Estudo das características e aproveitamentos da ovella. A ovella galega e algunhas outras razas de ovellas.

1. a ovella

2. Ten a súa orixe no muflón, domesticado no Oriente Próximo hai
uns 10.000 ou 11.000 anos para aproveitarlle a carne e a pel.
Relevo asirio de hai uns 3.000 anos no que aparecen carneiros

3. Avenida dos carneiros dun templo exipcio.

4. Ovella, a femia, ou
carneiro, o macho
(Ovis orientalis
aries). Ten unha
altura media arredor
de 70 cm e un peso
medio entre 38 e 70
kg. Os machos son
algo máis grandes e
en moitas razas
teñen cornos.
Vive entre 12 e 15
anos. A ovella máis
vella do mundo
viveu 23 años, seis
meses e 28 días.
Existen máis de 800
razas de ovellas e
arredor de 1.200
millóns de cabezas.

5. Aliméntase de vexetais. Como
ruminante ten un estómago
especial formdo por catro
espazos: no primeiro almacena
a herba, que traga case enteira
cando pace, e logo, nun lugar
tranquilo, mentras descansa,
vólvea a boca para remoela e
convertela nunha pasta que
logo manda a outras partes do
estómago para continuar e
completar a dixestión.

6. A ovella ve ben e, pola
posición dos ollos, ten
un amplo campo de
visión; aínda que
distingue mellor os
movementos que as
formas pode recoñecer
un bo número de
compañeiras.
ten bo oído e o olfato
ben desenvolvido.

7. Camiña
apoiándose na
punta dos dous
dedos medios de
cada pata que
ten protexidos
por pezuños

8. Comunícase
coa voz, coas
expresións e
coas
posturas do
corpo.

9. Vive en
rabaños, grupos
máis ou menos
numerosos, e
son guiados por
un carneiro ou
unha ovella
maior,
coñecedores do
entorno.

10. Crían unha vez
ao ano. A
xestación dura
cinco meses e
teñen,
normalmente,
unha ou dúas
crías (algunhas
razas poden ter
máis. Na raza
Romanoff deuse
un caso de nove
crías)

11. A ovella
lambe ao
año para
limpalo e
para
aprender a
recoñecelo
polo olor.

12. Ao pouco de
nacer os años xa
acompañan á súa
nai a todas
partes.

14. Ovella Romanoff con cinco años.

15. Maman ata os 4
meses, aínda que
aos poucos días
de nacer xa
empezan a comer
algunha herba.

16. utilidade
As ovellas críanse para aproveitarlle a lá, o leite, a carne e a pel

17. Pelo “lá”: para fiar e tecer. A
producción media por ovella
está entre 1,5 e 2,5 kg de
lá. O peso depende do
tamaño e da idade do
animal e da finura da lá que
produza. Case a metade
das ovellas do mundo
críanse para producir lá e
delas sácanse 2,2 millóns
de tn ao ano.

18. Tosqueando
ovellas con tesoiras
e con máquina. O
tosqueo ou a rapa
da lá fáiselle unha
vez ao ano,
xeralmente cando
o tempo empeza a
quecer, para
aproveitar a lá

19. Fiando lá ao xeito tradicional.

20. La fiada e tinguida e diferentes maneiras de tecela.

21. A produción mundial de
leite de ovella anda preto
dos 10 millóns de litros ao
ano.
Co leite, tradicionalmente,
facíanse queixos, na
actualidade consúmese
fresco e elabóranse con
el, ademais de queixos,
outros productos lácteos
como iogures. O munxido
realízase manualmente
nas pequenas
explotacións e con
máquinas munxidoras nas
grandes.

22. Banco de munxido e munxido mecánico.

23. Leite de ovella e outros produtos derivados: queixo, iogur,
leite callado e arroz con leite.

24. No mundo
prodúcense
13,5 millóns
de tn
decarne de
ovino, o 4%
da
producción
total de
carne.

25. A pel de ovella e fina e elástica, úsase para fabricar obxectos de coiro. Moi valiosa e
apreciada para roupa e calzado. A dos años utilízase para facer luvas.

26. Chap chas instrumento boliviano feito con pezuños de ovella

27. ovella galega
Ovella galega. Existen dous tipos que se diferencian,
sobre todo polas suas dimensions: o da montana de
dimensions mais reducidas, altura entre os 44 e os 58
cm nas femias e entre 55 e 65 cm nos machos; e a
mariñá de 59 a 70 cm nas femias e de 66 a 80 cm nos
machos. Adícase á producción de carne. Atópase por
toda Galicia.

29. outras ovellas

30. Ovellas Karakul. Son unha raza de uso
múltiple, leiteiras, de carne apreciada, e
de boa lá. Pero son coñecidas, sobre todo,
pola pel dos seus años recén nacidos, o
astrakán, negra e brillante para o que se
sacrifican aos tres días de nacer.

31. Ovella de Somalia, ovella somalí, ou ovella de cabeza negra de Berbera. É unha ovella
primitiva sen lá, adaptada a zonas cálidas e secas. pesa entre 35 e 45 kg.

32. Ovellas de rabo gordo. Atópanse
entre África oriental e a China
interior. Son animais grandes. Os
machos poden pasar dos 130 kg
e as femias chegar aos 85 kg.
Viven en zonas áridas,
semidesérticas, e teñen a
particularidade de acumular
graxa aos lados do rabo.

33. Ovella dolan (China). É unha das razas
de ovellas de rabo gordo. Converteuse
na mascota dos máis ricos. Só hai uns
1.000 exemplares e véndense a precios
altísimos, máis de 1,5 millóns de euros.
Canto máis grande sexa o animal, canto
máis longas teña as orellas e canto máis
curvado teña o fuciño, máis sube o
precio.

34. Ovella da illa de
Man. Algunhas
razas primitivas
poden ter máis
de dous cornos
tal é o caso
destre carneiro.

35. Ovella Ouessant, ou
ovella enana Bretona,
É a raza de ovellas
máis pequenas do
mundo. Ten a súa
orixe na illa francesa
de Ouessant, na costa
da Bretaña. As femias
miden entre 43 e 48
cm de altura e os
amchos de 45 a 50
cm, e pesan entre 13
e 16 kg as femias e 15
e 22 os machos.
Producen entre 1 kg e
1,5 kg de lá, un 10%
do seu peso a maior
porcentaxe de todas
as razas europeas.

36. Ovella
meiriña de
Nova
Celandia
que estivo
seis anos
sen rapar. A
lan que tiña
pesou 27 kg.

38. fin
As imaxes foron collidas da internet.
Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que saiban disculpar
o uso que fixen delas.
Mon Daporta
COUSIÑAS FEITAS NA CASA