Παράδοση και Μοντερνισμός στην Ελληνική Ποίηση Ομαδική εργασία Α3 2017-2018

1. ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
ΝΕΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ
Υπεύθυνη καθηγήτρια :Μαρία Δεμοιράκου
Ειρήνη Τσάκα
Αλεξάνδρα Τούμπλη
Ειρήνη Χελιώτη
24/1/2018

2. Ορισμός ποιητικού ρεύματος
O Συμβολισμός είναι η τέχνη που εκφράζει ιδέες και
συναισθήματα όχι όμως με την άμεση περιγραφή τους
ούτε προσδιορίζοντάς τα με φανερές παρομοιώσεις ή με
συγκεκριμένες εικόνες, αλλά με την υποβολή αυτών των
ιδεών και συναισθημάτων, με την ανασύνταξή τους στο
νου του αναγνώστη, ανασύνταξη που χρησιμοποιεί
σύμβολα που δεν επεξηγούνται. Υπάρχει μια δεύτερη
όψη που συχνά ονομάζεται «υπερβατικός Συμβολισμός»,
στην οποία συγκεκριμένες εικόνες χρησιμοποιούνται όχι
ως σύμβολα των προσωπικών σκέψεων και
συναισθημάτων του ποιητή αλλά ως σύμβολα ενός
ιδεατού κόσμου, απέραντου και γενικού, του οποίου
ατελή μόνο απεικόνιση αποτελεί η πραγματικότητα.
Πότε και που;
Ο Συμβολισμός αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου
αιώνα, γαλλικής και βελγικής προέλευσης.

3. Βασικά χαρακτηριστικά
 Οι συμβολιστές δίνουν έµφαση στον εσωτερικό κόσµο
των ανθρώπων.
 Τα αντικείµενα - πράγµατα του εξωτερικού κόσµου και τα
στοιχεία της φύσης χρησιµοποιούνται ως σύµβολα, για να
αποδώσουν τα συναισθήµατα, τις ψυχικές διαθέσεις τους.
 Υποβλητικότητα-υπαινικτικότητα: στα ποιήµατα υπάρχει
ένα κλίµα ρευστό, θολό, ασαφές.
 Οι ιδέες και τα συναισθήµατα δε λέγονται καθαρά, αλλά
υποβάλλονται µέσα από εικόνες.
 Μελαγχολία, απαισιοδοξία, θλίψη, διάθεση
ονειροπόλησης.
 Η µουσικότητα του στίχου (πλούσια οµοιοκαταληξία,
λέξεις µελωδικές, επαναλήψεις λέξεων ή φράσεων).
 Καινοτοµίες στη µορφή και στην έκφραση: χαλαρή
οµοιοκαταληξία, ανοµοιοκατάληκτος ή ελεύθερος στίχος,
πολλά και πρωτότυπα σχήµατα λόγου, ιδιόρρυθμη
σύνταξη, νέο λεξιλόγιο.
Βασικοί εκπρόσωποι του Νεοσυμβολισμού
To συμβολιστικό κίνημα αφορά συγκεκριμένα μια
ομάδα Γάλλων συγγραφέων που ξεκίνησε με τον Charles
Baudelaire και κατόπιν συμπεριέλαβε άλλους ποιητές,
όπως ο Arthur Rimbaud, ο Paul Verlaine, ο Stéphane
Mallarmé και ο Paul Valéry.

4. Νεοσυμβολικό Ποίημα
Θέλω να φύγω πια από εδώ, θέλω να φύγω πέρα,
σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο,
θέλω να γίνω μία χρυσή σκονή μες στον αιθέρα,
απλό στοιχείο, ελεύθερο, γεναίο
Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε
έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου,
ωραία νά’ ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε
ωραίος ακόμη ο ίδιος ο εαυτός μου.
Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,
στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων,
στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου,
στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.
Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτε πια,
μα λίγη χαρά και ικανοποίησις να μένει,
κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει,
όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.
Κ. Γ. Καρυωτάκης, Θέλω να φύγω πια
Πηγές:
 http://piramatikoneiroland.blogspot.gr/p/blog-
page.html
 https://www.4lykzografou.gr/wp-
content/uploads/2014/05/Reymata.pdf
 http://www.potheg.gr/Treasure.aspx?lan=1
 http://www.greek-
language.gr/digitalResources/literature/education/
literature_history/search.html?details=113