2. Het was zeer druk in huis met Milana als
peuter. Het klein meisje was een pak lastiger
en had meer aandacht nodig dan toen ze een
baby was.
3. Net op het moment dat Jasmin dacht aan
rust, smeekte Milana weer om aandacht; die
keer moest ze iets op haar potje doen.
Het was druk voor Jasmin, maar als moeder
deed ze dit met liefde voor haar dochter.
4. Niet alleen met Milana had ze last, maar ook
de inkomsten moesten door de vele
rekeningen eraan geloven.
5. En als het bleek dat de koelkast ook leeg
was, kon Jasmin wel de hele wereld bij elkaar
schreeuwen, ze wist echt niet meer waar
haar hoofd stond.
6. Nog een hele hap uit het budget, maar haar
gezin moest eten hebben dus ze bestelde
maar de boodschappen. Van het budget
bleef er dan niet veel meer over.
7.
8. Jasmin nam nog een kijkje bij Milana die al
lang in haar slaap was gedommeld.
9. “Kan je het nog aan?” vroeg Zacharias als hij
zijn verloofde tegen het lijf kwam.
“Serieus,” blies Jasmin uit, “ik heb geen
moment rust met Milana. Dan zijn er
rekeningen die ons bommen geld kosten en
ik moet eten bestellen, maar er is niet meer
veel van ons budget meer over.”
Zacharias glimlachte. “Dat denk je. Ik heb
promotie gemaakt, we overleven het wel.”
10. Jasmin kon wel boffen met Zacharias. Zonder
hem had ze nu niet overleefd.
“Oh, wat ben je toch een schat!” Jasmin
drukte zich nog dichter tegen hem aan.
“Weet ik toch.” grinnikte Zacharias en gaf
haar vele zoenen.
11.
12. Net als Zacharias weer uit zijn slaap was
ontwaakt, stond de carpool voor zijn deur.
Hij was stomverbaasd. “Moet ik vandaag ook
nog werken?”
Juist, hij had promotie gemaakt en stond nu
met de late. Een tweede promotie voor
vandaag maken, dat zou wel leuk zijn…
13. Jasmin stond dus weer alleen met Milana
over…
Zelfs ‘s nachts was Milana zeer actief.
14. Maar haar moeder zelf had haar slaap ook
nodig. Als Milana genoeg aan haar aandacht
had, kon Jasmin zichzelf weer nuttigen.
15.
16. Tegen de ochtend was Milana alweer uit
haar slaap ontwaakt en had ze weer iets
nodig, haar luier moest verschoond worden
omdat ze er iets in had gedaan.
17. Eindelijk na een hard weekend – natuurlijk
hard, met Milana en haar aandachtacties –
was Jasmin weer bekwaam om te gaan
werken.
Ja, ze was al heel lang bekwaam om te gaan
werken, maar ze had een weekend vrij
gehad.
Maar goed, Jasmin was in ieder geval blij dat
ze een tijdje van huis was.
18. Ook Zacharias had zo’n eenzame momenten
met zijn dochter en hij toonde daar ook
liefde voor. Maar toch…
“Ik ben blij dat je vandaag jarig bent.”
19.
20. Ja, inderdaad. Milana was vandaag jarig,
vandaag was de dag dat ze al een knappe
jongedame mocht worden.
21. Maar feesten zat voor Milana niet echt in, ze
was heel erg moe en wou meteen haar
nieuw bed testen.
22. Milana voelde al meteen het ‘harde’
schoolleven.
Voor haar viel de eerste schooldag wel mee;
ze had al veel vrienden en vriendinnetjes
gemaakt, alleen het spijtige was het
huiswerk.
23. Deze avond stond het macaroni met
kaassaus op het menu als avondmaal. Aan
tafel verliep niet zoals gehoopt.
“Met wie bel je dikwijls?” vroeg Jasmin op
een nieuwsgierige toon.
“Oh, euh…” aarzelde Zacharias, “waarom wil
je dat weten?”
“Mag ik niet weten wat er gaande is met
mijn verloofde?”
24. Zacharias legde zijn lepel neer en stond op
punt om te vertrekken.
“Je moet niet alles weten, Jasmin,” bitste
Zacharias mee toe, “het zijn jouw zaken
niet!”
“Zacharias, kom terug!” riep Jasmin hem
achterna, maar hij hoorde haar niet. Jasmin
richtte zich tot Milana toe met een
glimlachje, “daar moet je niets van
aantrekken.”
25. Ondanks het discussie tijdens het avondeten,
kon Jasmin toch niet laten om bij Zacharias
onder de lakens te kruipen.
Hij zou wel zeggen: “Niet bij mij, ga maar
ergens slapen.” Maar dat zou Jasmin in de
plaats zeggen, dit huis stond op haar naam
en dus had ze het recht ook om in haar eigen
bed te slapen.
26. Milana maakte zich ongerust over haar
ouders. De ouders van haar vriendjes
toonden altijd liefde voor elkaar, en ook voor
hun kinderen.
Maar bij haar ouders was dat niet het geval.
Wat zou er aan de hand zijn?
27.
28.
29. Jasmin zat volgende avond niets te doen in
de slaapkamer, tot Zacharias opeens in de
slaapkamer binnen viel.
“Wat kom jij hier doen?” bitste Jasmin
meteen toe.
“Ik woon ook hier. Mag ik?”
30. “Zo. Kom je mijn vraag van gisteren
beantwoorden of gaan we een jaar bot tegen
elkaar doen?”
Zacharias had het wel moeilijk met Jasmin’s
gedrag. “Wel, dat was een vriendin die bij
een juwelier werkt en ze zorgt voor
trouwringen.
31. Haar vader werkt bij de burgerlijke stand en
heeft onze huwelijkspapieren in orde
gebracht. Dus…”
“Officieel zijn we getrouwd?” vulde Jasmin
zijn zinnetje verder aan.
“Precies. Sorry dat ik dat heb gedaan zonder
met jou te bespreken, maar ik weet zeker dat
je dat wilt.”
32. “Ik wil ook nog trouwen. Met jou natuurlijk,”
stemde Jasmin toe, “dus kom maar op met
die ringen!”
Zacharias haalde de ringen boven en één
ring schoof hij rond de vinger van Jasmin.
33. Daarna was het Jasmin haar beurt om de
andere ring rond Zacharias’ vinger te
schuiven.
“Tot de dood ons scheidt.” fluisterde Jasmin
stilletjes.
Zacharias had haar toch gehoord, hoe stil ze
ook klonk. “Wat? De dood kan zelfs ons niet
scheiden. Niets of niemand.”
34. “Ja, daar heb je een punt,” lachte Jasmin, “en
gaan we nu normaal tegen elkaar doen?
Hebben we geen geheimen meer voor
elkaar?”
“Oké,” stemde Zacharias toe, “tenzij je een
geheim hebt voor mij.”
“Ben je gek? Zo genieperig ben ik niet zoals
jij, sukkel.”
En wat de rest afspeelde, sprak zelf
boekdelen.
