Tradución ao galego dunha presentación feita polo profesor Alfredo Rivero Rodríguez (no blog Historiarte), relativa ás características xerais da arquitectura na Grecia clásica
El documento describe las características del arte barroco en Italia y de Bernini. El barroco italiano se desarrolló entre los siglos XVI y XVII, rechazando las normas clásicas y buscando el movimiento y la emoción. La arquitectura barroca se caracterizó por plantas complejas, columnas torcidas, y abundante decoración. Las esculturas de Bernini expresaban pasiones mediante figuras dinámicas y dramatizadas. El Baldaquino de San Pedro y la Plaza de San Pedro maximizaron el impacto de la basí
Tradución ao galego dunha presentación feita polo profesor Alfredo Rivero Rodríguez (no blog Historiarte), relativa ás características xerais da arquitectura na Grecia clásica
El documento describe las características del arte barroco en Italia y de Bernini. El barroco italiano se desarrolló entre los siglos XVI y XVII, rechazando las normas clásicas y buscando el movimiento y la emoción. La arquitectura barroca se caracterizó por plantas complejas, columnas torcidas, y abundante decoración. Las esculturas de Bernini expresaban pasiones mediante figuras dinámicas y dramatizadas. El Baldaquino de San Pedro y la Plaza de San Pedro maximizaron el impacto de la basí
Este documento presenta un resumen del Renacimiento en Italia. Se divide en dos partes principales: el Quattrocento y el Cinquecento. En el Quattrocento destacan arquitectos como Brunelleschi, escultores como Donatello y pintores como Masaccio. En el Cinquecento sobresalen Miguel Ángel, Leonardo da Vinci, Rafael y Tiziano, que revolucionaron la arquitectura, escultura y pintura con sus obras maestras.
El documento describe la arquitectura románica, con un enfoque en las iglesias y monasterios. Detalla los materiales de construcción, elementos estructurales como muros, columnas y bóvedas, y características como ventanas pequeñas. También describe la escultura, pintura y ejemplos notables como la catedral de Santiago de Compostela.
La Catedral de Santiago de Compostela es una iglesia románica construida entre los siglos XI y XII como destino de peregrinación. Tiene planta de cruz latina con tres naves, transepto y girola con capillas absidiales. Fue construida en cuatro fases, destacando el Pórtico de la Gloria del siglo XII. Con casi 100 metros de longitud, simboliza la importancia de Santiago como sede apostólica y el desarrollo del reino de Asturias-León frente al mundo islámico.
Este documento resume la arquitectura prerrománica en la Península Ibérica entre los siglos V y XI, incluyendo las características del arte visigodo, asturiano y mozárabe. Describe el contexto histórico de cada uno y destaca obras importantes como la iglesia de Santa María del Naranco del siglo IX en Oviedo.
El documento resume las características generales de la arquitectura bizantina. Se desarrolló en las antiguas tierras orientales del Imperio Romano tras su caída. Combina elementos clásicos con influencias orientales. Los edificios se adaptan al culto religioso con interiores luminosos gracias a ventanas y cúpulas. La iglesia de Santa Sofía de Constantinopla, construida en el siglo VI, es el ejemplo más representativo con su gran cúpula central y uso innovador del espacio.
El documento trata sobre el arte bizantino. Explica el contexto histórico del Imperio Bizantino y describe las características de la arquitectura bizantina, incluyendo sus tres edades de oro y elementos como las cúpulas y columnas. También menciona obras arquitectónicas importantes como Santa Sofía, San Vital de Rávena y San Marcos de Venecia.
La arquitectura bizantina se caracteriza por edificios con exteriores austeros pero interiores luminosos, con grandes cúpulas y uso de materiales como ladrillos y mármol. La iglesia de Santa Sofía en Estambul, construida en el siglo VI, es el ejemplo más representativo, con una gran cúpula central sobre pechinas que crea un espacio diáfano e ingrávido iluminado por la luz.
El documento trata sobre el arte bizantino. Explica el contexto histórico del Imperio Bizantino y describe las características de la arquitectura bizantina, incluyendo sus tres edades de oro y elementos como las cúpulas y columnas. También menciona obras arquitectónicas importantes como Santa Sofía, San Vital de Ravena y San Marcos de Venecia.
2. – Desapareceron co tempo
– Conservamos copias romanas
– Integrada na arquitectura: dalle consistencia á
construcción
– Non é só ornamental
– Temas: representación corpo humano, mitos,
literatura, etc
– Canon cun modelo que era a cabeza
– Proporción e harmonía na antomía
– Elaborado estudio anatómico do corpo humano
– Idealización do corpo
– Búsqueda de beleza
– Preocupación polo movemento e a expresión
– Reproducen a realidade
– Interés polo interior do retratado
– Materiais: mármore e bronce
– Figuras policromadas
– Técnica criselefantina
– Tres periodos con diferencias particulares: arcaico,
clásico e helenismo
CANON DE POLICLETO
CANON DE LISIPO
CARACTERÍSTICAS XERAIS
CARACTERÍSTICAS
5. Características xerais da escultura grega
3. - Inflencias orientais: exipcias
– Rixidez
– Solidez
– Posición frontal
– Composición: ombros anchos,cintura e dadeiras
estreitas, perna avanzada e brazos pegados ao
corpo
– Desaparece soporte da escultura
– Están traballadas por todos os lados (para ver ao
arredor)
– Tipoloxías:
• Vulto redondo: kouros, koré, figura sedente
• Grupos escultóricos
• Vulto redondo: destacan
– Kouros (kourai)
» Atletas masculinos
» Representan a inmortalidade
» Espidos
» Estáticos
» Un pé adiantado
» Puños pegados ao corpo
» Momunento
» Sen mobilidade
» Sen expresión
» Obedecen a lei de frontalidade
» Longas cabeleiras sobre as costas
» Curvan cara arriba o labio superior
(intento expersividade) = sorriso
arcaico
– Koré(korai)
» Doncelas femeninas de pé
» Representan a deusas e sacerdotisas
» Cubertas con túnicas axustadas ao
corpo
» Aparecen co sorriso arcaico
» Pelo trenzado
» Túnica con dobreces = movemento
– Figura sedente
» Relacionada co prototipo exipcio
» Ríxida
» Posición frontal
• Relevos escutóricos
– Figuras en movemento
– Aparecen sobre todo en frontóns, frisos e
metopas
– Temas: batallas ou adoracións
– Axustanse ao espacio que van a decorar
– Figuras en movemento
CARACTERÍSTICAS PROPIAS DAS ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.)
5. Características da escultura grega
4. • Autor: anónimo
• Época: 540-515 a.C.
• Material: mármore
• Lugar: Museo Nacional Atenas.
Grecia
• Características propias:
– 1,94 metros de altura
– Maior naturalismo que anteriores
– Actitudes menos ríxidas
– Mellor comprensión e estudio da
anatomía
– Maior volume do tórax
– Pernas modeladas
– Cara con formas máis naturais
OBRAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KUROS
KUROS DE ANAVISOS
KUROS DE ANAVISOS: ANÓNIMO.540-515 A.C. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
5. Características da escultura grega
5. • Autor: anónimo
• Época: ca. 650 a.C.
• Lugar: Museo Nacional de Atenas. Grecia
• Material: pedra calcárea
• Características propias:
– Estructura cúbica
– Rotundidade dos volumes
– Rostro característico:
• Nariz longo
• Cellas rectas formando unha “T”
• Lequillo recto
• Cara triangular
• Ollos amendoados
– Vestiduras pegadas ao corpo
– Vestiduras sen pregues
– Saia decorada con motivos xeométricos
– Man dereita dobrada cara o peito
– Rixidez
– Frontalidade
– Hieratismo
OBRAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KORAI
DAMA DE AUXERRE
DAMA DE AUXERRE.ANÓNIMO.CA.650.
MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
5. Características da escultura grega
6. INFLUENCIA DA ESCULTURA GREGA ARCAICA NA ACTUALIDADE
RECLAMO PUBLICITARIO
5. Características da escultura grega
7. CARACTERÍSTICAS PROPIAS DA ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
• Gran influencia de Pericles = impulsa grandes
obras maestras
• Aproveitase o florecemento económico e a
estabilidade política
• Abandónase a rixidez arcaica
• Relaxado equilibrio
• Búsqueda dun maior naturalismo
• Pleno coñecemento da estructura da figura
humana
• Representación de acción
• Representación de sentimento: a figura reflicte
emocións na actitude e no rostro
• Trátase de otorgarlles ás figuras movemento
natural
• Estudio perfecto da anatomía e do movemento
• Aparecen o escorzo e o contraposto:
– Escorzo: Modo de representar unha figura saínte
do plano de fondo para crear liñas ou planos
contrastados
– Contraposto: oposición harmónica das diversas
partes do corpo humano , especialmente cando
algunha de las se atopa en movemento ou
tensión e as súas simétricas se atopan en
repouso.
• Mellórase o drapeado: as dobreces da roupa
multiplícanse e fanse transparentes
• A vestimenta acentúa a forma do corpo
• Nos relevos escultóricos hai un gran avance na
perspectiva: as figuras amósanse desde
diferentes planos:
– Altorrelevo: as figuras sobresaen moito
hacia o espectador
– Mediorrelevo: as figuras están ben
talladas na parede pero non sobresaen
tanto hacia o espectador
– Baixorrelevo: as figuras aparecen
esbozadas pero apenas sobresaen da
parede hacia o espectador
• Consíguese dar profundidade e
tridimensionalidade.
5. Características da escultura grega
8. DISCÓBOLO. MIRÓN.460-450 A.C. MÁRMORE.MUSEO NACIONAL DE ROMA. ITALIA
OBRAS DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DISCÓBOLO
• Autor: Mirón
• Época: 460 –450 a.C.
•Material: mármore
•Lugar: Museo Nacional de Roma. Italia
•Características propias:
• Conexión entre arcaísmo e clasicismo.
• Representa un lanzador de disco
• Interese polo estudio do movemento
• Estudio riguroso da anatomía humana
• Só se conservan copias romanas
• O orixinal era de bronce; as copias romanas son
de mármore
• Rythmos: intenta dar unha orde racional ao
movemento. Para iso elixe o momento máis
representativo de cada parte do corpo en
movemento
• Elixe o perfil como punto de vista perfecto (único
punto de vista)
• É a expresión da anatomía en acción
• Sin expresividade no rostro
5. Características da escultura grega
9. OBRAS DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DORÍFORO
DORÍFORO. POLICLETO. 450-440 a.C.
MUSEO ARQUEOLÓXICO NACIONAL DE
NÁPOLES. ITALIA
• Autor: Policleto
• Época: 450- 440 a.C.
• Lugar:Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles. Italia
• Material:orixinal en bronce.Conservamos copia en mármore
• Características propias:
• É un atleta mozo que camiña portando unha lanza no seu
ombreiro.
• Tamén coñecida como “canon” por ser o ideal de
proporcións humanas
• Perfecta harmonía entre as súas partes
• Equilibrio perfecto entre partes en repouso e partes en
movemento: contraposto
• Elaborado modelado anatómico
• Naturalismo
• Cabeza ladeada cara a dereita
• Cabelo e rostro serenos coidadosamente traballados
• Pectorais e ínguas esaxeradas con ríxidas liñas curvas
(reminiscencia arcaica)
• Brazos depegados do corpo
• Brazo esquerdo dobrado coa man cerrada para coller a lanza
• Camiña: acaba de apoiar o pé dereito e disponsse a erguer o
esquerdo: movemento
5. Características da escultura grega
10. OBRAS DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
APOXIOMENOS
APOXIOMENOS.LISIPO. 325- 300 a. C.
MÁRMORE. MUSEO VATICANO. ROMA.
ITALIA
• Autor: Lisipo
• Época: 325- 300 a.C.
• Lugar: Museo do Vaticano. Roma. Italia.
• Material: Mármore
• Características propias:
• significa “ o que quita o aceite a sí mesmo”
• atleta novo espido quita aceite do seu corpo
• inclina e xira lixeiramente a cabeza para mirar ao lonxe
• ergue brazos á altura os ombreiros
• brazos tensos pero un doblado e outro estirado cara diante
• apoiase sobre perna esquerda pero tamén sobre a dereita
que non está relaxada como era habitual senón que está
inclinada hacia a dereita e soporta parte do peso do corpo
• conserva arcaísmos: frontalidade
• ten varios puntos de vista
• aplica un novo canon : 7 ½ cabezas
• esvelteza lograda co novo canon
• estudio anatómico
• falta de expresividade
• equilibrio movemento e serenidade
5. Características da escultura grega
11. OBRAS DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
HERMES CON DIONISOS NENO
HERMES CON DIONISOS NENO.
PRAXÍTELES. 350-330 a.C. MÁRMORE.
MUSEO ARQUEOLÓXICO OLIMPIA.
• Autor: Praxíteles
• Época: 350 – 330 a.C.
• Lugar: Museo Arqeolóxico de Olimpia.Grecia
• Material: mármore
• Características propias:
• Curva praxiteliana: figura curvada pola flexión da perna
esquerda esaxerada formando un seductor S
• Necesario soporte para evitar caída da figura
• O brazo dereito levantado permite ver toda a silueta
• Calidades no tratamento extraordinarias:
• pulimento na superficie
• relación entre os planos
• tratamento realista da tea –caída natural-.
• Flexividade da figura
• Sutil equilibrio entre movemento e repouso
•Predominio da verticalidade acentuada pola figura de
Dionisos e a tea
• Parte inferior das pernas e pés reconstruídos
• Posible simboloxía: conmemoración paz entre Élide e
Arcadia, xa que Dionisos era o deus protector da primeira e
Hermes da segunda
5. Características da escultura grega
12. INFLUENCIA DA ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
RECLAMO PUBLICITARIO
DISCÓBOLO DE MIRÓN NA PUBLICIDADE ACTUAL
5. Características da escultura grega