas, domi custodes, bonos subditos viris
suis, ut non blasphemetur verbum Dei.
6 Juvenes similiter hortare ut sobrii sint.
7 in omnibus teipsum formam bonorum operum ostendens
in doctrina integritatem, gravitatem, sinceritates,
8 Sana vox, quae condemnari non potest; ut, qui ex adverso
est, confundatur, non habens malum dicere de vobis.
9 servos dominis suis subditos esse in omnibus placentes
non contradicentes non respondet;
10 non fraudantes, sed omnem fidem bonam ostendentes;
ut doctrinam Dei Salvatoris in omnibus ornent.
11 Apparuit enim gratia Dei salutaris omnibus hominibus:
12 docentes nos abnegantes impietatem et saecularia
desideria sobrie et iuste et pie vivamus in hoc saeculo
13 expectantes beatam spem et adventum gloriae magni
Dei et salvatoris nostri Iesu Christi
14 qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab
omni iniquitate, et sanctificaret sibi populum, zelum
bonorum operum.
15 Haec loquere et exhortare et argue cum omni imperio.
Nemo te contemnat.
CAPUT III
1 Admone illos principatibus et potestatibus subditos esse,
dicto obedire, ad omne opus bonum paratos esse,
2 neminem blasphemare, non litigiosos esse, sed modestos,
omnem ostendentes mansuetudinem ad omnes homines.
3 Eramus enim et nos aliquando insipientes, increduli,
errantes, servientes desideriis, et voluptatibus variis, in
malitia et invidia agentes, odibiles, et odientes invicem.
4 Postquam autem benignitas et humanitas apparuit
Salvatoris nostri Dei,
5 non ex operibus justitiae quae fecimus nos, sed secundum
suam misericordiam salvos nos fecit per lavacrum
regenerationis et renovationis Spiritus Sancti;
6 quod superabundavit in nobis per Jesum Christum
Salvatorem nostrum.
7 ut justificati gratia ipsius, hæredes simus secundum spem
vitæ æternæ.
Fidelis sermo, et volo te confirmare : ut curent bonis
operibus præesse qui credunt Deo. Haec sunt bona et utilia
hominibus.
9 stultas autem quaestiones et genealogias et contentiones
et pugnas legis devita; sunt enim inutiles et vanae.
10 Hæreticum hominem post unam et secundam
correptionem devita.
11 sciens quoniam subversus est qui peccat, a seipso
damnatus.
12 Cum misero ad te Artemam aut Tychicum, festina ad
me venire Nicopolim: ibi enim statui hiemare.
Zenam legisperitum et Apollo sollicite præmitte, ut nihil
illis desit.
14 Discant autem et nostri bona opera ponere ad usus
necessarios, ut non sint infructuosi.
15 Salutant te, qui mecum sunt, omnes. Salutate eos qui
nos amant in fide. Gratia cum omnibus vobis. Amen. Titum
primum Cretensium ecclesiae episcopum ordinavit a
Nicopoli Macedoniae.