Chamada tamén Carballeira ou Souto de Quiroga ou de Quintela. É unha pequena superficie de bosque autóctono asentado sobre micacitas metamórficas prehercínicas básicas, que dan lugar a solos pardos ácidos, de alta produtividade forestal. Sitúase a unha altitude aproximada de 550 m sobre o nivel do mar
O maior interese deste espazo reside no grande valor biolóxico dos castiñeiros que teñen o fuste máis alto de Europa (algúns sobrepasan os 31 m de altura con case 5 m de perímetro na base).
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
3. Árbore de copa
redondeada e mesta
que pode acadar os 40
m de altura. Medra
lentamente e acada a
madurez aos 100 anos.
Precisa humidade e
temperaturas frescas
todo o ano.
4. É unha árbore típica de climas
fríos, orixinaria de Europa
Central.
En Galiza é escasa. Só se atopa
en zonas montañosas da
provincia de Lugo.
Os mellores exemplares
consérvanse en parques e
xardíns.
7. FLORES
Son unisexuais, en inflorescencias
separadas sobre o mesmo pé. Saen
na primavera cando brotan as follas
novas. As flores masculinas son
amentos globosos de cálice tubular,
as femininas están en grupos de ata
tres rodeadas por un involucro.
Florece en abril e maio.
♂
8. FROITOS (faiuchos)
Son secos (aquenios) e están encerrados
nunha cúpula cuberta de pelos grosos e
duros que se abre ao madurar. Madura
entre setembro e outubro.
As sementes son comestibles.
10. Os faiais galegos son pequenas masas forestais asociados moitas
veces aos terreos calcários ou situados en zonas de transición con
carballeiras, en terreos montañosos orientados ao norte. Son
bosques umbríos e con pouco mato.
Os máis importantes atópanse nos Ancares (Pintinidoira), O Courel (Devesa
de Rogueira, Romeor, O Faro), O Cebreiro (Liñares, Zanfoga, Riocereixa,
Fonteformosa) e A Marronda.
22. Faias na Marronda. Baleira
(Lugo). Nesta fraga atópase o
límite occidental de distribución
da faia en Galiza. Forman
manchas nas zonas máis
húmidas dentro dun bosque
mixto de carballos, bidueiros,
carbas, capudres, avelairas,
acivros...
23. Faias na Devesa de
Rogueira. O Courel (Lugo).
As faias atópanse
mesturadas con carballos,
carbas, acivros, teixos,
pradairos, capudres...
33. FAIA PÚRPURA.
É unha variedade de Fagus
sylvatica (Atropurpúrea)
coas follas vermellas.
As máis grandes atópanse
nos pazos de A Mercede
(As Neves), Torrecedeira
(Redondela) e parque de
Castrelos.
Faia púrpura do parque de Castrelos. Vigo
34. Parque de Castrelos (Vigo).
Varios exemplares, a máis grande mide 38 m
de altura e 3,19 m de perímetro.
37. USOS:
A madeira de faia é de boa calidade e úsase
para facer móbeis e parquet. Noutros tempos
usouse para facer carbón.
É unha árbore presente en parques e xardíns.
38. ESCOLMA LITERARIA
SOUTO sin folla!
Faias cerdeiras
roxas
e bidueiras marelas!
.....................................
Ollo do Río!
Barbas de mofo e lidrio!
Alta faia con redroma!
Non miro máis que a sombra.
Uxío Novoneira “Os Eidos 1”
