1º premio do certame literario "Relatos Terroríficos" 2017 IES Melide

1. XANCIÑO
Xanciño, era un rapaz que vivía nunha aldea o carón da “Serrado
Curuto”. Era o fillomaior de Xulia e Manuel, os da “Casa Pequena”.
Deixaraos estudos para adicarse a labranzae o gando cos
seus país.
Todas as tardes ía co gando para o monte, ata a entradiñada
noite non voltaba para a casa.
Inda que se chamaba Xanciño, todos decían que eraun mozo
moi valente , ata contaban que nunha ocasiónse enfrentara
o lobo, e este liscoue nuncamais se soubo de él.
Unha tarde, como facía de costume, marchou co gando para o monte,
mentres ogando comía, él entretiase facendofiguras de madeira, buscar
niños nas árbores, apañar castañas… para que o temponon lle rendera
tanto…peroXanciñonon voltou a casa nunca mais.
Fíxose de noite, e como non voltaron, os pais foron en busca de Xanciño.
Alí no monte so estabao gando amontonado, perodo rapaz nin rastro,
despois de chamar por él e búscaloe búscaloen tódalas partes só
atoparon o pantalón de pana marrón e un xersei de cadros que levaba
posto.
Os pais pensarono peor… abrazáronse moi forte e non deixabande
lamentarse poloseufillo.

2. Axiñase xuntouno monte toda a vecindade, asustados o sei berros dos
pais, e moi tristes poloque estabapasandoporque Xanciño era moi
queridopola xente dolugar.
Xulia , a sua nai, adiantouse co gando para a casa coa esperanzade o
chegar atopar o seu Xanciño ceando, pero non foi así…
A sorpresade Xulia foi que cando abriu a portada corte das vacas,
estabaalí o lobo, si o lobo! Era o lobocos mesmos ollos clariños que tiña
o seufillo…
A nai perdeuo conocementoe o despertar xa
non había ninguén… soestabaManuel , o seu
home coidando dela.
De estoxa fai dez anos. A xente do Curutoconta
que tódolos días Xulia sobe ata o monte cun
anaco de pan con queixo, a merendafavoritado seu Xanciño, e o voltar,
síntese aullar olobo na cima da Serra. Todos dínque é o lobo, que é
Xanciño que bota de menos a sua xente. FIN
CANDELA MIGÚELEZ BUJÁN 1ºESO A