1. 1 de maio de 2016
6º Pascua – C
(Xoán 14, 23-29)
José Antonio Pagola
Presentación: B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
Música: Exodo
2. No evanxeo de Xoán podemos ler un
conxunto de discursos nos que Xesús se
vai despedindo dos seus discípulos.
Os comentaristas chámano
“O Discurso de despedida“.
3. NelNel respírase unha atmosferarespírase unha atmosfera
moi especial: os discípulos teñen medo amoi especial: os discípulos teñen medo a
quedar sen o seu Mestre; Xesús, pola súa parte,quedar sen o seu Mestre; Xesús, pola súa parte,
insístelles en que, a pesar da súa partida, nuncainsístelles en que, a pesar da súa partida, nunca
sentirán a súa ausenciasentirán a súa ausencia
4. Ata cinco veces repítelles que poderán contarAta cinco veces repítelles que poderán contar
coco «Espírito Santo».«Espírito Santo».
El vainos defender, pois manteraos fieis á súaEl vainos defender, pois manteraos fieis á súa
mensaxe e ao seu proxecto.mensaxe e ao seu proxecto.
Por iso chámaoPor iso chámao «Espírito da verdadee».«Espírito da verdadee».
5. Nun momento determinado, Xesús explícallesNun momento determinado, Xesús explícalles
mellor cal será o seu quefacer:mellor cal será o seu quefacer:
«O Defensor, o Espírito Santo... será quen volo«O Defensor, o Espírito Santo... será quen volo
ensine todo e vos vaia recordando todo o queensine todo e vos vaia recordando todo o que
vos dixen».vos dixen».
Este Espírito será a memoria viva de Xesús.Este Espírito será a memoria viva de Xesús.
6. O horizonte que ofrece aos seus
discípulos é grandioso.
De Xesús nacerá un gran movemento espiritual
de discípulos e discípulas que o seguirán
defendidos polo Espírito Santo.
7. Manteranse na súa verdade, pois ese Espírito iralles
ensinando todo o que Xesús lles foi comunicando
polos camiños de Galilea.
El haos defender no futuro da turbación e de a covardía.
8. Xesús desexa queXesús desexa que
capten ben o que significará paracapten ben o que significará para
eles o Espírito da verdadee e Defensor da súaeles o Espírito da verdadee e Defensor da súa
comunidade:comunidade:
«estouvos deixando a paz; estouvos dando a paz»«estouvos deixando a paz; estouvos dando a paz»..
Non só lles desexa a paz. Regálalles a súa paz.Non só lles desexa a paz. Regálalles a súa paz.
Se viven guiados polo Espírito, recordando eSe viven guiados polo Espírito, recordando e
gardando as súas palabras,gardando as súas palabras,
coñecerán a paz.coñecerán a paz.
9. Non é unha paz calquera. ÉNon é unha paz calquera. É
a súa paz.a súa paz.
Por iso dilles:Por iso dilles:
«Non vola dou eu«Non vola dou eu
como a dá o mundo».como a dá o mundo».
A paz de Xesús nonA paz de Xesús non
constrúe con estratexiasconstrúe con estratexias
inspiradas na mentira ouinspiradas na mentira ou
na inxustiza, senónna inxustiza, senón
actuando co Espírito daactuando co Espírito da
verdade.verdade.
Teñen que reafirmarseTeñen que reafirmarse
nel:nel:
«Que non trema o«Que non trema o
voso corazón nin sevoso corazón nin se
acovarde».acovarde».
10. Nestes tempos difíciles de desprestixio eNestes tempos difíciles de desprestixio e
turbación que estamos sufrindo na Igrexa, seríaturbación que estamos sufrindo na Igrexa, sería
un grave erro pretender defender a nosaun grave erro pretender defender a nosa
credibilidade e autoridade moral actuando sen ocredibilidade e autoridade moral actuando sen o
Espírito da verdade prometido por XesúsEspírito da verdade prometido por Xesús..
11. O medo seguirá penetrando no cristianismo se
buscamos asentar a nosa seguridade e a nosa
paz afastándonos do camiño trazado por El.
12. Cuando na Igrexa se perde a paz,
non é posible recuperala de calquera
maneira nin serve calquera estratexia.
Co corazón cheo de resentimento e cegueira
non é posible introducir a paz de Xesús.
13. É necesario converternos humildemente á
súa verdade, mobilizar todas as nosas
forzas para desandar camiños
equivocados, e deixarnos guiar polo
Espírito que animou a vida enteira de
Xesús.
14. A PAZ NA IGREXA
No evanxeo de Xoán podemos ler un conxunto de discursos nos que Xesús se vai
despedindo dos seus discípulos. Os comentaristas chamano “O Discurso de despedida". Nel
respírase unha atmosfera moi especial: os discípulos teñen medo a quedar sen o seu Mestre;
Xesús, pola súa parte, insístelles en que, a pesar da súa partida, nunca sentirán a súa ausencia.
Ata cinco veces repítelles que poderán contar co «Espírito Santo». El haos defender,
pois manteraos fieis á súa mensaxe e ao seu proxecto. Por iso chámao «Espírito da verdade». Nun
momento determinado, Xesús explícalles mellor cal será o seu quefacer: «O Defensor, o Espírito
Santo... será quen volo ensine todo e vos vaia recordando todo o que vos dixen». Este Espírito será
a memoria viva de Xesús.
O horizonte que ofrece aos seus discípulos é grandioso. De Xesús nacerá un gran
movemento espiritual de discípulos e discípulas que o seguirán defendidos polo Espírito Santo.
Manteranse na súa verdade, pues ese Espírito iralles ensinando todo o que Xesús lles foi
comunicando polos camiños de Galilea. El defenderaos no futuro da turbación e da covardía.
Xesús desexa que capten ben o que significará para eles o Espírito da verdade e
Defensor da súa comunidade: «Estouvos deixando a paz; estouvos dando a paz». Non só lles desexa
a paz. Regálalles a súa paz. Se viven guiados polo Espírito, recordando e gardando as súas
palabras, coñecerán a paz.
Non é unha paz calquera. É a súa paz. Por iso dílles: «Non vola dou eu como a dá o
mundo». A paz de Xesús non constrúe con estratexias inspiradas na mentira ou na inxustiza, senón
actuando co Espírito da verdade. Terán que reafirmarse nel: «Que non trema o voso corazón nin se
acovarde».
Nestes tempos difíciles de desprestixio e turbación que estamos sufrindo na Igrexa,
sería un grave erro pretender defender a nosa credibilidade e autoridade moral actuando sen o
Espírito da verdade prometido por Xesús. O medo seguirá penetrando no cristianismo se buscamos
asentar a nosa seguridade e a nosa paz afastándonos do camiño trazado por El.
Cando na Igrexa se perde a paz, non é posible recuperala de calquera maneira nin serve
calquera estratexia. Co corazón cheo de resentimento e cegueira non é posible introducir a paz de
Xesús. É necesario converternos humildemente á súa verdade, mobilizar todas as nosas forzas para
desandar camiños equivocados, e deixarnos guiar polo Espírito que animou a vida enteira de
Xesús.
José Antonio Pagola
