2. Ξεκινώ για την
ποίηση…
Ξεκινώ γιατί
αναζητώ
Ξεκινώ για το
άγνωστο
Ξεκινώ για να
ακούω
Ξεκινώ γιατί
νομίζω πως μπορώ!
Γκελεφέση
Νικολέττα
Ξεκινώ από
περιέργεια
Ξεκινώ γιατί έχω
ακούσει πολλά για
την ποίηση
Ξεκινώ γιατί μου
αρέσει το δεν ξέρω
Ξεκινώ για το ναι ή
το όχι
Ξεκινώ για την
ομάδα!
Μήλη Δημητριάνα

3. Επιστρέφω γιατί αγαπώ
Αγαπώ να μιλώ
Να ψιθυρίζω
Γιατί αγαπώ τη σκέψη μου…
Τα συναισθήματά μου…
Αγαπώ αυτό που με κάνει να φεύγω
Να βρίσκομαι σε άλλα μέρη
Με το μυαλό μου,
Με τη φαντασία μου,
Με την καρδιά μου.
Μουφτόγλου Γιώργος
Επιστρέφω στην ποίηση
Επιστρέφω στη χαρά
Επιστρέφω στην ελευθερία
των σκέψεών μου
Επιστρέφω στη δημιουργία
Επιστρέφω εκεί που νιώθω
… εκεί που ταξιδεύω
…. Εκεί που φαντάζομαι
Επιστρέφω εκεί που ανήκω !
Λάππα Νικολέτα

4. Επιστρέφω στην ποίηση γιατί εκεί
είμαι ελεύθερη
Είμαι ελεύθερη γιατί μπορώ
Είμαι ελεύθερη γιατί ζω
Είμαι ελεύθερη γιατί είμαι αυτό που
είμαι
Επιστρέφω γιατί θέλω.
Κων/τίνα Μητσιοπούλου
ΠΟΙΗΣΗ :
Ανέβα…
Πέτα…
Δες…
Νιώσε…
αναζήτησε…
ζήσε τη
φαντασία…
έχεις χρόνο!
Αλεξία
Παπαδοπούλου

5. Ξεκινώ για να μάθω
Ξεκινώ για μένα
Ξεκινώ για το πάρα
πέρα
Ξεκινώ για το δεν
ξέρω
Ξεκινώ για να πω
Ξεκινώ για ν’
απελευθερωθώ
Ξεκινώ λοιπόν.
( Κυριακή
Καραγιώργου)

7. Να μπω ή όχι;
Υπάρχει
κάποιος μέσα;
Τι θα
πρωτοδω;
Είναι κανείς
εδώ;
Ο φόβος…
Η
περιέργεια…
Η απορία…
Όμως μπαίνω
Και σκέφτομαι
πως όλα είναι μια
εμπειρία!
(Καραγιώργου
Κυριακή)
Κι αν μου συμβεί
κάτι κακό;
Ποιος θάναι μέσα;
Κι αν χαθώ;
Τι θα κάνω;
Πού θα με πάει η
πόρτα;
Φόβος
Περιέργεια
Άγχος
Αγωνία.
… να μην μπω
καλύτερα;
( Γκελεφέση
Νικολέτα )
Τι θα πρωτοδώ;
Υπάρχει κάτι καλό ή
κακό εκεί μέσα;
Υπάρχει διαφυγή;
Θα τα καταφέρω;
Θα διασκεδάσω ή θα
φοβηθώ;
Απορία και φόβος και
περιέργεια και
τρόμος…
Όμως … εγώ θα μπω
με δύναμη , με
φόρα…
Για να προσπαθήσω.
( Αλμπάνη Ευδοξία )
Τελικά …..
Άραγε οδηγεί
κάπου;
Κι αν ναι πού;
Κι αν όχι γιατί;
Κι αν είναι
λάθος;
Προς τα πού
πάω;
Απορία ,
Ανασφάλεια,
Έκπληξη
… και φόβος!
Θα μπω … δε
φοβάμαι!
(Κουτζόγλου
Μαρία )

9. Η ποίηση είναι μια πόρτα
ανοιχτή …
Η δική μου πόρτα είναι η
θάλασσα
Με το χρώμα του
ηλιοβασιλέματος να
ηρεμώ
Να σκέφτομαι όλη μου τη
μέρα
…τα καλά και τα άσχημα
Κάθε εικόνα απ’ το μυαλό
μου
Να ξανακούω τι είπα
να ξαναβλέπω τι είδα
Τι έκανα λάθος
Τι δεν είπα σωστά
Τι θα μπορούσα να είχα
παραλείψει…
Η δική μου η πόρτα είναι
η θάλασσα της ποίησης
… για να ηρεμώ !
Καραγιώργου Κυριακή

10. Η ποίηση είναι μια
υπέροχη θάλασσα
Η ποίηση είναι τα
κύματα, η συννεφιά
και τα κοχύλια
Η ποίηση είναι η
άμμος … ένας
κόκκος άμμου…
… κι εγώ κολυμπώ !
( Γκελεφέση
Νικολέτα)
Η ποίηση είναι μια
πόρτα ανοιχτή,
Είναι η πόρτα της
γαλήνης και της
ηρεμίας
… ίσως και της
σκέψης.
Για μένα η ποίηση
είναι η πόρτα του
καλοκαιριού
Του χαμόγελου
Του παιχνιδιού
Της ξεγνοιασιάς
Της ελευθερίας.
Γι’ αυτό είναι και θα
είναι για πάντα μια
πόρτα ανοιχτή
… μια θάλασσα
απέραντη !
( Αλμπάνη Ευδοξία)

11. Η ποίηση είναι μια πόρτα
ανοιχτή
Η ποίηση είναι ελευθερία
Η ποίηση είναι αναπνοή
Η ποίηση είναι το
κελάηδισμα των πουλιών
Η ποίηση είναι ένας κόσμος
Ο κόσμος των ονείρων
Ο κόσμος της ελπίδας
Είναι ο κόσμος μου !
( Λάππα Νικολέτα)

12. Η ποίηση
είναι μια
πόρτα
ανοιχτή
Με
χρωματιστά
λουλούδια
σαν την
Άνοιξη
… με
λουλούδια
τόσα πολλά
όσα και οι
φαντασίες
μας!
( Μήλη
Δημητριάννα)
Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή με
λουλούδια
… κάτι σαν καλοσύνη
… κάτι σαν ευγένεια
… κάτι σαν χαρά.
Θέλω να τρέξω
Ν’ αναγνωρίσω
Κάπου εκεί μακριά … είναι η αγάπη!
( Παπαδοπούλου Αλεξία)

13. Η ποίηση είναι μια πόρτα
ανοιχτή
Από το απόλυτο σκοτάδι στο
απόλυτο φως
Από τη μοναξιά στο μαζί
Από τη θλίψη στη χαρά
Από τη βροχή στο ουράνιο
τόξο
Από το ασπρόμαυρο στο
πολύχρωμο
Η ποίηση είναι μια βόλτα
στην αμμουδιά
… η γλυκιά φωνή του
αηδονιού
Το πορφυρό κόκκινο του
ήλιου στο ηλιοβασίλεμα…
Η ποίηση είναι η μαγεία!
(Κουτζόγλου Μαρία )

14. και είπαν οι δάσκαλοι…

17. Αγνοούμενο ρήμα … αγνοούμενο
ουσιαστικό…

18. Μοναξιά
Και σκέφτομαι
Σκέψη
Και περιμένω
Χαμός
και τρελαίνομαι
αγάπη
κι ερωτεύομαι
φυγή
και χάνομαι!
Γ. ΜΟΥΦΤΟΓΛΟΥ
Αμφιβολία
κι αναρωτιέμαι
Ζωή
και χορεύω
Μοναξιά
και περιμένω
Παιχνίδι
κι εκφράζω
Απομόνωση
και φοβάμαι! ΡΕΑ
Θλίψη,
Και χάνομαι
Αγάπη και
κελαηδώ,
Βροχή και
βρέχομαι
Σκέψη κι
αγωνιώ,
Φυλακή και
προχωρώ!
ΜΑYΡΙΔΟΥ
Δ.

19. Αγνοούμενο αριθμητικό…

20. Χίλια όνειρα κλωστές
Μια ανάσα στο σκοτάδι
Ένα χάδι στον αφρό
Ρέα

21. Χίλια φιλιά στην άμμο
Χίλια τραγούδια στο φως
Μια καρδιά στα πέλαγα
Ένας ουρανός στο κόκκινο
Ένα φιλί στο χέρι.
(Δημητριάννα)

22. Χίλιες ψυχές φτερά
… μια φυγή
( Μουφτόγλου Γ. )

23. Αγνοούμενο επίρρημα…

24. Κουδούνι… και πάλι εδώ
εδώ.
Με ξέρεις , μιλάμε…
Σε ξέρω… μεγαλώνω …
φεύγω
Εσύ όμως και πάλι εδώ.
Δε φεύγεις, μένεις
Εδώ πάνω σου γίνονται
όλα.
Πάνω σου μεγαλώνω.
Στάσου …. Φωνάζεις,
Μη με γράφεις,
Πρόσεχε
Διασκέδασε,
Μη σταματάς να χαμογελάς
Ξεκουράσου.
Ανάμνηση , είσαι για πάντα
εδώ…
σΤο θρανίο
μου!
Αλμπάνη Ευδοξία

25. Κι η αντωνυμία…

26. Εσύ !
Και τρέχω να σε βρω
Εσύ κι ο θόρυβος από τα
βήματα των ποδιών σου
Εσύ και το χαμόγελο σου να
με πηγαίνει…
Εσύ και τα μάτια σου να μου
δίνουν αλλιώτικο φως
Εσύ και τα χέρια σου … να
κρατώ
Εσύ και τ΄ ονομά σου…
γιορτή.
Φιλία! Και είσαι ουρανός!
Φιλία ! και είμαι ουρανός!
Δέσποινα Μαυρίδου

27. Εσύ
Μια ανοιχτή αγκαλιά καταφύγιο
Το καλοκαίρι μες τον Χειμώνα
Το ηλιοβασίλεμα της καρδιάς
Το γέλιο στα μάτια μου
Οι αναμνήσεις και τα όνειρα
Τα μικρά μυστικά στα μαξιλάρια
Οι περίπατοι στα πάρκα
Το « δε χάλασε ο κόσμος» στο στόμα
σου
Το «όλα θα πάνε καλά» στη ματιά σου
…. Αναπνοή!
Έλα Μαρία να παίξουμε
Να γελάσουμε
Να ονειρευτούμε!
Έλα!
Νικολέτα Λάππα

28. Και οι δάσκαλοι συνέχισαν…

29. ΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΗ…

30. Η σκιά σου στα μάτια μου…
Η σκιά σου στο μυαλό μου…
Η σκιά σου όταν περπατάς…
Όταν μιλάς…
Όταν φωνάζεις…
Η σκιά σου σ’ όλους τους τοίχους
Η μόνη σκιά που αφήνω να με
φυλακίσει!
Μουφτόγλου Γ.

31. Έλα να ζωγραφίσουμε τον έρωτα
Έλα να χορέψουμε στη μελωδία του σ’
άγαπώ
Πάνω από τις πολιτείες… πέρα από
αυτές.
Κόκκινο μπλε και κίτρινο
… κι έπειτα εσύ
Η πιο γλυκιά απόχρωση απ’ όλες!
Έλα !
Νικολέτα Λάππα

32. Όταν η χαρά με χάνει
Την βρίσκω εγώ.
Κι αρχίζω να γελάω μέχρι να σβήσει ο
ήλιος
Μέχρι να χαθεί η θάλασσα,
Μέχρι να σταματήσει η γη να γυρίζει!
Ταξιδεύω .
Γίνομαι χαρταετός και φεύγω,
Πουλί και αιωρούμαι.
Ένα λευκό σεντόνι που το πήρε ο
άνεμος!
Ρέα Καραμολέγκου

33. Το βλέμμα του , γαλάζια λίμνη
Τα χέρια του ανεμόμυλος του αέρα
Η φωνή του κορυδαλλός που
μιλάει,
Τα μαλλιά του, φύλλα του δένδρου
Το χαμόγελό του ,ήλιος γελαστός,
Οι αναμνήσεις του, παλιές
φωτογραφίες
Όλα αυτά … Η σκέψη μου!
Ζαλίδα Κων/ τίνα

34. ΣΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ…

35. Η χαρά πετάει σαν πουλί
Ονειρεύεται τον πρίγκιπα της,
Χαίρεται την κάθε της μέρα
Χορεύει σαν μπαλαρίνα,
Παίζει με τους συμμαθητές
της,
Βγαίνει παρέα με τα χρώματα!
Μήλη Δημητριάννα Η χαρά χαμογελά στον ήλιο
Η χαρά παίζει μέχρι να
κουραστεί
Η χαρά χαίρεται , όταν χαίρεται!
Η χαρά κρύβεται για να την
βρεις
Η χαρά πετάει γιατί θέλει να
πατάει
Η χαρά τρέχει για να την
φτάσεις
Η χαρά βάφεται για να την
προσέξεις!
Ζαλίδα Κων/τίνα

36. Η πλήξη κρύβεται
…στη σκοτεινή γωνία,
…πίσω από τα θρανία
…πίσω από τα δένδρα,
…πίσω από μένα.
Σκυμμένη,
Απορημένη,
Απομονωμένη,
Φοβισμένη!
Μητσιοπούλου Κων/τίνα
Η πλήξη σιωπά πιο πολύ κι
απ’ τους καθρέφτες
σκύβει φοβάται και κρύβεται
… στο σώμα μου
… η κάπου εκεί ανάμεσα στις
σελίδες.
Δεν ακούει, αλλά μιλά
Δε θυμάται τη ζωή , τα
χρώματα, τους ήχους…
αλλά ζει, χρωματίζει, αντηχεί
Όλα …σαν ξεχαρβαλωμένα
κτίρια.
Καραμολέγκου Ρέα

37. ΣΤΑΣΗ ΤΡΙΤΗ

38. Τσαλακωμένες σελίδες
Άγχος και νεύρα
Βαρετές εξισώσεις,
Να θες να σταματήσεις.
Και τα νούμερα θαμπά, να
κουράζεσαι…
Οι λέξεις θαμπές … να βαριέσαι
Να εξατμίζεσαι,
Να θολώνεις…σαν να νυστάζεις.
Χωρίς να ξέρω το αύριο
Κλέβουν τα μονοπάτια του ουρανού
μου
Τα όνειρά μου… τα ατέλειωτα.
Γκελεφέση Νικολέτα
Τσαλακωμένα γράμματα,
Θαμπές σκέψεις,
Άγνωστες…ξένες
Άδεια βιβλία…
Γεμάτα με τόση πλήξη
Βαριές εξισώσεις, μαραμένα
νούμερα…
Τόσο κενές οι ώρες, οι
στιγμές ,οι ανάσες
Μα τόσο γεμάτες με
παραίτηση, με θλίψη!
Πού πήγε η ελευθερία του
δειλινού;
Μουφτόγλου Γιώργος

39. Πέφτουν πρόσωπα μέσα μου
Έλκος στομάχου
2014 διάτρητα
Εγώ… εγώ
Ευθύβολη επάλληλη προσωπική αντωνυμία
Πεφωτισμένη ή άφωτη
Πάντως επίκεντρη και καλοντυμένη.
Εδώ … στο πού είμαι θρυμματίζομαι
Στο ανάμεσα αγνοούμαι,
Στο δήθεν συμφύρομαι…
2014 διάτρητα αριθμητικά αναρίθμητα
… φοβισμένα!
Δανείζομαι χάδια ουσιαστικά
Η τάξη μου
Οι μαθητές μου
Ρήματα ενυδατικά και ταξιδιάρικα
Διδάσκω
Διδάσκομαι
Μεταχειρισμένες μνήμες οι εικόνες μου
Κτερίσματα κήπων οι φωνές τους
Κυνόδοντας οι φωνές τους
Επανάληψη αλαλάζουσα
Ονείρου που χάνω αδέσποτα
μέσ’ απ’ τα χέρια μου
Χειροπόδαρη η διάψευση, η μεταφορά μου
Έσωθεν έξωθεν εκτελούμαι ανυπεράσπιστα
2014 ανυπεράσπιστα αποσιωπητικά
Συνωστίζονται και με δείχνουν με το δάχτυλο!
- Πού είσαι δάσκαλε;
Βαριέμαι
Οι σκέψεις μ’ εγκατέλειψαν
Το μυαλό μου με παράτησε,
Βαριέμαι να βλέπω νούμερα κι αριθμούς
Θαμπές εικόνες ,βαριές εξισώσεις, άδεια βιβλία!
Μου κλέβουν το άρωμα της θάλασσας, τον αέρα τ’ ουρανού!
Θέλω να φύγω απ΄αυτή τη φυλακή που λέγεται σχολείο!
Μητσιοπόυλου Κων/τίνα