Εργασία Οικιακής Οικονομίας

1. Εργασία Οικιακής Οικονομίας σχολικού έτους 2017-2018 από τον:
Νικόλα Πολυμέρη
Καθηγήτρια: Χαζάπη Αικατερίνη
ΘΕΜΑ:
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΦΑΓΗΤΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑ

2. ,
το ανεκτίμητο στολίδι του Αργοσαρωνικού
,
η αγαπημένη των "θεών" και των ανθρώπων
Λίγη ιστορία….
Η Αίγινα είναι ένα πανέμορφο νησί, το δεύτερο μεγαλύτερο του
Αργοσαρωνικού, με γραφικά χωριά και υπέροχα αξιοθέατα. Νησί που
σηματοδότησε την ιστορία της χώρας μας, αφού η Αίγινα υπήρξε
πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους και κυβερνείο του
Καποδίστρια, πριν μεταφερθεί στο Ναύπλιο.

3. Λίγο μυθολογία…
Κατά την μυθολογία ο Δίας, πατέρας των θεών ερωτεύτηκε την ωραιότερη
από τις 20 κόρες του θεού Ασωπού, την Αίγινα. Την απήγαγε και την
μετέφερε στο νησί Οινώνη. Εκεί απέκτησαν έναν γιο, τον Αιακό και το νησί
πήρε το όνομά της Αίγινας. Ο Δίας έκανε βασιλιά τον Αιακό και πάλι, κατά την
μυθολογία, μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια του νησιού σε ανθρώπους για να
αποκτήσει υπηκόους. Για αυτό τον λόγο οι κάτοικοι της Αίγινας
ονομάστηκαν Μυρμιδόνες. Ο Αιακός παντρεύτηκε 2 γυναίκες, την κόρη του
Κένταυρου Χείρωνα Ενδηίδα, από την οποία απέκτησε τον Πηλέα και
τον Τελαμώνα, και την Νηρηίδα Ψαμάθη με την οποία έκανε τον Φώκο. Ο
Πηλέας και ο Τελαμώνας δολοφόνησαν τον Φώκο, λόγω ζηλοφθονίας και
έφυγαν από το νησί. Ο Πηλέας πήγε στην Θεσσαλία και από τον γάμο του με
την Θέτιδα γεννήθηκε ο Αχιλλέας, ενώ ο Τελαμώνας πήγε στην Σαλαμίνα,
παντρεύτηκε την Εριβοία και απέκτησε τον Αίαντα. Έτσι η Αίγινα υπήρξε η
πατρίδα του Αχιλλέα και του Αίαντα που υπήρξαν δύο από τους
σπουδαιότερους ήρωες του Τρωικού πολέμου. Ο Αιακός δεν συγχώρησε ποτέ
τον Πηλέα και τον Τελαμώνα. Υπήρξε ευσεβής και δίκαιος και όταν πέθανε
έγινε δικαστής στον Άδη μαζί με τον Ραδαμάνθυ και τον Μίνωα.

4. Ο ναός της Αφαίας
Ο Μύθος αναφέρει ότι η Αφαία κατέφυγε στην Αίγινα και κρύφτηκε σε ένα δάσος,
για να γλυτώσει από την ερωτική μανία του Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Σε αυτό το
δάσος ίδρυσαν οι Αιγινήτες ιερό όπου την τιμούσαν. Όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα
βλέπεις το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και την Ακρόπολη των Αθηνών. Λένε
ότι οι τρεις ναοί σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο (το ιερό τρίγωνο της
αρχαιότητας).
ΠΟΛΥ ΦΑΓΗΤΟ ….
Λόγω της ξηρότητας και του άγονου χαρακτήρα των εδαφών, οι κάτοικοι της
Αίγινας οδηγήθηκαν οι περισσότεροι αναγκαστικά στην ενασχόλησή τους με
τη θάλασσα, τη ναυτιλία, την αλιεία και τη σπογγαλιεία. Παράλληλα κάποιοι
ασχολήθηκαν με την κεραμοποιία και την αγγειοπλαστική, στα οποία το νησί
διαθέτει μακρά παράδοση με τις αιγινήτικες στάμνες και τα λαγήνια να είναι
φημισμένα επί αιώνες μέχρι και σήμερα. Το έδαφος της περιοχής με τις
κατάλληλες εξελιγμένες τεχνικές, μπορεί και παράγει σήμερα λίγα
δημητριακά, κηπευτικά, ελιές και λάδι, σταφύλια και κρασί, σύκα, αμύγδαλα
αλλά πρωτίστως τα περίφημα αιγινήτικα κελυφωτά φιστίκια.

5. ΤΟ ΦΙΣΤΙΚΙΣ
Το φιστίκι είναι ο καρπός της φιστικιάς, ενός μικρού φυλλοβόλου δέντρου. Η
καταγωγή του είναι από το Ιράν και τα πρώτα του ίχνη εντοπίζονται την 7η
χιλιετία π.Χ. Ανάμεσα στα φυτά που έγιναν γνωστά από τις κατακτήσεις του
Μεγάλου Αλεξάνδρου αναφέρεται και η φιστικιά.
Η πρώτη οργανωμένη φυτεία φιστικιάς στην Αίγινα δημιούργηθηκε το 1896,
από σπόρους φερμένους πιθανότατα από τη Συρία, και από εκεί το φιστίκι
εξαπλώθηκε αρχικά στην Αττική και μετά στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η
αιγινήτικη φιστικιά αξιοποιεί τα φτωχά, ασβεστώδη εδάφη του νησιού, τα
οποία σε συνδυασμό με το ξηρό περιβάλλον, την περιορισμένη άρδευση και
τη γειτνίαση με τη θάλασσα προσδίδουν στον καρπό ιδιαίτερα, εξαιρετική

6. γεύση και άρωμα ώστε δίκαια το φιστίκι Αιγίνης να χαρακτηρίζεται το
καλύτερο διεθνώς.
Τα φιστίκια χαρακτηρίζονται σαν μια σούπερ, συμπυκνωμένη τροφή. Είναι
από τα λίγα τρόφιμα τα οποία σε μικρή ποσότητα μας δίνουν πληθώρα
ευεργετικών συστατικών.
Από το 1997 το αιγινήτικο φιστίκι είναι προϊόν ΠΟΠ. Η παραγωγή των
φιστικιών Αιγίνης φτάνει ετησίως τους 600-800 τόνους.
Στις μέρες μας, η τοπική Αιγινήτικη κουζίνα αξιοποιεί με μαεστρία, αυτό το
πολύτιμο τοπικό προϊόν. Οι σύγχρονοι μάγειρες, αρτοποιοί αλλά και
ζαχαροπλάστες, χρησιμοποιώντας τις προσωπικές τους δεξιότητες και την
φαντασία τους, δεν περιορίζονται στις παραδοσιακές γεύσεις με φιστίκι. Με
ευρηματικότητα δημιουργούν νέες γεύσεις και εκτός από πολλά φαγητά τα
οποία συνοδεύονται από φιστίκια Αιγίνης, φτιάχνουν και εξαιρετικά γλυκά.
Μερικά από αυτά είναι:
 Καραμελομένο φιστίκι Αιγίνης
 οι παραδοσιακοί κουραμπιέδες με φιστίκια
 μπακλαβάς με φιστίκια
 brownies με καβουρδισμένα φιστίκια.
 Χαλβάς με φιστικόψυχα
 Φιστικοπάστελο
 Φιστικοβούτυρο
 Πραλίνα από φιστίκι
 Σάλτσα πέστο φιστίκι
 Γλυκό κουταλιού φιστίκι
 Λικέρ Φιστίκι
 Μπισκοτάκια Σοκολάτας με φιστίκι Αιγίνης.
 Παξιμαδάκι με φιστίκι Αιγίνης

8. ΤΥΡΙΑ
Εκτός από το φιστίκι όμως στην Αίγινα παράγονται και τυριά όπως είναι η
γραβιέρα, το λαδοτύρι (τυρί με γεύση πιπεράτη και πικάντικη, που
παραμένει οκτώ μήνες μέσα στο λάδι) και η φέτα.
Από τα παραδοσιακά τυριά της Αίγινας, το γνωστότερο είναι το
παραδοσιακό “γκερεμέζι”, μαλακό ξινό τυρί, με το γάλα να βράζεται και να
τοποθετείται σε “τσαντήλα” όπου και ωριμάζει σε 4-5 μέρες. Δυό άλλα
τυριά είναι το παραδοσιακό γιαουρτοτύρι, το οποίο φτιάχνεται με γιαούρτι,
αλάτι και φέτα ημέρας και τα “τσίγαρα” (απόσταγμα από το βούτυρο
γάλακτος).

9. Αιγινήτικη Κουζίνα
Η Αίγινα είναι το νησί στο οποίο κάνει κανείς ένα μεγάλο ταξίδι στις
γεύσεις!
Κάποιες από τις πιο δημοφιλείς συνταγές της Αίγινας είναι το χταπόδι
γιουβέτσι, το κριθαράκι με καραβίδες και η μακαρονάδα με φρέσκιες
γαρίδες και ντοματούλα, η τηγανόσουπα, το ψητό αρνάκι ή κατσίκι με
κρούστα φιστικιού, το πατέ φιστικιού, το φιλέτο ψαριού με πέστο, το
κλασικό βραστό χταπόδι, με την πιπεριά Φλωρίνης, τις κρασάτες σουπιές,
σαλάτες με πανδαισία λαχανικών και τυράκια λευκά πασπαλισμένα με
αιγινίτικο φιστίκι καθώς και τη γνωστή μελιτζανόπιτα.
Τέλος ας μην ξεχάσουμε τις κατσούλες, τοπικά μικρά ψάρια που έχουν
ερυθρό χρώμα και μοιάζουν στη γεύση με τη γλώσσα και γίνονται τηγανιτές
με βούτυρο.

10. ΚΡΑΣΙ
Όλες οι συνταγές με φρέσκα ψάρια του νησιού, συνοδεύονται από δροσερό
ντόπιο κρασί. Η Αίγινα έχει μακρά ιστορία στην οινοποιία καθώς, μέχρι τα
μέσα του περασμένου αιώνα που δεν υπήρχαν φιστικιές, υπήρχαν κυρίως
αμπέλια. Η Αίγινα μπορεί να μη διαθέτει πια τους αμπελώνες που της
έδιναν πολύ πριν την καλλιέργεια της φιστικιάς ένα σοβαρό εισόδημα, αλλά
κάποιοι ντόπιοι επιμένουν να συντηρούν τα κλήματα στα χωράφια τους που
θα τους βγάλουν πεντανόστιμο κρασί, δικής τους σοδειάς. Κύριες ποικιλίες
σταφυλιών στο νησί είναι ακόμα ο Ροδίτης και το Σαββατιανό, ιδανικές για
την καλή αιγινήτικη ρετσίνα και το Λιαστό κρασί το οποίο είναι γλυκό
κόκκινο κρασί με υψηλό βαθμό αλκοόλης.