Zebulun, the sixth son of Jacob and Leah. The inventor and philanthropist., What he learned as a result of the plot against Joseph.

2. HOOFSTUK 1
Sebulon, die sesde seun van Jakob en Lea.
Die uitvinder en filantroop., Wat hy geleer het
as gevolg van die komplot teen Josef.
1 Die afskrif van die woorde van Sébulon wat
hy aan sy seuns beveel het voordat hy gesterf
het in die honderd en veertiende jaar van sy
lewe, twee jaar na die dood van Josef.
2 En hy sê vir hulle: Luister na my, seuns van
Sébulon, luister na die woorde van julle vader.
3 Ek, Sebulon, is 'n goeie geskenk aan my
ouers gebore.
4 Want toe ek gebore is, het my vader baie
vermeerder, in kleinvee sowel as beeste, toe
hy met die gestreepte stokke sy deel gehad het.
5 Ek is nie bewus daarvan dat ek al my dae
gesondig het nie, behalwe in gedagte.
6 Ek onthou nog nie dat ek enige
ongeregtigheid gedoen het nie, behalwe die
sonde van onkunde wat ek teen Josef gedoen
het; want ek het 'n verbond met my broers
gesluit om my vader nie te vertel wat gedoen
is nie.
7 Maar ek het baie dae in die geheim geween
oor Josef, want ek het my broers gevrees,
omdat hulle almal saamgestem het dat as
iemand die geheim sou verkondig, hy gedood
moes word.
8 Maar toe hulle hom wou doodmaak, het ek
hulle met trane besweer om nie aan hierdie
sonde skuldig te wees nie.
9 Want Simeon en Gad het teen Josef gekom
om hom dood te maak, en hy het met trane vir
hulle gesê: Ontferm my, my broers, wees
genadig met die ingewande van ons vader
Jakob; lê nie julle hande op my om
onskuldige bloed te vergiet nie, want ek het
nie teen jou gesondig het nie.
10 En as ek wel gesondig het, tugtig my met
tugtiging, my broers, maar lê julle hand nie op
my nie, ter wille van ons vader Jakob,
11 En terwyl hy hierdie woorde gespreek het,
terwyl ek huil terwyl hy dit gedoen het, kon
ek nie sy klaagliedere verdra nie, en het begin
huil, en my lewer is uitgegooi, en al die goed
van my ingewande het losgekom.
12 En ek het saam met Josef geween, en my
hart het geblaas, en die gewrigte van my
liggaam het gebewe, en ek kon nie bly staan
nie.
13 En toe Josef sien hoe ek saam met hom
huil en hulle teen hom kom om hom dood te
maak, het hy agter my aan gevlug en hulle
gesmeek.
14 Maar intussen het Ruben opgestaan en
gesê: Kom, my broers, laat ons hom nie
doodmaak nie, maar laat ons hom in een van
hierdie droë putte gooi wat ons vaders
gegrawe en geen water gevind het nie.
15 Want om hierdie rede het die Here verbied
dat water in hulle sou opkom sodat Josef
bewaar sou word.
16 En hulle het so gedoen totdat hulle hom
aan die Ismaeliete verkoop het.
17 Want in sy prys het ek geen deel gehad nie,
my kinders.
18 Maar Simeon en Gad en nog ses van ons
broers het die prys van Josef geneem en
skoene vir hulleself en hulle vroue en hulle
kinders gekoop en gesê:
19 Ons sal nie daarvan eet nie, want dit is die
prys van ons broer se bloed, maar ons sal dit
verseker vertrap, omdat hy gesê het dat hy
koning oor ons sou wees, en laat ons daarom
kyk wat van sy drome sal word.
20 Daarom is dit geskrywe in die skrif van die
wet van Moses, dat elkeen wat nie nageslag
vir sy broer verwek nie, sy skoen moet
losgemaak word, en hulle moet in sy gesig
spuug.
21 En die broers van Josef wou nie hê dat
hulle broer moes lewe nie, en die Here het die
skoen wat hulle teen hulle broer Josef gedra
het, van hulle losgemaak.
22 Want toe hulle in Egipte aangekom het, is
hulle deur die dienaars van Josef buitekant die
poort losgelaat, en daarom het hulle vir Josef
neergebuig volgens die mode van koning
Farao.
23 En nie alleen het hulle voor hom
neergebuig nie, maar ook op hulle gespoeg,
en dadelik voor hom neergeval, en so is hulle
vooraf beskaamd gemaak. die Egiptenare.
24 Want daarna het die Egiptenaars al die
euwels gehoor wat hulle Josef aangedoen het.

3. 25 En nadat hy verkoop is, het my broers
gaan sit om te eet en te drink.
26 Maar ek, uit ontferming oor Josef, het nie
geëet nie, maar die kuil dopgehou, want Juda
was bang dat Símeon, Dan en Gad sou opjaag
en hom doodmaak.
27 Maar toe hulle sien dat ek nie eet nie, het
hulle my laat oppas totdat hy aan die
Ismaeliete verkoop is.
28 En toe Ruben kom en hoor dat Josef
verkoop is terwyl hy weg was, het hy sy klere
geskeur en gerou en gesê:
29 Hoe sal ek die aangesig van my vader
Jakob sien? En hy het die geld geneem en
agter die handelaars aan gehardloop, maar
omdat hy hulle nie kon kry nie, het hy bedroef
teruggekeer.
30 Maar die handelaars het die breë pad
verlaat en met 'n kortpad deur die Troglodiete
gemarsjeer.
31 Maar Ruben was bedroef en het daardie
dag geen kos geëet nie.
32 Dan het toe na hom gekom en gesê:
Moenie ween of treur nie; want ons het
gevind wat ons vir ons vader Jakob kan sê.
33 Laat ons 'n bokkie van die bok doodmaak
en die mantel van Josef daarin doop; en laat
ons dit aan Jakob stuur en sê: Weet jy, is dit
die mantel van jou seun?
34 En hulle het so gedoen. Want hulle het
Josef sy mantel uitgetrek toe hulle hom
verkoop het, en hom die kleed van 'n slaaf
aangetrek.
35 En Simeon het die rok geneem en wou dit
nie prysgee nie, want hy wou dit met sy
swaard skeur, omdat hy kwaad was dat Josef
lewe en dat hy hom nie doodgemaak het nie.
36 Toe het ons almal opgestaan en vir hom
gesê: As jy die mantel nie opgee nie, sal ons
aan ons vader sê dat jy alleen hierdie
verkeerde ding in Israel gedoen het.
37 En so het hy dit aan hulle gegee, en hulle
het gedoen soos Dan gesê het.
HOOFSTUK 2
Hy dring aan op menslike simpatie en begrip
van 'n mens se medemens.
1 En nou kinders, ek, julle, om die gebooie
van die Here te onderhou en barmhartigheid
te betoon aan julle naaste en medelye te hê
met almal, nie net met mense nie, maar ook
met diere.
2 Ter wille van al hierdie ding het die Here
my geseën, en toe al my broers siek was, het
ek sonder siekte ontkom, want die Here weet
wat elkeen se voorneme is.
3 Wees dan in julle harte medelye, my kinders,
want soos 'n man met sy naaste doen, so sal
die Here ook aan hom doen.
4 Want die seuns van my broers was siek en
het gesterwe ter wille van Josef, omdat hulle
geen barmhartigheid in hulle harte betoon het
nie; maar my seuns is sonder siekte bewaar,
soos julle weet.
5 En toe ek in die land Kanaän was, by die
seekus, het ek vir my vader Jakob 'n vis
gevang; en toe baie in die see verstik is, het ek
ongedeerd voortgegaan.
6 Ek was die eerste wat 'n boot gemaak het
om op die see te vaar, want die Here het my
insig en wysheid daarin gegee.
7 En ek het 'n roer agter dit laat sak, en ek het
'n seil op 'n ander regop stuk hout in die
middel gespan.
8 En ek het daarin geseil langs die oewers en
vis gevang vir die huis van my vader totdat
ons in Egipte gekom het.
9 En uit medelye het ek my vangs met elke
vreemdeling gedeel.
10 En as 'n man 'n vreemdeling of siek of
bejaard was, het ek die vis gekook en hulle
goed berei en dit aan almal aangebied, soos
elke mens nodig gehad het, terwyl ek met
hulle treur en medelye gehad het.
11 Daarom het die Here my ook versadig met
oorvloed van vis wanneer ek vis gevang het;
want hy wat met sy naaste deel, ontvang veel
meer van die Here.
12 Ek het vyf jaar lank vis gevang en dit aan
elke man gegee wat ek gesien het, en vir die
hele huis van my vader was dit genoeg.

4. 13 En in die somer het ek vis gevang, en in
die winter het ek skape by my broers gehou.
14 Nou sal ek aan julle verkondig wat ek
gedoen het.
15 Ek het in die winter 'n man in benoudheid
deur naaktheid gesien en innig jammer gevoel
vir hom en in die geheim 'n kleed uit die huis
van my vader gesteel en dit aan hom gegee
wat in benoudheid was.
16 Betoon julle dan, my kinders, uit dit wat
God aan julle skenk, medelye en
barmhartigheid sonder om te skroom aan alle
mense, en gee aan elke mens met 'n goeie hart.
17 En as julle nie die geld het om te gee aan
die een wat dit nodig het nie, ontferm julle
oor hom in die binneste van barmhartigheid.
18 Ek weet dat my hand nie die middel
gevind het om aan die een wat nodig was, te
gee nie, en ek het met hom geween vir sewe
verdiepings, en my ingewande het verlang na
hom in medelye.
19 Ontferm julle dan ook oor elkeen, my
kinders, sodat die Here julle ook ontferm en
barmhartig kan wees.
20 Want ook in die laaste dae sal God sy
ontferming na die aarde stuur, en waar Hy
ook al die ingewande van barmhartigheid
vind, woon Hy in hom.
21 Want in die mate waarin iemand hom
ontferm oor sy naaste, in dieselfde mate het
die Here ook oor hom.
22 En toe ons na Egipte afgetrek het, het Josef
geen kwaadwilligheid teen ons gedra nie.
23 Op wie julle ag gee, moet julle ook, my
kinders, julleself goedkeur sonder
kwaadwilligheid en mekaar liefhê; en moenie
elkeen van julle kwaad doen teen sy broer nie.
24 Want dit verbreek die eenheid en verdeel
alle geslagte, en bekommer die siel, en slyt
die aangesig.
25 Let dus op die waters, en weet wanneer
hulle saamvloei, vee hulle langs klippe, bome,
grond en ander dinge.
26 Maar as hulle in baie strome verdeel word,
verswelg die aarde hulle in, en hulle verdwyn.
27 So sal julle ook wees as julle verdeeld is.
Moet dan nie in twee koppe verdeel word vir
alles wat die Here gemaak het nie, maar het
net een hoof en twee skouers, twee hande,
twee voete en al die oorblywende lede.
28 Want ek het in die geskrifte van my vaders
geleer dat julle verdeeld sal wees in Israel, en
julle sal twee konings volg en elke gruwel sal
doen.
29 En julle vyande sal julle as gevangenes
wegvoer, en julle sal sleg behandel word
onder die heidene, met baie swakhede en
verdrukkinge.
30 En ná hierdie dinge sal julle aan die Here
dink en julle bekeer, en Hy sal julle oor julle
ontferm, want Hy is genadig en medelydend.
31 En Hy stel nie kwaad teen die
mensekinders neer nie, omdat hulle vlees is
en deur hulle eie bose dade verlei is.
32 En ná hierdie dinge sal die Here self vir
julle opstaan, die lig van geregtigheid, en julle
sal terugkeer na julle land.
33 En julle sal Hom in Jerusalem sien ter
wille van sy Naam.
34 En weer deur die boosheid van julle werke
sal julle Hom terg,
35 En julle sal deur Hom weggewerp word tot
die tyd van voleinding.
36 En nou, my kinders, bedroef nie dat ek
besig is om te sterwe nie, en word nie
neergewerp deurdat ek aan my einde kom nie.
37 Want Ek sal in jou midde opstaan, soos 'n
owerste te midde van sy seuns; en ek sal juig
in die midde van my stam, almal wat die wet
van die HERE en die gebooie van hulle vader
Sébulon onderhou.
38 Maar oor die goddelose sal die Here 'n
ewige vuur bring en hulle vernietig van geslag
tot geslag.
39 Maar ek haas my nou na my rus, soos ook
my vaders gedoen het.
40 Maar vrees julle die Here ons God met al
julle krag al die dae van julle lewe.
41 En nadat hy dit gesê het, het hy op 'n goeie
ouderdom aan die slaap geraak.
42 En sy seuns het hom in 'n houtkis neergelê.
En daarna het hulle hom opgedra en hom by
sy vaders in Hebron begrawe.