.

1. 4ο
Γ/ΣΙΟ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ Επιμέλεια : Αρτινού Ιωάννα
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ … …ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ
Αυτόν λοιπόν, κι αμέσως, ο Δίας εντέλλεται,
Όσο πιο γρήγορα μπορείς να τον κατευοδώσεις.
… είναι της μοίρας του να ξαναδεί δικούς και φίλους
1. Ανθρωπομορφισμός των
θεών
2. Άτη- Ύβρη-Νέμεση-Τίση
3. Διήγηση «In medias res»
4. Εγκιβωτισμός
5. Ενανθρώπιση των θεών
6. Επιφάνεια των θεών
7. Επική ειρωνεία
8. Προϊδεασμός -
προειδοποίηση
9. Πολιτιστικά στοιχεία
10. Τυπικό της φιλοξενίας
11. Τυπικό του αναγνωρισμού
12. Τυπικό της ικεσίας
13. Τυπικά επίθετα
14. Τυπικοί στίχοι
15. Ομηρική παρομοίωση
16. Υστεροφημία
...................................
 Σε ποια σημεία διακρίνουμε
πρωτοπρόσωπη αφήγηση;
Ποιος μιλά;
Ο Τηλέμαχος λέει στην Αθηνά –Μέντη :
«Δεν θα σου κρύψω ξένε, τίποτα, τη σκέψη μου θα φανερώσω»
Η Αθηνά, με το χαλκό κοντάρι της στο χέρι, επήρε τη μορφή ενός
ξένου
 Αμέσως ανταπάντησε τα μάτια λάμποντας η Αθηνά (α52)
 Τα μάτια λάμποντας ανταποκρίθηκε η θεά Αθηνά (α93)
 Ερμής : ψυχοπομπός κι αργοφονιάς
 Η Αθηνά Παλλάδα, η γλαυκόματη Αθηνά
 Δίας : Κρονίδης
Μίλησε, κι όπως τελείωσε η θεά Αθηνά, εχάθη :
Σαν το πουλί πετώντας, ξέφυγε από το άνοιγμα της στέγης
Ο Ποσειδώνας ευφραινόταν στις τάβλες καθισμένος
αφού πρώτα τον κάθισε σε κάθισμα γυαλιστερο κι ωραίο :
«Ποιος λόγος πες μου Ερμή […] σε φέρνει εδώ; [….]
Μα πρώτα έλα μαζί μου, θέλω να σε φιλέψω.»
…η Αθηνά επαναφέρει το ζητιάνο Οδυσσέα στην κανονική του
μορφή, αυτός παρουσιάζεται στο γιο του ο οποίος φοβάται και
δυσπιστεί, ο Οδυσσέας του φέρνει αποδείξεις, ο Τηλέμαχος πέφτει
στην αγκαλιά του.
Τότε μια παρακόρη έφερε νερό, με τ΄ όμορφο λαγήνι,
τα χέρια τους να πλύνουν, κι έχυνε νερό από ψηλά
σ΄ένα αργυρό λεβέτι […]
Ο Όμηρος αρχίζει να διηγείται την ιστορία του Οδυσσέα από ένα
σημείο προς το τέλος των περιπετειών του και από εκεί μαθαίνουμε
και τις προηγούμενες περιπέτειές του
Αν έβρισκε το θάνατο, δεν θα΄ ταν ο καημός μου τόσος,
αν είχε σκοτωθεί στην Τροία εκεί […]
τότε οι Παναχαιοί θα τον τιμούσαν τύμβο υψώνοντας
και για κληρονομιά στο γιο του θ΄άφηνε μεγάλη δόξα…
Ο Οδυσσέας διχογνώμησε. Την κόρη την πεντάμορφη (Ναυσικά) να
την παρακαλέσει στα γόνατά της πέφτοντας, ή σε απόσταση και με
μειλίχια λόγια να της ζητήσει, αν ήθελε, ...να του δώσει ρούχα.
Πώς άνεμος σφοδρός σκορπίζει αλλού κι αλλού
ξερά τα άχυρα της θημωνιάς,
έτσι σκορπίστηκαν και τα μακριά μαδέρια
Μέσα στο «κιβώτιο» της διήγησης του Ομήρου υπάρχει ένα
μικρότερο «κιβώτιο», της διήγησης του Οδυσσέα στους Φαίακες.
Γιατί (οι σύντροφοί του) χάθηκαν από τα δικά τους μεγάλα
σφάλματα [...]που πήγαν κι έφαγαν τα βόδια του υπέρλαμπρου
Ήλιου. Κι αυτός τους στέρησε του γυρισμού τη μέρα.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ