1. Να διερευνήσετε την πρόοδο που έχει συντελεστεί στην
έμπρακτη κατοχύρωση και διασφάλιση των ανθρωπίνων, στην
πρώτη δεκαετία του 21ου, στον κόσμο και ιδιαίτερα στην
Ελλάδα, σε σχέση με τον προηγούμενο αιώνα.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην
αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική
και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους
με πνεύμα αδελφοσύνης.
1ο άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα ανθρώπινα
δικαιώματα του Ο.Η.Ε
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι βασικά δικαιώματα και
θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι .
Περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα
στη ζωή, στην ελευθερία έκφρασης, καθώς και στην ισότητα ενώπιον
του νόμου. Επίσης περιλαμβάνονται κοινωνικά, πολιτιστικά και
οικονομικά, όπως το δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό, το
δικαίωμα στην τροφή, στην εργασία και στην εκπαίδευση. Με το
πέρασμα των χρόνων όμως θα πρέπει να γίνονται και
αναπροσαρμογές, ώστε να συνάδουν με τα εκάστοτε δεδομένα της
εποχής. Με αφορμή αυτό θα αποτιμήσουμε την πρόοδο που έχει
συντελεστεί για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά
τον 21ο αιώνα στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Συγκεκριμένα θα μελετήσουμε τις εξελίξεις στα δικαιώματα
γυναικών και παιδιών.
2. Όσον αφορά στις γυναίκες, περισσότερα από ένα εκατομμύριο
βρέφη πεθαίνουν, επειδή γεννιούνται κορίτσια. Εκατομμύρια
γυναίκες υπομένουν τη βίαιη συμπεριφορά του συντρόφου τους. Έχει
αποδειχθεί ότι η βία κατά των γυναικών είναι σημαντική αιτία
θανάτου ή αναπηρίας και αφορά γυναίκες κάθε ηλικίας, μορφωτικού
επιπέδου, κοινωνικής ή οικονομικής κατάστασης- η βία δεν κάνει
διακρίσεις. Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα, η άσκηση βίας στο
οικογενειακό περιβάλλον θεωρείται οικογενειακή υπόθεση και
υπάρχει προκατάληψη ως προς τη δημοσιοποίηση του προβλήματος.
Γι’ αυτό το λόγο οι γυναίκες δεν αναφέρουν την κακοποίηση τους,
είτε από φόβο για την αντίδραση του θύτη, είτε από ντροπή, γιατί
πιστεύουν ότι ευθύνονται οι ίδιες, έχοντας κάνει κάτι κακό και
προκαλούν βίαιη συμπεριφορά απέναντί τους. Παράλληλα
φοβούνται την κατακραυγή του κοινωνικού τους περίγυρου. Έτσι
κινδυνεύουν όχι μόνο να υφίστανται διακρίσεις λόγω του φύλου
τους, αλλά και να παραβιάζονται συνεχώς τα ανθρώπινα δικαιώματά
τους. Για την προστασία τους λοιπόν ιδρύονται γυναικείες
οργανώσεις σε όλον τον κόσμο και δραστηριοποιούνται κρατικοί
φορείς.
Όσον αφορά στην Ελλάδα από το 1982 οι εκάστοτε ελληνικές
κυβερνήσεις υιοθετούν προοδευτικές πολιτικές για την εκρίζωση
κάθε μορφής διακρίσεων σε βάρος των γυναικών.Συγκεκριμένα έχει
καθιερωθεί μια κυβερνητική οργάνωση για την προώθηση της αρχής
της ισότητας των φύλων και έχει διαμορφωθεί ένα νέο νομικό
3. πλαίσιο για την ισότιμη συμμετοχή ανδρών και γυναικών στη λήψη
αποφάσεων. Επιπροσθέτως, από τις εκλογές του 2000 σημειώθηκε
αύξηση του ποσοστού των γυναικών που εκλέγονται στη Βουλή.
Ζωτικής σημασίας είναι και το έργο των μη κυβερνητικών
οργανώσεων για την αποκατάσταση της ισότητας των γυναικών
απέναντι στο ‘’ισχυρό φύλο’’. Τέτοιες οργανώσεις βοηθούν γυναίκες
να ξεπεράσουν προβλήματα κακοποίησης με τη βοήθεια ειδικών και
τους δίνουν την ευκαιρία για μια νέα αρχή και ανέλιξη, βρίσκοντάς
τους εργασία. Ελπίζουμε πως στο μέλλον θα είναι ακόμη πιο έντονη η
δραστηριότητά τους, η οποία θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις
υπανάπτυκτες χώρες. Επίσης, όλες οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν τη
δυνατότητα να ενημερώνονται για τα δικαιώματα τους. Αυτό θα γίνει
με σεμινάρια ειδικών, τα οποία θα μπορούν να παρακολουθούν με
ενημερωτικά φυλλάδια ή μέσω του διαδικτύου.
Σε παρόμοια μοίρα με τις γυναίκες είναι και τα παιδιά. Στη
Βραζιλία ο αριθμός των κοριτσιών στην εφηβεία που εργάζονται ως
πόρνες ξεπερνά τις 500.000, ενώ στην Ινδία τα παιδιά που τα
υποχρεώνουν να εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες ξεπερνούν τις
100.000.Στην Ελλάδα πρόσφατα συζητήθηκαν εκτενώς οι συνθήκες
κράτησης μεταναστών και των παιδιών τους, οι οποίες είναι
απαράδεκτες.
Αυτά τα παιδιά προέρχονται από χώρες, όπου μαίνεται ο
πόλεμος.Έχουν ζήσει τραυματικές εμπειρίες στην πατρίδα τους και
είναι αναγκασμένα να βιώνουν αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες σε
ένα μέρος, όπου ήλπιζαν ότι θα έχουν ένα καλύτερο αύριο. Έτσι όχι
τα ψυχολογικά προβλήματα, που έχουν από πριν, εντείνονται από
τις καταστάσεις που υφίστανται, όπως η ελλιπής διατροφή,το
βρώμικο και μολυσμένο περιβάλλον διαβίωσης κλπ. Η παιδεία, η
ψυχαγωγία και επιμόρφωση φαντάζουν ουτοπικά. Δυστυχώς οι
διαμαρτυρίες τους φαίνονται ατελέσφορες και προς το παρόν η μόνη
βοήθεια που λαμβάνουν αυτά και γενικότερα τα παιδιά σε όλον τον
κόσμο είναι κυρίως από τους γιατρούς χωρίς σύνορα. Όμως πόσα
μπορούν να κάνουν αυτές οι οργανώσεις; Αυτό το ζήτημα είναι κύριο
μέλημα του κράτους και γι’ αυτό θα πρέπει να φροντίσει για την
αποκατάστασή του αν θέλει να ονομάζεται κράτος κοινωνικής
πρόνοιας που νοιάζεται για τα κατοχυρωμένα από το σύνταγμα
δικαιώματα των παιδιών.
4. Συνοψίζοντας, πρέπει να γίνουν ενδελεχείς και μακροχρόνιες
μελέτες και συγκρίσεις με άλλους καιρούς, για να έχουμε ακριβή
αποτελέσματα όσον αφορά στην πρόοδο της αναγνώρισης των
δικαιωμάτων γυναικών και παιδιών. Ωστόσο, και με μία πιο
φευγαλέα προσέγγιση του θέματος διαπιστώνουμε ότι και στους δύο
τομείς δεν αναγνωρίζονται πλήρως. Τουλάχιστον βλέπουμε ότι όλο
και περισσότεροι άνθρωποι και οργανώσεις ευαισθητοποιούνται και,
αν συνεχίσουμε έτσι, μπορούμε να είμαστε φιλόδοξοι για το μέλλον.
