1. Poesía Lírica e Bucólica 2º bacharelato LATÍN IES.Xosé Trapero Pardo Lara Lozano Aguiar

3. Neotéricos I a.c Poetas cuxo ideal estaba inspirado en Calímaco (III a.c) e teñen como principio o rexeitamento á épica tradicional romana e en xeral a toda a poesía solemne. Céntranse entón nunha composición breve, refinada, delicada e irónica. Os argumentos céntranse en pequenos detalles da vida cotiá; unha poesía lúdica destacando valores como urbanitas e exquisitez. Máximo representante Catulo (Poeta nado no seo dunha familia acomodada; é tranladado a Roma onde coñece a Clodia (Lesbia nos seus poemas). Morre con tan só trinta anos. A súa obra componse de 116 composicións ou Carmina , divididos: -60 primeiros: tipo polimétrico/ composicións breves/ lixeiro argumento. -61-68: máis longos/ maior elaboración (Os máis destacados: A cabeleira de Berenice / As vodas de Tetis e Peleo (cadro da diapositiva inicial)). -69-116: breves composicións/ metro elexíaco/ conteñen epigramas.

4. O seu tema é maioritariamente amoroso (erótico) . Neles asistimos ás diferente fases polas que atravesou a súa relación con Lesbia distinguindo tres: Primeiramente a exaltación dos sentimentos e a euforia do poeta namorado. En segundo lugar as dificultades da relación así como as tensión emocionais e os sentimentos ambiguos. Por último o desamor, a ruptura e a dor do poeta. Ademais outros temas fan referencia á tenrura cara ós seus amigos e amantes, ás burlas desenfadadas e ás caricaturas dos seus adversarios literarios. Sen dúbida o máis destacado de Catulo é que por vez primeira, na literatura latina, predominan os sentimentos persoais e as experiencias vitais. Estamos ante un poeta de gran fortuna literaria; isto trouxo consigo que numerosos escritores do Romanticismo así como nos poetas do século XX (NOVÍSIMOS), na literatura española, o aceptasen como modelo . Xuízo de Paris , enmárcase dentro da obra As vodas de Tetis e Peleo .

6. Subxénero: A Elexía I a.c A elexía : Predomina o metro dístico elexíaco así como o carácter erótico e subxectivo (PROPIO DA ELEXÍA ROMANA) . Motivos variados: o amante convírtese nun escravo da amada que pode ser con el cruel e desdeñosa e por ela padece todo tipo de probas e vexacións. Exáltase a beleza ata considerar a puella unha deusa, cultivada, elegante, sensible e posuidora de todos os encantos. Ante todo isto el loita polo seu amor mentres que ela se entrega a outro amante máis rico (diues amator). Autores da elexía: Tíbulo (2ºmetade s I a.c) Obra: Corpus Tibullianum -3 libros -O primeiro adicado á Delia. -O segundo á Némesis e aos amigos. -O terceiro supostamente está escrito por outros autores do Círculo de Mesala. -Nestes poemas Tíbulo eloxia aos placeres da vida campestre tranquila e pacífica.

7. Propercio (Estudos xurídicos en Roma; pertence ao Círculo de Mecenas) Obra: Catro libros de elexías . - O primeiro denomínase Monobiblos : Adicado a cantar os seus amores a Cintia. -O argumento principal dos libros segundo e terceiro é o doloroso tormento da paixón amorosa. -O cuarto recolle elexías de carácter patriótico, feitas para louva-las reformas políticas do emperador Augusto) Ovidio (estudado en retórica e desterrado por Augusto probablemente pola súa obra Ars Amandi ; pertence ao Círculo de Mesala) (s. I a.C.-s. I d.C.) Obra: Amores -Composto por 3 libros. -Adicado á súa amada Corina. -Trátase de elexía erótica de carácter subxectivo: contén todos os tópicos da poesía elexíaca e é a culminación deste xénero. -Alusión á obras de mestros precedentes. Obra: Ars Amandi -obra elexíaca pero de carácter didáctico. -os dous primeiros libros recollen o cosello aos homes sobre a arte da sedución mentres que no terceiro dito consello é para as mulleres. -Multitude de exemplos mitolóxicos /anécdotas da vida cotiá (dando lugar así a un documento da socidade romana da época de Augusto)

8. Obras menores : Remedio Amoris (Remedios contra o amor) Medicamina faciei feminae (Cosméticos do rostro feminino) Outras obras escritas a raíz do seu desterro (poesía de exilio) moito máis sinceras e profundas nas que o autor se mostra entristecido pola soidade e a nostalxia son: ---Tristia (Tristezas) ---Epistulae ex Ponto (Cartas desde o Ponto) Estes poemas aluden a Augusto coa esperanza de recibir o seu perdón. Os códigos amorosos da elexía romana e, particularmente, os da elexía de Ovidio, son o precedentes do Amor Cortés . A imaxe de Ovidio deu lugar á Idade de Ovidio (Aetas Audiana) así como unha influencia no Renacemento. Foto de Tomi , actual Constanza (Rumanía) lugar onde foi desterrado Ovidio por Augusto.

9. Poesía Bucólica I a.c A poesía bucólica é un tipo de xénero no que a vida rústica e pastoril se idealiza e se propón como modelo de vida serena e tranquila, por contraposición do bullicio e da vida na cidade. A primeira obra bucólica foron os Idilios de Teócrito (poeta grego de Sicilia do s. III a.c) pero realmente a máis salientábel son as Églogas de Virxilio . Obra: Églogas -Alusión a sucesos ou a personaxes contempóraneos do autor. -Descripción da paisaxe idílica (locus amoenus) onde un ou varios pastores entoan lamentos amorosos ou queixas pola crueldade da súa amada. -Alusións mitolóxicas de contido profético e exemplarizante. -Destacamos a égloga IV onde, con toda certeza, Virxilio se referiría ao fillo do cónsul Asinio Polión (onde os autores cristiáns viron a profecía do nacemento de Cristo). -Abundan rasgos coloquiais nas pasaxes dialogadas.

10. Estas composición teñen moita influencia na época Imperial así como no Renacemente Italiano. Deu lugar á novela pastoril e ten un claro reflexo nas Églogas de Garcilaso de la Vega na literatura española. Talia, musa da poesía Bucólica.

11. Léxico Lírica (Léxico imprescindíbel para comprender a Lírica Latina) Lírica: Poesía que partía dos aspectos formais e non do contido. A diferenza do carme epicum, o carme lyricum designaba un canto musical con acompañamento de lira. Os seus subxéneros son: epigrama, oda, epilio, elexía, iambo...(comezan a aparecer en Roma a finais do século II a.c.) Novísimos: Autores da xeración dos setenta que fan alusión evidente aos neotéricos latinos. Elexíaco metro (dístico elexíaco): pentámetro, verso de cinco pés que co hexámetro épico forman unha breve estrofa coñecida como dístico elexíaco. O equema métrico é:              Carpe Diem: locución latina que literalmente significa "aproveita o día", o que quere dicir é «aproveita o momento, non o malgastes». Foi acuñada polo poeta romano Horacio (Odas, I, 1)= Carpe diem quam minimum credula postero Aproveita o día, non confíes no día de mañá. Beatus ille: Término latino que fai referencia á louvanza da vida do campo fronte á vida da cidade.

12. Fin Iámbico metro (pentámetro iámbico): Tipo de verso de cinco pés, cada un dos cales adoita estar composto de dúas sílabas, non acentuada e acentuada, cunha sílaba opcional non acentuada ao final. Non hai rima. Urbanitas: Concepto que engloba certas doses de lixeireza, esnobismo, ironía, pose.