ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΙΑΣΟΥ (ΣΧΟΛ. ΈΤΟΣ 2016 – 17) ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ To αχ που βγάνει ο σκοτωμός το αχ που βγάν’ η αγάπη …
Ο πόνος της αγάπης μέσα από τα μάτια Λέσβιων λογοτεχνών
Ο πόνος του ανεκπλήρωτου έρωτα
1. Ο πόνος του ανεκπλήρωτου έρωτα
Ο πόνος της αγάπης
2. Το φεγγαράκι κρύφτηκε
κι η πούλια. Μεσονύχτι.
Κι η ώρα φεύγει και περνά,
κι εγώ μόνη ξαπλώνω
Δεν προσπαθούν τα χέρια μου
τον ουρανό ν’ αγγίξουν
Το ξέρεις πως το στόμα μου
κρατά κλεισμένο ο πόθος...
Κι εγώ μόνη ξαπλώνω
Σαπφώ
3. Σου το `πα για τα σύννεφα
Σου το `πα για τα σύννεφα
σου το’ πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα.
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το `πα για τα σύννεφα.
Για σένα και για μένα.
Σου το `πα με τα κύματα
σου το `πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με την χαρτορίχτρα.
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το `πα με τα κύματα.
Σου το `πα μες στη νύχτα.
Οδυσσέας Ελύτης
Σου το `πα τα μεσάνυχτα
σου το `πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου μόνο λίγο σ’ άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες.
Από κοντά κι από μακριά
σου το `πα τα μεσάνυχτα.
Με τ’ άστρα που κοιτούσες.
4. Το κοχύλι
Οδυσσέας Ελύτης
Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες την άμμο
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
πού να ν΄ αγάπη για να πάω
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο
5. Οκτάστιχο
Αντώνης Πρωτοπάτσης
Είναι δυο μαύρα μάτια
Με ζαλίσανε
Τα στήθια μου μια λάβρα
Τα γιομίσανε
Κι ακόμα δυο χειλάκια
Μέλι , ζάχαρη!
Σε πότισαν φαρμάκια
Καρδιά μου άχαρη.
6. Ανοιξιάτικο βράδυ
Ελένη Μυρογιάννη
Και μου θυμίζει η ανοιξιάτικη βραδιά
Μιαν άλλη όμοια σε χρόνια περασμένα
Που φτεροκόπαγαν οι πόθοι στην καρδιά
Και τραγουδούσανε τ’ αηδόνια στα κλαδιά
Και μάγευαν τα δειλινά τα μυρωμένα…..
7. Δ.Βερναρδάκης
Της αγάπης
Ο λόγος σου πριν ειπωθή ξεψύχησε στα χείλη
-Σφραγίδα της αγάπης Σου μισεύοντας τον είπες-
Πως η καρδιά Σου ασκλάβωτη και δίχως άλλες λύπες
Δική μου θα φανερωθεί μια δροσαυγή του Απρίλη.
Με ονειροπότηρα κερνούν οι Μοίρες που γυρεύουν
τατίμητο της ομορφιάς να μοιραστούν βλησίδι
Κ’ εσύ το δρόμο παίρνοντας προς το γλαυκό ταξίδι
Ένιωσες τάχα τους παλιούς πόθους να ζωντανεύουν;
8. Nότης Παναγιώτου
Αργοπορούσε στα κλαδιά
Αργοπορούσε στα κλαδιά το πεθαμένο δείλι
Στον ουρανό φτερούγιζε μια υπόσχεση θανάτου.
Κι ήταν τα χέρια μου δετά κι ήταν χλωμά τα χείλη
Και τ΄όνειρο έκλεινε δειλά τα υγρά ματοκλαδά του.
Και ξάφνου φάνηκες εσύ μες το γαλάζιο θάμπος
Απόκοσμη και τρυφερή, δική μου κι όμως ξένη
Κι εγώ που χρόνια μάταια σ΄ αναζητούσα , σάμπως,
Νάνιωσα πάλι την καρδιά μ΄ελπίδες φτερωμένη.
9. Ασημάκης Πανσέληνος
Τραγουδάκι
Έλαμπε η αγάπη-φως-μες στα ματάκια σου
Κι ήταν αγάπη τότε όλη η ζωή σου
Κι έγινε η πρώτη ωραία εξομολόγηση,
Με τη γλυκειά επίμονη σιωπή σου.
Σαν τρεμ’ η αγάπη τώρα στ’ αχειλάκι σου
Πως μ’ αγαπάς ας μη λέει η φωνή σου
Δε μου’ δειξε κανείς περσότερο έρωτα
Παρά η γλυκειά λαλιά της σιωπής σου.
10. Συμπεράσματα
Συχνός στην ποίηση και ο πόνος του ακεκπλήρωτου ή του
ανομολόγητου έρωτα και πολλά τα αχ που τον συνοδεύουν.
Ένας πόνος που καταλήγει συχνά σε πικρούς μονολόγους και
δάκρυα τις μοναχικές νύχτες. Ένας πόνος που συχνά
εκφράζεται κάτω από το φως των αστεριών. Ένας πόνος που
γίνεται αβάσταχτος την άνοιξη.
Κοινή επιδίωξη όλων των ερωτευμένων ν΄ αγγίξουν τον
ουρανό, να πιάσουν το όνειρο που όλο ξεγλυστρά και χάνεται.
Η ελπίδα φτεροκοπά με κάθε ματιά και κάθε απώλεια των
χειλιών γίνεται μαχαίρι στην ανοιχτή πληγή.
Μακάριοι όσοι δε γνώρισαν τη λαβωματιά του ανεκπλήρωτου
έρωτα. Τυχερά τα χείλη που βρήκαν τα χείλη της ανταπόκρισης
και του έρωτα….