Actividades de Arte Paleocristiá realizadas na aula

1. 7. Actividades
1. Explica de que maneira infllúe o Edicto de Milán do ano 313 na arte paleocristiá e indica que tipoloxías
arquitectónicas existiron con anterioridade e posterioridade ao mesmo.
2. Compara a planta dunha basílica romana e unha paleocristiá. Enumera as súas principais diferenzas.
3. Describe unha basílica paleocristiá determinando a súa planta e as partes desta.
4. Indica cal é o fundamento e o legado en que se inspira a arte paleocristiá. Pon algún exemplo.
5. Define os siguientes conceptos: artesonado, ábsida, diacónicum, tribuna, nártex, adro, baptisterio, martyrium,
matronium, icona, crismón, testeiro, criuceiro, transepto
6. Comenta a imaxe expplicando todas as partes que identificas das igrexas paleocristianas, describe cada unha
delas e indica a súa función.

2. 7. Actividades
7. Elabora unha evolución da escltura paleocristiá.
8. Intenta localizar o significado especial que para un cristián terían as imaxes do Bo Pastor, un
peixe ou a representación dun cervo bebendo. ¿Con que relacionas ao Bo Pastor? ¿ Por que?
9. Realiza un pequeño traballo de investigación e fai unha relación dos principais restos da época
paleocristiá conservados en Galiza.
10. Fai o comentario da seguinte obra seguindo o modelo habitual de comentario:

3. 8. Comentario de texto
LEE OS TEXTOS E CONTESTA:
1. ¿Que influencia romana herdan as artes figurativas paleocristiás? ¿Por qué crees que herdarían
esto?
2. ¿Que cambios se experimentaron na arte paleocristiá á hora de representar á Virxe? ¿Por qué
crees que ocorre esto?
3. Razoa e xustifica se houbo ou non escultura paleocristiá propiamente dita.
1. A estética das artes figurativas paleocristiás
“O que pertence ben á influencia paleocristiá é a ausencia de escenas tristes e desagradables. Non é que os
artistas cristiáns retrocedan diante das escenas da vida real, senón que seguindo a costume antiga rexeitaban
todo aquilo carente de serenidade. Ata na representación das accións máis dolorosas, a expresión dos rostros
permanece sorrinte, ou polo menos, serena. Nas necróples cheas de martirizados, a representacións dos martirios
case non ten exemplos; en todo caso, as figuras son xoves, nobres, atraíntes, gardando, a pesar da endeblez xeral
da execución técnica, o imperecedeiro recordo da beleza sempre soberana; por todas partes, nese lugar de
tristeza,
imaxes de alegría e de esperanza, flores e follaxes, palmas e palomas”.
Leclerq, H. : Manuel d’ Archeologie chrétienne. París, 19007, I pág. 180
1. A iconografía da virxe na arte paleocristiá
“A arte cristiá, ata a reunión do Concilio de Éfeso, é decir, anterior ao século V, creou dúas modalidades
iconográficas fundamentais da Virxe. Unha ten un carácter descriptivo: María, sentada e co Neno ao peito, en
plena
e realista actuación maternal, como unha pintura que os artistas chamarían de xénero. A outra modalidade
iconográfica ten un sabor máis ben dogmático e conceptuoso, á maaneira dunha imaxe de culto, e é a de María
representada como orante, de pé e os brazos en alto..... Entón, pasada a metade do primeiro milenio cristalizaron
os elementos fundamentais da iconografía mariana. .... Ambos abandonan a primitiva movilidade e naturalidade
descriptivas e cristalizan nunha solemne e augusta simetría na que María aparece como raíña ou Emperatiz.
Ambos
responden a dous conceptos e a dous matices da arte. Un é aquel no que a Virxe e o Neno conservan a
indumentaria clásica, latina, chea de simplicidade e elegancia. O outro é o da Virxe baixo aspecto de emperatriz
bizantina. A súa indumentaria, recargada de bordados e pedrería, convírtese nunha suntuosa armadura que afoga
ao corpo. María cingue coroa eimprial ricamente adornada. Nótase que ámbalas dúas representacinóns a Virxe
sostén na man esquerda un manípulo ou pano de man, imposto pola etiqueta civil da época. Este pano desaparece
rapidamente da iconografía mariana occidental”.