2. Cameron – Jasmin & Milana
Een dag na Jasmin’s verjaardag werkte ze
aan haar nieuwe occasie in de nieuwe
garage, als cadeau voor haar verjaardag.
3. “Kan ik je helpen, mama?” vroeg Milana, die
in de deuropening stond,
“met de carrosserie dan, dat vind ik het
leukste.”
“Oh nee, meid, spaar me die last!” zuchtte
de oude Jasmin diep,
“je zult alles in honderd brengen. Wat zeg ik?
In duizend, minstens!
4. Hou je liever bezig met de jongens van de
school.”
Milana proestte het uit en kruiste haar
armen. “Ben je nu gek, mama? Bij mij op
school zitten er alleen maar sukkels. Ik moet
me toch nuttig maken?”
“Wel, chat dan toch liever met je
vriendinnen,” stelde Jasmin voor,
“ik hou je niet tegen en ik zal niet zeuren om
je van de pc te halen.”
5. “Binnen een halfuur misschien,” mompelde
Milana,
“maar komaan, ik wil echt iets aan die auto
doen.”
Jasmin zuchtte diep. Ze kende Milana goed,
als ze een wil had was dat altijd wet. “Oké.
Pak dan die machine daar. Je betaalt als er
iets gebeurt hè!”
“Ik doe het wel voorzichtig, hoor.” Milana
pakte het machine en begon er meteen aan.
Wie dacht dat alleen mannen verstand van
automechaniek hadden, zat serieus mis…
6. Wanneer de dames goed op weg waren,
gebeurde er toch iets: Jasmin had iets
waarschijnlijk verkeerds gedaan dat een
hoop rook uit de motor was gekomen.
“Mama toch,” giechelde Milana,
“ik denk dat jij diegene bent die voorzichtig
moet zijn…”
7. Tegen de avond was de auto helemaal klaar:
de motor was in orde en de carrosserie zag
er ook fijn uit. De kleur had Milana helemaal
gekozen, tegen haar moeder haar zin.
“Komaan, de kleur is toch te fel?” vond
Jasmin.
“Je went er wel aan.” wist Milana zeker.
8. “Ik geef jou die auto wel cadeau.” besloot
Jasmin.
Milana keek haar moeder verrast aan. “Echt?
Ik bedoel, het is toch jouw
verjaardagscadeau?”
“Dat klopt, maar ik heb zitten nadenken,”
meende Jasmin,
“eigenlijk heb ik geen auto nodig. Op mijn
leeftijd kan ik heus te voet gaan naar de
supermarkt en ik moet ook niet veel werken.
Ik denk dat jij dat wel nodig hebt.”
“Oh,” Milana vloog haar moeder om de hals,
“dank je wel, mama!”
9. Na het avondeten grijnsde Milana tevreden
naar de spiegel die in haar kamer hing. Na
maanden voldoende gezond eten en
bewegen had ze een lichaam dat elk meisje
van droomde.
Misschien had Milana tegen haar moeder
gelogen, wat de jongens betrefte…
10. Vlug trok Milana haar pyjama aan en plofte
neer op haar bed.
Oké, er liepen wel sukkels rond op haar
school, maar toch. Voor Milana was één
jongen geen sukkel, wel een prins op het
witte paard…
Een jongen met wie ze oud wilde worden,
met wie ze haar leven wou delen en… met
wie ze haar uitdaging wou uitbrengen. Veel
tieners op haar leeftijd waren niet met zo’n
toekomst bezig, maar Milana wel!
11. En niemand wist ook één ding over haar
gevoelens, wat kon het leven zo heerlijk
zijn…
Helaas was Milana door al dat gedroom vast
in slaap gevallen.
12. Helaas duurde het niet lang en deze ochtend
stond Jasmin al in haar kamer om haar
wakker te maken.
“Milana,” fluisterde Jasmin, uit schrik dat
haar dochter abrupt uit haar slaap zou
ontwaken, ze moest maar langzaam haar
ogen openen,
“het is maandag, het is terug school.”
13. Dat was totaal buiten Milana gerekend, maar
het moest wel… Aan het ontbijt:
“Liefje, toen ik binnenkwam,” vertelde
Jasmin,
“het was lang geleden dat ik je zo schoon zag
te slapen, sinds toen je een klein meisje was.
Je hebt precies een mooie droom gehad?”
14. Milana slikte door haar keel. Tuurlijk, ze had
gedroomd over haar geheime liefde. Niet dat
ze stiekem verliefd was op iemand die veel
ouder was of op een leerkracht.
Nee, Milana wilde niet dat Jan en alleman
dat wist.
“Euh, een nachtmerrie heb ik in ieder geval
niet gehad.” zei ze.
“Dat weet ik ook wel, anders was je wild
tekeer gegaan,” zei Jasmin,
15. “maar heb je gelogen tegen mij? Toen we
over de jongens hadden?”
Verdorie, haar moeder heeft haar door…
“Euh, waarom zou ik liegen tegen jou?”
“Ja, dat heb je gedaan,” meende Jasmin,
“en ik wist het van in het begin: je bent een
slechte leugenaar. Ik geef je maar één tip,
Milana. Als je verliefd bent of als je iemand
ziet zitten, blijf dan niet bij de pakken zitten.
16. En wie het ook is, een meisje of een
buitenlander, ik aanvaard iedereen in de
familie. Mijn voorouders zouden dat ook
gedaan hebben.”
Milana realiseerde dat haar moeder gelijk
had, het was alles of niets. Ze wist dat ze een
slechte leugenaar was en blijven ontkennen
was maar niets.
Op school spraken ze niet of nauwelijks over
verliefdheid en dergelijke en hopelijk zou het
zo blijven, tenzij Milana haar hart zou volgen,
of anders…
17. Tegen de namiddag als Jasmin terug
thuiskwam van haar werk, was Milana veel
langer thuis van school en legde net de
telefoon neer.
18. “Dag, mevrouw de minister van Onderwijs.”
grapte Milana als ze haar moeder zag
binnenkomen.
Stiekem moest Jasmin giechelen. “Ik werk
tenminste.”
“Oh, ik ook hoor.” meende Milana, “ik zit hier
te denken of ik naar de uni wil gaan.”
19. “Oh, de uni? Ga je Uma achterna?” vroeg
Jasmin en wandelde naar de schildersezel, ze
wou nog meer schilderijen maken om meer
inkomsten te hebben.
“Euh, eigenlijk niet bepaald Uma. Ze is al een
tijdje spoorloos en bereiken op haar mobiel
lukt niet,” zei Milana,
“maar eigenlijk achter Brody, hij gaat
binnenkort ook naar de uni vertrekken.”
20. “Oh Brody,” knikte Jasmin goedkeurend,
“is dat die jongen waar je zo gek op bent?”
Milana schudde beschaamd snel haar hoofd.
“Och, mama! We zijn vrienden en ik wil onze
vriendschap niet verzieken over mijn
gevoelens voor hem.”
Jasmin zuchtte diep. “Kijk, van mij mag je
gaan studeren. Wat die jongen betreft, weet
je wat mijn mening is.”
21. “Dank je, mama,” zei Milana,
“en over Brody, het gaat niet gemakkelijk
zijn, maar moeilijk gaat zijn.” mompelde
Milana er snel aan toe.
22. Later besloot moeder en dochter om een
eigen winkeltje te openen. Eigenlijk wouden
ze beiden een kapper, maar om binnenkort
meer over kapperstoelen en persoon te
beschikken, verkopen ze ook planten.
23. Milana was al meteen een prima kapster en
was een droom voor elk tienermeisje.
Ze bediende Roosje, haar eerste klant die al
meteen tevreden was over haar nieuw
resultaat.
24. Tegen de avond voor de winkel sloot,
rekende er een laatste klant bij de kassa af.
Ja, ook Milana hielp haar moeder een handje
bij het administratief werk.
“Bedankt, mevrouw. Tot ziens!”
25. Op sommige dagen moest Jasmin zich alleen
redden met haar zaak, want Milana moest
ook achter de schoolbanken gaan zitten.
26. Na een succesvolle start van gisteren ging
het wat bergaf met de kapperszaak. De
klanten waren minder geïnteresseerd en
gingen liever waterballonnen gooien.
27. Milana was ook niet altijd met haar
gedachten bij haar vak en dan liep het
geregeld fout.
29. Fuschia – Zacharias & Christine
“Christine?” klonk er een oude stem in de
keuken,
“moet je niet stilaan vertrekken naar je
werk?”
30. “Alsof mijn hoofd ernaar staat,” zei Christine.
Ze klonk niet bepaald gelukkig,
“ik ben geen goede moeder…”
“En ik dan? Denk je dat ik de prijs voor de
beste vader van de wereld heb gewonnen?”
zei Zacharias,
“nee, ik heb de moeder van mijn dochter
bedrogen.”
31. “Juist. Ik heb mijn bloedeigen dochter in
elkaar geslagen,” Christine keek naar haar
vingers,
“oké, ze is niet mijn biologische dochter,
maar ze woont hier wel sinds ze een baby
was,” Ze schrapte nog een keer haar keel,
“woonde, bedoel ik. Maar ik ga naar mijn
werk, misschien kan ik wat afleiding
gebruiken.”
32. Als Christine uit de deur was gegaan, greep
Zacharias snel naar de telefoon en toetste
één en het ander nummer in.
Zijn hart bonsde in zijn keel, wat als het niet
lukte?
“Euh, Jasmin? Met mij hier,” begon hij,
“en nee, begin niet te hyperventileren en die
dingen, ik wil nu serieus spreken met je.”
