2. Uiteindelijk had Claire toch haar bestemming
bereikt: de gemeentelijke rechtbank, daar
had ze een afspraak met meneer Vegas – de
rechter – en mevrouw Vegas – de advocate
van Zacharias –
Ze was bereid om haar paraplu dicht te
doen, het regende niet veel en ze moest ook
zo dadelijk naar binnen.
Claire keek er echt naar uit, dus echt niet,
het werd weer een ongemakkelijke strijd en
zeker als de rechter en de advocate een
huwelijk hadden.
3. Wanneer Claire aan de deur van meneer
Vegas’ kantoor stond, kon ze al luide
stemmen ontvangen.
“Nee Eveline,” hoorde Claire meneer Vegas
schreeuwen,
“mevrouw Jensen beslist ook mee, dus geef
haar ook een kans!”
Claire negeerde het en klopte gewoon op de
deur.
4. “Dat zal mevrouw Jensen zijn. Ja, kom
binnen!”
Op verzoek kwam Claire het kantoor van
meneer Vegas binnen. “Hallo, ik kom hier
voor een afspraak.”
Mevrouw Vegas schrapte haar keel. “Hmpf.”
“Eveline,” wierp meneer Vegas een strenge
blik naar zijn vrouw en vervolgens keek hij
naar Claire,
“en kom binnen, mevrouw Jensen. Trek niets
van mijn vrouw aan, ze is wat
slechtgeluimd.”
5. Claire ging naast slechtgeluimde mevrouw
Vegas zitten en keek voorzichtig naar haar.
“Rick, meneer van de Storm heeft financieel
goed om zijn dochter op te voeden,”
beweerde mevrouw Vegas,
“ik kan al een beeld hebben van de
financiële instelling van mevrouw Cameron.
Ze leeft waarschijnlijk in armoede.”
6. “Ho!” protesteerde Claire,
“stop eens met die vooroordelen te hebben,
mevrouw Vegas. Mevrouw Cameron heeft
als universitaire gastdocente een zeer goed
inkomen en ze leeft helemaal niet in
armoede.”
“Ja, dat zal wel.” mopperde mevrouw Vegas.
“En Zacharias heeft geen goed inkomen, zijn
vrouw wel dus stel dat ze gaan scheiden, dan
heeft hij helemaal niets.
7. Milana is ondertussen tiener en dus wettelijk
mag ze ook een mening delen over deze
situatie.”
“Ah,” kwam meneer Vegas eindelijk
tussenbeide,
“heb je een mening van de dochter dan?”
Claire schudde haar hoofd. “Als kind heeft ze
gezegd dat ze liever bij haar moeder blijft.
Dat zal nu ook wel zijn, anders pleit
mevrouw Cameron niet voor haar dochter.”
8. “Waarom moet dat kind bij zo’n
bruutmoeder? Ze heeft meneer van de
Storm wel bedrogen en-” meende mevrouw
Vegas.
Claire liet mevrouw Vegas stoppen. “Ah! Dat
is niet waar! Onlangs is Uma, de dochter van
Christine, bij haar vriendin Milana geweest
en is van mening haar stiefvader in de fout is
geweest.
9. Dus dat mevrouw Cameron haar ex-man
bedrogen heeft, is een dikke leugen. Het
gaat hier niet om het financiële, maar om
het morele en daarom is mevrouw Cameron
beter geschikt voor een voogdij.” vertelde
Claire.
Meneer Vegas was onder de indruk van de
jonge advocate. Nee, niet omdat ze jonger
en vitaler was dan zijn vrouw, maar Claire’s
verhaal was wel waar. Tijd om onafhankelijk
van zijn vrouw te worden…
“Dat klopt,” knikte meneer Vegas,
“en Eveline, het gaat hier niet over ons
huwelijk, dus kom niet af met die
dreigementen dat je van me gaat scheiden,
10. want ik ben hier de rechter en zakelijk heb ik
een hogere positie als jij. Als rechter en ook
als man ga ik mijn mening delen…”
Spanning viel te snijden voor de advocate
van Jasmin en de advocate van Zacharias,
“mevrouw Cameron krijgt de volledige
voogdij over haar dochter!”
Claire voelde enthousiasme en dat liet ze
ook zien. Dat was echt een spannende,
moeilijke maar een boeiende strijd.
Mevrouw Vegas was enorm teleurgesteld.
“Argh Rick,” gromde mevrouw Vegas,
“maak de scheidingspapieren al klaar!”
11. “Whatever.” mompelde meneer Vegas op
een onboeiende toon.
“Wat whatever?” hyperventileerde mevrouw
Vegas helemaal,
“niet zo brutaal, jij meneertje!”
Meneer Vegas lachte cynisch. “Ik leef voor
mijn vak, niet voor jou. Ik heb gewoon mijn
mening geven, maar jij kunt er niet tegen dat
je verliest, of je het toegeeft of niet, punt.”
12. “Bedankt, meneer Vegas. Echt waar, ik ben je
eeuwig dankbaar en mevrouw Cameron jou
ook, natuurlijk.”
Meneer Vegas lachte. “Nee, het is andersom,
mevrouw Jensen. Ik ben echt onder de
indruk van jou.”
“Hmpf, tuurlijk,” bleef mevrouw Vegas
mopperen,
“misschien een suggestie dat jullie twee
trouwen, ik heb daar nu niets mee te
maken.”
