CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
Inclúe os concellos de Allariz, A Bola, Rairiz de Veiga e Vilar de Santos. O territorio está artellado arredor dos vales do Arnoia e Limia e os macizos montañosos que os separan. É unha área que acolle importantes valores naturais e culturais.
Power point interesante sobre distintos ecosistemas galegos tanto naturais como antrópicoscon magníficas fotografías e debuxos feito por Adela Leiro e Mon Daporta
CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
Inclúe os concellos de Allariz, A Bola, Rairiz de Veiga e Vilar de Santos. O territorio está artellado arredor dos vales do Arnoia e Limia e os macizos montañosos que os separan. É unha área que acolle importantes valores naturais e culturais.
Power point interesante sobre distintos ecosistemas galegos tanto naturais como antrópicoscon magníficas fotografías e debuxos feito por Adela Leiro e Mon Daporta
Un espazo de montaña que remata a serra do Galiñeiro polo sur.
Ten un grande interese paisaxístico, xeolóxico, botánico e histórico-etnográfico.
Concellos: Tui
Parque da Natureza Cotorredondo e Lago Castiñeirasmonadela
O parque do Lago Castiñeiras e Cotorredondo ocupa unha superficie de 70 ha, propiedade das comunidades de montes. Está situado na zona central da Península do Morrazo, en terreos dos concellos de Marín (ao Noroeste) e Vilaboa (ao Surleste) cunha altitude media de 400 m sobre o nivel do mar.
Estruturase ao redor do lago e os regatos que o alimentan, dando lugar a un espazo no que podemos atopar varios ecosistemas: lago, brañas, regatos, arboreda autóctona, plantacións forestais e ornamentais, matogueira…
Situadas no NO da provincia de Zamora, na comarca de Terra de Campos (Castela-León).
CONCELLOS: Cañizo, Cerecinos de Campos, Manganeses de la Lampreana, Revellinos, San Agustín del Pozo, San Martín de Valderaduey, Tapioles, Villafáfila, Villalba de la Lampreana, Villárdiga e Villarín de Campos.
TIPO DE PROTECCIÓN: Reserva Natural, LIC, ZEPA (Zona de Especial protección para as aves), Humidal Internacional RAMSAR.
PRINCIPAIS VALORES: ecosistemas lagunares salinos e estepa cerealista, aves acuáticas, avetardas, elementos etnográficos (pombeiros).
Os montes do Invernadeiro forman parte do Macizo Central. O espazo ocupa os vales dos ríos Ribeira Grande e Ribeira Pequena (Camba-Bibei-Sil) e os montes que os separan e rodean
Limita polo norte cos montes comunais de Camba (Laza) e Vilariño de Conso e coa serra de Queixa (Chandrexa de Queixa), ao sur co encoro das Portas e o monte comunal de Campobecerros (Castrelo do Val), ao leste coa divisoria dos ríos Ribeira Grande e Conso, e ao oeste coa serra do Fial das Corzas (Camba, Laza).
É unha área de elevado interese xeomorfolóxico e paisaxístico que acolle unha grande biodiversidade de hábitats e especies.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. O espazo inclúe a Illa de Cortegada, as Malveiras e os illotes Con Branco e Briñas, situadas ao fondo da Ría de Arousa na desembocadura do Ulla, fronte a Carril (concello de Vilagarcía de Arousa).
Está situado ao nordeste da provincia de Ourense, na comarca de Valdeorras, no linde con León (comarca do Bierzo. O espazo articúlase arredor da serra de Enciña da Lastra (vertente suroeste) e do Val do Sil e varios afluentes en terreos de Rubiá (Ourense).
Conta con varias figuras de protección:
-PARQUE NATURAL. Decreto 157/2002, do 4 de abril (DOG 03-05-02).
-ZEPA Zona de especial protección para as aves (1.787 ha)
-LIC, Lugar de importancia comunitaria, 1787 ha (21 de setembro de 2006). Hai unha proposta de ampliación pendente de aprobar.
-ZEC, Zona especial de conservación, 1.742 ha (31 de marzo de 2014)
-A área correspóndese parcialmente coa IBA 010 Montes Aquilanos, compartida polas comunidades autónomas de Galiza e Castela e León, incluida no inventario de SEO/BirdLife (1998).
-O Instituto Xeolóxico e Mineiro de España inclue parte da área no Punto de Interese Xeolóxico "Minas de Pintura" (PIG OR-3), que, ademais dun depósito presilúrico de limonita situado en Pardollán, de elevado interese estratigráfico, inclúe o Estreito de Covas e o macizo calcario de Penarrubia.
-Linda co LIC “Sierra de la Encina de La Lastra” do Bierzo (León), cunha superficie de 289,44 ha.
Un espazo de montaña que remata a serra do Galiñeiro polo sur.
Ten un grande interese paisaxístico, xeolóxico, botánico e histórico-etnográfico.
Concellos: Tui
Parque da Natureza Cotorredondo e Lago Castiñeirasmonadela
O parque do Lago Castiñeiras e Cotorredondo ocupa unha superficie de 70 ha, propiedade das comunidades de montes. Está situado na zona central da Península do Morrazo, en terreos dos concellos de Marín (ao Noroeste) e Vilaboa (ao Surleste) cunha altitude media de 400 m sobre o nivel do mar.
Estruturase ao redor do lago e os regatos que o alimentan, dando lugar a un espazo no que podemos atopar varios ecosistemas: lago, brañas, regatos, arboreda autóctona, plantacións forestais e ornamentais, matogueira…
Situadas no NO da provincia de Zamora, na comarca de Terra de Campos (Castela-León).
CONCELLOS: Cañizo, Cerecinos de Campos, Manganeses de la Lampreana, Revellinos, San Agustín del Pozo, San Martín de Valderaduey, Tapioles, Villafáfila, Villalba de la Lampreana, Villárdiga e Villarín de Campos.
TIPO DE PROTECCIÓN: Reserva Natural, LIC, ZEPA (Zona de Especial protección para as aves), Humidal Internacional RAMSAR.
PRINCIPAIS VALORES: ecosistemas lagunares salinos e estepa cerealista, aves acuáticas, avetardas, elementos etnográficos (pombeiros).
Os montes do Invernadeiro forman parte do Macizo Central. O espazo ocupa os vales dos ríos Ribeira Grande e Ribeira Pequena (Camba-Bibei-Sil) e os montes que os separan e rodean
Limita polo norte cos montes comunais de Camba (Laza) e Vilariño de Conso e coa serra de Queixa (Chandrexa de Queixa), ao sur co encoro das Portas e o monte comunal de Campobecerros (Castrelo do Val), ao leste coa divisoria dos ríos Ribeira Grande e Conso, e ao oeste coa serra do Fial das Corzas (Camba, Laza).
É unha área de elevado interese xeomorfolóxico e paisaxístico que acolle unha grande biodiversidade de hábitats e especies.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. O espazo inclúe a Illa de Cortegada, as Malveiras e os illotes Con Branco e Briñas, situadas ao fondo da Ría de Arousa na desembocadura do Ulla, fronte a Carril (concello de Vilagarcía de Arousa).
Está situado ao nordeste da provincia de Ourense, na comarca de Valdeorras, no linde con León (comarca do Bierzo. O espazo articúlase arredor da serra de Enciña da Lastra (vertente suroeste) e do Val do Sil e varios afluentes en terreos de Rubiá (Ourense).
Conta con varias figuras de protección:
-PARQUE NATURAL. Decreto 157/2002, do 4 de abril (DOG 03-05-02).
-ZEPA Zona de especial protección para as aves (1.787 ha)
-LIC, Lugar de importancia comunitaria, 1787 ha (21 de setembro de 2006). Hai unha proposta de ampliación pendente de aprobar.
-ZEC, Zona especial de conservación, 1.742 ha (31 de marzo de 2014)
-A área correspóndese parcialmente coa IBA 010 Montes Aquilanos, compartida polas comunidades autónomas de Galiza e Castela e León, incluida no inventario de SEO/BirdLife (1998).
-O Instituto Xeolóxico e Mineiro de España inclue parte da área no Punto de Interese Xeolóxico "Minas de Pintura" (PIG OR-3), que, ademais dun depósito presilúrico de limonita situado en Pardollán, de elevado interese estratigráfico, inclúe o Estreito de Covas e o macizo calcario de Penarrubia.
-Linda co LIC “Sierra de la Encina de La Lastra” do Bierzo (León), cunha superficie de 289,44 ha.
O espazo inclúe os bosques de Cruzul e Agüeira e parte do curso do río Navia e os seus afluentes Valdeparada, Boullón e Narón, nos concellos de Becerreá e As Nogais.
Espazo de media montaña na serra da Martiñá, unha das estribacións da Dorsal Galega a continuación da serra do Faro, con altitudes que van dos 600 m en Oseira aos 1.038 dos cumes.
Concellos: San Cristovo de Cea (Ourense) e Carballedo (Lugo).
É un espazo repartido en dúas zonas nos vales dos ríos Rodil e do Bidueiro, ambolosdous afluentes do Eo que forman profundos vales nos que se conservan fragas atlánticas de grande naturalidade. En terreos dos concellos de A Fonsagrada, A Pontenova e Ribeira de Piquín.
CONCELLOS: Tordoia, Ordes, Mesía, Trazo, Oroso, Frades, Santiago de Compostela e O Pino.
Este espazo protexe parte do curso do río Tambre (entre os afluentes Sionlla e Maruzo) e parte do curso dos seus afluentes: Lengüelle (cos seus afluentes Mercurín e Cabron), Samo, Maruzo (co seu afluente o Gaiteiro), Mera, Cabeceiro e Sionlla.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. É un espazo de media montaña que colle parte do val do Bubal e o val do seu afluente o Azoreira que fai fronteira con Portugal. Os ríos encaixanse nun terreo de fortes desniveis nas estribacións da portuguesa serra de Leiranco coas máximas alturas na Pena Moura (865 m) e Edreira (862 m). CONCELLOS: Oímbra e Monterrei
LiIC Río Landro e Souto da Retorta de Chavínmonadela
Inclúe os tramos medio e baixo do curso do río Landro, desde Ourol ata Viveiro e o seu afluente Bravos, en territorio dos concellos de Ourol e Viveiro (Lugo)
Situada ao nordeste da provincia de Ourense, no linde con León, compartida entre as comarcas de Valdeorras e O Bierzo.
É unha cadea de montañas calcárias que discorre perpendicularmente ao río Sil e separa os vales do Galir e o Selmo. O Pico máis elevado é o Tara (1.112 m). No seu extremo oeste destaca a formación de picos coñecidos como “Penedos de Oulego”: Pena Tallada, Penouco Grande, Penouco Pequeno, A Petada...
É unha serra que acolle importantes valores paisaxísticos, xeolóxicos e biolóxicos.
Un espazo de media montaña situado nos cumes erosionados que separan as cuncas do Ulla e do Umia. Extensas zonas de monte baixo, prados húmidos con brañas, algún bosque de umbría e unha lagoa (Olives).
O maior interese reside nas brañas e zonas húmidas onde se atopan especies pouco comúns.
CONCELLOS: A Estrada, Silleda e Forcarei.
Un espazo natural nos concellos de A Gudiña e A Mezquita.
É unha área de media montaña de relevo suave que inclúe as serras da Esculqueira, Penedos dos Tres Reinos e Azureira e o curso alto dos ríos Cádavos ou Açureira e das Veigas, afluentes do Rabaçal, da cunca do Douro. Linda polo sur co Parque Natural portugués de Montezinho.
2010 ano da biodiversidade
As especies animais ou vexetais que son únicas ou corren perigo de desaparecer deben ser protexidas, para o cal é imprescindible tamén preservar os seus hábitats.
As administración entidades científicas establecen criterios e figuras de protección das especies.
Abrangue o curso do río Miño desde o Caneiro de Santalla, aguas abaixo da cidade de Lugo, ata a localidade de Leboriz, e o río Neira, desde a súa confluencia co Miño ata a Ponte de Neira.
CONCELLOS: Guntín, Lugo, O Corgo, O Páramo.
O espazo protexido abrangue parte do curso do río Louro, desde A Rocha (O Porriño) ata Ricamonde (Tui) e as zonas húmidas limítrofes.
CONCELLOS: O Porriño, Salceda de Caselas e Tui
O espazo inclúe a serra de Monte Maior e as cabeceiras de varios pequenos ríos afluentes do Landro ou que van directamente ao Cantábrico, en terreos de Viveiro e Xove (Lugo)
Os ecosistemas máis interesantes son as turbeiras que acollen unha rica flora e fauna específicas,.
Este documento describe las fuerzas y sus propiedades. Explica que las fuerzas se representan mediante vectores que tienen sentido, dirección e intensidad. También describe las leyes de Newton sobre el movimiento, incluyendo la primera ley sobre la inercia, la segunda ley sobre la fuerza siendo proporcional a la masa y la aceleración, y la tercera ley sobre la acción y reacción. Por último, clasifica los sistemas de fuerzas en paralelas, angulares y de sentido contrario o igual.
Mind42 es una plataforma para crear mapas conceptuales de forma colaborativa en línea. Los usuarios pueden crear nuevos mapas o importar mapas existentes, añadir nodos y enlaces, y modificar el formato y posición de los nodos. Mind42 también permite añadir notas, documentos adjuntos e imágenes a los nodos. Los usuarios pueden comunicarse sobre los cambios realizados en el mapa a través de correo electrónico o chatear en línea durante la colaboración.
2. Galicia, pola súa situación e a diversidade de climas e
solos, acolle unha boa variedade de bosques naturais.
3. BOSQUE CADUCIFOLIO
É o tipo de bosque que lle corresponde a Galicia
pola súa situación. Formado por árbores de folla
ancha e caediza e un abundante e variado
sotobosque de especies trepadoras, herbas e
plantas que florecen antes da saída das follas das
árbores, fungos, brións e liques.
Acolle aos animais máis grandes da fauna galega.
4. As fragas son fragmentos dos bosques antigos
orixinais que chegaron aos nosos días cun grao de
naturalidade máis ou menos importante.
Son os bosques naturais de maior diversidade.
34. BOSQUES DE RIBEIRA
Pequenas superficies arboradas que acompañan o percorrido dos ríos.
Teñen gran importancia ecolóxica: serven de proteción e depuración aos
ríos e de corredores para a fauna. Acollen especies vexetais e animais de
gran interese, algunhas protexidas.
35. A VIDA NO BOSQUE CADUCIFOLIO
Xilbarbeira (Ruscus aculeatus), vive ao
abrigo das grandes árbores.
Cabrifollo, unha planta trepadoras.
36. As árbores vivas e mortas alimentan
aos fungos que producen cogomelos
para dispersar as súas esporas.
Aproveitando a humidade e
buscando a luz os brións e os
liques desenvólvense nas
ponlas das árbores.
Rebentabois
37. O leirón (Glis glis) aliméntase dos froitos do
bosque e aproveita os furados das árbores
para agocharse e hibernar.
Gato bravo (Felix silvestris)
Bacalouras e vésporas
38. A pita do monte (Tetrao
urogallus) está en perigo
de extinción, pero aínda
sobrevive nalgúns lugares
dos Ancares.
Gabeador (Certhia ...).
Gabea polos toros das árbores buscando
alimento nas súas rendixas.
Ferreiro abelleiro (Pharus major),
un paxaro insectivoro.
40. BOSQUE MEDITERRÁNEO
Atópanse na zona suroriental, máis seca. As árbores máis comúns
son os rebolos, as sobreiras, as aciñeiras e os érvedos.
FLORA: esteva, cantroxo, orquídeas, carrascos...
FAUNA: lobo, xabarín, raposo, porco teixo, donicela, gato algario,
gabeador, petos, ferreiriño, insectos, arañas...