αρνί μ' τ'ομμάτâ σ' τσάμωσον, θα ελέπω για τ'εσέναν, θα δίγω σεν τα όνερα μ', το εν' καλά κρυμμέναν,

1. ΠΟΝΤΙΑΚΗ-ΛΕΛΑΠΑ
2014
Δίστιχα που γράφω στα
δίκτυα κοινωνικής
δικτύωσης
Ποντιακά Δίστιχα
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης ¨Χαρίτον¨
Π Ο Ν Τ Ο Σ Σ Ο Υ Ρ Μ Ε Ν Α - Τ Σ Ι Τ Α – Μ Α Τ Σ Ο Υ Κ Α - Κ Ο Σ Μ Α – Φ Α Τ Σ Α

2. ./.
κι' ατώρα.... πως 'ς σο μαξιλάρ' να κείμαι, και ντο όνεραν να ελέπω,
πέραθεν εν' το κορ'τζόπο μ', τ'εμον το κεχριπαρόπον,
./.
πως ταλγάδâν να λαρούνταν, να εβγαίν'νε ασ' σην καρδία μ',
αν συρίζ' και σελοκόφτει, το θολί μ' η μανα≤ία μ'
./.
τέσσερα τρία δύο εν', σουμών' νεοχρονίαν,
αχ να έσ'νε με τ'εμέν, ν' αποφορτών'ς τα _ήα μ'
./.
αντιδâβαίν'νε οι Αγγέλ', 'κουσέφ'κουνταν παιδίαν,
καν'νας 'ς σο θύροπο μ' 'κι στέκ', ν' αθίζ' ξαν την καρδία μ
./.
εμέν χρόνε μ' 'κι επόρεσαν, 'κι έσπριναν τα μαλλία μ',
'ς σο λειμψανόπο μ' λίγουνταν, σαν ≤öνâ άμον κερίαν
./.
'ς σ'ομμάτâ σ' τα καστανωτά, 'ς σ'οφρύδâ σ' τα καγκέλâν,
ηλοκάεται ο ≤ειμωγκόν, κι' όλâ τα μεμλεκέτâν
./.
αγούτα ρίζα μ' 'κι έρθανε, 'ς σ' ίναν βράδον 'ς σην πόρτα σ',
άμον τουζάχ' γουρεύτανε, κι' εκάπνιξαν τα κόρφâ σ',
./.
ασ' σα κôζέλας φέρον με, έναν καφκίν νερόπον,
να έεις την ύα σ' νε αρνί μ', κι' εφράεις το καρδόπο μ’
./.
το ορφανόν το πέταγμα σ', η ορφανόν φωλέα σ',
φορτών' το _öπο σ' αητέ μ', πόνâν και πικρασέας
./.
γιαβρί μ' εγάπ' φανέρωσα, λίβωσες την θωρέα μ',
το _öπο μ' 'ς σον αγκαλετό σ', έχασεν την στερέαν
./.
καλώς το μ' το καλόν παιδίν, καλώς τον κανακάρ'ιμ',
η μάννα σ' ποίκεν τον σταυρόν, κι' έρθες το παλληκάρ'ιμ'
./.
'ς σον ουρανόν 'ς σον ουρανόν, εβρήκω παρ'γορίαν,
'ς σο πέλαον συμπόνοιαν, 'ς σα όρâ ησυχασίαν
./.
έλα φεγγόπο μ' χαμελά, πολλά παρακαλώ σεν,
το πονεμένο μ' μυστικόν, 'ς σ' ωτία σ' να λεγώ σεν
./.
πόσα σκαλίαν ν' ανηβαίν', η μάρσαν η καρδία μ’,
έναν έναν μετρώγ' ατα, και 'κι έχ'νε τελεσίαν
./.
εσύ κλαδόπο μ' ψαλαφάς, ένα φελίν ψομόπον,
κι' άλλ' τρώγ'νε όλôν το φουντάρ', με το γλυκίν κρασόπον
./.

3. θολά τ'ομμάτâ μ' ξένα είν', τα όνερα μ' 'παρδάλâν,
αδά 'ς σα έρ'μαν η ζωή μ', ανάρâν και κατζάρâν
./.
Θεέ μ' για σύρον το τ®αρτάχ', εχόρτασα μ' σκοτίαν,
στείλον τον ήλô σ' για ομούτ', θερμαίν ξαν την καρδίαν
./.
τ'ομμάτâ σ' να τ®αμών'ς ατα, εγώ αρνί μ' 'κι χάμαι,
θα λάσκουμαι 'ς σα όνερα σ', θα στέκουμαι 'ς σο γιάν'ισ'
./.
εσύ κορ'τζόπο μ' το κρατείς, γαλενεύ το καρδόπο μ',
ασ' σο πεγάδ'ισ' κέρασμαν, κι’ αποδιψά το _öπο μ'
./.
θα φεύω Θέ μ' θα χάνουμαι, θα πέρω τα ρα≤ίαν,
εκεί τ'ωτία μ' και η _ή μ', θ' εβρήκ'νε παρ'γορίαν
./.
Ανίσως έρχουν 'ς σην ζωή μ', κι' άλλον τ®ετίν'κα χρόνâν',
ατά η γέννηση σ' Χριστέ μ', να λύει ατα άμον τα ≤öνâν
./.
τα χρόνâ οπίς 'κι κλώσκουνταν, να χαίρουμες τα νιότε,
να απαντώ σεν ξαν αρνί μ', φιλώ σε άμον ατότε
./.
θα στέκω πλάν 'ς σο μαξιλάρ', ντο κείσαι νεγκασμένον,
για να νουνίζω τ'όρωμα σ', αν έτον χαρεμένον,
./.
εσχώρεσον τα γονικά σ', π’ εποίκαν αμαρτίας,
γιαβρόπο μ' σύρ'ς τα βάσανα μ', και τα κακοπειρίας,
./.
ίσα να ελέπ'ς το μέρωμαν, άμον τ' άλλα παιδίαν,
ένας ο ήλεν για τ'εσέν, λόϊδâν και τ'αστρίαν,
./.
να σκουτουλίζ'νε 'ς σο φουρνίν, τη κόσμου τα φαΐαν,
να χαίρουνταν τα ≤είλοπα σ', ντ' ερέχ'τεν η καρδία σ',
./.
κλαδόπο μ' έθελ'να κι' ογώ, ´ς σο πλουμιμένον δέντρον,
να αγναεύ'ς Χριστίαννα, νέον χρόνον οφέτο,
./.
απές 'ς σα ζίπκας ιμ' Θεέ μ', μίαν κι' άλλον να εφόρ'να,
κι' αποσουμά μ' την κεμεντζέ μ', κόρη με την ζουπούναν,
./.
Μ’ έναν ρακόπον θα μεθώ, τ'έμον εν’ το ευχόνερον,
τα τερτόπα μ' για να γητεύ', το _öπο μου για να γιατρεύ,
./.
άλλον καρδία μ' μη ραΐεις, αναπαμόν εβρήκον,
'κι έτον γραμμένον 'ς σο χαρτίν, χάσον σεβντάν αίκον,
./.
κι έχω 'ς σα τ®όπεας ιμ' παράν, κελάριν με χρυσόνâν,

4. δίγω σεν την ανασμονή μ', το κάρδοπο μ' αιώνâν,
./.
πάντα τερώ σεν με εγάπ', με την καλοκαρδία μ',
εσύ τ' απές ιμ' θαλασσών'ς, τ«ουρών'ς και την λαλία μ’,
./.
θα εβρήκω το εφταβότανον, το _öπο σ' να λαρούται,
ασ' σον γουρζούλα σ’ νε αρνί μ', π' άμον μα≤αίρ' καρφούται,
./.
απόψ' θα 'φτάγω προσευ≤ήν, θ' άφτω τον κεροστάτεν,
για ν'αλαφρούμαι απές 'ς σην _ή μ', αφ'κά ασ' σο εικονοστάτεν,
./.
άλλον ζωντήν 'κι επέμεινεν, ερούξαν τα μαλλία μ',
άσπρα τα ολίγαν 'ς σο κηφάλ',το δίν'νε παρ'γορίαν,
./.
τερέστ' ατο τερέστ' ατο, τ' εφκιάρ' ασ' σην καρδία μ',
ατο θολών' και πολλαεύ', 'ς σ'ομμάτâ μ' τα δακρύα μ'
./.
εμποδεσμέντσα μ' μη δακραίν'ς, με τη μωρού το θάμαν,
το εύκαιρόν τ' εγκάλôπο σ', θα εφράετ' ασ' σο κλάμαν
./.
καλογεννούδ'κον κόρ'τζοπο μ', 'ς σα πιπιλί τ'ομμάτâτ',
γνώρισμαν πέρ’ το γέννεμα σ', ασ' σ'έσον τα κατζάτâν,
./.
'ς σα σωθικά σ' Ανοιξεζ’νόν', άμον γιαζίν μ' αθίαν,
έναν θυρόπον θα ανοίγ', να εβγαίν ασ’ σην κοιλία σ’,
./.
έναν βουρέαν μάλαμαν, τοσούτζ'κον τ«εβαίρ'ιν,
γιαβρόπον ελαιόκλαδον, 'ς σην _ή σ' ν’ας φερ' ειρήνην,
./.
εγώ τουσμάνος 'κι επορώ, εσύ σεν το τζιγέρ'ιμ',
πάντα γουρπάν'ισ' ίνουμαι, ας κόφ'κεται το ≤έρ'ιμ'
./.
'ς σο λαϊστον πορπάτεμα σ',ταράετ' η καρδία μ',
τα πεγαδόπα ψύχουνταν,σείουνταν τα ρα≤ίαν
./.
βάλον 'ς σο _öπο σ' προσωπίδ', και δός μα τ' ανοιγάρâ σ',
το εν κρυμμένον 'ς σο σκοτάδ', να φανερών' ληγάρâν
./.
χαρεμένον το κατζί σ', φώταξεν Ανατολήν,
κι' όντες σκοτεινεύ η χρά σ', για την γήν στειρεμονήν
./.
ς σα ρα≤ôκόρφâ σ’ στέκουμαι, εμπαίνω 'ς σην καρδία σ',
εσύ φωτάεις τον ουρανόν, λελεύω τα λωρία σ'
./.
πέρω τ'ανασμονή σ' γιαβρί μ', ν' ευτάγ' ατεν βορέαν,
για να βορίζ' τ'εμόν την _ήν, άμον την καλαμέαν

5. ./.
γνεφίζω σεν μ' έναν φιλίν, κι' έναν τρανόν εγκάλâν,
μ' έναν αρμάθ' τραντάφυλλαν, 'ς σ'ολâ τα μαξιλάρâν
./.
πορπάτεσα 'ς σα έρημα σ', πιδέβα τα γιοφύρâ σ',
την πεισμονή σ' επέρ'νιξα, πογάζ'καν κατωφύρâ σ'
./.
ευλόεσον για 'βλόεσον, την εύκαιρον την βούρα μ',
θέλ' να χορτάζ' τον γυρευόν, ντο τρώει τον γουρζούλαν
./.
αρμάτωσον γι' αρμάτωσον, το ορφανόν το ≤έρ'ιμ',
θέλ' να κρατά τραντάφυλλον, καμίαν το μα≤αίρ'ιν
./.
τέρεν πως τρέχ'νε τα νεράν, αδά 'ς σην ποταμέαν,
άετς τσιμπονίζ' για τ'εσέν, το αίμαν 'ς σην καρδέα μ'
./.
ενέσπαλον πως εν' μακράν, τ' ημ'σον ασ' σην καρδία σ',
ατο θα τογραεύ' την _ή σ', θεριεύ την μανα≤ία σ'
./.
Έλα κι άλλον μη κρύφ’κεσαι, είδ' ατεν την καρδία σ' ,
'ς σα αραμάδας 'κι εχωρεί, η χράν ασ' σα κατζία σ'
./.
γλυκοχαράζ' ο πρόσωπο σ', ίνετ' Ανατολήν,
και ≤αίρουν γήν κι' ουρανόν, κι' ολόεν η ζωή μ'
./.
Όλâ καλλύν'νε με τ'εσέν, τ'αγρέαν ημερεύν'νε,
τ' άσπραν τζικάρâν 'ς σο κορμί μ', ολίγον ανασμαίν'νε,
./.
ς σο ληγορτόν πορπάτεμα σ', παπόρâν αρμενεύν'νε,
δεντρίαν 'κι λαΐσκουνταν, παλληκαρόπα κλαίγ'νε,
./.
εκάεν κι' εμανίεν, το δάκροπο μ' εκ'≤ύεν,
'ς σο γνέφιγμα μ' 'κι έσ'νε σουμά μ', και το καρδόπο μ' 'λύεν
./.
εσύ γιαβρί μ' εντρέπεσαι, κι' ογώ κλώθω τ'ομμάτâ μ',
τ'εσά ανθούν τα ≤είλοπα,τ'εμά λέν τα μουράτâ μ',
./.
καλλύνω πούλι μ' την ζωή σ', λαφρώνω την καρδία σ',
και το ®ελέκ' το εν' 'ς σην _ή σ', πέρ' ατο απάν 'ς σ' ωμία μ'
./.
έπαρ' ®ιγκίν και κάρφωσον, έπαρ' μα≤αίρ' και κόψον,
το γαιματόπο μ' να σταλάζ', ευκαιρών το καρδόπο μ'
./.
εφτάγω τάμαν για τ'εσέν, δίγ' ατο το νεφές ιμ',
και με τα τρία δάχτυλα μ', προσεύχουμ' για το έ®'ιμ'
./.

6. εσέγκα άρνοπο μ' 'ς σην _ή μ', πόνâ σ' και στενοχώρâ σ',
εγώ θα είμαι το βοτάν', 'ς σο κάρδοπο σ' αιώνâν
./.
ας να επίναμ' το ευχόνερο σ', τ’Αε καλαντόνερο σ',
παίρουμ' Δέσποινη μ' την ευ≤ή σ', βλογούμες ξαν ασ' σο κλαδί σ'
./.
μεϊχανετζή μέϊχανετζή, η γούλα μ' χρειάσκεται ρακίν,
'κι έρθεν απόψ' 'ς σην απαντήν, εχάθεν το μικρόν τ' αρνί μ'
./.
εκόπεν το νεφές ιμ', εγρίβωσες απάν'ιμ',
άλλον ντο θέλ'τς να τογραεύ', το μαύρον το κηφάλ'ιμ'
./.
όλâ τα αμαρτίας ιμ', 'ς σ'εσέν ξομολοούμαι,
ψαλάφω την εσχώρεση σ', 'ς σην _ή μ' να εμπαλούμαι
./.
άνοιξον _ή μ' τ'ομμάτâσ', 'κι θέλω τα παλάτâ σ',
ς σο γιάν'ισ' έναν κάρδοπον, γιατρεύτ' ασ' σα μουράτâν
./.
εγάπεσαν τον γρίχελαν, και τον τοξανγιαλάντιν,
και τα αραμάδας γόμωσαν, κι' άλλον πολλά κρυφάντοι
./.
ατο πατέρα μ' 'κι έξερα,κι' ατώρα πουσμανεύω,
αποχλωρίγουνταν οι φίλ', το λέγ'νε 'κι ινανεύω
./.
και ντο να λέω σεν κλαδί μ', ντο θα παθάνουμ' άλλον,
ασ' σα τουζάχâν τοι αρθώπ'ς, φοέθεν και ο Χάρον
./.
έπαρ' ολίγον ασ' σην _ή μ', βάλον ατο 'ς σο _öπο σ',
ν' αγάπας με αμον εμέν, να λάρων'ς το καρδόπο μ'
./.
ολήμερα νουνίζω σεν, ζουλίζω το τσιγάρο μ',
και 'ς σο νεφέσιν το αφήν' ελέπω πως σεν χάνω,
./.
κρίμαν πούλι μ' 'ς σο πογιόπο σ', και 'ς σ' ατο την εμορφάδα σ',
αφ'κακές συντζών το στόμα σ', και ανοίγ' 'ς σην _ή μ' γεράδας
./.
το θύροπο σ' ακράνοιξον, άψον αρνί μ' την λάμπα σ',
'ς σο δώμα σ' λάλεσον εμεν, είμεστουν _ή μ' σαράντα,
./.
έλα διγώ σεν φίλεμαν, ολόεν την καρδία μ',
έρθα 'ς σο χάραμαν απάν, κι' επιάστ' ασ’ σην σκοτίαν,
./.
έλα πουλόπο μ' οξουκές, κελάηδουν τα πιπλίλâν,
λέγ'νε για τ'εμόν την σεβντάν, το λαχταρίζ' τα ≤είλâ σ'
./.
πόσον θεέ μ' θα έθελ'να, ζωήν γαλενεμένον,

7. να τρώγω πάντα το ψωμί μ', γλυκίν κι' ειρηνεμένον,
./.
εσύ το λές θα έρχουνταν, κι' άλλο καλλίων χρόνâν,
πασκείμ τ' αχούλί σ' ζαντωτόν, μ' ά≤ερο ασ' σ' αχερώνâν,
./.
δάκρεσον ρίζα μ' δάκρεσον, τα δάκρâ σ' να σερεύω,
'ς σην βούρα μ' να κρατώγ' ατα, διαμάντâν και χρυσόνâν
./.
άλλον 'ς σ' εμέν 'κι γιαραεύ', εγάπ'ς 'κι συνταράζ' με,
ατά ντ' εσέγκες με 'ς σην _ή μ', τα τέρτâν συνεφτάν' με
./.
για νώμα γής το χλόισμαν', κι' ατο το αθισκάται,
να παίρω λίγον για την _ή μ', το δερνοκοπισκάται
./.
έρθεν φίλος καρδâκός, έψ' ατον τον πε®κόν,
ν' απονεγκάζ' κερäζ' ατον, ρακόπον κατενόν
./.
άφ'σον με Θέ μ' 'ς σο όρωμα μ', 'ς ο _öπο μ' παραθύρ'ιν,
ασπάλιστον ν' ας απομέν', ανοιχτόν κορωνίδιν
./.
εσέβεν κι' ο Χριστιανάρ'τς, ≤αίρεται η Παναΐαν,
ας βυζαλίζ' ξαν το Χριστόν, να δίει μας εβλοΐαν
./.
έλα απόψ' 'ς σο δεισοφώλ', να κρυφκουμες εντάμαν,
μη ανασπάλ'ς να φέρτς αγκά, για την σεβντά μ' το ράμμαν
./.
εκρίστα άλλον μίαν, μαράθεν η καρδία μ',
πάντα τ'εμόν το καπαέτ', και τ'εμόν η ζεμίαν
./.
επουαλέφτα την ζωντή μ', τα χρόνâ μ' ντ' απομέν'νε,
κομμενοχρόν'τσε τα Θεέ μ', την _ή μ' να ταμαμεύν'νε
./.
έπαρ' πουλί μ' το μαξιλάρ', το φαίναν τα ≤ερόπα μ’,
για ράμμαν έ≤ το σεβνταλούκ', το σύρ' τα ταλγαδόπα μ'
./.
τα χράδας ελιβώθανε, δεισώθανε τ' όμμάτâν,
κι' απές θέ μ' ζορλαεύκουμες, και ίνουμες κομμάτâν
./.
έρθαν τα χρόνâν δίσεχταν, έρθανε χολιασμέναν,
με γιλτουρούμâν και βροντάς, και πρόσωπα φλιμέναν
./.
άμον το ελάδ' το γαίμα μ', χασεμένον 'ς σην γερά μ',
τ' αψιμάτâ σ' θα κολλίζ'νε, τα ζωγρά και τα ξερά μ'
./.
έγροικον πουλί μ' τον πόνον, το 'κι γιαραεύ' την _ή μ',
θίγως άνασμαν αφήν' μεν, κομματäζ' και τη ζωή μ'

8. ./.
κροστάλιδâν' τα ≤είλοπα σ', κόκκενα χασχασίτας,
δίν'νε χαράν και βαϊνασήν, γέλôν δέκρâν και πόνον
./.
επέραν τ'ομματόπα μου, επότ'σαν _ή μ' το χώμαν,
'ς σα μαραμένα κι' άχλοαν, εδέκαν ξαν το χρώμαν
./.
'ς σο όρωμα μ' 'ς σο 'ορωμα μ', τ'ομμάτâ σ' 'κι εν' μαβίαν,
λιβωμένα ασ' σα δέκροπα σ', γλοφών'νε την καρδία μ'
./.
τέρεν 'ς σα χρόνâν τα παλαιά, ντ' αγνάν π' εζήν'νε ο κόσμον,
μ' έναν εγκάλâν μαναχόν, ελάρωνε τον πόνον
./.
στείλον πουλί μ' απόκρισην, σείξον α το τζαρτζάφ'ισ',
να πέρ' καρδία μ' μένεμαν, πως δίεις με την εγάπη σ'
./.
ανάρâν και κατζάρâν, όλεον η ζωή μ',
πούμερ' λιμάν' να ≤αίρουμαι, πούμερ' γλυκίν ψωμίν
./.
η λαλίαν ατς γλυκίν, νερόπον το σορσορίζ',
φυλλωμένον ε≤' καρδίαν, ωφ λελέβ' ατα τα _ήα 'τς'
./.
αμάραντον αμάραντον, φραντάλα μ' η καρδία σ',
όλâ ν' αποχλοΐσκουνταν, χλοΐζ'με η ευωδία σ'
./.
Χάρε μ' καλοσωρθäζω σεν, το _öπο μ' 'κι φοάται.
'ς σ' έναν την άκρâν το κλαδί μ', και 'ς σ' άλλον το εταίρ'ιμ',
εφίλεσα 'τους υστερνά, συγγόμâσα τα δάκρâν,
για το ταξίδ' να έ≤' ατα, νερόπον και δροσία μ',
'ς σ' απόνετον το κατωφύρ', το 'κι έχ' την τελεσίαν
./.
επέρα νύφε άμον χρυσάφ', πετράδ' μαλαματένον,
εσέγκα ήλεν 'ς σο σκοτάδ',τζιτζέκ'ιν αθισμένον
./.
εγάπεσα εγάπεσα, τ' Ανοιξεζ'νό σ' τη μύραν,
εμέτσα κι' ετραέλεψα, τσ' εγαπη σ' τα ζεντζίρâν
./.
τα δέντριαν πως λυγίσκουνταν, φιλούν' ατο το χώμαν,
κι' ογώ απ' εσέναν έθελ'να, έναν απές 'ς σο στόμαν
./.
τ' αρματωσία σ' το φορείς, ´κι έχ'νε τρανόν αξίαν,
θίγως 'ς σην γούλα σ' τον σταυρόν, και τον Χριστόν 'ς σα _ήα σ'
./.
Ωφ μαννίτσα μ' πως πονείς, πονεί και η καρδία μ',
για το βοτάν'ισ' δίγω σεν, το τάκατ' ασ' σα _ήα μ'
./.

9. άφ'σον τα πρέπ' και τα γιατί, ποίσον καν'ναν δουλείαν,
όλôν κανέθεν 'ς σην ζωή μ', η υπομονεσίαν
./.
ασπάλιστον το κάρδοπο μ', ακράνοιχτον το _öπο μ',
τ' έναν με τ' άλλον αναμέν', εγάπη σ' το λαλόπον
./.
ασέα τον παράδεισο σ', κουράεται το _öπο μ',
εσύ έπαρ' το τυρâννίζ' το έρ'μον το κορμόπο μ'
./.
Κορτζόπο μ' εσέν έθελ'να, εγκάλâν να κρατώ σεν,
ασά να πέρω για τ'εσέν, πάντα να αγαπώ σεν
./.
όλâ τα τραγωδίας ιμ', για την εγάπη σ' λέγ'νε,
εμπαίν 'ς σην κάρδâ μ' άδολον, τα πίκρας ιμ' ιεύν'νε
./.
εχαρέθεν η εγκάλâ μ', τ®ιτ®εκόπα τα μαλλία σ',
σκουτουλίζ'ν άμον το μύρον, και μεθούνε την καρδία μ'
./.
εχάθες _ή μ' 'ς σο μεσοστράτ', κι' άλλον επαίρες στράταν,
απιδεαβαίν'ς το κάρδοπο μ', 'κι εμέν νεσπάλ'ς για πάντα
./.
ήμαρτα αρνί μ' την _ή σ', εγώ 'κι φαρμακώνω,
πάντα μ'εγάπ' δεικνίζω σεν, τα τέρτâ σ' πως' λαρώνω
./.
τα ρα≤ίαν 'κι έχ'νε πόνον, ασ' σα πίκρας 'κι δακρούνταν,
ποίσον Θέ μ' 'κι εμέν' ρα≤όπον, κάπαν να ίνεται το _öπο μ'
./.
'ς σην σεβντά μ' 'κι απεκρέθες, γεραλάεψες το _öπο μ',
κι' αραεύω το τερμάν'ιμ', έγνεφος 'ς σο μαξιλάρ'ιμ'
./.
άλλον ντο θ' ελέπ'ς κλαδόπο μ', άλλον ντο θα καίει το _öπο σ',
η ζωή σ' άπές 'ς σο κρύον, ποδεδίζω να θερμαίν
./.
'ς σο προσκεφάλ'ισ' φυλαχτόν, έπαρ' τ'εμόν το _öπον,
ατο τ'εσόν θα εριάζ', για πάντα το καρδόπον
./.
θα απεντρέπουμαι αρνί μ', 'ς σην πόρτα σ' θα κονεύω,
το κωδωνίτζι σ' θα πατώ, φιλί σ' θα αραεύω
./.
Άψον απές 'ς σο κάρδοπο μ', ασ' σην σεβντά σ' φωτίαν,
άψον αρνί μ' κι' ας κάγουμαι, κι' ας λίγουμαι 'ς σο μίαν
./.
ασ' σην ανασμονή σ' ζωήν, πέρω και ταγιανίζω,
κι' ασ' σ' το φιλί σ' 'ς σα ≤είλοπα μ', αρνί μ' καλοκαρδίζω
./.
ο κόσμον ντο πολλά ζελεύ, λέγω σεν την ορθίαν,

10. αν αναγνώθ'ς τα ≤είλοπα μ', τ'εσόν εν' η καρδία μ'
./.
ατο ζωήν ντο δύσκολον, ανάρâν και κατσάρâν,
εξέρ' την _ή σ' να φαρμακών', και την καρδία σ' ν' αποξυλών
./.
τέρεν αντίπεραν κλαδί μ', τον τόπον ντ' εγεννέθα,
ατος έρημος κι' άχλοος, κι' ανέρωτος επέμ'νεν
./.
ανευχαρίστετον κλαδί μ', άλλον ντο να δίγω σεν,
κόψον κι' έπαρ' το κάρδοπο μ', πασκείμ το συνεφτάν'σεν
./.
ντο καλόκαρδον παιδίν, έψεν το παρακαμίν,
ποίκεν ζέστ' 'ς σο κεμερόπο μ', εχουλέθεν ξαν το _öπο μ'
./.
τα όνεραν ντ' εποίναμε, τσεχέλ'κα παλληκάρâν,
αγράνεμος ετσάντσ' ατα, 'ς σα όρâ 'ς σα παρχάρâν
./.
δείξον με αρνί μ' την στράτα σ', και το κάρδοπο σ' ορώτα,
ντο συμφέρ' να τυρâννίεις' μεν, με φωτίαν να κλαίνίεις μεν
./.
εγουρεύτεν το τραπέζ'ιμ', έλα κάθ'κα με τ'εμέναν,
έλα Θέ μ' αδά 'ς σο γιάν'ιμ', φά ασ' σ' εύκαιρον σαχάν'ιμ'
./.
ετελέθαν τα παράδας, 'κι φυτρών'νε απές 'ς σο χώμαν,
είναν βούραν να σερεύω, και την _ή μ' να μασχαρεύω
./.
όσον το σκοτάδ' γομών', το καρδόπο μ' Θέ μ' λιβών',
απρινάρευτον πεμέν', την εγκάλâ σ' αναμαίν’
./.
το νεφές ισ' θα πλερών'ς, την ζωή σ' για να λαρών'ς,
ο ζεγκίντς κι' άλλον ζεγκίντς, κι' εφτωχός κι' αλλ’εφτωχός
./.
το ελάδοπον εκ'χύεν, ευκαιρώθεν το καντήλ',
άλλον πως θα τσαρτιλίζ', 'ς σο σκοτάδ' πως θα βρουλίζ'
./.
το καρδόπο σ' αλυκίζ', και η _ή σ' αρνί μ' στυπίζ',
η σεβντά μ' 'κι θα χορτάζ', για τ'εσέναν θοδωρίζ'
./.
κάρδοπο μ' άμον κερίν, κι' εσύ _öπο μ' φενερλίν,
τ'έναν λίεται νυχτών', τ' άλλον βζήεται κρυών'
./.
χωριστόν εν' η αξία σ', χιλιοτόρνευτα τα _ήα σ',
ακαμάτ' ασ' σο χρυσόνι, άδολον και η καρδία σ'
./.
'κι έν' η δέβα μ' να κοντίζ', τ' ανεφόρâ μ' 'κι εν' τιμ-τιζ',
τα μακράν ´κι παρ'γορούν, μαναχόν την _ή μ' πονούν

11. ./.
το κερόπο σ' τσαρτιλίζ', έψεν ο Θεόν 'ς σην _ή σ',
'ς σο ταφόπο σ' 'κι εν' σκοτίαν, κήρη μ' τρέ≤' νερόν δροσίαν
./.
επεκούμπσα 'ς σα ≤ερόπα σ', ώφ πατέρα μ' 'ς σην ερία σ',
άμα ασ' σο κρεμούζ' κρεμάγα, π' έχασα την δâρμενεία σ'
./.
´κι επεστάθεν το ινάτ'ισ', σύρ' κι' εβγάλ' τ'έναν τ'ομμάτ'ισ',
βζήσον άρνοπο μ' τα τ®ία σ', το φωτίν ασ' σην καρδία σ'
./.
πατέρα μ' 'κι ανασπάλω σεν, το γλυκόν την λαλία σ',
εσύ έσ'νε το φώταγμα μ', 'ς σην μαύρον την καρδία μ'
./.
ντο χρειάσκεσαι ζωήν, να ελευθερών'ς τον πόνο μ',
'ς σην καρδία μ' ναϊλλοί, άλλον Θέ μ' 'κι εχωρεί
./.
το τραγώδ' ιμ' άκ'σον μάννα μ', ντο λυπητερόν 'ς σο _öπο μ',
κ'≤ύεται άμον τα δάκρâ μ', το μαραίν'νε το καρδόπο μ'
./.
χάϊτε τέρεν ντο χρωστώ σεν, ποίσον με την λογαρία σ',
'κι θ' εφέκω χρωστεμάτâν, επικράθα ασ' σην καρδία σ'
./.
εκόπεν η λαλία μ', αγλώσσωτον επέμ'νεν,
ο νούς ιμ' το στομόπο μ', νερόπον τσαμουρένεν
./.
ντο παράπονον τρανόν, πέει μ' ατο κι' ας εν' πικρόν,
εμέναν ας φαρμακών', το καρδόπο σ' να λαρών'
./.
άμον το ευ≤όνερον, το νέρον _ή μ' το δίεις μεν,
ζιλάλιν τρέ≤' και σορσορίζ', όντας εγάπ' δεικνίεις' μεν
./.
'κι θα ελέπω χάραμαν, τον φέγγον και τ' αστρίαν,
´ς σον Άδ' τ' ονερον κόφ'κεται, γαπάτευ' η σκοτίαν
./.
Θέ μ' όλâ διπλοπέρβολαν, και απιδεβασέας,
θάλασσαν εταλγάδιασεν, το φεύ' ο ξενιτέας
./.
εσύ εδέκες με ζωήν, εδέκες με το _öπο μ',
κι' ατώρα κόφ'ς το άνασμα μ', το γαίμα μ' 'ς σο καρδόπο μ'
./.
καινουρόχτιστον το δώμα μ', καινουρόραφτον το λώμα μ',
πως να απαροθυμώ σεν, ντο να χτίζω ανασπαλώ σεν
./.
η ώραν δωδεκάρισεν, 'ς σην απαντήν 'κι εφάνθεν,
'ς σα τήναν απεκρέθ' τ' αρνί μ', ´κι εγάπ' ν εμουν νεσπάλθεν
./.

12. το τ®ικάρ'ιμ' χαρλαεύ', σιδερεάζ'ν ατο ο Χάρον,
για τον Άδ' πως θα πλερών', Θέ μ' το υστερ'νον το ναύλον
./.
άκ'σον πούλί μ' την καρδία σ', κι' άλλον μη χολιάσκεσαι,
το _öπο μ' λαρών' τα δάκρâ σ', και για τ'εσέν νοιάσκεται
./.
ψή μ' η στράτα σ' μυστικόν, την μύρα σ' αραεύω,
να φανερών' το κάρδοπο σ', το _öπο μ' να φωλεύω
./.
ποίσον κάπαν την καρδία σ', ξεριζώθες ταγουτέφτες,
έρθες ξαν 'ς σο παιδοφώλ'ισ', 'ς σο παντέμορφον τ' αλών'ισ'
./.
εκουράγα αμόν καρφίν, ντο κρούει ατο το σκεπάρ'ιν,
εβρήκω την λαρωμονή μ', 'ς σ'είναν καφκίν' οινάρ'ιν'
./.
τα χελιδόνâν έργεψαν, η Άνοιξην 'κι εφάνθεν,
ασ' σο παράπονο σ' αρνί μ', το κάρδοπο μ' μαράθεν
./.
εποίκα το αράεμα μ', 'ς σ' όλâ τη γής τα στράτας,
άλλε 'κι εβρήκα άμον εσέν, να ε≤' τ'αγγέλ' τα χάρταν
./.
κλώσκουνταν ξαν τα λίβιαν, ραντών'νε τα επουράνâν,
κι' ασ σ' αραμάδας ο ήλιον, χρωματίζ' τα ποράνâν
./.
'Σ σο υστερνόν το πέταμα σ', 'κι έθελ'νες συντροφίαν,
επίνεψες τα λίβιαν, κι' εέντονε σκοτίαν
./.
κάθαν αστρόπον και ευ≤ήν, κι' ολίγον παρ'γορούμαι,
μανάχος είμαι 'ς σην ζωή μ', πικράσεας βουκούμαι
./.
ραμμένα όλâ 'ς σο κορμί μ', 'ς σα δάκρâ μ' το κυλίουν,
'ς σην νεγκασμέντσα ανασμονή μ', και την καρδία μ' λίουν
./.
άναυα ασ' σον ουρανόν, τα χώματα 'ς σον τόπο μ',
καν'νας τα πόνâ μ' 'κι αγναεύ', κι' απές ντο σύρ' το _öπο μ'
./.
αρνί μ' το κόφ’ς το άνασμα μ', και πυρών'ς την καρδία μ',
εγροίκον πως λαρωμονήν, 'κι εβρήκω 'ς σην φωτία σ'
./.
στοχάστ' αρνί μ' στοχάστ', μάθα ντο εν' εγάπην,
γουρπάν πως εν' να ίνεσαι, 'ς σ' έναν ζωήν με τäρτ'ιν
./.
αρνί μ' εγάπη σ' γράσεψεν, ζαγκώθ' άμον τεκίρ'ιν',
άλλον να θέλ' κυλίεται, εσέγκεν καρακίδ'ιν'
./.
´κι είναι παίξον γέλασον, αρνί μ' το αγαπώ σεν,

13. εγροίκον πως πολλά πονώ, εσέν' το λαχταρώ σεν
./.
αναχάπαρον 'ς σο _öπο μ', άσυρτον η χωρισίαν,
το αρνί μ' εμέν εφέκεν, ράϊσεν α την καρδία μ'
./.
εξέβαν τα μα≤αίροπα, εξέβαν τα ρεβόλâν,
ο είς τον άλλον να σκοτών, όλεν την γήν να γαιματών'
./.
τ«ίξον Θεέ μ' την καμονή μ', δώς μα νισάν ελπίδαν,
'ς σον ουρανόν αστρίν ευ≤ήν, 'ς σον πόνο μ' παραθύρâν
./.
δώς μα κορ'τζόπο μ' το φιλί σ', δώς μα κρυφά 'ς σ' αυλία σ',
να μη ελέπ' και φυλακίζ', ο κήρη σ' την καρδία σ',
./.
τρία φοράς ενέσπαλες, κι' εκράτεσες τον λόγο σ',
άμον τον Απόστολον, επάτεσες τον όρκο σ',
./.
τα μάγλοπα σ' ο ουρανό μ', και ήλôν τα ≤ειλόπα σ',
το _öπο μ' εγαπάτεψαν, αρνόπο μ' τ'ομματόπα σ',
./.
κηφάλ'ιμ' θα τσακώνω σεν, αχούλ' 'κι βάλ'ς καμίαν,
εσύ ορίεις τα ≤έροπα μ' εσύ και την καρδία μ',
./.
εσύ αρνί μ' κρύον νερόν, κι' ογώ το ποτηρόπον,
φυλλών'ς απές ιμ' τα ξερά, αθίεις' και το καρδόπο μ',
./.
τερέστεν ντο πολλά αγαπώ, πόσον ταλγαλαεύω,
μ' είναν καρδίαν 'κι επορώ, αρνί μ' 'κι ταενεύω,
./.
ατόσο _ή μ' γιαβάναινα, εσύ πώς εγεννέθες,
Θεός ν' αχουλανεύ' εσέν, 'ς σ' εγκάλôπο μ' π' εβρέθες.
./.
αρνί μ' μη κλαίεις κι' αναστενάεις, και φουρφουρίζ' το _öπο σ',
όλâ γιατρεύκουνταν σουμά μ', κι' απές 'ς σο εγκαλöπο μ',
./.
έκρινες όλôν την ζωή μ', ασ' είναν καπαέτ'ιμ',
και η εγάπ' π' εδέκα σεν, εχάθ' κι' έρθεν το τäρτ’ιν’,
./.
μικρόν πουλί μ' μικρίτζικον, το ριζικό σ' γραμμένον,
τα φτερουλόπα σ' άνοιξες, με τ' άσπρα σ' φορεμένον,
./.
ανάμεσον 'ς σ' αγγέλοπα, εθέκες την θωρέα σ',
επέρες φωτοστέφανον, εφέκες την στερέαν,
./.
ποίος την μάνναν παραστέκ', κι' έναν εγκάλâν δίει,
όντας θα έρ'τεν ο καιρόν, την _ήν να παραδίει,

14. ./.
τον ζώγραφον αράεψα, να ζωγραφίζ' 'ς σα _ήα μ',
έναν ζωήν αλλέτικον, να δίει με παρ'γορίαν,
./.
εκόπεν η λαλία μ', τα γέλ'τα μ' κι' η χαρά μ',
όλâ για πάντα 'ς σην ζωή μ', Θεέ μ' ένι χαράμ',
./.
Πατρίδα μ', λυγίζ' η _ή μ' κι' αραθυμά,την ακ'λωθεί η καρδία μ',
κείμαι απαρεγόρετος, μ’ είναν φωτογραφία σ',
Πατρίδα μ' όρωμα μ' γλυκίν, εσπρίναν τα μαλλία μ',
κι' εγέρασα με την ευ≤ήν, ν' αθίσκουνταν τ' αυλία σ',
ήμ'σον εποίκαν τα όρια σ', θάλασσας χωρισίαν,
'ς σο πέραθεν η Ανατολή σ', θίγως την συντροφία σ',
'ς σην ρά≤â σ' παίγνιαν εφτάν, κι' άμον κυνηγημένοι,
αχπάσκουνταν τα κλάδοπα σ', πάλι ξενιτεμένοι,
./.
κλαίγω απόψ' 'κι ξεμερών, φλογίζ'νε τ'ομματόπα μ',
κλαίγω κι' ο φέγγον φανερών, τα δάκρâν 'ς σα μαγλόπα μ',
./.
ποίσον μέραν το νύχτωμα μ', ποίσον χαράν τον πόνο μ',
ποίσον το δάκροπο μ' νερόν, άμον τον πάγον κατενόν,
./.
επέρες το μοιράδιο σ', κι' αμάν εμολητεύτες,
εγάπη σ' έτον ψεύτικον, έναν ζαμάν π'ομνέθες,
./.
με τ' όνεμα σ' θέλω ξυπνώ, με τ' όνεμα σ' κοιμούμαι,
με τ' όνεμα σ' θέλω να ζώ, να κείμαι και να σκούμαι,
./.
έλα κλαδόπο μ' αδακά, κάθ'κα να απονεγκάεις,
κεράζω σεν καβέν,χουλέν , ασ' ση μαννά σ' τα ≤έρâν,
./.
τράκα τράκ' τα νάλοπα σ', εφράγουν τα ωτία μ',
εσέν κορ'τζόπο μ' αγαπώ, φτερουλίζ' η καρδία μ',
./.
όλεα τα κρυφτερίτσα σ' _ή μ', θα' εβρήκω έναν έναν ,
πούμερκαικα το κάρδοπο σ', το θα λαρών' κι' εμένα,
./.
έκλεες μάννα εγέλανες, ντο γλύκον η εγκάλâ σ',
τα δάκρâ σ' μελιστάλαμαν, το τρέ≤' ασ' σα δονάρâν,
./.
'ς σο πρωτοφεγγογέννεμαν, τ'ομμάτâσ' χαρεμέναν,
εννέα μήνας έμποδος, κι' εγέννεσες εμέναν,
./.
εδέκες με ανασμονήν, ήμ'σον ασ' σην καρδία σ',
το πρώτο μάννα μ' το φιλί σ', τακάτâν ασ' σα _ήα σ',
./.

15. μάννα τ'εσόν το σκέπαμαν, 'ς σον ≤ειμωγκό μ' γιοργάν'ιν',
'απάν 'ς σην γήν για το κλαδί σ', ασ' σην κάρδâ σ' βοτάν'ιν,
./.
χτυπούν τα παραθύροπα σ', ιβόραν ιβορίζει,
τ'εμόν η _ή έρ'τε σουμά σ', την σέβντα μ' ταγιανίζει,
./.
η γλώσσα σ' τρανόν χαμονήν, το ινιάτ' ισ' γιλτουρούμ'ιν,
εσύ εμέν θα παλαλών'ς, θα τρώει με το γουρζούλ'ισ',
./.
είπες με κρασοδαίμοναν, και ρακομεθυστέαν,
πως κουταλäζω το φαΐ σ', όλôν την τεντζερέαν,
./.
μαναχόν τον θάνατο μ', αρνί μ' ξαν 'κι θ' εζήνω,
εσύ αλλομίαν μη τσαΐεις, κι' ολήμερα ν'εβζήνω,
./.
εσύ ασ' σ'όλâ ακριβόν, κι' άλλον τρανόν αξία σ',
'ς σα τσόπâς ιμ' είμ' εφτωχός, ζεγκίνης 'ς σην καρδία μ',
./.
αρνί μ' τ'ομμάτâ σ' τσάμωσον, θα ελέπω για τ'εσέναν,
θα δίγω σεν τα όνερα μ', το εν' καλά κρυμμέναν,
./.
τ'εμόν η κάρδâν τάκατ' 'κι ε≤',αίμα μ' 'κι τ®ιμπονίζ'-ει,
αν εν' να εβγαίν' τ'εμόν η _ήν, τ' αρνόπο μ' ας χωρίζ'-ει,
./.
το χωράφ' τ®ακάτωσεν, με τον κόπο μ' έδωκεν,
το κρουθάρ' κι' η γιλαμάν, 'ς σο αλών' με τη ρουκάν,
./.
την έρεξη σ' 'κι κόφτ' ατεν, μούδε το ψαλιδόπον,
εσύ τρώς τον περίδρομον, κι' εγώ το θρουμολόπον,
./.
Τη Κερεκής το χάραμαν, τη ήλôνος τα τσίας,
άμον τα διαμαντόπετρας, εφτάγ'νε τα κατσία σ',
./.
καινουρόχτιστον καρδία μ', ν' ανασπάλ'ς την χωρισίαν,
κανείνταν τα ≤ôνοζώμâ σ', εσύ μόνο έεις αξίαν,
./.
τονατεύκουμαι γιαβρόπο μ', και τ' ανάλλαχτα μ' φορώ,
και μ' αθίαν 'ς σα ≤ερόπα μ', το ≤ερόπο σ' ψαλαφώ,
'κι ονειρεύκουμαι τον κόσμο μ', θίγως την ανασμονή σ',
να τερώ απές 'ς σ'ομμάτâ σ', να ξυπνώ με το φιλί σ',
να σπογγίζω τα δακρόπα σ', 'φτάγω σεν χαμογελάς,
ν' ανασπάλ'ς όλâ τα πόνâ σ', 'ς σο καρδόπο σ' το κρατάς,
./.
το χωράφ' λαλίεται, και μ' εγαπ' ποτίεται,
το αρνόπο μ' το μικρόν, τζακελίζ' 'ς σο κάρδοπο μ',
./.

16. ναϊλλοί εμέν προσκέφαλο μ', ντο στέκ'ς μαραζωμένον,
καμίαν 'κι νανίσκουμαι, και όνερα σ 'κι θέλω,
./.
τον δίκλωπον τον άρθωπον, π' εσέβεν 'ς σην εγκάλâ σ',
άλλον ας μη χορτάεις ατον, κορ'τζόπο μ' με τα κάλâ σ',
./.
έλα χαμέλενον αρνί μ', πία νερόπον ασ' σην _ή μ',
το ®ορ®ορίζ' ζιλάλ'ιν', εγάπ' δεντρίν δεντρäρ'ιν,
./.
το τραγωδείς άμον το κελαηδείς, τοι τραγωδάνων είσαι το πιλπίλ',
γιαρτήμ' εφτάει σεν _ή μ' η κεμεντζέν, χορεύ'νε ούλ’ και ≤αίρουν με τ'εσέν,
ασ' σον παραδεισένôν ουρανόν, αγγέλ' 'φέκουν μανάχον τον Θεόν,
παίρ'νε μαζί τον φέγγον τον ήλôν, και μαεμέν' λαλία σ' ακλωθούν,
./.
'κι εχάρες _ή μ' το είδες με, εμέν τον ξενιτέαν,
όλâ τα χρόνâ μ' θάλασσας, άμον τον Οδυσσέαν,
./.
γιαβρί μ' εγώ η δίψυχος, καλογεννούδα σ' μάνναν,
τα τ®ικαρόπα μ' τονατεύ'ς, εννιαμηνίτσι μ' θάμαν',
./.
όντας ινατλα®εύκεσαι, τ'ομμάτâ σ' 'βγάλ'νε τ®ίας,
είσαι λôπύρ' 'ς σον ≤ειμωγκόν, φωτίαν 'ς σην καρδία μ',
./.
βαστώ την _ή μ' 'ς σ'έναν ραφίδ', κόφ'κεται κι' αποθάνω,
κρατώ σεν 'ς σ' όρωμα μ' αρνί μ', γνεφίζω κι' εσεν χάνω,
./.
άφ'σον τα αλεπέσια σ', και την αγνολοΐα σ',
εσύ γεννέθες για τ'εμέν, κι' ογώ για την καρδία σ',
./.
Ωφ, πουλί μ' ντ' επάθαμε, και παραλοΐσκουμες,
ο είς παιδεύ' τον αδερφόν, κι' άλλος υβρίζ' την μαννα'τ',
τ' έναν το ≤έρ' κρατεί μα≤αίρ', τ'άλλον κρατεί ρεβόλ'ιν,
τ' έναν τ'ομμάτ' παραπλανά, τ'άλλον την _ή σ' λιβώνει,
./.
τα καϊράτεα σ' _ή μ' μη χάν'ς, την πίστην 'ς σην καρδία σ',
σουλεϊμανίν επότσαν' μας, να φαρμακών τ' αξίας,
./.
νίψον παιδί μ' τ'οπρόσωπο σ', να χάνεται η δείσα σ',
μάννα σ' ελέπ' την χαμονήν, κι' εσύ ελέπ'ς τα πίσσας,
./.
Ναϊλλοί κλαδί μ' εσούμωσαν, 'κουσέφταν τα θερίαν,
κι’ εγνέφ’σαν με τα αντζία τουν, την παραγρανεμίαν,
./.
κορ'τζόπο μ' εκοκκίνεσες, τα μάγλα σ' χασχασίτας,
μ' εντρέπεσαι μη κρύφ'κεσαι, αρνί μ' 'ς σα χαραμίτας,
./.

17. εσύ εγάπεσες εμέν, μάεψες την καρδία μ',
αρ' έβρες _ή μ' το θα πατείς, αρ' έβρες τα κουμπία μ',
./.
ντο ξεμερών'ς 'κι εβγάλ'ς τον ήλ', αδά πάντα σκοτίαν,
πουθέν' '_ιμάδ' 'ς σον ουρανόν, να ζεστάν' την καρδία μ',
./.
αίκον τριαντάφυλλον, αίκον τ®ιτ®εκόπον,
γιατί να ε≤' αχάντοπα, τρυπεί και το καρδόπο μ',
./.
και λυριτ®ής να ίνεσαι, να ευχαριστάς τα _ήα μ',
να τραγωδείς και να λαρών'ς, κλαδόπο μ' την καρδία μ',
./.
Ωφ, λαχμάζ'νε τα τ®ικάρâ μ', το τσιγάρο μ' κι' ο καφές ιμ',
ατα παργορούν το _öπο μ', κι' ας μ' εβγαίν' και το νεφές ιμ',
./.
το σιγκί σ' 'ς σην _ή μ' καρφούται, και ατο 'κι συνεφτάν' σεν,
άλλον ντο να αναμένω, άλλον ντο θα υπομένω,
./.
στοχάσκουμαι σεν το κλαδί σ', και 'κι απαραθυμώ σεν,
τα χτήνâ σ' απαρχάρευταν, απότιγα τ'αθία σ',
τα μαναστήρâ σ' άλαλα, κι' αποθεμελεωμένα,
./.
εμέν' μαννίκα μ' αραεύ', ο Χάρον 'κι κομπούται,
τογρουλαέφτεν 'ς σο κορμί μ', 'κι επέμ'νεν βρούλαν 'ς σο κερί μ',
ελύεν μάννα μ' ελύεν,
./.
τ'ωτία μ' πουγαλεύκουνταν, ασ' σην κακολοΐαν,
αδελφοσύνâν πουθέν', μανάχον κουσκανίαν,
./.
φίλεμα σ' αχάντ' μικρόν, ε®κεντρίζ' το καρδόπο μ',
φίλεμα σ' και η σεβντά μ', 'κι δεαβαίν'νε _ή μ' γιαν γιαν
./.
Ζωήν .. ενέσπαλες για να χλοΐεις, κι' εβρίεσαι 'ς σα ≤είλεαν,
χρωστάς ατο 'ς σο άνασμαν, και τη μωρού το κλάμαν,
./.
αίκον σέρτικον ζωήν, ντο σαρεύ'ς τα ταφίαν,
και τ' άσπρον το κασέλοπον, π' εμπαίν'νε τα παιδία σ',
./.
όλâ απές 'ς σ' έναν τ®αντάχ', 'κι εφτάει χωρισίαν,
έρ'τεν ο Χάρον να σερεύ', ξεραίν' τα τ®ιτ®εκλίαν,
./.
άλλον 'κι εβγαίν' το λάλοπο μ', ´κι θέλ' νερόν το _öπο μ',
το έμαθα ασ' σην ζωήν, 'κι λαρών το καρδόπο μ',
./.
ζαροτερείς και ντο νουνίεις, 'κι ίνουμαι γουρπάν'ισ',

18. και το κιλίμ' το θα πατείς, θα χάμαι ασ' σο γιάν'ισ',
./.
χρόνια παλλά γιορτάεις _ή μ', να μη εν' μετρεμέναν,
ι®κιάν να πέρ'ς ασ' σον Θεόν, ζήσον α χαρεμέναν,
./.
μανάχον 'ς σα ορώματα σ', εφράετ' η καρδία σ',
εσύ ας βαθυπνäεσαι, κι' ογώ ξυπνονοΐζω,
./.
'ς σα ωτία μ' η λαλία σ', έρ'τε δίει με παρ'γορίαν,
τα ζαμάνâν να περάνω, ούστα πούλι μ' να γεράνω,
./.
κατηβαίνουμ' το ορμάν', πάντα πούλοπο μ' γιαν γιαν,
έεις το ≤έρ'ισ' 'ς σο ≤ερόπο μ', την καρδία σ' 'ς σο καρδόπο μ',
./.
μαννίκα μ' έλα αράεψον, το ράμμα ασ' σο τουζάν'ισ',
ατό ριγούτε μαναχόν, μακράν ασ' σο γιοργάν'ισ',
./.
ντο να λέγω για τον φίλο μ', 'κι κανείνταν τα αξίας,
εν' ευχόνερον 'ς σο _öπο μ', ασ' σον Θόν εν' εβλοΐαν,
./.
πουγαλτουρεύ' μεν το ινäτ', κι' ατο το κρύφ'ς 'ς σα _ήα σ',
κακόν 'κι θέλω για τ'εσέν, γυρεύω την καρδία σ',
./.
τέρεν 'ς σα ≤έρεα μ' το κρατώ, να δίγω 'ς σην καρδία σ',
εξέγκα 'το το κάρδοπο μ', να 'θέκ' ατο 'ς σ' αντζία σ',
./.
Ελλάδα μ' ηρώων το μνημείον, το χώμα σ' πουγαλέφτεν,
κανείτε ατο το αίμα σ', κανείντανε τα δάκρâ σ',
έτον το χώμα σ' πράσινον, εχλόϊζαν τσιτσέκâν,
έτον αιχτρίαν ουρανό σ', γλυκέα τα βρο≤ία σ',
ακόμαν και 'ς σον ≤ειμωγκό σ', φράγουνταν τα καρδία σ',
μάρμαρα τ’ ολόερα σ', ασ' σα αρχαίαν χρόνâν,
εξέβαν ασ' σα κόλφâ σου, αρχόντ'ς και βασιλιάδες,
εξέβαν αναγνώριμοι, ήρωες Ακρίτες, το όριζαν τα όρια σ',
ερίαζαν σεν μάννα μ',....κι' ατώρα πως χωρίγουμες,
για δύο αρσίνâν χώμαν, για τον ζιλάλ'ιν' τον νερό σ',
το κρύφ'ς απές 'ς σο χώμα σ', το έ≤' κασέλâν νεκρικά, επαραδακρωμέναν,
σκαφίδâν ατραβάγγελα, 'ς σα ρά≤ιαν θαμέναν,
./.
εσύ απονεγκάσκεσαι, 'ς σην άκρ' 'ς σο περιγιάλ'ιν',
κι' εμέν πουλόπο μ' 'ς σο γιαπίν, νεγκάζ' μεν το ®κεπάρ'ιμ',
./.
ψαλαφώ την καλατ®ή σ', μένεμαν να δίει με η _ή σ',
κι' εσύ κλώθ'ς αλλού τ'ομμάτâ σ', τρώγ'ν εμέναν τα μουράτâν,

19. ./.
τα χαπέρâν μαύραν εν', και το κάρδοπο μ' ®â®εύ',
η ζωή μ' τυρâννισμένον, θίγως νόημαν καμένον,
./.
τρία χωράφâ αγόρασα, την σέβντα μ' ´κι εχωρούνε,
θεριεύ' ίνεται θάλασσαν, κι' ογώ _ή μ' 'κι λαρούμαι,
./.
το μελλούμενον 'ς σην γήν, τη μωρού η ανασμονήν,
εν' λογάδ' 'ς σην αρθωπίαν, άμον αίμαν 'ς σην καρδίαν,
./.
τα παιδία π' αποθάν'νε, πόσα εποίκαν αμαρτίας,
ντο κακόν 'ς σον κόσμον είδαν, και εβρέθαν 'ς σα σκοτίας,
./.
ας εν' η χρά σ' αγγελικόν, τ' ομμάτâ σ' δακρωμένα,
άλλον 'κι θα ινανεύ' ατα , το λαχουσεύ'ς φλιμένα,
./.
εχόρτασα υπομονήν, ετζούφλαξαν τα ιντέρεα μ',
ατό εμέναν θα γερά, θα παλαλών τ' α≤ίλεα μ',
./.
Κερεκή μ' ´ς σο ηλôγέννεμα σ', αντιβοούν καμπάνας,
η πλάσην ίνετε κεπίν, αθίζ'νε τουτουγάδας,
./.
μαννίκα μ' πέρω ασ' σ' άνασμα σ', εμπόδâν πιδεαβαίνω,
ασ' σην εγάπη σ' βόταναν, το _öπο μ' ν' ανασταίνω,
./.
εμπαινεβγαίν'ς 'ς σο όρωμα μ',το θύροπο ανοιχτόν,
εσύ ας κλέφ'ς το κάρδοπο μ', π' εφέκα 'ς σο σαλόν,
./.
αρνί μ' εσέν αραθυμώ, έρμος και μαναχόν-ι,
τ'ομμάτâ σ' πότε θα τερώ, ο νούς ιμ' παλαλών-ι,
./.
εξέβεν ο ήλεν, εδέκεν χαράν,
η δείσαν κι' η νύχταν, εχάθαν γιαν γιαν
./.
εράντωσεν ο ουρανόν, κι' εχάθεν η αιχτρίαν,
εστάλαξεν 'ς σ'ομμάτοπα σ', κι' εέντονε σκοτίαν,
./.
εσύ τα χρόνâ σ' οξοδεύ'ς, δâβαίν'νε τα ζαμάνâν,
κι' είναν ημέραν θα νοΐεις, πως χάθανε ληγάρâν,
./.
έλα αρνόπο μ' για τ'εσέν, το καρδόπο μ' θ' αναμέν',
να ποτίεις ατο σεβντάν, να κεράεις ατο φιλäν,
./.
να λελέβω σεν πατσή μ', εθυμέθες την γιορτή μ',
κάθαν χρόνον 'ς σο ταφόπο μ', παρ'γορεί μεν το κερόπο σ',
./.

20. Μαναστηρόπο μ' έρημον, τα σήμαντρα σ' ζαγκώθαν,
κι' είναν αιώναν λαχταρούν, πάλι ν' αντιβοούνε,
./.
εγώ είμαι πουλί μ' κοκκίν, κι' εσύ ρα≤ίν ψηλäρ'κον,
εγώ είμαι σταλαγμίταν, εσύ είσαι η θάλασσαν, κι' ολόκληρον η πίταν,
./.
κανείτε 'με η ανασμονή σ', το που®πουρίζ' 'ς σα _ήα μ',
εγώ μίαν εδίψανα, κι' εχόρτασ' η καρδία μ',
./.
έλα αητέ μ' χρυσόμαυρον, να γριβωθώ απάν'ισ',
να φτερουλίεις 'ς σα αψηλά, να ελέπω την πατρίδα μ',
ασ' σα γιαλάκρâν να δâβαίν'ς, να εμπαίν'ς ασ' σην Σινώπην,
εσύ τα τόπâ μ' να κυκλών'ς, να δίεις ατα ελπίδαν,
τη Σουμελάν μη ανασπάλ'τς, τον Περιστερεώταν,
'ς σα Σούρμενα να κατηβαίν'ς, να άφτω καντηλόπαν,
'Σ σην Κρώμν' ν' απονεγκάσκεσαι, 'ς σα αψηλά ρα≤ίαν,
το ®ορ®ορίζ'νε τα νεράν, άμον δακρόπαν κρύαν,
'ς σον Παριάδρην τ' άνασμα σ', 'ς σον Θήχην την καρδία σ',
να δίεις να εβγαίν ηλέβγαλμαν, 'ς ση Πόντου τα χωρίαν,
εσύ να ίνεσαι ισμάρ', καμπάναν σημαντέριν,
βοή σ' να ακου®εύκεται, να γνεφίζ' τ’ εκοιμέθεν,
άλλον τα όνερα σ' κρυφά, άλλον μη εν' θαμέναν,
τα μαναστήρâ εντιδωνούν, κι' ας στέκ'νε σαγκωμέναν.
./.
Αγαπώ σεν κεμεντζόπο μ', έσυ είσαι το νερόπο μ',
με τ'εσέν όλâ ανασπάλω, και το κάρδοπο μ' εφράγω,
./.
'ς σο ισμάρ' ισ' όρâν, θαλασσας και φωτίας,
'ς σο μίαν πιδâβαίν' ατα, φωλεύω 'ς σην καρδία σ',
./.
τον άρθωπο σ' να αγαπάς, άμον τ' εποίν'νες πρώτα,
άμον τ'επρωτοφίλεσες, αφ’κά κες ασ' σ' αστρόπαν,
./.
εγώ για τ'εσέν τ'άστριαν, ένα ένα σερεύω,
και με τον φέγγον πλέκ’ ατα, τα κόλφâ σ' τονατεύω,
./.
αν ψαλαφάς την προκοπή σ', άφ'σον τα αεργίας,
με την δουλείαν το εφτάς, ´κι χορτάζ' η κοιλία σ',
./.
ερχίνεσεν τ' οσημερ’νον, ν'ομäζ' το οψεζ'νόν,
μάκαρ' Θέ μ' το αύριον, να έρ’τεν χωριστόν,
./.
ατά τα στούδâ μ' άκλερα, κι' άλλον παλλά το _öπο μ',
ανωχαλίουν 'ς σο καμίν,πονούν 'ς σο πορανόπον,
./.
το πογιόπο σ' να μετρώ, και τα ≤είλâ σ' να φιλώ,

21. τα μαλλόπα σ' πλέκ' ατα, 'ς σην εγκάλâ μ' θέκ'ατα,
./.
εσύ ρίζα μ' την κεμεντζέ σ', το έεις ατεν 'ς σο ≤έρ'ισ',
μη ανασπάλ'ς κρατείς σταυρόν, παντοτινόν εταίρ'ισ',
./.
εσύ πατέρα μ' πέρνιξες, τη ζωής το ορμόπον,
κι' επέμ'να οπίς 'ς σο ρα≤ορμίν, με την ισκιά σ' 'ς σο _öπο μ',
./.
γιατί Θεέ μ' εγάπεσα, ξενίτζικον κορτζόπον,
είπε 'μεν το "οφίνταζεν", μαρμάρωσεν το ψόπο μ',
./.
Ήλε μ', εβγαίν'ς χουλέν'ς τα δέντροπα, κι' ατά πως πρασινίζ'ε,
σύρ'ς τα λωρία σ' και την γήν, γλυκέα χρωματίζ'νε,
./.
ογώ πουλί μ' πάντα σουμά σ', μανάχον _ή μ' να μ' αγαπάς,
θα ίνουμαι γουρπάν'ισ', θα στέκω αρνί μ' 'ς σο γιάν' ισ',
./.
μάθον ασ' σα ψέματα σ', εσύ τοξανγιαλάν-ι,
να εβγαίν' λέγ'νε τ'ομμάτοπο σ', καλλίον ασ' σ' όνεμαν-ι,
./.
´κι εχάθεν η δροσία σ', ´κι εγέρασες ζωή μ',
´ς σον ≤ειμώγκον ζεστασίαν, η χωριστόν η _ή σ',
./.
κόψον τ' ανασκάματα σ', ´κι έν' η ζωήν αιώνâν,
θ' αποπλερών'ς ατα ´ς σον Άδ', γι’ απές ´ς σο μαύρον χώμαν,
./.
τη σεβντάς ιμ' το μουράτ', το ταλγάδ' ιμ' παραδίει,
_ή μ' ομεύω ´ς σον Θεόν, τ' αντικάρδ' ν' εν' και τ'εσόν,
./.
εχάραξεν ο πόρφυρας, ολόεν ματωμένος,
τ'ομμάτεα'τ' ε®ορ®όριζαν,έτονε δακρωμένος,
./.
ανίσως εγεννίουμ'νες, ´ς ση χαμονής τα μέσαν,
ζαέρ' Θεέ μ' ν' αγνάευαμ', πως εν' να χάν'ς τ' αδέρφâ σ',
./.
πολεμούν για ´λευθερίαν, ν' ανασμαίν'νε ευωδίας,
τζιτζεκόπα ´ς σ'αεροτόπâν, πράσινα λειβαδοτόπäν,
./.
´ς σο ποδάρ' τα γειτονίας, όλ' λιγούνταν και βαρκίζ'νε,
απο≤αιρετούν με βίαν, τα αθώα τουν κλαδίαν,
./.
τα κατ«ία μουν ζαρών'νε, ασ' σα χρόνâ μαραζών'νε,

22. ´ς σο σκαφίδ' πεμεν' η _ήν, παραστάρ' ´ς σ’ όλ’ την ζωήν,
./.
εταξίδεψές με _ή μ', ´ς σα ουράνâν κα ´ς σην γην,
εμαεύτα ασ' σα κάλâ σ', ονερεύτα ´ς σην εγκάλâ σ',
./.
Αγουστεσινόν τ®ιτ®έκ’ιμ', τη σεβντάς ιμ' το τζεχέλ'ιν',
´ς σο λιοπύρ'ιμ' πάντα αθίεις, την εγάπη σ' σκουτουλίεις,
./.
το έσπειρες ίναν ζωήν, θα καγανίεις ατο ναϊλλοί',
θα πέρ'ς τα θερισμάτâ σ', ´ς σην γούλα σ' τα φαρμάκâ σ',
./.
όντας οι άλλοι τραγωδούν, πεινώ Θεέ μ' και κλαίγω,
´ς σα θρυψεμάτâν ψαλαφώ, χορτασμονήν σερεύω',
./.
ας εκρτάτ'να απές ´ς σην βούρα μ', το χώμα σ' το ιερόν,
κι' ας εκούρτανα νερόπον, το ζιλάλ' το κατενόν,
./.
τα εμπάλâν ´ς σην καρδία μ', θέ μ' σκεπάζ'νε τα τρυπία μ',
ατα εποίναν τα μα≤αίρâ σ', το εκράτ'νανε τα ≤έρâ σ',
./.
το κρασόπον με τον μέλ', τα ≤ειλόπα σ' πάντα θέλ',
νοστιμεύν'νε το φιλίεις, και με την εγάπ' μεθύεις,
./.
δίγω ´ς σ’ άψιμο σ' την _ή μ', να νεβζήετε αρνί μ',
η φωτία σ' θέλ' νερόν, δίγω την σεβντάν τ'εμόν,
./.
μαραμένον το κρεβάτ'ιμ', λειβάδ'ιν' ανάθιστον,
επεμάκρενε η δροσία’τ’, εριγώθεν κι' η καρδία μ',
./.
έναν παπόρ' για στείλον με, ας εν' και κελεκόπον,
πέραν κεκά ένι τ' αρνί μ', το λαχταρίζ' το _öπο μ',
./.
Να έσ’ν εθέλ’να ´ς σ’ όρωμα μ’, εφίλ’να σεν γλυκέα,
να μη έμ'νε για την _ή σ', περνατής ασ' σην ζωή σ',
./.
´ς σ' έναν το χέρ' κρατείς μα≤αίρ', και ´ς σ' τ' άλλον το πιστόφ'ισ',
πως μολυβών' τ' έναν την _ή μ', και τ' άλλον ®κίζ' μεν το κορμί μ',
./.
μεταξένôν τα ≤ερόπα σ', κοντυλιάζ'νε ´ς σην καρδία μ',
πέντε γράμματαν "εγάπη", να απομέν'νε αιωνίαν,

23. ./.
τ'οσπιτίτζ'ιμ' εσίλεψα, εσπόγγισα ταιριάτεψα,
ωφ κάρη μ' ντο βάσανον, ατώρα κι' ογώ εγροικώ,
./.
Ελλαδίτζα μ' αγαπώ σεν, και ´ς σο _öπο μ' κοβαλώ σεν,
κι' αν' ευρίγουμαι ´ς σα ξέναν, πάντα καίγουμ' για τ'εσέναν,
./.
το τραπέζ' τονατεμένον, πικρασέας καμονήν,
τρώγω και χορτάζ' το _öπο μ', φαρμακώνω τη ζωή μ',
./.
Θεέ μ' εσύ το σα®ιρεύ'ς, επλάσταμ' ασ' σα ≤έρâ σ',
μικρά παιδία ο είς σκοτών, τα επουράνâν γαιματών,
./.
επεξέβεν το χρωστώ σεν, άπονον καρδίαν,
με το παραπάν' πλερώθεν, μη ζαλίεις πουλί μ’ τα ψήα μ'
./.
σαβαχλαεύ'ς ´ς σο μέρωμαν, ´ς ση πάρχαρ' τα δέντροπα,
εβγαίν'ς ήλε μ' ασ' σην ι®κιά σ', χουλίγουν τα καρδόπα,
./.
αφήνω σεν ´ς σα λίβια μ’, ´ς ση θάλασσας τη μύραν,
αφήνω σεν ´ς σο όρωμα μ’, το έρ’τεν με το κύμαν,
./.
το είπεμα σ' φυσέκ' χρυσόν, ας κόφ'τ το δίει ανάσμâν,
ας σύρ' ´ς σον Αδ' το λείμψανο μ', κι' ας χάνουμαι για πάντα,
./.
κρύαν εν' τα ≤έροπα σ', κι' άπονον η καρδία σ',
ατέ ριγών' τα όνερα μ', ταλγαλαεύ τα _ήα μ',
./.
Τα λιβίαν ´κι ενεγκάσταν, καπατεύτ' όλôν η Χώραν,
άμον το ποτάμ' τα στράτας, εγομώθαν ασ' σην πόραν,
./.
εσύ κρενίν το ®ορ®ορίζ', ≤ειμωγκονί λιμένας,
´ς σο στόμα μ' έμνοστον φιλίν, Ανοιξεζ’νόν ημέραν,
./.
εξέβαν τα τραντάφυλλα σ', εγνέφ'σανε ´ς σα αυλία σ',
Απρίλ'κον έτον κι' η σεβντάν, π' εξέγκα ασ' σην καρδία μ',
./.
αρνόπο μ' βάσταξον την _ή μ', ´ς σα ≤έρâ σ' ´κι φο(γ)άται,
μές' ´ς την εγκάλâ σ' το κορμί μ', ντο ήσυχαν κοιμάται,
./.

24. δεντρί μ' μικρόν εδίψανες, στειρεύτεν η καρδία σ',
τα κλάδοπα σ' επέμ'νανε, μ' άβρωτα γεμισία σ',
./.
έψανε τα κολοθόπα, ´λόερα ´ς σο μαναστήρ’,
´ς ση Αέρ' τα κωδωνόπα, η φωτία αντιφεγγίζ',
./.
νερόν Θεέ μ' ψαλάφεσα, κι' εδέκες με βρε≤ίαν,
´ς σο κάρδοπο μ' τα δάκροπα σ', εσέγκαν την δροσίαν,
./.
η έρεξη σ' ´κι κόφ'κεται, για το ποτήν λιγούσε,
έναν δουλείαν πίασον, τεμπέλ' άλλον ´κι σκούσε,
./.
άψον κάψον καρδία μ', π' αραεύ' παρεγορίαν,
όσον πόσον με το γαίμαν, ´ς σην ζωήν θα έ≤' εμέναν,
./.
πίγω μανάχος δάκρâν, διψώ και φαρμακούμαι,
νερόν ζιλάλ'ιν ψαλαφώ, ´ς σο _öπο μ' να έρ'τεν κατενόν,
./.
´ς σ' έναν τραπέζ' κι' ολόερα μ', έρ'μαν τα καθιστέρâ'τ',
ανάρτυστον τρώγω φαΐν, Θέ μ' καρδοκάεται η _ή μ',
./.
το μένεμα σ' τ«ιβίζ' 'ς σ'ωτί μ', Κερεκή μ' Θεούν ημέραν,
έρ'τεν με το καμπάνιγμα σ', αθίζ' και τα καμμέναν,
./.
έναν μανάχον έναν, π' αθίζ' _ή μ' ´ς σην καρδία μ',
σεβντάν το σκουτουλίζει, τα ≤είλοπα σ' δροσίζει,
./.
ασ' σ'όλâ τα κρατούμεναν, εσύ αρνί μ' το έναν,
αξίαν παίρω εκατόν, ογώ σουμά σ' μηδενικόν,
./.
η μαναχίαν ´κι εν' καλόν, κλειστόν εν' παραθύρ'ιν,
´κι έ≤' 'ς σο θυρόπον καρακίδ', ν' ανοίεις να ελέπ'ς χαΐρ'ιν,
./.
σούκ' κλαδί μ' ασ' σο κρεβάτ'ισ', άεργος μη απομέν'ς,
τα καλά δουλείας λέγ'νε, πέρ'ς ατα άμα ´γρασσεύ'ς,
./.
όσον πόσον θα κρατούμε, θα εφτάμε υπομονήν,
τα καλά χρόνâν εχάθαν, ´κι έμ'νες ρίζα μ' τυχεροί,
./.
πιλπίλ' εκάτσεν ´ς σο κλαδίν, ´ς σο δέντροπον εστάθεν,

25. ετ«ίβιξεν κι' εφώλεψεν, κι' ατο παλλά εφράνθεν,
./.
άγγελε μ' νόμα φτεράν, κι' άμον εσέναν να πετώ,
η ζωήν ´ς σον ουρανόν, ´κι έχ' ζελείαν και κακόν,
./.
επέρες _ήν και άνασμαν, κι' εφέκες το κορμόπο σ',
δύο αρσίνâ εγόμωσεν, πατέρα μ' ´ς σο ταφόπο σ',
./.
τα τ®ία σ' ´ς σο ομμάτεμα σ', πυρομαχούν τα _ήα μ',
άμον κουρίν _υχομαχώ, λιγούμαι ασ' σην φωτία σ',
./.
έρημη μικρή σταλιά, κι' εσύ ξερό μου χώμα,
εμένα δίνω για δροσιά, για το καφέ σου χρώμα,
Σ' αφήνω τα χεράκια μου, σου δίνω την καρδιά μου,
εσύ να βρείς ξημέρωμα, μέσα στην αγκαλιά μου,
στην μέση άσπρο το χαλί, αυτό που με σκεπάζει,
εμένα κρύβει σαν σκιά, γλυκά με ξεκουράζει,
την μέρα έρχεται γιατρειά, στα δάκρυα σου μανούλα,
το βράδυ το κερί ψυχή, μια ψεύτικη ζωή.
./.
έπαρ' τζάμπαν την εγάπη μ', το κρυφόν το αντικάρδ'ιμ',
να μη απομέν' ´ς σο στόμα μ', άμον το ξερόν το χώμαν,
./.
τα χρόνâ μ' φεύν'νε αμόν νερόν, νερόν το ®ορ®ορίζει,
κι' άμον ποτάμ' ´κι κλώσκουνταν, τα νιότε μ' άλλο οπίς-ι,
./.
τ' ακοΐα σ' ´κι ακούγ'νε, το λαλώ σεν ´ς σην καρδία μ',
για τ' εσέν φωτίας πέρω, την εγάπη σ' αναμένω,
./.
ετοζώθαν τα κουντούρâ σ', έλα κάθ'κα αδά ´ς σο γιάν'ιμ',
τα δουλείας ´κι τελείνταν, πία _ή μ' νερόν ζιλάλ'ιν',
./.
´ς σο προσκέφαλο μ' ερούξα, κατακλίθω το κορμόπο μ',
προσκαλώ σε ονερομάννα μ', να λαρών'ς ατο το _öπο μ',
./.
δροσοκρύσταλλον ´ς σα μάγλα μ', τα δακρόπα σ' τζεβαΐρâν,
όντες κλαίγ'νε τ'ομματόπα σ', σιδερäζ'νε μεν ζεντζίρâν,
./.
μάννα μ' δύο τα δρομία μ', και ´ς σο πέραν σταυροστράτ',
η ζωή μ' κυνηγημένον, μόνο πίκρας και ≤ιλäν,

26. ./.
ευχαριστώ σεν ´κι θέλω, για σέρεψον τα τ®ία σ',
ογώ χρειάσκουμ' το νερόν, ν' εβζήγω την φωτία σ',
./.
έλα _ή μ' παρακαλώ σεν, ζατί ´κι απαροθυμώ σεν,
η ζωή μ' θίγως εσέν, εύκαιρος για πάντα έν',
./.
νόμα νισάν' να έρχουμαι, ´ς σ' αγνώριμα λιμάνâ σ',
απές ´ς σα μαύρα κύματα σ', κι' ασ' σα τρανά ινάτâ σ',
./.
έλα να ποδεδίζω σεν, και μη κρύφ'ς την καρδία σ',
βγάλον ατε 'ς σο ηλöπαρμαν, κανείνταν' τα λιβία σ',
./.
βάλον με σουμά ´ς σο _öπο σ', και ´ς σην γαλενόν εγκάλâ σ',
έπαρ' με με τα ≤ερόπα σ', άρνι μ' χάνταν τα μουράτâ μ',
./.
άψον _ή μ' το φενερόπο σ', να φωτάζ' ´ς σο παραθύρ'ισ',
ν΄αθισκάται η σκοτίαν, να λαρούται η καρδία μ',
./.
εχπάστα ξαν ασ' σην ι®κιά σ', εκόπ' ασ' σα κλαδία σ',
τα στράτας ιμ' εμάκρεναν, κάλη μ' ασ' σην καρδία σ',
./.
άφ'σον ´ς σον ήλ' το άψιμον, μη καίεις την καρδία μ',
ατέ για τ'εσέναν ντοκεί, χάραμαν και σκοτίαν,
./.
πως να εγροικώ σεν μέρωμα μ', εσέβα ´ς σην σερίαν,
εγαπατεύτεν η ζωή μ', κι' εγέντονε σκοτίαν,
./.
άνοιξον στράτα μ' άνοιξον, κι' ας ίνεσαι ομάλ'ιν',
τ' αδέρφâ μ' ν'ας ελέπ' ατα, και την μαννίκα μ' πάλι,
./.
το αραεύ'ς ´ς σα θάλασσας, ´κι έ≤´κέρχουν τα παπόρâν,
ατά επάτεψαν πουλί μ', κι' εδέκαν στενοχώρâς,
./.
άμον σανίδ' εν' η ζωή μ', γομάτον με καρφίαν,
πάντα ξερόν και άψεχον, διεί πόνον ´ς σην καρδία μ’,
./.
και με το κελεκόπον μου, περνίζω το ποτάμ'ισ',
έρχουμ' αρνί μ' ανάμ'νον με, να ≤αίρουμαι ´ς σο γιάν'ισ',
./.

27. έρθα ´ς σο θύροπο σ' αρνί μ', πιδέβα τα σκαλία σ',
´ς σα χέροπα μ' κρατώ την _ή μ', να δίγω 'ς σην καρδία σ',
./.
Για αλισβερίς ´κι δίγω σεν, επλάστες για τ'εμέναν,
άμον τ®ιτ®έκ' ´ς σην Άνοιξην, άμον νερόν ´ς σο χώμαν,
./.
το χωριστόν τ' οπρόσωπο σ', ζελεύτεν ασ' σ' αστρίαν,
εντράπαν το παρλάεμα σ', κι' εκρύφταν ´ς σα λιβίαν,
./.
λα®ίν κλαδίν επέρες με, κι' εποίκες με τσατσόπον,
έφαες όλôν το γλυκίζ', κι' επέμ'νεν το στυπόπον,
./.
ατοί απόθαναν πουλί μ', εμείς ντο θα εφτάμε,
ντο ιστορίαν γράφουμε, τ'εγγόνâν θα μαθάν'νε,
./.
η _ή μ' γιανίζ' ´κι ταγιανίζ', κι' η δείσαν πέρ' τ'ομμάτâ μ',
στενεύ' Θεέ μ' το κατωφύρ', τελείνταν τα καϊράτâ μ',
./.
η γερανέον θάλασσαν, εσέβεν ´ς σην θωρέα σ',
απές ´ς σ' ομμάτâ σ' ´κι ιβορίζ', κι' όλâ τα _ήα γαλενίζ',
./.
άνοιξον πουλί μ' τα _ήα σ', δός μα όλιγον αξίαν,
στέκω πάντα ´ς σο κουντούρ'ισ', παραστέκω ´ς σο γολτούκ'ισ',
./.
ταρα≤ίεν η καρδία μ', ασ' σ'ομμάτâ σ' τα μαβίαν,
μαεμέντσα αναραΐδα μ',όρωμαν θωρέα σ' είδα,
./.
έλα ´ς σα κάθαν όρωμα μ', ´ς ση κρεβατί μ' το γιάν'ι-ν',
κείμαι ´ς σα θόλâν τ' ουρανού, ´ς σο έρ'μο μ' τ' ακρογιάλ'ιν',
./.
τ' όνεμα μ' Χαρίτον εν', χαρεντερίζ' τον κόσμον,
έρθα γυρεύω για τους φίλ'τς, το γιατρικόν ´ς σον πόνον,
./.
ευγενισμένα είπες με, ´κι θέλτ'ς να συγερούμες,
πως ´κι είμαι για τ'εσέν ο ήλ', πως χώρâν _ή μ' θα ζούμε,
./.
εχαρέθεν η εγκάλâ μ', βότανον τ'εσόν τα κάλâν,
ηλεπλούμιστον η χρά σ', ακλοθώ σε όθεν κες πας,
./.
μ' αργοπορείς λελεύω σεν, γιανάσεψε η σκοτίαν,

28. τα άστριαν ´κι εφάνθανε, εσέβαν ´ς σην σερίαν,
./.
τον φίλο μ' ´κι ανασπάλ' ατον, ´ς σην _η μ' εν' παρ'γορίαν,
άμον τα ≤ίλâ χρώματαν, ´ς σην πλάσην ζωγραφίαν,
./.
ο Θεόν _ή μ' εγροικά, κολατίγαμε πολλά,
μεγαλέναν τα ταλγάδâν, επυκνώσαν τα ποράνâν,
./.
Η γλώσσα ´μουν το όρωμαν, το λεχτικόν ατς θάμαν,
τ'έναν παρχάρâν πρασινίζ', τ'άλλον φλουγκών τ'ορμάνâν,
./.
πέρω ´ς σο _öπο μ' δύναμην, κατακαρδών' καρδία μ',
η θάλασσαν ´ς σ'ομμάτοπα σ', ο ήλεν ´ς σα κατζία σ',
./.
πουγαλεμένον η ζωή μ', ≤ίλâ μικρά τογράμμâν,
´κι επόρω να σερεύω σας, να εβρήκω σας τερμάνâν,
./.
τζατζαλώνω την καρδία μ', όλâ δίγω σεν λατρεία μ',
για τ'εμέν ανάσμâν ´κι έχω, έπαρ' _ή μ' τιδέν ´κι εφέκω,
./.
έρ'τεν βράδον και κρυών, ´ς σα σοχάγâν μαναχόν,
νυχτοπούλ' θίγως φωλέαν, με τα εξίαστραν παρέαν,
./.
υπομονεσίαν, εύκουμαι σεν αρεσνύαν,
άμον το ορμάν ζωγρόν, το κορμόπο σ' ζωντανόν,
./.
χαμογέλασον γιαβρί μ', άετς να χαρεί η _ή μ',
πέρω 'λίγο ασ' σα λωρία σ', χουλιγούμ’ ασ’ σην καρδία σ',
./.
θέλω τ'ομμάτâ σ' να τερώ, ´ς σα ≤είλâ σ' να φουρκίγω,
φιλείς μεν δράμâν εκατό, και το καρδόπο μ' δίγω,
./.
εράγευα είναν λιμάν', ´ς σην _η μ' παρεγορίαν,
κι' έβρα στράτας αδέβαστα, κρεμνούς κι' ανεφορίας,
./.
τα στρούθικας μη ορωτάς, μούδε τα ≤ελιδόνâν,
ατά πουλίαν εν' πετούν, ´κι ξέρ'νε στενοχώρâν,
./.
τσαμίντσα μ' πως εγέρασες, κι' εσπρίναν τα μαλλία σ',
εγώ μ'εγάπ' ποτίγω σεν, κι' αθίζ' ξαν η καρδία σ',

29. ./.
ας έτον να μη έτονε, ανάρτυστον το _öπο σ',
να εί≤εν μύραν τουτουγιάν, ´ς σο άψεχον κορμόπο σ',
./.
καλώς έρθες νε αρνί μ', άνασμα μ' κι' Ανατολή μ',
έλα φώταξον ´ς σην _ή μ', π' αναμέν' σε είναν ζωήν,
./.
το ταφί σ' επεσκεπάεν, το κορμόπο σ' μόνον στούδεαν,
ωφ πατέρα μ' το σκαφίδ'ισ', άψεχον απές ´ς σο χώμαν
./.
καλοτερώ τα λίβιαν, κι' ο νούς ιμ' πιδâβαίν',
τ' αρνί μ' ελέπω φτουλακίζ', το _öπο μ' ουρανέ μ',
./.
το σιγνών'νε την καρδία μ', πασλαεμέναν εν' καρφίαν,
και το ®κίζ'νε Θέ μ' το _öπο μ', τοι αρθώπ'ς τα χουσχανίας,
./.
μη σπογγίεις ατα αρνί μ', άφ'ς ατα κι' ας ®ιπουρίζ'νε,
να σερεύ' ατα ογώ, έναν _ήν για να δροσίζ'νε,
./.
πως δακροσταλάζ' η _ή μ', τα ταλγάδâ μ' αψιμάτâν,
εν' λôπύρ' ο ≤ειμωγκό μ', για τα χωριστά σ' τ'ομμάτâν,
./.
πάντα ´ς σην ζωήν γιαν-γιαν, ράμμα μ' θ'έχω σεν κι' εμπάλ',
άστροπον φωταχτερόν, άνασμα μ' το υστερνόν,
./.
καλλίον ερ'τεν θάνατος, καλλίον έρχουν' πόνâν,
καλλίον να _υχομαχώ, σεράντα πέντε χρόνâν
./.
την καρδία σ' απεσπάλ'τσον, το δάκρ' ισ' να κ'≤ύεται,
για τ'εμέν θα έν' νερόπον, ´ς σ'ηλôκάμ' το πίγεται,
./.
άφ'σον με βαθυπνäγουμαι, εβρίγουμ' ´ς σα παρχάρâ μ',
με την ρομμάνα μ' π' ωριάζ'', τα όνερα μ' τα βράδâν,
./.
ντο θα απομέν' ´ς σα ρίζας, αν ´κι εβρίγουνταν ´ς σο χώμαν,
τα δεντρίαν ξεραμέναν, κατακούτρινον το χρώμαν,
./.
έλα πουλόπο μ' κόντεψον, εχτίστεν το γôφύρ'ιν,

30. τ' αγρέν ποτάμ' εμέρωσεν, ´ς σην αναπαυτικόν καρδία σ',
./.
καρδία μ' κατακάρδωσον, άλλον μη στέκ'ς σεφίλ'κον,
εβγάλ' φτερίαν πέταξον, άμον πουλίν μικρίκον,
./.
´κι έχω ´ς σα τσόπâς ιμ' παράν, σετέφâν τζεβαϊρâν,
εγώ εγνέφ'σα εφτωχός, μ' εμπάλâν για στολίδâν,
./.
εγώ μ' εγάπ' τ' αδέβαστα, πάντα τα πιδâβαίνω,
εξατιμίας σπλαχνικά, την _ή μ' παρεγορεύω,
./.
η ®ι®έν με το ρακόπον, ´κι συνέρτεν ´ς σο τολάπ'ιν,
με μεζέδας ´ς σο τραπέζ', ´ς σο κιντίν ´ς σο παρακάθ'ιν,
./.
λίγον λίγον κι' άλλ' ολίγον, ´ς σο φιντζάν'ιμ' η εγάπη σ',
άμον το γλυκίν οινάριν, πιγ' ατεναν και μεθώ,
./.
τα κουρφίαν κουίζ'νε ασ' σην πατρίδαν,
ελάτâν ®υρίζ'νε τ' όνεμα μ',
χρυσοτόρνευτα κωδώνâν,
κι' ασ' σα χτήνâν τα γολγόνâν,
θάλασσας τ' ευχόνεραν,
./.
ηλεπλούμιστον πατρίδα μ', πόσον θέ μ' εφράγουμαι,
αν ολόξενος ´ς σον τόπο μ', θα απομέν' να κάγουμαι,
./.
άφ'σον το χαράζ' τ'ημέραν, λεύτερον ασ' σα ζεντζίρâ'τ',
να φωτάζ' ´ς σον Άδ' ντ'εζήνουμ', για να χάνταν τα πιζήλâν,
./.
εσύ δεντρίν κι' ογώ τσατ®ίν, εσύ πετράδ' κι' ογώ λιθάρ',
απές ´ς σ'ομμάτâ σ' ο Θεόν, κι' ογώ αρνί μ' _υχομαχώ,
./.
άμον την βρε≤ήν τα δέκρâ μ', κρύαν κι' άμον το χαλά«',
εβουρτζίζ'νε απάν ´ς σα μάγλα μ', ίνουνταν ποτάμ' π' αράζ',
./.
επιδέβαν ´ς σο δεντρίν, τα οπώρâν όλ' εσάπαν,
κι' η καρδία μ' με την _ή μ', άμον το τ®ιλίδ' εκάγαν,
./.
ζεγκοπατώ πινεύ' ατον, μαύρο μ' εγερλαεύω,
φορώ ®ιγκίαν κι' άρματαν, χάραμαν αραεύω,

31. ./.
νόμα ληγάρâν το φιλί σ', φεύω ´ς σην ξενιτίαν,
να έχ' ατο ´ς σα όνερα μ', και αίμαν ´ς σην καρδία μ',
./.
για τ'εσέν ´κι εξάζ'νε δάκρâν, ψέμμαν έτον' η εγάπη σ',
ντο ατσάπ' εν' αληθείαν, τα ομνέματα σ' φωτίαν,
./.
εποίκες παίγνιον την καρδία μ', κόρτζοπο μ' ναϊλλοί,
και ´ς σα στράτας μασχαρεύν'νε, κάεται η _ή μ',
./.
ντο θερ'νός ντο μοθοπώρ', λόϊδεον έχ'νε την χράν,
αν ≤ôνίγουνταν τα όρâ, πούμερ' Θέ μ' τα ηλεπόρâν,
./.
´κι έτον εγάπη σ' το βοτάν', ´κι έτον νερόν ζιλάλιν,
εποίκεν το κορμί μ' ξερόν, το κάρδοπο μ' τογράμιν,
./.
Λίβωσεν κι' η _ή μ' πονεί, περπεντούλ'κον η ζωή μ',
τα δακρόπα μ' _υχωμέναν, και τ'ομμάτâ μ' τοζωμέναν,
./.
κάρδοπο μ' γεραλαεμένον, με ≤ιλäν μα≤αιρωμένον,
´κι εγαπέθες τόσα χρόνâν, εχαρέθες με τα πόνâ σ’,
./.
μεταξένôν η καρδία σ', χασχασίτας τα ≤ειλόπα σ',
λώμαν άπαν ´ς σο κορμόπο μ', το υφάνθεν με τ'αστρόπαν,
./.
´ς σην καρδία σ' κλεψιμάτâν, ασ' σην σέβντα μ' μυστικά,
πεσπεϊλίν ατώρα ένταν, και το κάρδοπο μ' μωδä,
./.
ακλωθώ άμον ι®κιάν, την πορπατεσίας,
είμαι τη ήλ' το φώταγμαν, π' εμπαίν' _ή μ' ´ς σην καρδία σ',
./.
τίμα το χώμαν το γλυκίν, τ'ηλέπορον το χώμαν,
εσύ ποτίεις ατο φαρμάκ', και υπομέν' σε ακόμαν,
./.
μη αναμέν'ς λόγον καλόν, ´ς σην _ή σ' παρεγορίαν,
έσ'νε φυλλόπον πράσινον, π' εκάε ασ' σην φωτίαν,
./.
´ς σην ζωή μ' ´κι θ' ανασπάλλω, φλίφκουμαι κι' αναστορώ,
το ετράνηνα με πόνâν, έτονε το ριζικό μ',
./.

32. ´ς σα σοχάγâν τρυιλίεις, πως να κρύφ'κεσαι νουνίεις,
τα καμώματα σ' μαθάνω, και τ' αχούλ'ιμ' χάνω χάνω,
./.
θίγως τ'εσόν το άνασμαν, ζωή μ' αγρâνεμίαν,
σκοτίαν το ηλοχάραμα μ', καμένον η καρδία μ',
./.
ντο θα αναστορούν τα εγγόνâ μ', ιστορία μ' ντο θα γράφ',
το εφέκα την πατρίδα μ', πιν' ατο πικρόν φαρμάκ',
./.
άδικος αδά ο τόπο μ', τα παιδία'τ' πουγαλεύ',
πέρ'ν' αγκά τα πικρασέας, και ´ς σην ξενιτίαν φέυ',
./.
άφ'σον με να αποθάνω, ντο να εφτάγω την ζωή μ',
εν' γομάτον μα≤αιρέας, γαιματών'ν ατεν την _ή μ',
./.
η λαλία σ' μέλ'ιν στάζ', μελεσσίδοπαν δελäζ',
βουζβουζίζ'νε ´ς σα αθία σ', τα παντέμορφα μαλλία σ',
./.
για τ'εσέν μαύρα πουλίαν, εγομώθα ´ς σην κοιλία μ',
πέντε δέκα τα σιλέας,ωφ ´ς ση μεϊχανές τ'ακρέας,
./.
τσάμωσα τ'ομμάτοπα μ', ρα≤ία μ' ορωματία,
το ορφανίγαν νούνισα, κι' άμον κερίν ελύα,
./.
´κι επεκράτεσαν τα δέκρâ μ', πως ν' αλλάζ' ατεν τη γνώμη σ',
για τ'ομμάτâ σ' τα μαβίαν, έχασα τ' ησυχασία μ',
./.
επεμάκρενες αρνί μ', ολιγόστεψ' η ζωή μ',
κι' άλλον με τον Άδ' χαρέθεν, έναν _ήν σουμά'τ' ευρέθεν,
./.
το ζαρόστομα σ' συντζέν', την καρδία μ' ενεστέν',
αν και τα ≤ειλεά σ' φιλούν, μεγαλέν' το σεβνταλούκ',
./.
το μανάκριβον η _ή σ', διαμαντόπον ´ς σο κορμί σ',
παρλαεύ' άμον τ' αστρίαν, και ζεσταίν' με ´ς σην καρδία μ',
./.
το σκεντρίασμα σ' αρνί μ', το καρδόπο μ' το φλογίζ',
τα τ®αμούρâν αραεύω, το πονώ κατεπραένω,
./.
μαννίκα μ' άψον το καντήλ', αγγέλâ επαρεβγάλ'νε,

33. έρθαν επαραστέκ'ν εμεν, προσεύχουνταν και κλαίγ'νε
./.
η έλα σ' ρίζα μ' κονοπιάν', εννέα αρσίνâν τόζâν,
θολών'ν âτο ομμάτεμα μ', και χάνουμαι ´ς σα πόνâ μ'
./.
παράδας ζωγραφίζω, τραπέζ' τονατεμένον,
και έμπρâν ´ς σον κατρίφτη μ', αχά ο ε≤εμένον,
./.
ρούζ'νε τα τόρâ σ' νâφιλάν, εγώ ´κι είμαι τ'οψάρ'ισ',
εγροίκω τ'αλεπέσια σ', την _ή μ' ´κι εφτάγω δäρ'ισ',
./.
εσγάλιναν ´ς σα ≤έροπα μ', τα δεκρόπα σ' σκισμάτâν ,
ατα καμίαν λαρούντανε, γιανίζ'νε τα γονάτâ μ',
./.
άμον το θέλ'τς θα χτίζ' ατο, καρδία μ' για τεμέλ'ιν,
έναν οσπίτ' ασ' σην εγάπ', ντο γλύκιζ' άμον μέλ'ιν',
./.
μη ορωτάς με αν πονώ, τρέ≤' το δακρόπο μ' ορφανόν,
κυλίεται 'ς σο σώμα μ', σερεύκετ' ασ' σο χώμαν,
./.
Και μη στεναχωρεύκεσαι, όλâ, είναι εμπόρας,
θα εβγαίν' ο ήλεν ξαν ´ς σην γήν, θα παρλαεύ' τα χώρας,
./.
έγω έχασα την χρά μ', έχασα την στερεά μ',
επιδέβεν το ορμάν, ν'αναμέν' ατεν χαράμ',
./.
ετέρεσα την θάλασσαν, ´ς σον ουρανόν τον ήλεν,
επαίρα μύραν δέλεμαν, πατρίδος ιμ’ τη μύραν,
./.
´ς σο κάρδοπο σ' εχώρεσες, την παραγρανεμία μ',
αγνäρκα χούγιαν και το ινάτ', π' εξέγκεν η καρδία μ',
./.
καινουρόχτιστον το δώμα μ', καινουρόραφτον το λώμα μ',
αίκον' Θέ μ' παρεγορίαν, όραμαν ´κι εν’ αληθείαν,
./.
χρειάσκουμ' _ή μ' το τέρεμα σ', να μη κôρών' τ'ομμάτâ μ',

34. ´ς σο λίβωμα μ' ηλέβγαλμαν, νερόπον ´ς σα μουράτâ μ',
./.
εθέκ'ναν σταυρολούλουδαν, κι' εστόλιζαν ταφίαν,
έτον ´ς σον Πόντον έθιμον, π' επέμ'νεν ´ς σην καρδίαν,
./.
βραδäζ' αρνί μ' βραδäζ', κι' απάν'ιμ' εν' σκοτίαν,
εγρίβωσεν μίαν πιρνήν, π' εχάσα την καρδία μ',
./.
ντο χρωστώ σεν πέει μεν,κι' ατο θ’αποπλερώνω,
μ' ελέπ'ς τα τσόπâ μ' έφκαιρα, ασ' σην καρδä μ' πλερώνω,
./.
´ς σ'ομμάτοπα σ' τα δάκρâν, νερόπον κατενόν,
σταλίν σταλίν σερεύ' ατα, εφτάγ' α φυλαχτόν,
./.
την καλημέρα σ' νε χαρά μ', ογώ θα αραεύω,
´ς σο παραθύρ'ισ' χάραμαν, τα ≤είλâ σ' να λελεύω,
./.
το γιοσμαλούκ' καλά κρατείς, τ’αχούλ'ισ' ´κι αγναεύω,
εθάρ'νες πως ´ς σην δύναμη σ', την _ή μ' θα γουρταρεύω,
./.
Έναν ζαμάν εκάθουμ'νες, ´ς σ' είναν τραπέζ' εντάμαν,
κήρ' μάνναν και κλάδοπαν, κι' έτον Θεούν το θάμαν,
./.
ανήμπορα αναμένω σεν, τα ≤έροπα μ' ´ς σο χώμαν,
ατά μίαν εχσάευαν, κείνταν ζαϊφ'κα ατώραν,
./.
αναπάουμ' ´ς σην εβώρα σ', σκοτεινεύν'νε τ'ομματόπα μ',
ατά γαλενά τσαμών'νε, και και τα τέρτοπα μ' τελειών'νε,
./.
πάντα θα έχω τον ιαυτό μ', αποσουμά σ' ´ς σο γιάν'ισ',
εσύ θα είσαι το τ®âρτάχ', κι' εγώ _ή μ' το στουλάρ'ισ',
./.
Λιμένας εν' ο ουρανόν, πράσινον το χορτάρ-ι-ν,
τ'οπρόσωπο σ' γενάμινον, τη Ανοιξές δεντρäρ-ι-ν,

35. ./.
μεγάλεναν τα βάσανα μ', εκόντιναν τα χρόνâ μ',
κι' ατά τα πορπατέματα μ', άσ'κωτον μαύρον πέτραν,
./.
επουγαλέφτα τ' όμνεμα σ', και τα σταυρούς ντ' εποίν'νες,
εσύ απές ´ς σα ψέμματαν, ´ς σ'εσόν τον κόσμον εζήν'νες,
./.
ντ' άγνâρ'κον εν' η εγάπη σ', σπίγξ' ´ς σην γούλα μ' τα ≤ερόπα σ',
εφουρκίγα ´ς σην εγκάλâ σ', ετρυπέθα ασ' σ' αχαντόπα σ',
./.
εγνέφ’σα απόψ’ θίγως εσέν, θίγως τον ήλ’ τον φέγγο μ’,
απόψ’ λείβων ο ουρανό μ’, το κεμερόπο μ’ έρ’μον,
./.
εμένεψά σεν άρνοπο μ’, με γράμμα ασ’ σην φωτία μ’,
π’ εβρίεται ´ς σο κάρδοπο μ’, και γαβουρεύ’ τα _ήα μ’,
./.
νόμα όλâ τ’ ανοιγάρâ σ’, για την _ή σ’ και την καρδία σ’,
ατα αν πα®λανεμέναν, ´κι θ’ ανοίγ’ν âτα αλλομίαν,
./.
κρύφ’ς γιαβρί μ’ ´ς σα μάλλοπα σ’, τα δακρωμένα ομμάτâ σ’,
και χαλαρδίζ’ τ’εμόν η _ήν, μ’ εμπόρας και ταλγάδâν,
./.
ντο αχόρταγα τερείς, έφαές με νέπουτση μ’,
ασ’ σα γερανέα ομμάτâ σ’, ομματäσκουνταν τα νäτα μ’,
./.
εγουρεύταν ´ς σην καρδία μ’, βάσαναν και πικρασίας,
θάφκουνταν αρθώπ’ π’ αξίζ’νε, κι’ ασ’ σον Άδ’ ξαν ´κι γυρίζ’νε,
./.
η ζωήν βαθύν πεγάδ’, τ®ιμπονίζ’ κρύον νερόν,
αν τσουρούται θ’ απομέν’, ά_εχον και μαναχόν,
./.
ζελεύω _ή μ’ τα όνεραν, π’ εχ’ κι’ έρχουνταν ´ς σον ύπνο σ’,
ατά πως κείνταν με τ’εσέν, κι’ ογώ παίρω τον στύπον,
./.
βάλον ράμμαν ´ς σο βελόν’ισ’, τα ®κισμάτâ μ’ να λαρών’,

36. τα ταλγάδâν ´ς σην καρδία μ’, η εγάπη σ’ παλαγών,
./.
μη αραεύς ´ς σα θάλασσας, κι’ απές ´ς σην γήν διαμάντâν,
ατά εζήν’νε αποσουμά σ’, τερούν εσεν ´ς σ’ ομμάτâ σ’,
./.
ν’ αληγορείς πάντα πουλί μ’, χωρίς εσέν ´κι εφτάγω,
τα στράτα σ’ να κοντίεις ατα, πασκείμ το κι’ αποθάνω,
./.
ανίσως έθελ’νες η _ή μ’, τεσόν να εν’ αιώνâν,
´ς σ’ομμάτâ μ’ ας ετέρ’νες μεν, π’ εδάκραιναν με πόνâν,
./.
αγούτα ´κι έτον τα υστερ’νάν, έρχουνταν και πάνε,
τα βάσανα μ’ λογαριασμόν, ´ς σ’ ολήζωη μ’ εφτάγ’νε,
./.
´κι θέλ’ ατο αποσουμά μ’, να χάνω σεν αρνόπο μ’,
καμίαν ´κι θα ξεμερών’, κι’ ο ουρανό μ’ καταραντών’,
./.
εμέναν μη αροθυμάς, ενέσπαλον ντ’ εζήνω,
έμ’νε φυλλόπον πράσινον, κι’ εσάπα άμον το μήλον,
./.
το παράθυρο σ’ κλειστόν, το παράπονο μ’ τρανόν,
άνοιξόν ατο πουλί μ’, για να ≤αίρουμες μαζί,
./.
όντες βραδäζ’ η _ή μ’ λειβών’, τ’ομμάτοπα μ’ κôρούνταν,
άλλον ´κι ελέπ’ν εσεν αρνί μ’, κι’ ασ’ σα δέκρâ μ’ γομούνταν,
./.
γλυκοχαράζ’ τ’οπρόσωπο σ’, άμον Ανατολήν,
´ς σα μάγλα σ’ ζωγραφίεται, το θάμαγμαν τη ήλ’,
./.
έναν παραθύρ’ κλειστόν, θύροπον ασπαλισμένον,
έν’ η καρδία μ’ άγνεφος, κι’ επαραπονεμένον,
./.
ντο νούνιεις ψήκα μ’ και μουστρών’ς, μη φέρκεσαι εξάπεσα,
έναν ζωήν μη οξοδεύ’ς, ´κι ελέπ’ς πως εν’ μικρέσσα;

37. ./.
το κλαδί μ' το πρωτοκλάδι μ', ας λαρούται ασ' σην γεράν,
κι' η ζωήν ατ' ν' αθισκάται, άμον τ®ιτ®έκ 'ς σην οβάν,
./.
´κι εβγαίν'ς καμίαν ασ' σο νού μ', τη γεραλούν καρδία μ',
εσύ εγράφες με κοντύλ', π' έγραφεν με φωτίαν,
./.
ας όλâ τα πετούμενα, αητέν'ς έθελ'να είμαι,
με τα φτερία μ' ανοιχτά, την γήν να τρυιλίσκω,
./.
τα πορανόπα σ' με τον ήλ', ζωγράφ'σαν τα επουράνâν,
εποίκαν 'τ' άμον ταραήλ', χρωματιστά λειβάδâν,
./.
ατόσος κόσμος λόερα μ', κι' ογώ ´ς σην μανα≤ία μ',
άμον πιλπίλ' ντο τραγωδεί, πως κόφ'κετ' η λαλία μ’,
./.
το όνεμα σ' αγνώριμον, γνώριμον η λαλία σ',
νοΐζ' ατεν ασ' σα μακρά, δεισούται η καρδία μ',
./.
απές ´ς σα πρώτα φάκελλα, ετύλτσα σεν το τäρτ'ιμ',
πεϊλίν απές ´ς σα γράμματα μ', η άλεχτον εγάπη μ',
./.
κατεπράεσεν την _ή μ', άλλον πόνον ´κι επορεί,
έναν θάμα σ' ποδεδίζω, άλλο θέ μ' ´κι ταγιανίζω,
./.
εγώ πατρίδα μ' με τ'εσέν, ορώματαν εποίν'να,
εξάθισαν άμον τη χρά μ', κι' άμον το ≤öν ελύγαν,
./.
Χάρε μ' πως 'κι δελäεσαι, να εφτάς τα χωρισίας,
η δέβα σ' πάντα λόιδôν, σερεύ'ς τ'άκλερα _ήαν,
./.
ανάσπαλτος θα απομέν’ς, φενέρ' ´ς σον ουρανόν-ι,
άμον τον ήλ' ας παρλαεύ'ς, καλόν παράδεσον-ι,
./.

38. ´ς σον ήλ' π' εχαμογέλανε, εθέκα τα κατσία μ',
βλόγεμαν το χούλεμα'τ', ´ς σην μάρ’σαν την καρδία μ',
./.
ντε ξυνίτσα μ' ´ς σ' άλμεγμαν, να πέρκεται το γάλα σ',
ατο βούτουρον και μυντ«ίν, θ' εφτάγουμ' ατο και τυρίν,
./.
εχπάγαν τα χρόνâ μ', εκόντιναν τα δρόμâ μ',
τα πλέαν κερία μ', εβζήγαν εβζήγαν,
./.
αντιπόδâν ´ς σην ζωήν, και τα χρόνâν θέ μ' τσατίν,
τα τεμέλâν εσείαν, και η _ή μουν ´κι έχ' αξίαν,
./.
ακόμαν και ´ς σα δάκροπα μ', το φάρκωμα σ' κυλίεν,
εσέβεν ´ς σα τ®ικάροπα μ', και ´ς σην καρδία μ' ελύεν,
./.
αναχάπαρον ´ς σο στόμα μ', το φιλί σ' λαρωμονήν,
´ς σην γερά μ' π' ατόσα χρόνâν, εφωλεύτε απές σην _ή μ',
./.
εξουλίγα εξουλίγα, ´ς σο κρεβάτ' θαβάραν είδα,
ορφανίεν η εγκάλâ μ', έχασα τ'εσόν τα κάλâν,
./.
εφέκα _ήν κι' ορώματαν, σ'εσέν ονερομάνα μ',
έπαρ' τα πικράσεας, κώλει τ'εμόν το κλάμαν,
./.
ασ' σ' οφρυδόπα σ' άποφ'κα, τα χωριστά τ' ομμάτâ σ',
τον ταραήλ' δελäγ'ν ατον, φορτών' ατον μουράτâν,
./.
τ'όνεμα σ' απές 'ς σην _ή μ', ανέβζηγον είναν ζωήν,
πράσινα άμον παρχάρ', τ'ομματόπα σ' τα γλυκά,
./.
απάνί'τ' ε≤' την ταπαντζάν, καρακουλάκ' ´ς σα μέσα'τ',
και ´κι αποχωρίεται, τη ματαρά ασ' σα ≤έρâ'τ',
./.
έρθεν κι' εκαπατεύτεν, και ´ς σ' τ' άσπρον ετυλίεν,
άμον νυφάδεν το ρα≤ίν, απράνας χρωματίεν,

39. ./.
άμον παπόρ' εν' η ζωήν, φωτάζ' άμον λυχνάρ'ι-ν ,
´κι θέλ' τα θαλασσώματαν, αραεύ' το λιμάν'ι-ν,
./.
όσα χρόνâν κι' αν δâβαίν'νε, την _ή σ' θα αροθυμώ,
έσ'νε για τ'εμέν ο ί®κιον, παραστάρ' παντοτινόν,
./.
ατά ≤ερόπα ´κι έτονε, έτον τρανά φτερίαν,
αητέν'ς αποφ'κά εβάλ'ν εσεν, κι' εδούναν σεν ερίαν,
./.
εγέλανες επέτανες, πατέρα μ' ´ς σα παρχάρâν,
το πέταγμα σ' εζέλεψαν, τ' αγγέλâν ´ς σα ουράνâν,
./.
τ' αρνί μ' εν' καλογέλαστον, κι' εφράει την καρδία μ',
μ' έναν πουλούγ' σκεπάετε, ομäζ' με ζωγραφίαν,
./.
έναν κορτ'ζόπον ´ς σο παπόρ', λαϊζ' το μαντηλόπον,
χάται μακρά ´ς σα κύματαν, ραΐζ' μεν το καρδόπο μ’,
./.
γόμωσον το σανταχόπο μ', με ελαίας και ψωμόπο μ',
το λαϊν μη ανασπάλ'ς, με το πούζ'κον το νερόπον,
./.
τ' όρωμα μ' εν' εθαρρώ, ´κι εχωρεί το μυστικό μ',
ξέντσα εγκάλâν τ'εγκαλäζ', το αρνόπο μ' το ξανθό,
./.
´ς σον ύπνο μ' εν' αληθενόν, ψέμμαν ´ς σον ξυπνηγεμό μ',
ατο Θεός ´κι ελέπ' ατο, η κιαντήμ εζήν ατο,
./.
έλα να καλύν'ς την ζήση μ', να κατεπραέν'ς την _ή μ',
ν' αναγνώθ'ς ατα τα ≤είλâ μ', όντες ψαλαφούν εσέν,
./.
ζελέμενον εν' ντο δεικνίζ', τα τόπâ σ' ζωγραφίαν,
χωρίο μ' ερροθύμεσα, ασ' σα φωτογραφία σ',
./.

40. έναν ζαμάν εκάθουμ'νες, κι' εποίναμε σεΐρ',
έτον η Δέσποιναν γαρ®ή, ´ς του Μέλαν το ρα≤ίν,
./.
≤έροπα μ' ανώχαλαν, ≤ερόπα μ' τσαμουρένâν,
λείμψανον επέμ'νατε, κι’ άμον το ≤öν λυμέναν,
./.
ντοσίλεγον το κάρδοπο σ', τραντάφυλλον μ' αχάντâν,
αθέωτα τα ≤έροπα μ', φορτών' ατα σκισμάτâν,
./.
Εβούρτ«ιξεν το νύχτωμαν, εχάθαν τα παρχάρâ μ',
εβρήγουνται σα όνερα μ', και πάντα απές ´ς σ’ ομμάτâ μ’,
./.
που®πουριστά αν καλατσεύ'ς, κρυφά αν μασχαρεύ'ς μεν,
ογώ εσέναν εσχωρώ, εσύ _ή μ' ´κι γουεύ'ς μεν,
./.
επελπίστα ´ς σην ζωή μ', πικραμένον εν' η _ή μ',
άμον γήν θίγως τον ήλ', άχλοον εν' το κορμί μ',
./.
ασ' σ'εμόν το κάρδοπον, δίγ' ατεναν το δεξέν,
το ήμ'σον το εν' για τ'εμέν, πικραμένον απομέν',
./.
απράνας έρθα νε πουλί μ', ´κι έσ'νε απές ´ς σο δώμα μ',
´ς σα τήναν δίεις το φιλί σ', το χασχα®ίν το στόμα σ',
./.
´ς σο θερ'νόν το φυστανόπο σ', παλληκάρâν κάγουνταν,
κι' άμον ≤öν κι' άμον τον πάγον, ´ς σα καρδόπα λύγουνταν,
./.
το ρα≤ίν σερίν'κον εν', θίγως δέβαν το ποτάμ',
´ς σο κουντούρ'ισ' η εγάπη μ', όλâ πιδâβαίν' âτα,
./.
μη ασπαλίεις τα δάκροπα σ', άφ'σον τα να κυλίουν,
τ'ομμάτοπα σ' φλογίουνταν, και την καρδία μ' λύουν,
./.
έλα ´ς σ'εμόν τ'εγκάλôπον, π' εξέρ' να αλαφρών',
ασ' σα πικρά τα μυστικά σ', το _öπο σ' θα λαρών',