Os montes do Invernadeiro forman parte do Macizo Central. O espazo ocupa os vales dos ríos Ribeira Grande e Ribeira Pequena (Camba-Bibei-Sil) e os montes que os separan e rodean
Limita polo norte cos montes comunais de Camba (Laza) e Vilariño de Conso e coa serra de Queixa (Chandrexa de Queixa), ao sur co encoro das Portas e o monte comunal de Campobecerros (Castrelo do Val), ao leste coa divisoria dos ríos Ribeira Grande e Conso, e ao oeste coa serra do Fial das Corzas (Camba, Laza).
É unha área de elevado interese xeomorfolóxico e paisaxístico que acolle unha grande biodiversidade de hábitats e especies.
Os montes do Invernadeiro forman parte do Macizo Central. O espazo ocupa os vales dos ríos Ribeira Grande e Ribeira Pequena (Camba-Bibei-Sil) e os montes que os separan e rodean
Limita polo norte cos montes comunais de Camba (Laza) e Vilariño de Conso e coa serra de Queixa (Chandrexa de Queixa), ao sur co encoro das Portas e o monte comunal de Campobecerros (Castrelo do Val), ao leste coa divisoria dos ríos Ribeira Grande e Conso, e ao oeste coa serra do Fial das Corzas (Camba, Laza).
É unha área de elevado interese xeomorfolóxico e paisaxístico que acolle unha grande biodiversidade de hábitats e especies.
Parque da Natureza Cotorredondo e Lago Castiñeirasmonadela
O parque do Lago Castiñeiras e Cotorredondo ocupa unha superficie de 70 ha, propiedade das comunidades de montes. Está situado na zona central da Península do Morrazo, en terreos dos concellos de Marín (ao Noroeste) e Vilaboa (ao Surleste) cunha altitude media de 400 m sobre o nivel do mar.
Estruturase ao redor do lago e os regatos que o alimentan, dando lugar a un espazo no que podemos atopar varios ecosistemas: lago, brañas, regatos, arboreda autóctona, plantacións forestais e ornamentais, matogueira…
CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
A illa da Gomera acolle importantes valores naturais, en especial no Parque Nacional de Garajonay:
-Bosques maduros de laurisilva, reliquias da Era Terciaria, que desapareceron nos demais lugares a causa dos cambios climáticos do cuaternario. Garajonay concentra a metade da extensión de laurisilva madura das illas Canarias.
-Diversidade de tipos de formacións vexetais.
-Bo estado de conservación dos bosques con abundantes árboles vellos de gran tamaño
-Elevadísimo número de especies endémicas de flora e de fauna.
-Espectaculares monumentos xeolóxicos, como os Roques.
Parque da Natureza Cotorredondo e Lago Castiñeirasmonadela
O parque do Lago Castiñeiras e Cotorredondo ocupa unha superficie de 70 ha, propiedade das comunidades de montes. Está situado na zona central da Península do Morrazo, en terreos dos concellos de Marín (ao Noroeste) e Vilaboa (ao Surleste) cunha altitude media de 400 m sobre o nivel do mar.
Estruturase ao redor do lago e os regatos que o alimentan, dando lugar a un espazo no que podemos atopar varios ecosistemas: lago, brañas, regatos, arboreda autóctona, plantacións forestais e ornamentais, matogueira…
CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
A illa da Gomera acolle importantes valores naturais, en especial no Parque Nacional de Garajonay:
-Bosques maduros de laurisilva, reliquias da Era Terciaria, que desapareceron nos demais lugares a causa dos cambios climáticos do cuaternario. Garajonay concentra a metade da extensión de laurisilva madura das illas Canarias.
-Diversidade de tipos de formacións vexetais.
-Bo estado de conservación dos bosques con abundantes árboles vellos de gran tamaño
-Elevadísimo número de especies endémicas de flora e de fauna.
-Espectaculares monumentos xeolóxicos, como os Roques.
Situado no extremo noroccidental da illa de Tenerife, con 8.063,3 ha.
O espazo comprende o macizo de Teno e as zonas que o rodean, nos concellos de Buenavista del Norte, Los Silos, El Tanque e Santiago del Teide
PROTECCIÓN: Parque Rural, Parque Natural, Zona de especial protección para as aves (ZEPA).
VALORES:
-Ecolóxicos: acolle unha ampla variedade de ecosistemas nun pequeno espazo: áreas de laurisilva e bosque dunha grande biodiversidade, vexetación de cantil...
-Paisaxístico: vales profundos, cantís, vistas panorámicas...
-Culturais: arquitectura e agricultura tradicional, faro de punta Teno, xacementos arqueolóxicos.
Presentación que aporta unha visión xeral dos pobos asentados na Península Ibérica antes da chegada de Roma e da cultura castrexa do noroeste peninsular en particular.
Presentación da unidade didáctica "A cidade medieval", que repasa a historia europea durante a Baixa Idade Media. Elaborada para a materia de Ciencias Sociais, Xeografía e Historia de 2º de ESO.
O noso país ten un rico patrimonio artístico e cultural procedente da Idade Media, entre eles os castelos. Neste presentación tedes algúns exemplos dos castelos medievais máis famosos da Galiza.
3. Factores que condicionan
as paisaxes vexetais
Factores FÍSICOS
Clima
Relevo
Solos
Vexetación clímax
Factores HUMANOS
Introdución de especies
Degradación do solo e/ou da cuberta vexetal
4. As paisaxes vexetais de España
Paisaxe vexetal de clima oceánico
Paisaxe vexetal de clima mediterráneo
Paisaxe vexetal de ribeira
Paisaxe vexetal de montaña
Paisaxe vexetal das Canarias
5.
6. PAISAXE VEXETAL DE
CLIMA OCEÁNICO
BOSQUE CADUCIFOLIO
Especies: faia, carballo, castiñeiro, freixo, tileiro, umeiro, abeleira
Presenza de sotobosque: fentos e mafas
Ameazas: perda de usos tradicionais, queimas para pastos, incendios forestais,
repoboacións como especies de crecemento rápido (eucalipto, piñeiro)
LANDA
Vexetación densa de matogueira
Especies: breixo, toxo, xesta
PRADO
27. PAISAXE VEXETAL DE RIBEIRA
Humidade
Vexetación con trazos diferentes ás
do seu contorno
Franxas paralelas ao río
Especies: salgueiro, álamo, chopo,
freixo, umeiro
Xuncos e matogueiras
En regresión pola acción humana
Grave perda: importancia paisaxística
e papel ecolóxico
28.
29.
30. PAISAXE VEXETAL DE MONTAÑA
Pisos con formacións vexetais
distintas
En xeral sucédense o bosque, a
matogueira, os prados e as plantas
rupícolas
31. PAISAXE VEXETAL DE MONTAÑA
Montaña alpina ou
pirenaica
4 pisos
Piso basal: 1200 msnm. Aciñeiras e
carballos
Piso subalpino: 1200-2400 msnm.
Coníferas
Piso alpino: 2400-3000 msnm. Prado
Piso nival: máis de 3000 m. Plantas
rupícolas
Resto das montañas da
Península
Carecen de piso subalpino
Piso basal: ocupado por bosque
propio do seu clima
Piso supraforestal: arbustos
Cumio
32.
33. A PAISAXE VEXETAL DAS CANARIAS
Riqueza extraordinaria: endemismos
e reliquias
Disposición en diferentes pisos
Piso basal
Piso termocanario
Piso canario
Piso supracanario
34. PISO BASAL
Desde o nível do mar até os 300-500 m
Aridez
Matogueiras ásperas: tabaibal-cardonal
PISO INTERMEDIO
200-800 m
Condicionado por descenso térmico e aumento da humidade
Palmeiras, dragos, sabinas
PISO TERMOCANARIO
800-1200 m
Néboa do alisio, arrefriamento e menor insolación
Bosque de laurisilva e faial-breixal
PISO CANARIO
1200-2200 m
Fóra do mar de nubes: aridez e frío
Bosque de coníferas: piñeiro canario. Outras especies: cedro canario
PISO SUPRACANARIO
Máis de 2200 m
Nudez e riqueza floral