3. DEFINICIÓN
voz poética feminina dunha muller nova namorada, da
nai, dunha confidente...
a palabra clave AMIGO aparece nos primeiros versos.
localización topográfica breve e imprecisa para referirse
ao lugar onde está o namorado ou ao lugar de encontro
da parella.
símbolos naturais coma o cervo, a auga, as árbores, os
cabelos, o vento, a fonte...
elementos repetitivos coma o paralelismo, o refrán e o
leixaprén.
4. TIPOS DE CANTIGAS SEGUNDO AS
VOCES
cantigas monologadas: a voz poética fala consigo
mesma. Diríxese ao namorado, á nai á(s)
confidente(s), á natureza... Se a nai ou as
condidentes son as emisoras, a destinataria será a
namorada.
cantigas dialogadas: interveñen dúas voces. A que
aparece en primeiro lugar é sempre feminina.
cantigas con narración mixta: combina a secuencia
narrativa co estilo directo que expresa as palabras
da namorada.
5. TEMAS
paisaxe: escenario máis
concreto ca o da cantiga de
amor. Ambientación
normalmente rural, bucólica e
primaveral.
panexírico: inclúese aquí o
eloxio da dama e a habiliadade
poética do amigo.
amor desgraciado: a ausencia
do amigo produce coita, celos e
desilusión. A nai tamén actúa
como opositora.
amor correspondido: exprésase
con termos que refiren alegría
como “ledo/a”.
prohibición: os namorados non
poden verse nin falar.
6. PERSONAXES
AMIGA ( muller namorada) - nova, inxenua, desconsolada,
anoxada...
- descrición física xeral
AMIGO - aparece nun segundo plano
- polas palabras da amiga sabemos por
que marchou
NAI -unhas veces é confidente
- outras veces é opositora
AMIGA CONFIDENTE -comparte a alegría do amos
- é a súa conselleira
- dálle algún recado
7. SUBXÉNEROS
1. BARCAROLAS OU MARIÑAS
- teñen o mar como escenario.
- autores destacados: Mendiño, Martín Codax, Joán Zorro e Pai Gómez Chariño.
2. CANTIGAS DE ROMARÍA
- fan referencia a ir en peregrinaxe a un santuario ou romaría.
- alí sucederá o encontro amoroso.
- compostas con fins propagandísticos.
3. BAILADAS
- conteñen referencias ao baile.
- expresan alegría.
4. ALBAS
- presentan os amantes ao mencer, cando se deben separar.
- só hai unha, escrita por Nuno Fernández Torneol.
9. RECURSOS FORMAIS
REFRÁN: verso ou versos que se repiten ao final de cada estrofa.
PARALELISMO: repetición de estruturas sintácticas e semánticas, creando ritmo e incidindo en determinadas
ideas.
- Paralelismo literal ou verbal: repetición total ou case total dun verso.
- Paralelismo estrutural: repítense as mesmas estruturas sintácticas, pero empregando outras palabras.
- Paralelismo semántico: a mesma idea exprésase en estrofas diferentes, pero utilizando outras palabras.
LEIXAPRÉN (deixa-toma): repetición do 2º verso da 1ª estrofa como 1º verso da 3ª
estrofa; o 2º verso da 2ª estrofa repítese como 1º verso da 4ª estrofa… e así
sucesivamente.
