Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Carballos (Quercus robur), carbas (Quercus petraea) e rebolos (Quercus pyrenaica).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Piñeiro bravo (Pinus pinaster), piñeiro manso (P. pinea), piñeiro de Monterrei ou insigne (P. radiata), piñeiro de Montezuma (P. montezumae), piñeiro de folla longa (P. palustris), piñeiro chorón mexicano (P. patula).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Un espazo natural nos concellos de A Gudiña e A Mezquita.
É unha área de media montaña de relevo suave que inclúe as serras da Esculqueira, Penedos dos Tres Reinos e Azureira e o curso alto dos ríos Cádavos ou Açureira e das Veigas, afluentes do Rabaçal, da cunca do Douro. Linda polo sur co Parque Natural portugués de Montezinho.
Carballos (Quercus robur), carbas (Quercus petraea) e rebolos (Quercus pyrenaica).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Piñeiro bravo (Pinus pinaster), piñeiro manso (P. pinea), piñeiro de Monterrei ou insigne (P. radiata), piñeiro de Montezuma (P. montezumae), piñeiro de folla longa (P. palustris), piñeiro chorón mexicano (P. patula).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Un espazo natural nos concellos de A Gudiña e A Mezquita.
É unha área de media montaña de relevo suave que inclúe as serras da Esculqueira, Penedos dos Tres Reinos e Azureira e o curso alto dos ríos Cádavos ou Açureira e das Veigas, afluentes do Rabaçal, da cunca do Douro. Linda polo sur co Parque Natural portugués de Montezinho.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
3. Árbore de copa alta e ancha. Pode acadar os
45 m de altura.
É a árbore autóctona máis representativa,
común en toda Galiza, especialmente en
alturas inferiores aos 800 m.
Peter Andersen
4. O toro é moi ramificado, coa
tona de cor gris ou castaña
con fisuras verticais.
5. FOLLAS
Simples, ovais e lobuladas, de
10-12 cm de lonxitude e 8 cm
de anchura, de cor verde
escura mate co peciolo curto.
6. FLORES
Pouco aparentes.
As masculinas, amarelas, agrúpanse
en amentos delgados de uns 4 cm.
As femininas, espidas, de forma
globosa, de cor parda cos estigmas
vermellos, nacen en grupos de 2 a 4
nos agromos novos.
Polinízase polo vento.
Florece de febreiro a marzo.Amentos de flores masculinas
Flores femininas
7. FROITOS
As landras son froitos secos (glandes),
miden de 3 a 4 cm de longo e entre 1,5 e 2
cm de ancho. Aparecen, en grupos de 2 a 4,
sobre rabiños de 4 a 6 cm de lonxitude.
8. É frecuente atopar sobre os carballos distintas
formacións producidas pola reacción da árbore
ás postas de diferentes insectos (bugallos ou
cocos, mazáns de cuco...)
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16. USOS:
Madeira dura e de boa calidade,
resistente á putrefacción (mesmo
na auga) para móbeis, recipientes,
ferramentas e construción.
As ponlas novas fendidas en tiras
úsanse para facer cestas.
As landras utilízanse como
alimento para os porcos.
17. A carballeira é o bosque típico de Galiza. Escasea na
actualidade porque, ao longo do tempo, foi talado para
combustible, para a construción de barcos, para facer
travesas de ferrocarril e para repoboar os montes con
especies de crecemento rápido
18. As carballeiras son lugares onde
tradicionalmentes se celebran
reunións, festas, feiras…
19. Carballeira de San Lourenzo de Trasouto
(Santiago de Compostela)
(P)
Carballeira de Santa Susana (Santiago
de Compostela)
20. En Galiza hai numerosos carballos
catalogados como árbores senlleiras (P)
Os máis antigos en bosques atópanse
nos Montes do Invernadeiro e nos
Ancares
Parque Natural do Invernadeiro
Fraga da Cabana Vella. Os Ancares
21. Carballo de San Antonio. (Artes, Carballo)
No Pazo de Vilar de Francos
-20,8 m de altura e 6,8 m de perímetro.
22. As Pontes de García Rodríguez Pazo de Mariñán (Bergondo)
-3,5 m de perímetro.
24. San Cosme de Antes. (Mazaricos).
No adro da igrexa, ao pé da estrada de
Pereira a Brandomil.
Corredoiras (Boimorto)
25. Pazo de Cores.
(San Xoán da Barcala- A Baña)
-24 m de altura.
Na estrada de Negreira a Muxía.
Balneario do Tremo
(Os Ánxeles-Brión)
Mide 26 m de altura e 3,75 m de perímetro
no toro.
26. Portacal. San Xulián de Cumbraos
(Sobrado)
20 m de altura
(P)
Carballo das Pías, Capela de Armada,
Na ermida de Santa Columba (Cumbraos)
Sobrado dos Monxes
-20 m de altura.
27. Pazo de Cartelos (Carballedo)
Ten 35 m de altura e nalgunhas partes
acada case 12 m de perímetro debido
ás nórregas do seu toro.
É un dos máis altos de Galiza e está
considerado o de máis idade,
posiblemente supere os 500 anos.
(P)
28. Casa Grande (Loureiro-Carballedo).
-26,4 m de altura e 7,7 m de perímetro
(P)
Casa do Herdeiro. (Carballedo)
-18,6 m de altura e 8,95 m de (máis
de 10 m na base).
(P)
29. Bustelo de Abaixo. (Carballedo)
-21,2 m de altura, 8,3 m de perímetro.
(P)
O Mestre
(Estivada, Santiago de Pradela- Carballedo)
-26,6 m de altura e 6,4 m de perímetro.
(P)
30. Ramos (Taboada)
-19,40 m de altura e 6,60 m de perímetro.
(P)
Fontexil (Mariz-Chantada).
-6,50 m de perímetro.
37. Marcelle (Outeiro de Rei)
No interior do parque zoolóxico.
-24 m de altura e 4,60 de perímetro.
Casa de Bravos (Outeiro de Rei)
-25 m de altura e 5,6 m de perímetro.
Á beira da capela do Rosario.
38. A Carballa Castelo de Rei (Outeiro de Rei)
-5,6 m de perímetro
Carballo Gordo de Tras do Regueiro (Rábade)
-4,73 m de perímetro.
47. Cerracín (Friol, Lugo)
-24 m de altura; 6,5 m de perímetro.
Campo de Golf de Portoganoi (Lugo)
-17,9 e 20,10 m de altura;
-7,65 e 5,70 m de perímetro.
(P)
49. Fraga da Cabana Vella
(Cereixedo, Cervantes).
5,4 m de perímetro
Fraga da Cabana Vella
(Cereixedo, Cervantes).
50. Carballa da Rocha (Saínza
de Abaixo, Rairiz de Veiga)
-31,60 m de altura e 5,94 de
perímetro no toro.
Declarado Monumento
Natural. (P)
51. Eiras (Santo Amaro)
-19,5 m de altura e 7,6 m de perímetro.
Sufriu un incendio e está moi danado.
Os Miragres de Monte Medo
(Baños de Molgas).
O exemplar máis grande mide 6 m de
perímetro.
52. As Lamas (A Porqueira)
-5,23 m de perímetro no toro.
Carballo Grande de Reboreda
(A Porqueira)
-27 m de altura e 5,45 m de perímetro.
(P)
53. Carballeira de Ordes (Rairiz da Veiga)
-O máis grande mide 7,50 m de perímetro
Carballeira de Randín
Varios exemplares, o máis grande mide
6,30 m de perímetro.
Atópanse ao pé da capela de Santo Antón.
54. Pai dos Rebolos (Dradelo, Taboaza de
Umoso, Viana do Bolo)
(P)
Praza de San Roque (Bande)
-13,4 a 16,9 m de altura; 3,75 a
5,5 m de perímetro.
(P)
56. Carballo do Viño (O Pelete. San
Sebastián de Covelo-A Lama).
-15,30 m de altura e 7, 89 m de
perímetro.
É costume regalo con viño o día da
festa da Virxe dos Remedios.
(P)
Carballeira de Caldas (Caldas de Reis)
Varios exemplares de gran porte de 19 a
23 m de altura e 2,55 a 2,87 m de
perímetro.
(P)
57. Carballo da Portela (Sabaxáns, Mondariz)
-35,80 m de altura e 3,75 m de perímetro.
(P)
Santa Margarida. (Mourente-Pontevedra)
-18,40 m de altura e 8,30 m de perímetro.
Ten máis de 500 anos.
Segundo a tradición as promesas que se fan
debaixo del non poden romperse nunca.
(P)
60. CRENZAS:
-A sombra do carballo e máis
a do piñeiro son boas, a do
castiñeiro húmidae e fría e a
da nogueira enfermiza.
-Os carballos purifican o
ambiente e dan boa sorte.
-Nalgúns árbores co toro
furado tíranse pedras para
adiviñar a sorte en amores.
61. REFRÁNS:
Pranta eucalitos para ti,
piñeiros para os fillos e
carballos para os netos.
TRADICIÓN ORAL
ADIVIÑA:
No alto estou,
ladróns vexo vir,
da miña carapuchiña
non podo saír.
(A landra)
CANTIGAS:
Miña Virxen de Augasantas
ten un carballo na porta;
virxen de tantos milagros
facelle dar unha volta.
O carballo da Portela
ten a folla revirada,
que lla revirou o vento
nunha noite de xeada.
O río cando vai cheo
leva carballos e follas,
tamén debería levar
as línguas marmuradoras.
Santa Margarida
do Monteporreiro
que ten o carballo
maiore do Reino.
Frei Martín Sarmiento (1695-1772) “Coloquio
en mil duascentas coplas galegas”, 1746.
62. O CARBALLO
Cando soio, ó serán, vou paseniño
cara ó fogar, de volta do traballo.
sempre detén meus ollos un carballo
ergueito nun mallón, sobre o camiño.
Lanzal o tronco, as ponlas alongadas,
o follaxe en dosel, forte, senlleiro,
ten a medosa traza dun guerreiro
vixiante de castros e valgadas.
Ó chegar ó pé del na atardecida,
da lexendaria edade saudoso,
quixérao ver cadeira frorecida
dun rei celta, barbudo, fazañoso,
ou soleada, verdecente ermida
dun santiño aldeán e miragroso.
Ramón Cabanillas.
DA TERRA ASOBALLADA
63. ALGÚNS CARBALLOS CURIOSOS DO MUNDO
Kvillken (Suecia)
Ten 750 anos e o toro máis
groso do mundo, con 15, 24
m de perímetro
65. „Femeiche Erle, 6“ von Reinhard G. Nießing - Reinhard G. Nießing. Lizenziert unter CC BY-SA 3.0
über Wikimedia Commons -
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Femeiche_Erle,_6.jpg#/media/File:Femeiche_Erle,_6.jpg
Feme Eiche de Erle en Wesfalia
(Alemania).Carballo da Xustiza ou
do Corvo.
Un dos carballos máis antigos de
Europa, no que tradicionalmente
se impartía xustiza.
66. O carballo é o símbolo das libertades de
Euskadi e os distintos gobernantes xuran o
seu cargo debaixo da ÁRBORE DE
GUERNIKA. Hai constancia desta tradición
polo menos desde o século XII aínda que
as vellas árbores foron desaparecendo e
foron substituídas por outras.
Frobles