1. Dante Alighieri e aDante Alighieri e a
Divina ComediaDivina Comedia
BiografíaBiografía
Dante Alighieri naceu en Florencia en
1265.
Formou parte do grupo de poetas do dolce stil nuovo.
Na súa mocidade, entregouse con paixón
á creación poética, cuxo ideal espiritual e amoroso
estaba centrado na figura de Beatriz.
2.
3.
4. Mentres o bando dos güelfos brancos estivo no poder, Dante
ocupou cargos diversos.
Cando os güelfos negros se fixeron co poder, o poeta foi
acusado de malversación e condenado a morte.
Durante o exilio escribiu as súas obras de carácter doutrinal
(Convivio, en italiano, e De vulgari eloquentia e De monarchia, en latín)
e a que, sen dúbida, é a súa obra máis importante, a Divina Comedia,
escrita no dialecto italiano da Toscana.
Xamais regresou a
Florencia e morreu en
Rávena en 1321.
5. Divina Comedia
Título e composición
O título orixinal foi simplemente Comedia, atendendo ao final ditoso da
obra.
Foi Boccaccio quen, anos máis tarde, a rebautizou como Divina Comedia,
e con este nome publicouse sempre a partir dunha edición de 1555.
A redacción da Divina Comedia
ocupou a Dante, como
mínimo, os últimos quince
anos da súa vida.
6. Argumento e estrutura
A Divina Comedia mostra o percorrido que o propio Dante,
partindo dunha situación de vida licenciosa e turbulenta, realiza polos
mundos de ultratumba para alcanzar a purificación da alma e a
redención.
No Inferno e o Purgatorio é guiado por Virxilio, o gran poeta latino,
por quen Dante profesaba unha rendida admiración.
No Paraíso a súa guía é Beatriz.
7. O número tres, que simboliza a Santísima Trindade,
está na base da composición formal da obra:
Tres son, como vimos, as partes que a
conforman: Inferno, Purgatorio e Paraíso.
Cada parte está formada por 33 cantos,
máis un introductorio no Inferno,
o que supón un total de 100 cantos.
Toda a obra está composta de versos
hendecasílabos, distribuídos nun número
variable de tercetos encadeados
en cada canto.
8. O Inferno está concibido como un
inmenso anfiteatro formado por nove
círculos concéntricos, polos que Dante
e Virxilio descenden.
Nestes círculos distribúense
os pecadores, que sofren terribles
tormentos.
13. O Conde de Ugolino, de Jean-Baptiste Carpeaux
(1861); tamén foi representado por Rodin.
Ambos atópanse
no Musèe d´Orsay en París.
14.
15. O Purgatorio preséntase como unha montaña en forma de
cono truncado, constituído por sete cornixas onde os pecadores
arrepentidos expían as súas culpas en espera da salvación.
Neste percorrido, Dante, que
segue acompañado por Virxilio,
experimenta un proceso de
purificación ascética.
16. A cima da montaña é unha planicie onde se acha o Paraíso, habitado
polas almas dos benaventurados que poden gozar da presenza divina.
Dante, que xa se despediu de Virxilio,
atopa a Beatriz.
Esta encamíñao cara ás proximidades
de Deus, que se acha no centro do
Paraíso rodeado de coros de anxos.
A obra acaba cando o poeta dirixe
a mirada cara a Deus e a grandiosidade
da luz divina lle desborda o pensamento.
17.
18. Características formais e estilo
Afianza o uso do hendecasílabo, que será para sempre o verso por
excelencia da poesía culta.
Crea a distribución dos versos en tercetos encadeados, os cales
permiten composicións de longo alento, solemnes e áxiles á vez.
Usa unha lingua literaria chea de viveza e expresividade, na que
inclúe tanto os vocábulos máis refinados do clasicismo como os
termos do rexistro popular da variante toscana do italiano.
19. Contido
A Divina Comedia é un compendio de saberes de moi diversa
índole; pero é, por encima de todo, unha creación de vocación
teolóxica.
Dante non rexeita incluír nela elementos claramente pagáns;
mestúranse, así, motivos da tradición cristiá con outros da tradición
mitolóxica.
Alúdese tanto a grandes acontecementos da historia da
humanidade como a sucesos concretos da política particular de
Florencia.