12. ΟΙ ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ . Εγκλίσεις λέγονται οι μορφές που παίρνει το ρήμα, προκειμένου αυτός που το χρησιμοποιεί να εκφράσει ακριβώς το νόημα του ρήματος και αυτό που εννοεί. Οι εγκλίσεις είναι τρεις. Η οριστική , που φανερώνει το πραγματικό, το σημερινό, το βέβαιο .(ο Κώστας τρέχει, ο σκύλος γαβγίζει, το παιδί ντύθηκε, η μπάλα χάθηκε, κ.λ.π.). Η υποτακτική , που φανερώνει αυτό που θέλουμε ή αυτό που περιμένουμε να γίνει .(ας τρέξουμε να προλάβουμε, ας έβρεχε λίγο να δροσίσει, ας ζέσταινε λίγο, θα βρέξει σίγουρα, θα ζεστάνει αύριο, θα πονέσει λίγο, όταν ξημερώσει θα ξεκινήσουμε, όταν χιονίσει θα πάμε για σκι, πρέπει να τρέξω στο σπίτι γρήγορα, θέλω να παίξω ποδόσφαιρο, κ.λ.π.). Η προστακτική που φανερώνει διαταγή ή παράκληση ή ευχή .(τρέξτε γρήγορα, σταματήστε τις φωνές, προχωρήστε πιο μπροστά, σταμάτησε παιδί μου τα κλάματα, χόρεψε λίγο και συ, βόηθα Παναγιά μου, πήγαινε στο καλό παιδί μου, κ.λ.π.). Το απαρέμφατο, είναι άκλιτο και χρησιμεύει για τον σχηματισμό ορισμένων χρόνων του ρήματος (Παρακείμενος, Υπερσυντέλικος, Συντελεσμένος Μέλλοντας). Απαρέμφατο έχει μόνο ο Αόριστος στην ενεργητική και την παθητική φωνή . Π.χ. το απαρέμφατο του ρήματος δένω είναι:δέσει, του λύνω:λύσει, του γράφω: γράψει, του παίζω:παίξει, του διαβάζω:διαβάσει, του ακούω:ακούσει κ.λ.π. Η μετοχή είναι τύπος του ρήματος που μοιάζει με επίθετο , έχει ενεργητική φωνή, στην οποία είναι άκλιτη και παθητική φωνή, στην οποία κλίνεται όπως τα επίθετα. Π.χ. οι μετοχές των ρημάτων δένω, αγαπώ, είναι:
