1. 10 de agosto de 2014
19º Tempo ordinario (A)
Mateu 14, 22 - 33
Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Contribúe a espertar a confianza en Xesús. Pásao.
José Antonio Pagola
Música: Bruch. Adagio.
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain

2. Non é difícil ver na barca
dos
discípulos de Xesús,
sacudida pondas ondas e
desbordada polo forte
vento en contra,
a figura da Igrexa actual,
ameazada desde fóra por
toda clase de forzas
adversas e tentada
desde dentro
polo medo e a pouca fe..
Como ler este
relato evanxélico
desde a crise na
que a Igrexa
parece hoxe
naufragar?

3. Segundo o evanxelista,
“Xesús achégase á barca camiñando
sobre a auga”.
Os discípulos non son capaces de
recoñecelo no medio da tormenta e a
escuridade da noite.
Parécelles unha “pantasma”.
o medo tenos aterrorizados.
O único real é aquela forte tempestade.

4. Este é o noso primeiro problema.Este é o noso primeiro problema.
Estamos vivindo a crise da IgrexaEstamos vivindo a crise da Igrexa
contaxiándonos uns a outros desalento,contaxiándonos uns a outros desalento,
medo e falta de fe.medo e falta de fe.
Non somos capaces de ver que Xesús seNon somos capaces de ver que Xesús se
nos está achegando precisamente desdenos está achegando precisamente desde
esta forte crise.esta forte crise.
Sentímonos máis sós e indefensos queSentímonos máis sós e indefensos que
nunca.nunca.

5. Xesús dilles tres frases:
“Ánimo. Son eu. Non temades”.
Solo Xesús lles pode falar así.
Pero os seus oídos só oen o estrondo das
ondas e a forza do vento.

6. Este é tamén o noso erro.
Se non escoitamos a
invitación de Xesús a
poñer nel a nosa
confianza incondicional,
a quen acudiremos?

7. Pedro sinte un impulso interior e, sostidoPedro sinte un impulso interior e, sostido
pola chamada de Xesús, salta da barca epola chamada de Xesús, salta da barca e
““diríxese cara a Xesús andando sobre as augas”diríxese cara a Xesús andando sobre as augas”..

8. Así temos que
aprender hoxe a
camiñar cara a
Xesús no medio da
crise: apoiándonos,
non no poder, o
prestixio e as
seguridades do
pasado, senón no
desexo de
encontrarnos con
Xesús no medio da
escuridade e as
incertezas destes
tempos.

9. Non é fácil.
Tamén nós podemos
vacilar e afundirnos
coma Pedro.
Pero o mesmo ca el,Pero o mesmo ca el,
podemospodemos
experimentar queexperimentar que
Xesús estende a súa
man e nos salva
mentres nos di:
“Homes de pouca fe,
por que dubidades?

10. Por que dubidamos tanto?Por que dubidamos tanto?
Por que non estamosPor que non estamos
aprendendo apenas nada novoaprendendo apenas nada novo
da crise?da crise?
Por que seguimos buscandoPor que seguimos buscando
falsas seguridades parafalsas seguridades para
“sobrevivir” dentro das nosas“sobrevivir” dentro das nosas
comunidades, sen aprender acomunidades, sen aprender a
camiñar coa fe renovada cara acamiñar coa fe renovada cara a
Xesús no interior mesmo daXesús no interior mesmo da
sociedade secularizada dossociedade secularizada dos
nosos días?nosos días?

11. Esta crise non é o final da fe cristiá.
É a purificación que necesitamos para liberarnos de
intereses mundanos, triunfalismos enganosos e
deformacións que nos foron afastando de Xesús ao longo
dos séculos..

12. El está actuando nesta crise.El está actuando nesta crise.
E estanos conducindo cara a unha IgrexaE estanos conducindo cara a unha Igrexa
máis evanxélica.máis evanxélica.
Reavivemos a nosa confianza en Xesús.Reavivemos a nosa confianza en Xesús.
Non teñamos medo.Non teñamos medo.

13. NO MEDIO DA CRISE
Non é difícil ver na barca dos discípulos de Xesús, sacudida polas ondas e desbordada polo forte
vento en contra, a figura da Igrexa actual, ameazada desde fóra por toda clase de forzas adversas e tentada
desde dentro polo medo e a pouca fe. Como ler este relato evanxélico desde a crise na que a Igrexa parece
hoxe naufragar?
Segundo o evanxelista, “Xesús achégase á barca camiñando sobre a auga”. Os discípulons non
son capaces de recoñecelo no medio da tormenta e a escuridade da noite. Parécelles unha “pantasma”. O
medo tenos aterrorizados. O único real é aquela forte tempestade.
Este é o noso primeiro problema. Estamos vivindo a crise da Igrexa contaxiándonos uns a outros
desalento, medo e falta de fe. Non somos capaces de ver que Xesús se nos está achegando precisamente
desde esta forte crise. Sentímonos máis sós e indefensos que nunca.
Xesús dilles tres frases: “Ánimo. Son eu. No temades”. Só Xesús lles podes falar así. Pero os seus
oídos só oen o estrondo das ondas e a forza do vento. Este é tamén o noso erro. Se non escoitamos a invitación
de Xesús a poñer nel a nosa confianza incondicional, a quen acudiremos?
Pedro sinte un impulso interior e, sostido pola chamada de Xesús, salta da barca e “diríxese cara a
Xesús andando sobre as augas”. Así temos que aprender hoxe a camiñar cara a Xesús no medio da crise:
apoiándonos, non no poder, o prestixio e as seguridades do pasado, senón no desexo de encontrarnos con
Xesús no medio da escuridade e as incertezas destes tempos.
Non é fácil. Tamén nós podemos vacilar e afundirnos como Pedro. Pero o mesmo ca el, podemos
experimentar que Xesús estende a súa man e nos salva mentres nos di: “Homes de pouca fe, por que
dubidades?”.
Por que dubidamos tanto? Por que non estamos aprendendo apenas nada novo da crise? Por que
seguimos buscando falsas seguridades para “sobrevivir” dentro das nosas comunidades, sen aprender a
camiñar con fe renovada cara a Xesús no interior mesmo da sociedade secularizada dos nosos días?
Esta crise non é o final da fe cristiá. É a purificación que necesitamos para liberarnos de intereses
mundanos, triunfalismos enganosos e deformacións que nos foron afastando de Xesús ao longo dos séculos. El
está actuando nesta crise. El estanos conducindo cara a unha Igrexa máis evanxélica. Reavivemos a nosa
confianza en Xesús. Non teñamos medo.
José Antonio Pagola