Estudo das características e utilidades do iak e algunhas imaxes curiosas.

1. o iak

2. O iak (Bos grunniens).
É un bóvido grande de
pelo longo e espeso que
vive nas altiplanicies do
Tibet, Pamir e Karakorum
entre os 4.000 e os 6.000
metros de altitude, onde
se atopa tanto silvestre
como doméstico. Ten o
corpo longo e as patas
relativamente curtas.
Os silvestres son máis
grandes. Os machos
poden chegar aos 2 m de
altura na cruz e pesar ata
1000 kg, as femias só
acadan a metade do
tamaño.
O iak doméstico só acada
1,40 m de altura e pesa
ata 700 kg.

3. O máis
característico
do iak e a capa
de pelo longo,
sobre todo na
parte do
abdome, que o
mantén illado
do frío do chan
cando se deita.

4. Os iaks slvestres son de cor negra, ou roxeada
cando a lá está vella; os domésticos son de cores
variadas: negra, manchada e ata branca de todo.

5. Aliméntase
de vexetais:
herbas,
matogueiras
e liques

6. Como todos os
bóvidos ten unha
boa vista para
apreciar os
movementos, un
bo oído e o olfacto
ben desenvolvido.

7. Como todos os bóvidos prefire desplazarse
camiñando pero tamén pode correr rápido.

8. Os iaks emiten un son rouco, de ahí o
seu nome científico (Bos grunniens),
para chamar a atención e para avisar
da súa presencia nun territorio

9. Na época do celo os
machos silvestres pelexan
polas femias

10. Os iaks silvestres viven en pequenos grupos de femias coas
crías e os xuvenís, grupos menores de machos novos e machos
solitarios. Os domésticos forman rebaños.

11. Reprodución: Acadan a madurez cara aos 6 anos e a partir desa idade,
despois de 9 meses de xestación, teñen unha cría cada ano que nace
ben desenvolvida e cuberta dunha lá curta pero espesa.

17. Os iaks hibrídanse con
gando europeo para
mellorar a produción de
carne e leite. Do cruce
obtense o “Dzo” que é
moi resistente para o
traballo agrícola.
Hibridos de iak e
vacún occidental
transportando
carga

18. O iak pode vivir ata 25 anos

19. Utilidade. Como a todos os
grandes animais que viven en
lugares áridos ao iak, ademais
de ser a principal forza de
traballo, aprovéitaselle todo: a
carne como alimento, a lá para
a confección de prendas, os
pelos longos máis duros para a
fabricación deobxectos, a pel
como coiro, o leite, os cornos,
os ósos e os excrementos.

20. O iak, pola súa
resistencia e a
capacidade
para
desplazarse
por terreos
irregulares, é o
principal
vehículo de
carga e
transporte de
mercadorías.

21. Polo seu
tamaño e
forza é o
animal
utilizado para
arrastrar os
aveños de
labranza.

22. E tamén se usa como montura

23. A carne de iak
consúmese
fresca ou
consérvase
seca.

24. O leite, que ten unha
lixeira cor rosada,
consúmese fresco ou
transformado en distintos
productos como queixo,
manteiga, iogur…
Leite
fresco
Te
con leite
Leite
envasado

25. Queixo
Manteiga
Pezas de iogur seco

26. Xabón de leite de iak

27. A pel, o pelo longo duro e a lá,
teñen distintas aplica cións na
vida tradicional tibetana e na
industria occidental

28. As peles úsanse
como abrigo.

29. O pelo córtaselle na época de
muda, logo selecciónase e
límpase antes de fialo

30. O pelo longo dos
iaks emprégase,
tradicionalmente, na
fabricación de
cordas pero ten
outras aplicacións
para a fabricación
de cepillos, perrucas
e postizos

31. A lá fina fiada ou convertida en
feltro emprégase na fabricación
de prendas de vestir.

32. Cos cornos
fanse peines,
obxectos de
decoración e
complementos

33. Os ósos córtanse e tállanse
para realizar obxectos útiles
e decorativos

34. As bostas
secas úsanse
como
combustible
Estiba de bostas secas contra a parede dunha casa, gardadas
como reserva de combustible.

35. Os iaks tamén se
utilizan para a
práctica de carreiras
e deportes.
Partido de polo
montando iaks
Carreira de iaks

36. No Tibet chino é moi aperciada esta
variedade de iak de cor branca, ata o
punto de contar cunha área protexida
para o seu desenvolvemento.

43. fin
As imaxes foron collidas da internet.
Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que saiban disculpar
o uso que fixen delas.
Mon Daporta
COUSIÑAS FEITAS NA CASA