Project

1. แบบเสนอโครงร่างโครงงานคอมพิวเตอร์
รหัสวิชา ง33202 ชื่อวิชา เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร6
ปีการศึกษา 2562
ชื่อโครงงานเอาชนะความกลัว วิตกกังวล ลดความตื่นเต้น
เมื่อต้องพูด
ชื่อผู้ทาโครงงาน
นางสาววรณันข่ายสุวรรณเลขที่ 37 ชั้นม.6 ห้อง 2
ชื่ออาจารย์ที่ปรึกษาโครงงาน
ครูเขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงานภาคเรียนที่ 1-2 ปีการศึกษา 2562
โรงเรียนยุพราชวิทยาลัยจังหวัดเชียงใหม่
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 34

2. ใบงาน
การจัดทาข้อเสนอโครงงานคอมพิวเตอร์
สมาชิกในกลุ่ม
นางสาววรณันข่ายสุวรรณเลขที่37ชั้นม.6 ห้อง2
ชื่อโครงงาน(ภาษาไทย)
เอาชนะความกลัววิตกกังวลลดความตื่นเต้นเมื่อต้องพูด
ชื่อโครงงาน(ภาษาอังกฤษ)
Overcomeanxiety,reduce anxiety
ประเภทโครงงาน
โครงงานประเภทจาลองทฤษฎี
ชื่อผู้ทาโครงงาน
นางสาววรณันข่ายสุวรรณ
ชื่อที่ปรึกษา
ครูเขื่อนทองมูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงานภาคเรียนที่1

3. ที่มาและความสาคัญของโครงงาน
อาการตื่นเต้นเป็นอาการที่เกิดขึ้นได้ง่ายจากสถานการณ์ที่เราไม่คาดคิด
หรือจากสถานการณ์ที่ทาให้เรารู้สึกตื่นกลัวแต่เพราะความตื่นเต้นที่มากเกินไป
จนออกอาการให้คนอื่นสังเกตเห็นอาจทาให้ดูเสียบุคลิกภาพได้
ผู้จัดทาจึงได้ทาเรื่องนี้เพื่อที่จะให้ทุกคนได้มาศึกษาและนาไปแก้ไขให้กับตัวเองได้
วัตถุประสงค์ (สิ่งที่ต้องการในการทาโครงงานระบุเป็นข้อ)
1.เพื่อศึกษาหาวิธีที่จะช่วยลดความกลัวเมื่อต้องพูดได้
2.เรียนรู้การควบคุมความตื่นเต้นกังวลอย่างถูกต้อง
3.สามารถนาความรู้ไปปรับใช้ในชีวิตจริงได้
ขอบเขตโครงงาน(คุณลักษณะขอบเขตเงื่อนไขและข้อจากัดของการทาโครงงาน)
1.ผู้ที่มีอาการตื่นเต้นกังวลเมื่อต้องพูดต่อหน้าคน
2.รู้จักการควบคุมอารมณ์
หลักการและทฤษฎี
เมื่อเราต้องพูดเราก็จะรู้สึกกลัววิตกกังวลต่างมากมาย
ไปดูกันดีกว่าว่าเราวิตกกังวลแบบใด
1. กังวลทั่วไปGeneralizedAnxiety Disorder : GAD
มีความกังวลอย่างมากในเรื่องต่างๆ
อย่างต่อเนื่องแม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะคลี่คลายไปแล้วก็ตาม
ซึ่งมักเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการดาเนินชีวิตประจาวันเช่นการงานการเงินสุขภาพ

4. หรือ ความเป็นอยู่ในครอบครัวซึ่งผู้ป่วยโรคนี้มักไม่สามารถปรับตัวกับเหตุการณ์เดิม
ๆ ที่เกิดขึ้นได้ยังคงคิดถึงเรื่องเดิมซ้าๆซึ่งส่งผลกระทบในด้านต่างๆทั้งทางกายคือ
มีอาการใจสั่นนอนไม่หลับและปวดท้องบ่อยๆ
รวมถึงอาการทางความคิดที่หมกมุ่นกับเรื่องเดิมซ้าๆ
ถึงแม้รู้ตัวว่าเป็นความคิดที่ไม่มีเหตุผลก็ไม่สามารถปล่อยวางความคิดเหล่านั้นไปได้
และมักกังวลถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึงเสมอซึ่งวิธีรับมือที่เหมาะสมคือ
การเผชิญหน้ากับสิ่งเร้าอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ฝึกควบคุมกล้ามเนื้อและควบคุมการหายใจและปรับลดความคิดเชิงลบเป็นต้น
2. กลัวPhobias ความกลัวที่มีมากเกินเหตุซึ่งผู้ป่วยเองถึงแม้จะรู้สึกว่าไม่สมเหตุผล
และไม่เหมาะสมกับสิ่งที่มากระตุ้นแต่ก็ไม่สามารถหักห้ามความกลัวได้
และพยายามหลีกเลี่ยงไม่เผชิญหน้ากับสิ่งที่ทาให้เกิดความกลัว
โดยมักมีอาการทางกายร่วมด้วยเมื่อเจอสิ่งกระตุ้นที่ทาให้กลัวเช่นใจสั่น
หายใจลาบากเหงื่อออกมือสั่นและเป็นลมซึ่งเกิดอาหารเหล่านี้ซ้าๆ
เป็นเวลาต่อเนื่องอย่างน้อย6เดือนโดยความกลัวนั้นอาจเกิดจากการเผชิญกับสัตว์
การบาดเจ็บกิจกรรม
สถานการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะที่ก่อให้เกิดความตึงเครียดจนรบกวนการใช้ชี
วิตประจาวันได้เช่นกลัวที่โล่งกลัวที่แคบกลัวเลือดกลัวเข็ม
กลัวการพูดต่อหน้าชุมชนกลัวที่สูงกลัวเสียงดังหรือกลัวสัตว์เป็นต้น
3. ตื่นตระหนกPanic Disorder ความตื่นตระหนกที่เกิดขึ้นซ้าๆ
มีอาการทางกายหลายอย่างพร้อมกันได้แก่ใจสั่นหายใจไม่อิ่มแน่นหน้าอก
วูบจะเป็นลมปวดมวนท้องมึนชาทั้งตัวกลัวจะควบคุมตนเองไม่ได้กลัวว่า
จะตายโดยอาจมีหรือไม่มีสิ่งมากระตุ้นมักเกิดขึ้นทันทีคาดการณ์ไม่ได้
และยากที่จะควบคุมสาหรับผู้ที่เป็นโรคนี้จะมีอาการตกใจกลัวอย่างรุนแรงเป็นพักๆ

5. หรือยาวนานเป็นชั่วโมงรวมถึงยังสามารถกลับมาเป็นซ้าได้อีก
ส่งผลให้เกิดความกลัวและกังวลตลอดเวลาจนทาให้ไม่สามารถดาเนินชีวิตได้ปกติ
เป็นโรคที่ไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดและพบมากในเพศหญิงมากกว่าเพศชาย
นอกจากนี้โรคนี้อาจนาไปสู่สภาวะต่างๆได้อีกเช่นโรคซึมเศร้าการติดสารเสพติด
ฯลฯควรได้รับการรักษาทางจิตเวชคือการรักษาด้วยยาควบคู่กับจิตบาบัด
จะทาให้สามารถควบคุมชีวิตได้อย่างปกติและด้วยการรับมืออย่างเหมาะสม
โดยวิธีการดังนี้ให้กาลังใจในทางบวกการผ่อนคลายด้วยการยืดเหยียดร่างกาย
การทาศิลปะที่สร้างสรรค์ในการสื่ออารมณ์ความรู้สึกพักผ่อนให้เพียงพอ
และลดการดื่มแอลกอฮอล์เป็นต้น
4. กลัวสังคมSocialAnxiety Disorder
ความกลัวต่อการต้องไปอยู่ในสถานการณ์ที่คิดว่าอาจถูกจ้องมองหรือ
ทาอะไรที่น่าอับอายต่อหน้าบุคคลอื่น
พยายามที่จะหลบเลี่ยงหรือต้องอดทนมากต่อความกลัวนั้นจนส่งผลต่อการดาเนินชีวิต
ประจาวันและทาให้มีพฤติกรรมหลีกเลี่ยงการเข้าสังคม
พบได้บ่อยในเพศหญิงมากกว่าเพศชาย
และอาจพบอาการในญาติพี่น้องของผู้ที่ป่วยเป็นโรคนี้มากกว่าคนทั่วไปด้วย
โดยเกิดจากหลายปัจจัยเช่นการเลี้ยงดูแบบประคบประหงม
การขาดทักษะการเข้าสังคมหรือโดนทาร้ายร่างกายอาการที่ปรากฏคือหน้าแดง
เหงื่อออกมากคลื่นไส้หัวใจเต้นเร็วหายใจลาบากปวดศีรษะและอาการสั่นเทา
เป็นต้น
5. กลัวการแยกจากSeparationAnxietyDisorder ความกลัวต่อการแยกจากบ้าน
สถานที่คุ้นเคยหรือคนใกล้ชิดมากเกินกว่าที่ควรจะเป็นตามระดับการพัฒนาจิตใจ
ซึ่งความกลัวหรือความกังวลนั้น

6. มักจะเกี่ยวกับความสูญเสียหรือความเจ็บป่วยของคนสาคัญ
เหตุการณ์ที่อาจทาให้เกิดการพลัดพรากเช่นหลงทางถูกลักพาตัวหรือเกิดอุบัติเหตุ
ผู้ป่วยจะมีการลังเลหรือปฏิเสธการออกจากบ้านไปโรงเรียนหรือไปทางาน
กลัวมากหรือลังเลที่จะต้องอยู่คนเดียวหรือฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องการพลัดพรากบ่อยๆ
ซึ่งอาการของโรคมักเกิดยาวนานต่อเนื่องอย่างน้อย4สัปดาห์ในเด็กและ6
เดือนในผู้ใหญ่ส่งผลต่อการดาเนินชีวิตประจาวัน
วิธีลดความตื่นเต้น
1. เตรียมพร้อม
ความมั่นใจต้องมาจากความพร้อมในสิ่งที่เราจะพูดการที่ยืนต่อหน้าคนอื่น
โดยไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยว่าจะพูดอะไร
อาการตื่นเต้นหรือประหม่าย่อมเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
2. ฝึกซ้อมหน้ากระจก
เทคนิคลดความตื่นเต้นตอนพูดหน้าชั้นเรียน
แนะนาให้ฝึกซ้อมพูดหน้ากระจกฝึกบ่อยๆพูดช้าๆกาลังพอดีไม่รีบหรือเนิ่บเกินไป
3. หาจุดพักสายตา
ต้องฝึกใช้สายตามองมองผู้ฟังอย่ามองไปทางอื่นหรือเงยหน้ามองเพดานนับหยากไย่
มองต่าก้มหาเศษเหรียญที่พื้นระหว่างออกไปพรีเซ้นต์ละ

7. ดังนั้นอาจจะบอกเพื่อนว่าเดี๋ยวเราจะมองมาทางเธอนะช่วยยิ้มสวยๆ
ให้กาลังใจมาหน่อย
4. หายใจเข้า-ออกลึกๆลดอาการตื่นเต้น
เทคนิคสากลที่ใครๆก็ทากันเพราะเมื่อไหร่ที่เราตื่นเต้นหัวใจเราจะเต้นเร็ว
เลือดสูบฉีดทั่วร่างกายมือสั่นขาสั่นดังนั้นการหายใจเข้า-ออกลึกๆจะทาให้น้องๆ
มีสมาธิจดจ่ออยู่กับลมหายใจแล้วก็บอกกับตัวเองว่า “เอาละเราต้องทาให้ได้”
5. เป็นกันเองกับผู้ฟัง
เริ่มต้นด้วยการแนะนาตัวเองทักทายจะได้รู้สึกเหมือนกาลังพูดกับคนรู้จัก
ในขณะที่พูดก็หาใบหน้าผู้ฟังที่สบตามาเป็นมิตร
นึกภาพในใจว่าเหมือนเรากาลังเล่าเรื่องให้เพื่อนฟัง
6. อย่าทาให้ความตื่นเต้นเป็นจุดสนใจ
ถ้ามือสั่นก็ให้วางไว้เฉยๆอย่าจับสิ่งของแก้วน้าหยิบโน้ต
หรืออะไรก็ตามที่จะทาให้ผู้ฟังเห็นอาการสั่นของคุณชัดเจนยิ่งขึ้น
7. วางหน้าเป็นปกติ
สิ่งสุดท้ายสาคัญไม่แพ้กันเราต้องรู้ก่อนว่าสีหน้าของเราไม่ได้ดูตื่นเต้น
แม้ว่าหัวใจจะเต้นรัวท้องไส้ปั่นป่วนแค่ไหน
ขอให้ภายนอกไม่แสดงอาการตื่นเต้นออกมาจงมั่นใจทาในสิ่งที่เตรียมมาให้ดีเป็นพอ
8.ลีกเลี่ยงเครื่องดื่มผสมคาเฟอีนหรือแอลกอฮอล์
ในช่วงก่อนการพูดคุณไม่จาเป็นต้องใช้สารกระตุ้นใดๆอีกแล้ว
ควรกินน้าเปล่าอุ่นๆแทนเพื่อช่วยลดความตื่นเต้นแทน

8. ความกลัวต่อการพูดมีอยู่2 ประเภท
ประเภทที่1 ความกลัวเวที
ผลที่เกิดขึ้นแสดงอาการออกทางกายเช่นเหงื่อออกมือไม้-แข้งขาสั่นหัวใจเต้นแรง
หายใจลาบากรวมทั้งความจาหายไปพูดตะกุกตะกักการเคลื่อนไหวขัด
ไม่เป็นธรรมชาติ คุณอาจจะจาคาพูดวลีข้อมูลและตัวเลขเฉพาะไม่ได้เลย
ไม่มีเสียงสูง-ต่า
ประเภทที่2 ความกลัวที่ผุดขึ้นมาเวลานาเสนอ
ผลที่เกิดขึ้นความกลัวที่เกิดจากการเรียนรู้ประสบการณ์ที่ไม่ดี
โดยไม่รู้ว่าจะเป็นที่ยอมรับหรือถูกปฏิเสธสาหรับความกลัวประเภทนี้
ไม่มีเทคนิคใดที่จะขจัดได้มีทางแก้ไขทางเดียวคือใช้ความกล้าเท่านั้น
วิธีดาเนินงาน
แนวทางการดาเนินงาน
-เลือกหัวข้อในการดาเนินงาน
-ศึกษาและรวบรวมข้อมูล
-จัดทารายงาน
-นาเสนอ
-ปรับปรุงละแก้ไข
เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้
-คอมพิวเตอร์

9. -อินเตอร์เน็ต
-โทรศัพท์มือถือ
งบปะมาณ
-ไม่มีค่าใช้จ่าย
ขั้นตอนและแผนดาเนินงาน
ลำดั
บ
ที่
ขั้นตอน สัปดำห์ที่ ผู้รับผิดชอ
บ
1 2 3 4 5 6 7 8 9
1
0
1
1
1
2
1
3
1
4
1
5
1
6
1
7
1 คิดหัวข้อโครงงำ
น
วรณัน
2 ศึกษำและค้นคว้ำ
ข้อมูล
วรณัน
3 จัดทำโครงร่ำงงำ
น
วรณัน
4 ปฏิบัติกำรสร้ำงโ
ครงงำน
วรณัน
5 ปรับปรุงทดสอบ วรณัน
6 กำรทำเอกสำรรำ
ยงำน
วรณัน
7 ประเมินผลงำน วรณัน
8 นำเสนอโครงงำน วรณัน

10. ผลที่คาดว่าจะได้รับ
1.ได้รับความรู้จากงานที่ได้ทา
2.สามารถนามาปรับใช้ในการดาเนินชีวิตได้
3.มีประโยชน์ต่อผู้ที่มีอาการตื่นเต้น
สถานที่ดาเนินการ
1.ห้องคอมพิวเตอร์โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย
2.ห้องสมุดโรงเรียนยุพราชวิทยาลัย
กลุ่มสาระการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้อง
1.กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์
2.กลุ่มสาระสังศึกษา
บรรณานุกรม
7 วิธีลดความตื่นเต้น เมื่อต้องพูดหน้าชั้นเรียน [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก
https://teen.mthai.com/education/150562.html (วันที่ค้นข้อมูล: 10กันยายน 2562)
5 โรควิตกกังวลดังต่อไปนี้คือโรคที่ไม่ควรละเลย [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก
https://www.thaihealth.or.th/Content/47289-%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8
(วันที่ค้นข้อมูล: 10 กันยายน 2562)
7 เทคนิค เอาชนะความกลัว
http://benyarat.com/presentation/7-
%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%84%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%
B2%E0%B8%8A%E0%B8%99%E(วันที่ค้นข้อมูล: 10 กันยายน 2562)