1. Presentación: B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
Música: Bach, Concierto dos violines.
8 de maio de 2016
Ascensión do Señor –
C
(Lucas 24, 46-53
Texto: José Antonio Pagola
2. Os evanxeos
ofrécennos
diversas claves para
entender como
comezaron a súa
andaina histórica as
primeiras
comunidades cristiás
sen a presenza de
Xesús ao fronte dos
seus seguidores.
3. Tal vez, non foi todo tan sinxelo como,
ás veces, o imaxinamos.
Como entenderon e viviron a súa relación
con El, unha vez desaparecido da terra?
4. Mateu non di unha palabra da súaMateu non di unha palabra da súa
ascensión ao ceo.ascensión ao ceo.
Remata o seu evanxeo cunha escena deRemata o seu evanxeo cunha escena de
despedida nunha montaña de Galilea na quedespedida nunha montaña de Galilea na que
Xesús lles fai esta solemne promesa:Xesús lles fai esta solemne promesa:
«Sabede que eu estou convosco todos os días
ata a fin do mundo».
5. Os discípulos non han de sentir a súaOs discípulos non han de sentir a súa
ausencia.ausencia.
Xesús estará sempre con eles.Xesús estará sempre con eles.
Pero, como?Pero, como?
6. Lucas ofrece unha visión diferente.Lucas ofrece unha visión diferente.
Na escena final do seu evanxeo, XesúsNa escena final do seu evanxeo, Xesús
«sepárase deles subindo cara ao ceo».«sepárase deles subindo cara ao ceo». OsOs
discípulos teñen que aceptar con todo realismodiscípulos teñen que aceptar con todo realismo
a separación:a separación:
Xesús vive xa no misterio de Deus.Xesús vive xa no misterio de Deus.
7. Pero sobe ao PaiPero sobe ao Pai «bendicindo»«bendicindo» os seus.os seus.
Os seus seguidores comezan a súa andaina protexidosOs seus seguidores comezan a súa andaina protexidos
por aquela bendición coa que Xesús curaba ospor aquela bendición coa que Xesús curaba os
enfermos, perdoaba os pecadores e agarimaba osenfermos, perdoaba os pecadores e agarimaba os
pequenos.pequenos.
8. O evanxelista Xoán pon na boca de Xesús unhasO evanxelista Xoán pon na boca de Xesús unhas
palabras que propoñen outra clave.palabras que propoñen outra clave.
Ao despedirse dos seus, Xesús dilles:Ao despedirse dos seus, Xesús dilles:
«Eu«Eu voume ao Pai e vós estades tristes... Con todo,voume ao Pai e vós estades tristes... Con todo,
convénvos que eu me vaia para que recibades oconvénvos que eu me vaia para que recibades o
Espírito Santo»Espírito Santo»..
9. A tristura dos discípulos é explicable.
Desexan a seguridade que lles dá ter a
Xesús sempre a carón deles.
É a tentación de vivir de maneira infantil
baixo a protección do Mestre.
10. A resposta de Xesús amosaA resposta de Xesús amosa
unha sabia pedagoxía.unha sabia pedagoxía.
A súa ausencia fará medrar a madurezaA súa ausencia fará medrar a madureza
dos seus seguidores.dos seus seguidores.
Déixalles a marca do seu Espírito.Déixalles a marca do seu Espírito.
Será el quen, na súa ausencia, promoverá oSerá el quen, na súa ausencia, promoverá o
crecemento responsable e adulto dos seus.crecemento responsable e adulto dos seus.
11. É bo lembralo nuns
tempos en que
parece crecer entre
nós o medo á
creatividade, a
tentación do
inmobilismo ou a
saudade por un
cristianismo
pensado para outros
tempos e outra
cultura.
12. Os cristiáns temos caído máis
dunha vez ao longo da historia na
tentación de vivir o seguimento de
Xesús de maneira infantil.
13. A festa da Ascensión do Señor lémbranos
que, rematada a presenza histórica de
Xesús, vivimos «o tempo do Espírito»,
tempo de creatividade e de crecemento
responsable.
14. O Espírito non proporciona
aos seguidores de Xesús «receitas eternas».
Dános luz e alento para ir buscando camiños
sempre novos para reproducir hoxe
a súa actuación.
Así vainos conducindo cara á verdade
completa de Xesús.
15. CRECEMENTO E CREATIVIDADE
Os evanxeos ofrécennos diversas claves para entender como comezaron a súa
andaina histórica as primeiras comunidades cristiás sen a presenza de Xesús ao fronte dos
seus seguidores. Tal vez, non foi todo tan sinxelo como, ás veces, o imaxinamos. Como
entenderon e viviron a súa relación con El, unha vez desaparecido da terra?
Mateu non di unha palabra da súa ascensión ao ceo. Remata o seu evanxeo con
unha escena de despedida nunha montaña de Galilea na que Xesús lles fai esta solemne
promesa: «Sabede que eu estou convosco todos os días ata a fin do mundo». Os discípulos non
han de sentir a súa ausencia. Xesús estará sempre con eles. Pero, como?
Lucas ofrece unha visión diferente. Na escena final do seu evanxeo, Xesús
«sepárase deles subindo cara ao ceo». Os discípulos teñen que aceptar con todo realismo a
separación: Xesús vive xa no misterio de Deus. Pero sobe ao Pai «bendicindo» os seus. Os seus
seguidores comezan a súa andaina protexidos por aquela bendición coa que Xesús curaba os
enfermos, perdoaba os pecadores e agarimaba os pequenos.
O evanxelista Xoán pon na boca de Xesús unhas palabras que propoñen outra clave.
Ao despedirse dos seus, Xesús dilles: «Eu voume ao Pai e vós estades tristes... Con todo,
convénvos que eu me vaia para que recibades o Espírito Santo». A tristura dos discípulos é
explicable. Desexan a seguridade que lles dá ter a Xesús sempre a caróns deles. É a tentación
de vivir de maneira infantil baixo a protección do Mestre.
A resposta de Xesús amosa unha sabia pedagoxía. A súa ausencia fará medrar a
madureza dos seus seguidores. Déixalles a marca do seu Espírito. Será el quen, na súa
ausencia, promoverá o crecemento responsable e adulto dos seus. É bo lembralo nuns tempos
en que parece crecer entre nós o medo á creatividade, a tentación do inmobilismo ou a
saudade por un cristianismo pensado para outros tempos e outra cultura.
Os cristiáns temos caído máis dunha vez ao longo da historia na tentación de vivir o
seguimento de Xesús de maneira infantil. A festa da Ascensión do Señor lémbranos que,
rematada a presenza histórica de Xesús, vivimos «o tempo do Espírito», tempo de creatividade
e de crecemento responsable. O Espírito non proporciona aos seguidores de Xesús «receitas
eternas». Dános luz e alento para ir buscando camiños sempre novos para reproducir hoxe a
súa actuación. Así vainos conducindo car a á verdade completa de Xesús.
José Antonio Pagola
