Cantigas populares galegas e regueifas.guest05fce8
Xa temos rematada a nosa recompilación de cantigas de amor, escarnio e maldicer. Moitas grazas a todos os que participastedes facéndonos chegar as vosas recolleitas. Podedes velas na seguinte presentación e tamén proximamente na exposición que se vai celebrar no colexio.
Cantigas populares galegas e regueifas.guest05fce8
Xa temos rematada a nosa recompilación de cantigas de amor, escarnio e maldicer. Moitas grazas a todos os que participastedes facéndonos chegar as vosas recolleitas. Podedes velas na seguinte presentación e tamén proximamente na exposición que se vai celebrar no colexio.
El documento habla sobre las Cataratas del Iguazú en enero de 2008, recomienda escuchar la música "La Misión" mientras se explora el documento con el ratón sin prisas, y alienta al lector a compartir el contenido con amigos para que todos tengan un buen día.
Social Intranet - Grundlagen, Praxis, Arbeitsunterlagen - das Praxishandbuch für Internetverantwortliche, Kommunikationsmanager und Entwickler.
Grundlagen, Methoden und konkrete Schritte für Projektplanung und Projektmanagement
Hier erfahren Sie nicht nur, welche Suchdienste es gibt und wie Sie gezielt zu guten Suchergebnissen gelangen, sondern auch, wie Sie die Qualität der gefundenen Quellen prüfen können und wie Sie auch an Infos gelangen, die nicht in Google zu finden sind.
El boxeo se originó en África hace aproximadamente 6000 años y se ha practicado en todo el mundo desde la antigüedad. Ha existido en diferentes formas como boxeo profesional, aficionado, femenino y masculino. El boxeo tiene reglas estrictas sobre los golpes permitidos y no permitidos, así como procedimientos antes, durante y después de las peleas que involucran el peso, calentamiento, asaltos, conteo de protección y más.
El documento describe el protocolo de tratamiento preventivo de la trombosis arterial. Explica los factores de riesgo modificables e inmodificables y las estrategias de prevención primaria y secundaria como el control de la presión arterial, los lípidos, el tabaquismo y el uso de antitrombóticos. También cubre el protocolo terapéutico para la trombosis venosa profunda y la embolia pulmonar aguda, incluido el uso de heparina, tratamiento trombolítico y filtro de vena cava inferior.
Este documento define la convivencia y la mediación. Explica que la convivencia implica el respeto mutuo y aceptación de las diferencias del otro. Una buena convivencia no significa ausencia de conflictos. La mediación es una técnica para resolver conflictos de manera pacífica a través de la intervención de mediadores imparciales que ayudan a las partes a buscar soluciones.
2. Recollín información de tres fontes distintas para saber o máis posible desa
época e así poder ampliar información. Posto que algunhas cousas son
comúns as tres, eu intentei destacar as cousas que me pareceron máis
importantes:
Argentina
80 anos
Naceu en
Piñeiros
e veu vivir a
Castrolandín
cando casou.
Ela non emigrou
pero o seus
irmáns si.
Pura
85 anos
Naceu en Troáns
e veu vivir a
Meira, Cuntis.
Os irmáns homes
emigraron.
Carmiña
76 anos
Naceu en Portela
(Barro) e veu vivir
a Cuntis. Non tivo
irmáns que
emigrasen.
3. A ESCOLA
• Antigamente moitos rapaces, e
rapazas, non podían ir a escola
porque tiñan que traballar.
• Só había un libro con todas as
materias: entre elas Educación
Patriótica. Os libros estaban en
castelán.
• A relixión era importante en moitos
ámbitos da vida. Íase moito máis a
misa e ó catecismo (a ‘doutrina’ como
se chamaba antes) e no colexio
rezaban.
• Na escola podíase comezar aos 6 ou 7
anos, aproximadamente, e saíase aos
14 anos para comezar a traballar e moi
poucos, os que podían, seguían
estudan do e m ar chab an para
Pontevedra ou Santiago.
4. Tíñaselle moito medo ós profesores
porque pegaban ca vara cando alguén se
portaba mal ou non sabía a lección. A
mesa do profesor estaba un chanzo máis
arriba ca dos alumnos, é dicir, nunha
tarima.
Ata a reforma da escola os rapaces e as
rapazas estaban separados en centros
diferentes.
Os rapaces pequenos comezaban co
silabario (onde se aprendía a ler) e
despois co manuscrito (onde se aprendía
a escribir)
Levaban un estoxo onde gardaban a
pluma, o xiz…
As contas escribíanse nun pequeno
encerado. E os ditados escribíanse cunha
pluma nun papel.
Ir a escola, era a ocasión para falar cos
compañeiros e descansar do traballo.
A ESCOLA
5.
6.
7.
8.
9. • Os días de festa, ó rematar a misa, ían o
que lle chamaban ‘o baile’, alí bailaban e
era todo unha festa. Xuntábanse todos
para ir ás festas das aldeas, e para
volver. Era a ocasión para falar cos
amigos e ligar un pouco.
• Cando se ía a romaría tíñase que ir
andando, e ó chegar oíase misa. Despois
comían todos xuntos na carballeira.
• Algúns dos xogos cos que se divertían
eran: bolas, pita cega, saltar á corda, a
mariola (o cadro), como non se tiñan
columpios facíanse “randieiras” (que
consiste en atar os dous extremos
dunha corda a unha pola), o aro, o
trompo, ás escondidas…
• Íase as feiras a pé, por exemplo ás da
Estrada ou Moraña.
• Pola noite mozos e mozas xuntábanse ó
lado da lareira, falaban e contaban
contos .
O LECER
10. D a q u e l a h a b í a m o i t a
tuberculose da que se podía
morrer, xa que a medicina
non era tan avanzada coma
agora.
T a m é n h a b í a m o i t a
bronquite, da que podías
estar ata tres meses na
cama.
O tifo era unha tamén unha
enfermidade daquela época
AS ENFERMIDADES
11. A familia estaba máis unida
antes que agora.
Tíñanse máis fillos, unha
familia podía chegar a ter 9
fillos. O raro, era quedar só
con 1 ou 2 fillos. O matrimonio
duraba toda a vida e non había
separacións, coma agora.
Tíñaselle máis respecto ós
pais, e os fillos traballaban e
colaboraban nas tarefas da
casa.
A FAMILIA
12. Naquela época case non se compraba
nada, facíase todo na casa, por exemplo,
o pan. Para iso, íase a moer ó muíño, ás
veces as 12 da noite.
Os xerseis facíanse de la, para facer o fío
fiábase a la da ovella, despois dun longo
proceso.
Lavábase a roupa no río, anque en
inverno ían ao lavadoiro de Cuntis que ten
augas quentes que lavan moi ben a roupa.
Tamén se poñía a roupa a clareo (que
consiste en estendela nun campo ó sol)
para sacarlle todas as manchas que
tivera.
Toda a aldea xuntábase e colaboraba:
para a matanza, a recollida do centeo, a
malla, para recoller a herba seca , a
vendima, a rozar o toxo para botarllo ás
vacas, para sementar o millo, o centeo e o
trigo…
O TRABALLO
13. A xente dedicábase fundamentalmente
a agricultura e a gandaría.
Ós rapacese rapazas ían cas vacas ao
prado, e moitos perdían de ir a escola.
Comezábase cedo a traballar para
axudarlle ós pais e despois da escola
seguían traballando.
Había que ir buscar auga (nun balde
de madeira) para todo, xa que non
había auga corrente. Tamén había que
ir a buscala para bañarse (en inverno a
auga quentábase na lareira).
Os fillos, sobre todo as mulleres, tiñan
que coidar dos irmáns máis pequenos.
Non había vacacións, traballábase
moito máis tempo.
Había moita xente na emigración. E
nalgúns casos a xente que emigraba
morría ala e non se sabía nada dela.
O TRABALLO
14. • Os afiadores e paragüeiros que
andaban polas aldeas, agora xa
case se esqueceron.
• Os médicos eran poucos e os que
había desprazábanse a cabalo ás
casas dos enfermos.
• O zoqueiro facía os zocos que
hoxe xa non se usan.
• O cañeiro facía a caña (augadente)
para toda a aldea.
• As costureiras, como a miña avoa,
ían de casa en casa cosendo.
• Polas aldeas viñan tamén as
peixeiras a vender os seu produto.
• O cesteiro, como meu avó, facía
cestos que ían vender despois á
feira.
• Os canteiros eran moitos e bos en
Cuntis.
OS TRABALLOS DE ANTES
15. • Durante a Guerra Civil contan que levaban ós homes
de esquerdas ó monte, a Estacas, e matábanos. Ás
mulleres deses homes cortábanlle o pelo e
humillábanas. Tamén recordan que ían recrutando á
forza homes polas casas para ir á guerra.
• Os que vivían na aldea sempre tiñan algo que comer
porque cultivaban cousas, ó contrario dos da cidade.
Houbo uns que para mercar íase cunha cartilla de
racionamento. Só che daban 1 cuarterón de aceite
(1/4 l ) e ½ libra de azúcre (1/4 kg). Tiñanse que
arranxar con iso unha tempada, pois non lle daban
máis. As mulleres que daban a luz dábanlle un
molete de pan cada 2 días.
• Había estraperlo (contrabando) porque a xente non
tiña para comer. Os que tiñan cartos e podían mercar
outras cousas, aproveitábanse do contrabando.
• Na Sección Feminina ensinábaselle ás mulleres a
facer as cousas da casa: coser, bordar, cousas que
consideraban de mulleres. Tamén lle aprendían o
baile tradicional galego.
A POLÍTICA
16. • Falábase moito máis cos veciños.
• Á mañá almorzábase leite cando había
e senón comíanse papas de millo e
para cear unha cunca de caldo con pan
de millo.
• Non había cartos para mercar moita
roupa e o Día da Patroa era cando se
estreaba o vestido, se podían.
• Tíñase máis respecto a todas as
persoas, non como agora. Como por
exemplo os mestres, o cura e a garda
civil.
• O regalo máis grande que podías ter
eran uns zocos novos ou unha boneca,
non todas as familias se podían
permitir iso.
• Non había luz eléctrica por iso tiñan
que acender os candís de noite.
• Os camiños eran de terra e pedras.
A VIDA E A ALDEA
17. • As casas eran de pedra e tiñan o chan
de madeira.
• Na planta baixa da vivenda estaban as
corte e no primeiro andar estaban a
cociña, e dúas habitacións grandes que,
segundo a familia, dividíanse con
biombos para separar as camas unhas
das outras. Os colchóns das camas eran
de follato (follas do millo) e despois
pasaron a ser de la. Na cociña había
unha lacena e un alzadeiro (un armario
onde poñían os pratos), e a artesa (para
amasar o pan), as olas de barro (onde
gardaban os chourizos e alimentos).
Existían utensilios de cociña que agora
non se utilizan como por exemplo o
pote, que agora se utiliza de adorno.
• Non había cuarto baño polo que só tiñan
un retrete que baixaba directamente á
corte, lavábanse nunha almofía (que
estaba no dormitorio) e de vez en cando
lavábanse nunha bañeira grande.
A CASA