2. A DINÁMICA TERRESTRE
O noso planeta nun principio foi unha bola fundida
incandescente que pouco a pouco foise arrefiando e
solidificando (formáronse as rochas).
Tampouco había mares, e a atmosfera primitiva non tiña
osíxeno.
E por suposto, non había vida.
Na actualidade segue a cambiar, de feito, a Terra está en
contínuo cambio dende que se orixinou hai uns 4600 m.a. xunto
co resto do sistema solar.
3. Hoxe sabemos que a maioría dos cambios suceden de xeito
gradual, e incluso as consecuencias das catástrofes
planetarias soense dilatar no tempo.
Por iso en moitos casos estos cambios pásannos
desapercibidos.
Os procesos que modifican o noso planeta chámanse en
conxunto Dinámica terrestre.
4. QUE É A DINÁMICA TERRESTRE?
A dinámica terrestre é o conxunto de procesos que fan
cambiar o noso planeta na escala de tempo xeolóxico.
Estos procesos poden ter orixe nunha enerxía externa (o
sol) e fálase de Dinámica externa ou ter a súa orixe na
enerxía procedente do interior terrestre e fálase de
Dinámica interna.
6. 1. A PAISAXE E O RELEVO
• O relevo é o aspecto da
superficie terrestre
prescindindo dos
elementos bióticos.
• Forma parte da paisaxe,
xunto cos elementos
bióticos, antrópicos e as
apreciacións
subxectivas do
observador.
7. 2. TIPOS DE RELEVO
• Situados sobre a codia
continental.
– Penechaira.
– Cordilleiras.
– Rifts.
– Plataformas continentais.
– Noiros continentais.
• Situados sobre a codia
oceánica.
– Chairas abisais.
– Dorsais oceánicas.
– Relevos volcánicos illados.
– Fosas oceánicas.
– Arcos de illa.
Relevos continentais Relevos oceánicos
9. Tipos de relevo
1
3
3
2
4
5
1
2 4
5
Chairas abisais
Relevos volcánicos
Dorsais oceánicas
Fosas oceánicas
Arcos de illas
Cordilleiras
Rifts
Plataformas
continentais
Noiros
continentais
Penechairas
Relevos característicos da codia oceánica
Relevos característicos da codia continental
10. O relevo é modificado por procesos externos.
Meteorización: rotura mecánica das rochas e
alteración química dos seus minerais in situ.
Erosión: evacuación dos detritos e modelaxe
característica da paisaxe.
Transporte: traslado de materiais ás concas
sedimentarias. Redistribución da masa dos
continentes.
Sedimentación: acumulación en capas, formación
de estruturas sedimentarias.
3. OS PROCESOS XEOLÓXICOS
EXTERNOS.
11. A METEORIZACIÓN DAS ROCHAS.AXENTES ATMOSFÉRICOS
A superficie terrestre atópase exposta a actuación dos diversos axentes atmosféricos
(chuvia, neve, cambios de temperatura, auga conxelada) que orixinan o deterioro das
rochas.
Os fragmentos de rochas de calquera tamaño, composición e procedencia denomínanse
clastos.
O resultado da disgregación das rochas son as acumulacións de clastos nas ladeiras dos
relevos chamadas pedreiras ou penedías.
13. METEORIZACIÓN FÍSICA OU
MECÁNICA
Xelifracción: acción
de cuña que realiza a
auga ao conxelarse.
Termoclastia: rotura
das rochas sometidas
a unha intensa
insolación.
Descompresión:
expansión e
agretamento das
rochas profundas ao
atoparse na superficie.
14. METEORIZACIÓN QUÍMICA
Oxidación: o osíxeno
reacciona con algúns
minerais producindo a
súa oxidación.
Disolución: afecta os
minerais que se
disolven na auga.
15. METEORIZACIÓN QUÍMICA
Carbonatación:
reacción que se
produce nalgúns
minerais ao entrar en
contacto con auga que
leva CO2 en
disolución.
Hidrólise: alteración
dos minerais ao
reacccionar cos ións
H+ e OH¯.
17. Factores que inflúen na meteorización
Meteorización mecánica Meteorización química
Ambiente húmedo
Meteorización biolóxica
Temperaturas
cambiantes
Ambiente
húmedo e
caluroso
18. A MODELAXE DO RELEVO. OS AXENTES XEOLÓXICOS
IMPORTANTE!: neste tema imos establecer a diferenza entre dous termos que
soen confundirse: axentes atmosféricos e axentes xeolóxicos.
Quen é quen?
Evidentemente, son dous termos moi relacionados, pero hai diferenzas
salientables.
Os axentes atmosféricos, como vimos, son fundamentalmente a chuvia, a
neve, as diferenzas de temperaturas e a conxelación da auga, e asócianse a
disgregación das rochas in situ.
Os axentes xeolóxicos son fundamentalmente o vento, os glaciares, as augas
salvaxes, os ríos, as augas subterráneas e o mar e están asociados aos procesos
de erosión, transporte e sedimentación.
19. A MODELAXE DO RELEVO. OS AXENTES XEOLÓXICOS
Existen moitos tipos de paisaxes e todas elas foron modeladas pola acción
dos axentes xeolóxicos. Por tanto,…
…Os axentes xeolóxicos son os mecanismos que de xeito natural modelan a
paisaxe, transportan materiais e acumúlanos en forma de sedimentos.
20. Todos os axentes xeolóxicos realizan os seguintes procesos:
Erosión:é a retirada de materiais dende o seu lugar de orixe.
- O axente xeolóxico pode arrastrar os fragmentos de rocha resultado da
meteorización.
- O axente xeolóxico pode arrincar directamente os fragmentos da rocha da
que forman parte e arrastralos (disgregación con movemento)
A erosión ao longo de millóns de anos produce grandes modificacións no relevo:
escava vales, desgasta montañas, fai retroceder cantís…
A modelaxe do relevo corresponde aos cambios que a erosión dos axentes
xeolóxicos produce na paisaxe.
21. Evacuación de detritos
ou clastos.
Modelaxe
característica na
superficie terrestre.
Formación de
penechairas.
Redistribución da
masa dos continentes.
Efectos sobre a superficie:
Cárcavas
Relevo ruiniforme
22. Transporte: todos os axentes xeolóxicos
teñen capacidade para transportar clastos
Os parámetros que o
caracterizan son: a
enerxía, a selección dos
clastos e a maduración
dos sedimentos.
As formas do
transporte poden ser:
En contacto co
fondo: rodadura,
arrastre ou saltación.
Sen tocar o fondo:
suspensión, flotación ou
disolución.
Enerxía
Selección
Maduración
23. O transporte
Transporte polo fondo Transporte en suspensión
Os clastos redondéanse
Os clastos non
tocan o chan
Saltación
Os clastos son arrastrados
Tormenta de pó
24. Depositanse
os clastos
grosos
Area depositada
polo vento
Clastos depositados
por glaciar
Sedimentación: prodúcese no momento en que o axente xeolóxico deposita os clastos
nun lugar ao perder a súa capacidade para continuar o transporte
25. A acumulación dos
sedimentos débese:
Decantación:
precipitación dos
clastos ao fondo ó
deterse a corrente
que os
transportaba.
Acreción
cinética: os clastos
transportados
baten contra un
obstáculo.
Decantación Acreción cinética
26. CONCAS SEDIMENTARIAS
Extensas zonas da superficie terrestre que
presentan subsidencia ou afundimento.
Cando a conca deixa de experimentar
subsidencia, os axentes xeolóxicos a colmatan.
4. CONCAS E AMBIENTES SEDIMENTARIOS
27. AMBIENTES SEDIMENTARIOS
Lugar onde un axente xeolóxico acumula
materiais.
Ambientes sedimentarios continentais: fluviais,
torrenciais, glaciares, eólicos e cársticos.
Ambientes sedimentarios mariños: litorais, recifais,
plataformas continentais, noiros continentais e
turbidíticos.
Ambientes sedimentarios de transición (entre o mar e
o continente): praias, deltas e estuarios.
28. Orixinan tres formas de relevo:
Vales en uve: o río ten gran capacidade
erosiva e encaixa profundamente o terreo.
(Tramo alto)
Vales de fondo plano: o río perde velocidade
e traza curvas chamadas meandros. (Tramo
medio)
Penechairas: os ríos amplían os vales ata
unirse uns cos outros.
O resultado da erosión provoca outeiros
testemuña (relevos residuais illados) e socalcos
fluviais (relevos graduados por sucesivos
encaixamentos do río)
6. OS RÍOS. MODELAXE FLUVIAL
38. Os axentes xeolóxicos son os torrentes e as augas
salvaxes.
Alta capacidade de transporte e sedimentación sen
orde.
As formas de relevo que orixina son:
Cárcavas: regos profundos no terreo.
Barrancos: profundos vales en uve.
Corgos: leitos amplios.
Os depósitos sedimentarios orixinados son:
Conos de dexección: acumulacións pequenas ao pé
dun relevo escarpado.
Abanos aluviais: acumulación extensas de sedimentos.
Pedimentos: unión de varios abanos.
5. MODELAXE TORRENCIAL
39. A miúdo as cárcavas desenvólvense nas concas de recepción dos torrentes, mentres que
os barrancos compoñen o canal de desaguadoiro. Os corgos desenvóvense máis abaixo
do cono de dexección.
Conca de recepción: é o lugar onde se reciben todalas augas, hai unha forte erosión .
Canal de desaugadoiro: é o cauce principal do arroio ou torrente.
Cono de dexección: onde o arroio deposita materiais. Se o cono é moi grande e ocupa
unha grande extensión soe chamarse abano aluvial.
Abano aluvial
40. As augas salvaxes
A
B
C
Abano aluvial
Canal de desaugadoiro
Conca de recepciónCárcavas
Cono de dexección
Chemineas de fadas
46. Debida a dous procesos
erosivos:
Deflación: o vento leva os
materiais máis pequenos e
deixa os grandes.
Abrasión eólica: o vento
cargado de area produce un
lixado das rocas.
A sedimentación eólica produce
acumulacións características:
Depósitos de loess:
acumulacións de po.
Dunas: acumulacións de area.
7. MODELAXE EÓLICA
47. O VENTO
A capacidade erosiva do vento é bastante reducida, salvo en zonas onde non hai
vexetación, existen materiais finos (arxilas e areas) e hai ventos constantes. A acción do
vento orixina diversas estruturas:
Columna de areaA Barjanes
B
Ergs
Regs
C
D
Rochas en
forma de
cogomelo
48. Deflación: é o proceso polo cal o vento
levanta a arxila e a area. Esto orixina as
columnas de area.
COLUMNA DE AREAA
Erg: son os desertos de area. A
acumulación de area produce dunas, se
teñen forma de media lúa chámanse
Barjanes
ERGB
Dunas
Barján
Reg: campos de pedra formados por
deflación.
REGC
A area transportada polo vento realiza un
“lixado” chamado abrasión eólica
Como os grans máis
grandes van a menor
altura, as rochas
erosiónanse máis
pola base orixinando
a forma de cogomelo.
ROCHAS EN FORMA DE
COGOMELOD
49. Por último, o pó transportado polo vento pode
tamén formar extensos depósitos chamados
loess.
50. O axente xeolóxico son grandes masas de xeo, os
glaciares que se desprazan pola gravidade.
As formas de relevo que orixinan son :
Vales en u: amplos, de perfil redondeado.
Zonas de sobreescavación: concavidades nas que
ó retirarse o xeo fórmanse lagos.
A sedimentación produce acumulación de clastos
chamados morenas, e a súa compactación
orixina tillitas.
8. MODELAXE GLACIARIA
51. OS GLACIARES
Os glaciares son masas de xeo que se desprazan dende a zona de acumulación de neve ata
aquelas onde o xeo se funde.
- Prodúcense en zonas onde a neve non chega a fundirse en verán e vaise
acumulando. Ao acumularse a neve comprímese e transformase en xeo a
certa profundidade. (Dous procesos: Acumulación + Compresión).
- Estas zonas son as zonas polares e as de alta montaña.
Tipos de Glaciares:
- Glaciar de casquete: aquel no que o xeo recobre miles de km e tapa o
relevo.
- Glaciar alpino: aquel no que o xeo encáuzase entre as montañas. A zona
onde se acumula chámase circo glaciario e discorren entre as montañas cara a
zonas topográficamente máis baixas formando as linguas de xeo debido a gravidade.
A capacidade de erosión e transporte dos glaciares é enorme.
53. Relevos escarpados: debidos a
que o xeo produce unha intensa
meteorización mecánica sobre
as rochas
En circos glaciarios a neve acumúlase
e transformase en xeo.
O circo forma unha lingua glaciar. As
linguas arrastran grandes cantidades
de materiais chamadas morenas
(laterais, centrais e frontais).
As linguas excavan vales en
forma de U
60. É o conxunto das pegadas subterráneas e superficiais producidas pola disolución das
rochas. Só se produce, por tanto, en rochas solubles como as rochas calcáreas ou o xeso.
Cando a auga ten dióxido de carbono disolto ten carácter ácido que pode disolver a
calcita (mineral do carbonato cálcico) que forma as rochas calcáreas, e o xeso (formado
por sulfato de calcio).
9. MODELAXE CÁRSTICA
61. O axente son as augas superficiais e subterráneas.
As formas erosivas poden ser:
Superficiais: formadas por
Disolución: orixinan lapiás (regos superficiais) e paisaxes
ruiniformes (corredores, arcos...).
Colapso: orixinan dolinas (polo derrubamento do teito dunha
cavidade subterránea).
Subterráneas: poden ser
Galerías: condutos horizontais.
Simas: condutos verticais.
Salas: grandes cavidades.
A sedimentación pode ser:
Acumulación de arxila de descalcificación. Ao disolverse o
CaCO3 queda un residuo de arxila que pode acumularse.
Precipitación de sales solubles: orixinan travertinos: tobas
calcarias, estalactitas (teito) e estalagmitas (solo).
69. 10. O MAR. MODELAXE LITORAL
O mar actúa como un axente xeolóxico debido a tres movementos:
A ondada que é producida polo vento
As correntes mariñas orixinadas polas diferenzas de temperatura ou salinidade ou por
ventos moi constantes
As mareas debidas a influenza gravitatoria da Lúa e o Sol sobre o noso planeta.
O mar produce dous procesos:
A erosión das costas que orixinan o retroceso dos acantilados producindo extensas
plataformas de abrasión.
A trituración e lavado das rochas e cunchas dos seres vivos producindo unha area fina
que pode acumularse formando praias , frechas e tómbolos.
71. Praias: acumulación da area debido a trituración das rochas por parte do
mar xunto coas aportacións dos ríos.
Frechas: barras areentas paralelas á costa.
Tómbolos: cordóns areentos que unen unha illa coa costa.
O transporte de area ao longo da costa realízano as correntes de deriva
producidas polo vento cando sopra nunha dirección predominante oblicua á
costa.
73. Climáticos:
En zonas cálidas e áridas non hai glaciares, nin ríos.
En zonas temperadas e chuviosas non teñen importancia nin o vento, nin as augas
torrenciais.
En zonas polares e de alta montaña predomina o ambiente glaciario.
Tectónicos e estruturais:
Os ríos tenden a circular ao longo de faias.
O levantamento do terreo fai que os ríos recobren enerxía aumentando a súa capacidade
erosiva.
Litolóxicos:
É habitual que nunha penechaira queden relevos residuais por erosión diferencial.
Na costa os materiais máis brandos xeran entrantes (ensenadas, baías…) e os máis duros
saíntes (cabos e illotes)
A modelaxe cárstica orixínase en rochas solubles (calcareas e xesos)
Antópicos
Nos noiros tentamos impedir a acción erosiva das augas de arroiada.
Canalizamos ríos e regatos e construímos diques para protexer as zonas de costa.