56ο Γυμνάσιο Αθήνας. Συνέντευξη με τον κύριο Κωνσταντίνο Αργείτη

Συνέντευξη με τον κύριο
Κωνσταντίνο Αργείτη
(Ο κύριος Κωνσταντίνος Αργείτης είναι κάτοικος της περιοχής των Αμπελοκήπων
Αθήνας. Κατοικεί στην οδό Γυθείου 1)
(Οι φωτογραφίες ανήκουν στην οικογένεια του κυρίου Κωνσταντίνου Αργείτη, ο
οποίος μας έδωσε την άδεια να τις παρουσιάσουμε στο πλαίσιο των εργασιών που
κάνουμε με στόχο τη διάσωση υλικού της περιοχής. Τον ευχαριστούμε θερμά.)
56ο Γυμνάσιο Αθήνας
Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής
Σχολικό έτος: 2022-2023

Συνέντευξη με τον κύριο Κώστα Αργείτη / Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής 56
ου
Γυμνασίου Αθήνας / Σχολικό έτος: 2022-2023 [2]
Αναμνήσεις του κυρίου Κωνσταντίνου Αργείτη από την ευρύτερη περιοχή των
Αμπελοκήπων. Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις πληροφορίες που μας
έδωσε, το φωτογραφικό υλικό για τις εργασίες μας, καθώς και για τη φιλοξενία
στο μαγαζί του, στην οδό Φθιώτιδος 10, αλλά και στο σπίτι του, Γυθείου 1.
Συναντήσεις: 19/08/2022, 24/08/2022, 26/08/2022, 9/10/2022, 13/10/2022,
10/01/2023 και 31/03/2023
[56ο] Πώς βρεθήκατε στους Αμπελόκηπους;
[κ. Αργείτης Κωνσταντίνος Α.Κ.] Γεννήθηκα εδώ, στους Αμπελόκηπους. Για την
ακρίβεια, γεννήθηκα σε ένα μαιευτήριο στην οδό Πατησίων και με έφεραν εδώ,
στο σπίτι μας, Γυθείου 1. Βαφτίστηκα στο σπίτι μας. Ήρθε ο παππάς με την
κολυμπήθρα στο σπίτι. Το σπίτι πρέπει να ξεκίνησε να χτίζεται το 1939 ή το
1938, θα πρέπει να δω τα χαρτιά, γιατί δεν θυμάμαι τώρα και να ολοκληρώθηκε
το 1940. Τελείωσε όταν έμπαιναν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Ολοκληρώθηκε στα
γρήγορα, όπως-όπως. Στην κουζίνα του σπιτιού δεν μπορούσα να βάλω
ντουλάπια. "Έφευγαν" τα καρφιά. Έσκαψα λίγο τον τοίχο και είδα ότι ήταν
χώμα με λίγο ασβέστη. Ένα μέρος του σπιτιού, ο συγκεκριμένος τοίχος, ήταν
λιθοδομή και μάλιστα όχι πολύ καλή. Οι εργάτες που έφτιαχναν το σπίτι
πολεμούσαν. Είχαν φύγει πάνω στην Ήπειρο και πολεμούσαν για να
αποφύγουμε την κατοχή. Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα όταν το κατάλαβα.
Το έκαναν, στα τελειώματα, άρπα κόλα, για να πολεμήσουν και αυτοί. Οι
Γερμανοί μπήκαν τον Απρίλιο του 1941 στην Αθήνα, αλλά από τον Οκτώβρη
του 1940 γινόταν πόλεμος με τους Ιταλούς.
[56ο] Πόσα και ποια ήταν τα μέλη της οικογένειάς σας που έμεναν στο σπίτι
στην οδό Γυθείου 1;
[Α.Κ.] Στο σπίτι μας έμεναν ο πατέρας μου, η μητέρα μου, η αδελφή μου και εγώ.
Για ένα διάστημα ήταν επιταγμένο ένα δωμάτιο για κάποιον αξιωματικό. Το
σπίτι είχε επιταχθεί από τους Έλληνες, μετά τον πόλεμο. Ο πατέρας μου, για να
μπορεί να μένει ο αξιωματικός χωρίς να τον έχουμε μέσα στα πόδια μας,
πλήρωνε, νοίκιασε αλλού ένα σπίτι. Δεν θυμάμαι το όνομα του αξιωματικού που
δεν έμεινε τελικά ποτέ στο σπίτι μας. Στο ημιυπόγειο του σπιτιού έμενε μια
οικογένεια, ένα ζευγάρι.

ου
Εικόνα 1: Γυθείου 1. Διακρίνονται τα παράθυρα από το ημιυπόγειο
[56ο] Οι γονείς σας από πού καταγόταν;
[Α.Κ.] Ο πατέρας μου γεννήθηκε στη Σμύρνη. Μαζί με τον παππού μου, ο οποίος
ήταν αντιπρόσωπος των Αθηναϊκών εφημερίδων στη Σμύρνη τότε, ήταν δίπλα
δίπλα στην τετράδα που τους είχαν αιχμαλώτους οι Τούρκοι. Στην τετράδα
αυτή, η φάλαγγα, χωρίστηκε στα δύο. Το μπροστινό μέρος πήγε μέσα, προς τα
βάθη της Ασίας, όπου και χάθηκαν τα ίχνη τους. Στην τετράδα του πατέρα μου
και πίσω, γύρισε η φάλαγγα πίσω, πήγε στη Σμύρνη και, με την ανταλλαγή των
πληθυσμών, ήρθαν στην Ελλάδα. Από τα λίγα που μου είχε πει ο πατέρας μου.
Δεν ήθελε να μιλάει για το θέμα αυτό. Το ίδιο και άλλοι που είχα ρωτήσει. Οι
γονείς τους δεν ήθελαν να μιλούν για το τι είχαν τραβήξει.
Ο πατέρας μου, επειδή ήταν πολύ φίλοι με τον παππού μου, τον πατέρα της
μάνας μου, την παντρεύτηκε. Ο πατέρας μου έπαιζε τη μάνα μου στα γόνατά του
όταν ήταν μικρή. Είχαν 18 χρόνια διαφορά.
Οι γονείς μου παντρεύτηκαν το 1945, στον Άγιο Σώστη, στη Συγγρού. Τον Ιούλιο
του 1946 γεννήθηκα εγώ. Τον Δεκέμβριο του 1947, στις 24, γεννήθηκε και η
αδελφή μου Μαριάννα. Τον πατέρα μου τον έλεγαν Δημήτριο και τη μητέρα μου
Αφροδίτη, το γένος Βασιλείου Αναστοπούλου.

ου
[56ο] Γνωρίζετε πότε είχαν γεννηθεί οι γονείς σας;
[Α.Κ.] Εδώ, λόγω των εποχών, δεν είναι εύκολος ο εντοπισμός της ημερομηνίας.
Το 1914 γεννήθηκε η μητέρα μου. Ο πατέρας μου γύρω στο 1896. Ο παππούς
μου, από την πλευρά της μητέρας μου, είναι απόγονος του Πλαπούτα, από
κορίτσι, την Αφροδίτη Πλαπούτα. Γι' αυτό και η μάνα μου ήταν Αφροδίτη, όπως
και η ανιψιά μου.
[56ο] Το οικόπεδο στους Αμπελοκήπους που είναι το σπίτι σας το αγόρασαν οι
γονείς σας ή τους δόθηκε;
[Α.Κ.] Στον πατέρα μου δεν νομίζω ότι δόθηκε κάτι. Στον παππού μου δόθηκε το
κεντρικό οικόπεδο της Νέας Σμύρνης. Εκτός αν σε αυτό ήταν και του πατέρα
μου μαζί. Αν τα βάλανε παρέα. Δεν το γνωρίζω. Το οικόπεδο που δόθηκε στη Νέα
Σμύρνη είναι απέναντι από την Ευαγγελική Σχολή. Εκεί ήταν το οικόπεδο, το
οποίο το πούλησε ο παππούς μου και πήρε ένα λεωφορείο. Το πρακτορείο
εφημερίδων του χρώσταγε χρήματα. Ο παππούς προέμβαζε τα χρήματα.
Βρήκαμε και τα χαρτιά του. Μετά το πρακτορείο δεν του τα έδινε. Στο
δικαστήριο τα βρήκανε και του παραχώρησαν, ως αποζημίωση, το πρακτορείο
εφημερίδων της Χίου. Έτσι βρέθηκε ένας Μωραΐτης στη Χίο. Εκεί τελείωσα και
την Α' Δημοτικού στη Χίο.
[56ο] Επομένως το οικόπεδο που χτίστηκε το σπίτι σας, αγοράστηκε από τους
δικούς σας.
[Α.Κ.] Ναι, έτσι έγινε. Ήταν να αγοράσουν ένα οικόπεδο κοντά στον
κινηματογράφο "Άνεση", αλλά ήταν πιο "συντροφευμένο" εδώ. Υπήρχαν
σπιτάκια. Έτσι, πήρε αυτό το οικόπεδο στη Γυθείου 1. Αν είχε πάρει στην
Κηφισίας, θα ήταν καλύτερα βέβαια για μένα.
[56ο] Στη Γυθείου 8 ποιός ήταν ο ιδιοκτήτης;
[Α.Κ.] Ο πατέρας του γαμπρού μου Γιάγκος Αντωνίου. Ο γιος του Γιώργος,
γεννηθείς το 1933, παντρεύτηκε την αδελφή μου Μαριάννα το 1968. Το σπίτι
ήταν μονώροφο, όταν το πήρε ο πατέρας μου και μετά έχτισαν έναν ακόμα
όροφο.

ου
[56ο] Στη Γυθείου 6 που μας δείξατε στη φωτογραφία με το Αδριάνειο
υδραγωγείο;
[Α.Κ.] Το 6 ήταν του Λαμπρόπουλου, ενός διευθυντού της Δημαρχίας. Οι
φωτογραφίες που σας έστειλα ήταν από έξω, από τον δρόμο, όταν το είχαν
γκρεμίσει. Πρέπει να έχω και εσωτερικές, όταν το γκρέμιζαν. Πρέπει να ψάξω να
τις βρω.
[56ο] Στην περιοχή των Αμπελοκήπων μένατε συνέχεια από όταν γεννηθήκατε
μέχρι τώρα, εκτός από το έτος που βρεθήκατε στην Χίο;
[Α.Κ.]. Στην περιοχή των Αμπελοκήπων μένω από το 1946 που γεννήθηκα. Στη
Χίο ήμουν για 3 με 4 χρόνια, λόγω του παππού μου. Από το 1951 ως το 1953.
Είχε γεννηθεί η αδελφή μου και ήταν δύσκολα τα πράγματα στο σπίτι. Έτσι, με
έστειλαν στη Χίο, στον παππού μου. Εκεί έκανα και την Α' Δημοτικού. Είχε γίνει
και ένας σεισμός στο νησί, όσο ήμουν εκεί. Τον θυμάμαι. Όταν παντρεύτηκα,
στις 21 Απρίλη του 1980, έφυγα από το σπίτι της οδού Γυθείου 1 και μείναμε με
τη γυναίκα μου στην οδό Ιθάκης 31 μέχρι το 1998. Μέναμε στον δεύτερο όροφο.
Στο ισόγειο έμενε μια γυμνάστρια του Αρσακείου, ενώ στον πρώτο όροφο ο
τότε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Κώστας Παπακωνσταντίνου
[https://el.wikipedia.org/wiki/Κωνσταντίνος_Παπακωνσταντίνου]. Μετά
έμεινα για 2 με 3 χρόνια στην Κηφισιά, στο σπίτι μου και στη συνέχεια εδώ, από
το 2002.

ου
Εικόνα 2: Οδός Ιθάκης 31. Google.maps και https://docathens.org/gr/monument/view_more/?id=1135
[56ο] Στη Χίο πού μένατε;
[Α.Κ.] Σε σπίτι που το χτύπαγε το κύμα, στο λιμάνι της Χίου. Αριστούργημα ήταν.
Έμπαινε το κύμα μέσα. Ακόμα υπάρχει το σπίτι. Έχει κηρυχθεί διατηρητέο και
τώρα έχει γίνει μπαρ.
[56ο] Η περιοχή που μεγαλώσατε, στην οδό Γυθείου και γύρω, πώς ήταν;
[Α.Κ.] Η Γυθείου είχε σπίτια, μονοκατοικίες, γι' αυτό και το πήρε ο πατέρας μου.
Ήταν "συντροφευμένο", για να χτίσεις σπίτι. H Δουκίσης Πλακεντίας χτίστηκε
μετά. Ορισμένα χτίστηκαν μετά το τέλος του πολέμου.
[56ο] Η πρώτη πολυκατοικία στο δρόμο σας πότε έγινε; Θυμόσαστε;
[Α.Κ.] Ήταν του αξιωματικού. Λοχαγός του ιππικού ήταν. Ερχόταν με τα άλογά
του για να κάνει περατζάδα στη γυναίκα του. Άλκης ήταν ο γιος του. Κάναμε
παρέα. Θα σας δώσω και μια φωτογραφία που φαίνονται τα σπίτια που είναι
προς τα πάνω στην οδό Γυθείου.

ου
[56ο] Στο σπίτι σας είχατε κάποιο πρόβλημα με βασικές παροχές, όπως το φως,
το νερό, το τηλέφωνο;
[Α.Κ.] Φως είχαμε, όπως και τηλέφωνο. Το νερό κάποιες φορές κοβόταν. Γι' αυτό
είχαμε και ένα ντεπόζιτο πάνω στην ταράτσα που γέμιζε νερό και το είχαμε για
χρήση, όταν κόβονταν η παροχή. Έτσι είχαμε πάντα νερό. Ρεύμα είχαμε. Κάποιες
φορές είχαμε προβλήματα. Τώρα, λόγω και των πολλών νοσοκομείων που
έχουμε στην περιοχή, δεν υπάρχουν προβλήματα. Έχω βέβαια και γεννήτρια.
Υπάρχει και υποσταθμός της ΔΕΗ στην περιοχή μας, λίγο πιο πάνω από τη
Δουκίσσης Πλακεντίας, στη Φθιώτιδος.
[56ο] Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών έβγαιναν από τα σπίτια τους, όπως έκαναν οι
κάτοικοι των προσφυγικών συνοικισμών;
[Α.Κ.] Όχι. Στη Γυθείου δε γινόταν αυτό. Δεν το είχα δει. Αν έβγαιναν κάποιοι,
αυτό γινόταν στη Δουκίσης Πλακεντίας. Εμείς καθόμασταν στο σπίτι. Γι’ αυτό
και όταν έρχονται παιδιά και κάθονται στα σκαλάκια του σπιτιού μου και καμιά
φορά, όταν βγαίνω από το σπίτι μου, σηκώνονται τους λέω να καθίσουν, να μην
ενοχλούνται. Αν θέλουν να τους φέρω καμιά πορτοκαλάδα. Παιδιά είναι. Έτσι
καθόμασταν και εμείς.
[56ο] Πού παίζατε όταν ήσασταν μικρός;
[Α.Κ.] Στους δρόμους παίζαμε. Εγώ λίγο, η αδελφή μου περισσότερο.
[56ο] Ο καιρός στους Αμπελόκηπους είχε κάποια ιδιαιτερότητα; Πολύ κρύο ή
ζέστη;
[Α.Κ.] Όχι. Όπως και στις υπόλοιπες περιοχές της Αθήνας.
[56ο] Δημοτικό που πήγατε;
[Α.Κ.] Α' Δημοτικού πήγα στη Χίο. Β' και Γ' τάξη στην Αθηναϊκή Σχολή.
Κίρρας και Καπετάν Πετρούτσου 13. Τώρα έχει γίνει πολυκατοικία. Από την Δ'
Δημοτικού και μετά στο Κολλέγιο του Ψυχικού.
[56ο] Τι θυμόσαστε από τα χρόνια που ήσασταν στην Αθηναϊκή Σχολή;
[Α.Κ.] Είχα καλές παρέες, καλούς δασκάλους. Η Διευθύντρια, δε θυμάμαι το
όνομά της, ήταν "κέρβερος". Στο υπόγειο έλιωναν εφημερίδες και

ου
δημιουργούσαν οι δάσκαλοι διάφορα ανάγλυφα. Στο υπόγειο εκεί έκαναν και
αντίγραφα σελίδων χρησιμοποιώντας για μήτρα λουκούμι, όπου είχαν περάσει
τα γράμματα με καρμπόν για να βγάζουν αντίγραφα. Για σχολείο, εκείνα τα
χρόνια, ήταν πάρα πολύ καλό. Η αδελφή μου είχε πάει στο Αρσάκειο. Εκεί ήταν
και η Κάτια Δανδουλάκη που έμενε στην Αργολίδος. Μετά, στο Γυμνάσιο, πήγε
στο Κολλέγιο Θηλέων.
[56ο] Στην τάξη ήταν πολλοί μαθητές;
[Α.Κ.] Όχι. Γύρω στους 30, ίσως και λιγότεροι.
[56ο] Συσσίτιο εσείς δεν είχατε στο σχολείο, έτσι δεν είναι;
[Α.Κ.] Όχι, δεν είχαμε. Στο Κολλέγιο τρώγαμε μέσα.
[56ο] Από το κυλικείο της εποχής, τι αγοράζατε;
[Α.Κ.] Παίρναμε φαγητό από το σπίτι, αλλά αγοράζαμε και σάντουιτς, όπως
φυσικά και κουλούρι με τυρί.
[56ο] Μετά το σχολείο πηγαίνατε σπίτι ή βρισκόσασταν με συμμαθητές και
φίλους και παίζατε;
[Α.Κ.] Ανάλογα. Εγώ ποτέ. Πήγαινα σπίτι. Άλλοι πηγαίνανε να παίξουν. Να σας
πω. Γυρίζαμε 5 το απόγευμα. Τρίτη, Πέμπτη επιστρέφαμε σπίτι 3,5 με 4 το
απόγευμα, ανάλογα και την κίνηση που είχαν τα λεωφορεία. Τρεις τελείωναν τα
μαθήματα. Την Τετάρτη τελείωναν τα μαθήματα 5 παρά είκοσι. Δευτέρα και
Παρασκευή ήμασταν στις 4 και 30. Υπολογίστε τώρα.
[56ο] Πώς διασκεδάζατε όταν ήσασταν μικρός;
[Α.Κ.] Σπίτι. Μια φορά που είχα βγει εδώ, με τα άλλα παιδιά που ήταν στο δρόμο
και παίζαμε με ξύλα και τέτοια, με βούτηξε η μητέρα μου και με μάζεψε σπίτι.
Διασκεδάσεις, ότι έκανα με την οικογένεια. Συνήθως πηγαίναμε στη
Βαρυμπόμπη για φαγητό. Για μένα δεν είχε κάτι ενδιαφέρον. Η αδελφή μου με
τον ξάδελφό μας τα έβγαζαν πέρα. Πηγαίναμε για φαγητό στον Λεωνίδα και
στον Τάσο, που ήταν ο γαμπρός του.

ου
[56ο] Ξύλο τρώγατε στο σχολείο;
[Α.Κ.] Όχι ιδιαίτερα. Είχαμε κάποιους ζόρικους εκεί πέρα αλλά όχι πολλά
πράγματα. Αν έπεφτε καμιά ξυλιά ήταν στο χέρι. Στο σχολείο, στο Κολλέγιο, μας
βαρούσαν στον ποπό. Οι γονείς υπέγραφαν για να φάμε ξύλο. Θυμάμαι έναν
συμμαθητή μου που ερχόταν στο σχολείο με 4 σωβρακάκια. Ήταν "τακτικός"
και για μην πονάει πολύ φορούσε επιπλέον σώβρακα.
[56ο] Σκανδαλιές κάνατε εσείς στο σχολείο;
[Α.Κ.] Βεβαίως κάναμε. Εγώ ήμουν ο πιο "απλός". Παρόλα αυτά είχα βγάλει
καθηγητή μου έξω. Μάλιστα τον Μπέζα, τον χημικό. Ο πιο σκληρός του σχολείου.
Σε βαθμολογούσε, 4,32, 5,6 κτλ. Κάναμε "μπούλινγκ" σε έναν συμμαθητή μας.
Τον είχαμε πιάσει και εγώ ήμουν ο αρχιχειρούργος εκείνη την φορά. Βγάζαμε
ανακοίνωση στον πίνακα ανακοινώσεων ότι θα τον εγχειρήσουμε. Σηκώναμε τα
ρούχα του και γράφαμε πάνω του, όλοι μας, το τι του βρίσκαμε ότι έχει. Έχει
χτυπήσει το κουδούνι και πάει να μπει μέσα ο Μπέζας. Βάζω το χέρι μου
μπροστά του και του λέω "Στοπ, κύριε Μπέζα, κάνουμε εγχείριση" και του
κλείνω την πόρτα στη μούρη. Όταν τελειώσαμε όλοι και γράψαμε πάνω στον
συμμαθητή μας τι του βρήκαμε, βάλαμε τα θρανία στη θέση τους και ανοίξαμε
την πόρτα. Μπήκε μέσα ο Μπέζας, δεν είπε κουβέντα. Μια χαρά ήμασταν. Τον
σεβόμασταν όλοι τον άνθρωπο αυτό. Δεν σήκωνε πολλά αστεία. Τον είχαμε στην
τελευταία τάξη.
[56ο] Αυτό που κάνατε ήταν σαν παιχνίδι δηλαδή;
[Α.Κ.] Ε, τι παιχνίδι, όταν ο άλλος τραβιέται και δεν θέλει να γράψουμε πάνω
του... Έπεφτε και καμιά κλωτσιά στην όλη διαδικασία.
[56ο] Υπήρχε δηλαδή "μπούλινγκ", εκφοβισμός, και τότε;
[Α.Κ.] Ε, βγάζαμε και κάποια παρατσούκλια μεταξύ μας. Δεν υπήρχε
συστηματική παρενόχληση σε κάποιον.

ου
[56ο] Στο σχολείο γίνονταν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά; Υπήρχαν παιδιά που
τα κορόιδευαν;
[Α.Κ.] Πολύ λίγο. Το παιδί είναι παιδί. Θα κοροϊδέψει. Θυμάμαι έναν συμμαθητή
μου που έκανα παρέα και προχωρούσε περίεργα. Είχε κάποιο νευρολογικό
πρόβλημα, ίσως….
[56ο] Αντιγράφατε καμιά φορά;
[Α.Κ.] Θυμάμαι μια φορά με τον Κρέμο, που μας έκανε Φυσική και Χημεία στο
Κολλέγιο. Άλλος υπέροχος άνθρωπος. Είχε πει. "είπαμε να αντιγράψετε αλλά όχι
και με φασαρία". Ήταν σπουδαίος.
[56ο] Έχουμε ακούσει γι' αυτόν. Έχει σχέση και με την ιστορία του σχολείου μας.
Το σχολείο μας πρωτολειτούργησε στην οδό Φωκίδος 26. Αυτό το κτήριο είχε
φτιαχτεί για ιδιωτικό σχολείο αλλά νοικιάστηκε στο Δημόσιο. Εκεί στεγάστηκαν
το 10ο Δημοτικό Σχολείο Αθήνας, το 56ο Γυμνάσιο Αθήνας (Μικτό Ημερήσιο
Γυμνάσιο Αμπελοκήπων τότε) και ένα; Νηπιαγωγείο. Ο Κρέμος, λόγω της
ιδεολογίας του, δε δούλεψε στο Δημόσιο. Αναγκαστικά, όπως μας είπε ο γιος
του, δούλεψε στο Κολλέγιο Αθηνών. Το Κολλέγιο Αθηνών προσλάμβανε τους
καλύτερους, ανεξάρτητα των ιδεολογικών τους προτιμήσεων. Ο Κρέμος έχει
συγγράψει πάνω από 100 βιβλία, αν θυμάμαι καλά και όχι μόνο επιστημονικά.
[Περισσότερες πληροφορίες:
https://www.slideshare.net/goa56tkdrills/fokidos26pkremos]
[Α.Κ.] Έτσι είναι. Όλοι τους είχαν γράψει βιβλία. Και ο Μπέζας που ανέφερα
πριν. Μανωλκίδης - Μπέζας. Ο Τρουλινός, που ήταν ο Διευθυντής, και ο Ντέϊβις,
που ήταν ο ιδρυτής του σχολείου διάλεγαν πολύ προσεκτικά τους καθηγητές
του σχολείου. Είχαμε πολύ δυνατούς καθηγητές. Ήταν και ο Καλοκαιρινός.
Αυτόν τον είχαν διώξει για ένα διάστημα, κατ' εντολή φυσικά...
Θυμάμαι και μια πλάκα με τον Κρέμο. Παίρνει μια κιμωλία, την κόβει στα δύο και
την ακουμπάει πάνω στο τραπέζι λέγοντας "αυτά τα δύο σώματα δεν έλκονται".
Όμως, το τραπέζι είχε κλίση με αποτέλεσμα τα δύο κομμάτια κιμωλίας να
συναντηθούν... Καταλαβαίνετε τι έγινε μέσα στην τάξη. Όχι με άσχημο τρόπο,
αλλά γελάγαμε. Δε γινόταν να μη γελάσεις. Είχαμε ντύσει και έναν συμμαθητή
μας παππά που «ευλόγησε» τον θρησκευτικό μας. Ο θρησκευτικός μας,
Οικονόμου το όνομα, έγινε αργότερα καθηγητής Πανεπιστημίου.

ου
[56ο] Με τι ασχοληθήκατε στη ζωή σας;
[Α.Κ.] Εγώ ήμουν στο πρακτορείο εφημερίδων. Είχα πολλή δουλειά. Ήμουν
χωμένος μέχρι το λαιμό. Ο τομέας μου ήταν, κυρίως, η διανομή των εντύπων
στην περιοχή της Αθήνας, δηλαδή περίπου 700 εφημεριδοπώλες και 5000
περίπτερα/ σημεία πωλήσεων. Οι ειδήσεις, τα πάντα, περνούσαν από μένα.
Κουτσομπολιά, εφημερίδες, κουβέντες, δημοσιογράφοι. Είχα σπουδάσει
Οργάνωση Διοίκησης, στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά, τώρα
Πανεπιστήμιο Πειραιά. Εγώ είχα μπει το 1965 ως ιδιωτικού δικαίου. Μάζευα
υπογραφές για να γίνει δημοσίου δικαίου. Μετά μπήκα Νομική και έφτασα μέχρι
το 3ο έτος. Έτρωγα με τους καθηγητές μου της Νομικής και μου έλεγαν «έλα να
σε κεράσω». Ντρεπόμουν. Τότε με σεβόντουσαν ως Διευθυντή του Πρακτορείου,
ιδιοκτήτη διανομής των εντύπων. Να δουν κανένα γραπτό μου, να τραβήξουν τα
μαλλιά τους. Αφού δούλευα πολύ δεν είχα χρόνο για διαβάσματα πλέον.
[56ο] Μέχρι πότε δουλεύατε εκεί;
[Α.Κ.] Μέχρι το 1982.
[56ο] Τι θυμόσαστε από την περιοχή και τα παλιά χρόνια;
[Α.Κ.] Η εικόνα που έχω εγώ για την περιοχή είναι πολύ διαφορετική από την
τωρινή. Η διπλή ταρίφα, όταν δηλαδή πληρώναμε διπλά χρήματα στο ταξί,
έμπαινε για να πάω σπίτι μου, στη Γυθείου 1. Η διπλή ταρίφα ξεκινούσε από τις
φυλακές Αβέρωφ, που τώρα είναι ο Άρειος Πάγος, από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας
και στη Βασιλίσσης Σοφίας η διπλή ταρίφα ξεκινούσε από το Αρεταίειο. Οι
Αμπελόκηποι ήταν χωριό, ήταν δέντρα, ήταν αμπέλια.
Στη Δουκίσης Πλακεντίας έτρεχε ρέμα. Είχε αυλάκι. Απέναντι από μένα είχε
αυλάκι. Ο δρόμος είναι κατηφορικός και περνούσε ρέμα. Στη Θεοφάνους
περνούσε επίσης πολύ νερό. Και αυτή ήταν σχεδόν ρέμα.
[56ο] Οι αναμνήσεις σας από την περιοχή είναι καλές, κακές;
[Α.Κ.] Μέχρι τώρα ήταν καλές. Τώρα με τις συμμορίες που υπάρχουν έχουν
αγριέψει τα πράγματα. Η περιοχή ήταν πολύ πιο ασφαλής.

ου
[56ο] Στην περιοχή σας υπήρχαν αρκετές μονοκατοικίες, έτσι δεν είναι;
[Α.Κ.] Ναι. Πιο πάνω ήταν του γιατρού, που ήταν από τα πιο περιποιημένα
σπίτια, λίγο πιο πάνω, δίπλα από το σπίτι που είχε ο γαμπρός μου. Γυθείου 12,
αυτό το διώροφο. Τώρα δε μένει κανείς εκεί. Η μάνα είχε μείνει. Τα τελευταία
χρόνια το είχαν νοικιάσει στην ελληνική φωτογραφική εταιρεία. Ήμουν μέλος
της τη δεκαετία του ’50… Τώρα το σπίτι είναι έρημο.
[56ο] Είχατε φίλους εδώ;
[Α.Κ.] Ναι, βέβαια. Τώρα όμως έχουν δώσει τα σπίτια τους για πολυκατοικίες και
έχουν φύγει από την περιοχή, όπως ο Άλκης που σας έλεγα, ο γιος του λοχαγού,
ο Σταύρος, ο γιος του αστυνομικού που έμενε στη γωνία απέναντι από την
παιδική χαρά. Γκρεμίσανε, φύγανε και μετά χαθήκαμε.
[56ο] Ποια ήταν τα τοπόσημα της περιοχής που μένατε;
[Α.Κ.] Να σας πω. Η γειτονιά για μένα σταμάταγε τρία στενά πάνω από τη
Δουκίσης Πλακεντίας. Η Πανόρμου δεν είχε ανοιχθεί ακόμα. Τοπόσημα ήταν ο
Άγιος Δημήτριος και η παιδική χαρά κοντά μας, όπου μαζευόντουσαν τα παιδιά
για να παίξουν. Τότε ήταν παιδική χαρά, όχι όπως τώρα που η παιδική χαρά
είναι ένα μικρό κομμάτι της επάνω και το υπόλοιπο είναι γήπεδα μπάσκετ και
βόλεϊ. Να σας αναφέρω ότι ο Άγιος Δημήτριος παλιά ήταν ένα μικρό εκκλησάκι
μισοχωμένο στο έδαφος στο σημείο, περίπου, που τώρα είναι το ιερό του
σημερινού Ιερού Ναού, προς την οδό Λαμίας. Ο πατέρας μας, όπως είπα,
αγόρασε στη Γυθείου το οικόπεδο για να είναι "συντροφευμένο", για να έχει
οικογένειες δίπλα. Αυτός ο λόγος είναι που το προτίμησε από κάποιο άλλο σε
άλλη περιοχή που δεν είχε πολλές οικογένειες. Το 1963 αγόρασε η γιαγιά μου
στη Λεωφόρο Κηφισίας 18 τον πρώτο όροφο και θυμάμαι τη λεωφόρο Κηφισίας
που την έφτιαχναν, τη μεγάλωναν.
[56ο] Ποια εποχή θα προτιμούσατε; Την τωρινή ή την εποχή εκείνη;
[Α.Κ.] Για την περιοχή των Αμπελοκήπων θα προτιμούσα εκείνη την εποχή. Η
περιοχή αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την περιοχή που μεγάλωσα. Καμία σχέση.
Για να πάω στο σπίτι του φίλου και συμμαθητή μου στο Κολλέγιο θα έπρεπε να
πατήσω πάνω σε αυτό το τσιμέντο που υπήρχε πάνω από ένα αυλάκι. Δεν ήταν
ρέμα. Ήταν πλατύ. Για να περάσεις είχαν φτιάξει μια τσιμεντένια πλάκα ώστε να

ου
έχεις πρόσβαση στο σπίτι. Το ίδιο είχαν κάνει και για τα άλλα σπίτια που υπήρχε
μπροστά τους αυτό το αυλάκι. Στην περιοχή του Θων επίσης έχουν γίνει πολλές
αλλαγές.
[56ο] Σήμερα πώς σας φαίνεται εδώ η περιοχή;
[Α.Κ.] Ακόμα είναι ανεκτή. Οι συμμορίες που κυκλοφορούν δημιουργούν
προβλήματα.
[56ο] Δύο κυρίες μας έλεγαν πρόσφατα ότι υπάρχει πρόβλημα κοντά στην
παιδική χαρά. Η μια κυρία μας είπε ότι την κορόιδευαν και της φώναζαν, ενώ της
άλλης της είχαν πετάξει στο αυτοκίνητο νεράντζια και είχε τρομοκρατηθεί.
[Α.Κ.] Εμένα μου έσπασαν την πόρτα πρόσφατα. Θυμάμαι όταν είχε έρθει το
τανκ του Σκόμπι [https://el.wikipedia.org/wiki/Ρόναλντ_Σκόμπι] και είχε ρίξει
δύο κανονιές. Ήταν οι κομμουνιστές στην περιοχή. Με τις κανονιές αυτές
έσπασε το τζάμι της εισόδου. Έμεινε το κομματάκι το μικρό που είναι στην
κλειδαριά. Αυτό μου το τρύπησαν. Έβαλαν μια βίδα και χρησιμοποιώντας έναν
μοχλό το έσπασαν για να ανοίξουν την κλειδαριά. Δεν είναι απλά μπούλινγκ,
φασαρία παιδιών. Είναι συμμορίες.
[56ο] Ενημερώσατε την αστυνομία;
[Α.Κ.] Βγήκα έξω και φωτογράφισα έναν από αυτούς. Ήρθε ο πατέρας του και
μου ζήτησε τα ρέστα, γιατί φωτογράφισα το παιδί του. Ήρθε μετά και ένας
αστυνομικός με περιπολικό και με ρώτησε αν φωτογράφισα. Του είπα ότι το
έκανα για να τρομάξουν. Μου είπε ότι δεν επιτρέπεται να φωτογραφίζω! Η
κατάσταση είναι πολύ άσχημη πλέον ηθικά. Ο αστυνόμος ήταν ευγενής
άνθρωπος, αλλά δεν μου έδινε λύση. Αλαλούμ. Να μην φωτογραφίζω αυτούς
που πάνε να με κλέψουν! Με ρώτησε αν θα προχωρήσω σε καταγγελία. Αυτό τον
ένοιαζε περισσότερο. Θα πρέπει να επικοινωνήσω με κάποια εταιρεία σεκιούριτι
για να αντιμετωπίσω την κατάσταση αυτή.
[56ο] Έχετε κρατήσει καθόλου επαφές με συμμαθητές σας; Με παλιούς γείτονες;
Βρίσκεστε; Μιλάτε;
[Α.Κ.] Με παλιούς γείτονες δεν έχω πια. Μάλιστα, λίγο-λίγο, πεθαίνουν και όλοι
τους. Έχει μείνει ο Θανάσης, ο Φαίδων. Η γιατρίνα πέθανε, που ήταν κοντά και

ου
λέγαμε και μια καλημέρα. Δίπλα έμενε ένας αξιωματικός του ρωσικού στρατού,
του πυροβολικού, ο οποίος ήταν και λίγο κουφός από τους ήχους των οβίδων,
των βλημάτων και των όπλων. Το σπίτι το πήραν οι ανιψιές του και το έδωσαν
για πολυκατοικία. Πάει και αυτό. Απέναντι ήταν ο Μαλλιαρός με την οικογένειά
του. Έφυγαν οικογενειακώς για το Μαρούσι. Οι Λαμπροπουλαίοι το έδωσαν και
αυτοί για να γίνει πολυκατοικία. Με τους συμμαθητές μου από το Κολλέγιο έχω
σχέσεις και μιλάω. Με τον γιο του μανάβη που είναι υπεύθυνος για το κτήριο της
ΕΠΟΝ μιλάμε, όταν βρισκόμαστε στην περιοχή. Του είπα πώς αν θέλει κάτι για
το σπίτι, κτήριο της ΕΠΟΝ, να μου πει. Και αυτούς τους έχουν κλέψει. Με τον
αδελφό του Λούη έκανε παρέα η αδελφή μου.
[56ο] Περνώντας και φωτογραφίζοντας την περιοχή με διάφορες ομάδες
μαθητών έχουμε δει και την εξωτερική φθορά του κτηρίου, αλλά και τις
καταστροφές. Ακόμα και τα πόμολα της εξωτερικής πόρτας τους έκλεψαν. Μέσα
έχουν πρόβλημα και με το πάτωμα που οδηγεί στο υπόγειο. Έχει καταστραφεί
ένα μεγάλο μέρος του. Το κτήριο το είχαμε καταγράψει μαζί με τη MOnuMENTA
ενώ μας είχε δώσει συνέντευξη και ο κ. Κώστας Μανταίος.
[Α.Κ.] Και στην Κηφισιά έκλεψαν και τα δικά μου πόμολα. Χαλκός, τα κλέβουν
για ένα τσιγάρο.
[56ο] Τι θα θέλατε για την περιοχή εσείς;
[Α.Κ.] Να γκρεμιστεί όλη!
[56ο] Έχετε κάποια πολύ δυνατή ανάμνηση από το παρελθόν, κάτι που να σας
έχει μείνει πάρα πολύ έντονα στη μνήμη σας;
[Α.Κ.] Πέρα από αυτά που είπαμε, θυμάμαι τα χαντάκια που υπήρχαν στο δρόμο.
Είχαν σκάψει χαντάκι στη Δουκίσης Πλακεντίας προς το κτήριο του σπιτιού μας.
Βγαίνοντας από το σπίτι μου για να πάω κάπου, είχα ντυθεί και καλά, έφαγα μια
τούμπα και έπεσα μέσα στο χαντάκι. Θυμάμαι μια άλλη μέρα, πάλι με βροχή,
Έσλιν και Αλεξάνδρας, είχε γίνει ποτάμι ο δρόμος. Εγώ δεν είμαι του έξω πολύ…
[56ο] Το Αδριάνειο, για να επανέλθουμε στη φωτογραφία που συζητούσαμε,
όταν κατεδαφίστηκε το σπίτι στην οδό Γυθείου 6 για να γίνει πολυκατοικία,
"κόπηκε" στο σημείο αυτό; Δεν έγινε κάποια παράκαμψη;

ου
[Α.Κ.] Όχι. Το σπίτι δεν ήταν διατηρητέο και κατεδαφίστηκε για να γίνει
πολυκατοικία. Από την ΕΠΟΝ και μετά συνεχίζει. Εκεί έκρυβαν και τα όπλα τους.
Θυμάμαι μια φορά που μου το είχε πει ο Φοίβος Τσέκερης.
[56ο] Η καταπακτή που είναι στην κουζίνα του κτηρίου είναι μικρή όμως.
[Α.Κ.] Την έκλεισαν μετά. Παλαιότερα συνδεόταν με το Αδριάνειο. Το Αδριάνειο
πρέπει να περνάει κάτω από την αυλή του κτηρίου της ΕΠΟΝ. Δεν νομίζω ότι
περνάει από την αυλή μου.
[56ο] Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη και τις πληροφορίες που
μας δώσατε.
[Α.Κ.] Παρακαλώ. Θα κοιτάξω και για άλλες φωτογραφίες και θα μιλήσουμε
ξανά.
--------------------------
[Α.Κ. -επιπλέον σχόλια]
- Ο Πάνος Αναστόπουλος προέρχεται από κόρη Πλαπούτα. Ο παππούς του
Αναστόπουλος, εκ του Ανέστος, πάλεψε με τον αντίπαλό του για τα κάλλη, την
ομορφιά, της Αφροδίτης Πλαπούτα και έκοψε με τα δόντια του τη μύτη του
αντιπάλου του. Έτσι παντρεύτηκε την Αφροδίτη Πλαπούτα από την οποία
προερχόμαστε εμείς. Το γένος είναι της μητέρας. Έτσι έχουμε αυτήν τη "ρίζα".
Και η μάνα μου λεγόταν Αφροδίτη και η κόρη του ξαδέλφου μου είχε το όνομα:
Αφροδίτη. Εγώ είμαι εγγονός από γυναίκα του Αναστόπουλου που προέρχεται
από το γένος Πλαπούτα.
- Ο παππούς μου ήταν πράκτορας εφημερίδων στη Σμύρνη και προέμβαζε όλα
τα χρήματα. Όταν μπήκαν οι Τούρκοι πήγε η γυναίκα του, η γιαγιά μου, να πάρει
λεφτά από την εταιρεία. Η γιαγιά μου ήταν Κρητικιά, αν και από μικρή, από
μωρό, την είχαν "διώξει" από την Κρήτη. Συγκεκριμένα είχε φυγαδευτεί με τη

ου
βοήθεια του Δεσπότη Χανίων, για να σωθεί από τους Τούρκους, επειδή ο
πατέρας της είχε σκοτώσει έναν Τούρκο και έτσι βρέθηκε στη Σμύρνη.
- Ο πατέρας μου μοίραζε/ πούλαγε στη Σμύρνη τις ελληνικές εφημερίδες της
Κωνσταντινουπόλεως, μεταξύ αυτών και τον "Γάτο", ένα περιοδικό που έβγαζε
ο Γκεϊβέλης (https://el.wikipedia.org/wiki/Γιώργος_Γκεϊβέλης). Από έξι ετών
παιδάκι πουλούσε εφημερίδες. Μετά την αιχμαλωσία και την επιστροφή του
στην Ελλάδα τον έκαναν υπεύθυνο στη διανομή των περιοδικών και
εφημερίδων στην Αθήνα, αφού γνώριζε τη δουλειά. Μάλιστα γνώρισα τον
Γκεϊβέλη. Ήταν ο πρώτος που έκανε έγχρωμη γελοιογραφία.
Κωνσταντινουπολίτης. Ο "Γάτος" ήταν το περιοδικό του. Μάλιστα βρήκα το
εξώφυλλο του "Γάτου" στο μαγαζί του Σγούρδα, ένα μεγάλο μαγαζί υαλικών,
όπως ήταν και το Άκρον Ίλιον Κριστάλ.
-Ο πατέρας μου, μετά την καταστροφή πήγε να δουλέψει στις εφημερίδες. Αυτό
ήξερε. Εκεί που δούλευε του έβαλαν έναν Μωραΐτη, μουγγό και πολύ δυνατό, να
τον χτυπήσει. Ο πατέρας μου τον έπιασε, τον σήκωσε και τον έβαλε πάνω στον
πάγκο. Δεν τον χτύπησε, τον σήκωσε και τον έβαλε στον πάγκο. Έτσι έδειξε τη
δύναμή του χωρίς να την εφαρμόσει. Αυτό προσπάθησαν να του το κάνουν,
γιατί ο πατέρας μου ήταν από την Σμύρνη. Όλοι οι άλλοι ήταν Μωραΐτες. Όλοι οι
υπάλληλοι ήταν από τη Γορτυνία, Γορτύνιοι. Σκληρή ράτσα. Ήταν απάτητα τα
μέρη αυτά από τους Τούρκους. Μόνο ο πατέρας μου ήταν Σμυρνιός. Ήθελαν να
τον "καβαλήσουν". Ο πατέρας μου τους έβαζε να του πουν τις ειδήσεις του
ραδιοφώνου των 9. Έτσι εξασφάλιζε ότι δεν θα είναι έξω το βράδυ και θα
μπορούν να ξυπνήσουν στις 3 το πρωί για να κάνουν διανομή στις εφημερίδες. Ο
πατέρας μου είχε ένα αναλόγιο που έγραφε τι πήραν οι εφημερίδες, τι έπαιρνε ο
κάθε εφημεριδοπώλης. Στον πάγκο είχε ένα πιστόλι, ένα μαχαίρι και ένα ρόπαλο.
Για να καταλάβετε τι εποχές ήταν εκείνες. Το 1923 μιλάμε τώρα. Έχω
φωτογραφία με την μάνα του, τη γιαγιά μου, στη Θεσσαλονίκη το 1936.

ου
Παράρτημα
Σταφύλια παραγωγής της γης των Αμπελοκήπων Αθήνας από αμπέλι περίπου
100 ετών. Οι Αμπελόκηποι δεν πήραν τυχαία το όνομά τους!
Τα σταφύλια προέρχονται από τον κήπο της οδού Γυθείου 1. Από την περιοχή
περνάει το ρέμα Ριανκούρ.
Εικόνα 3: Η κληματαριά που έχει ανέβει στην ταράτσα είναι γεμάτη με σταφύλια

ου
Φωτογραφίες από το εξωτερικό μέρος του σπιτιού στη Γυθείου 1
Εικόνα 4: Σκάλα για τον κήπο και την ταράτσα
Εικόνα 5: Στην ταράτσα της οδού Γυθείου 1
Εικόνα 6: Η είσοδος του σπιτιού από τον κήπο. Στη φωτογραφία αριστερά η λήψη είναι από την ταράτσα.
Εικόνα 7: "Εξοχικά" σπιτάκια στον κήπο για τις πάνω από 10 γάτες που έχουν και δικό τους δωμάτιο στο
σπίτι.

ου
Εικόνα 8: Φωτογραφίες του σπιτιού εξωτερικά και της ταράτσας με την κληματαριά από το απέναντι σπίτι

ου
Φωτογραφίες από τους μετρητές της Δημόσιας Εταιρείας Ηλεκτρισμού!

ου
Φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του κυρίου Αργείτη Κωνσταντίνου
Εικόνα 9: Το οικόπεδο του σπιτιού πριν χτιστεί (Γυθείου 1). Στη φωτογραφία, στα δεξιά, ο μηχανικός Μπεκές
και στα αριστερά ο εργολάβος. Στα αριστερά φαίνεται το οικόπεδο που έχτισε ο Γιώργος Μαλλιαρός που
ήταν της οικογένειας Γαλελιανού η οποία είχε το κτήριο μπροστά αριστερά (Γυθείου 2). Ο Γιώργος
Μαλλιαρός παντρεύτηκε την Ντίνα Σταματοπούλου. Το οικόπεδο ιδιοκτησίας Σταματοπούλου χτίστηκε τη
δεκαετία του ’50 και δόθηκε προίκα στην κόρη τους Ντίνα. Ο μικρός κάθετος δρόμος είναι η Δουκίσσης
Πλακεντίας και στο βάθος, εκεί που φαίνεται στο κέντρο της φωτογραφίας ένα σπίτι, βρίσκεται η λεωφόρος
Κηφισίας.

ου
Εικόνα 10: Στο ίδιο μέρος με την προηγούμενη φωτογραφία. Φαίνεται το οικόπεδο πριν χτιστεί καθώς και το
κτήριο/ σπίτι της ΕΠΟΝ. Φαίνεται ότι έχει αρχίσει το σκάψιμο. Στα δεξιά είναι το σπίτι που έμενε ο
Μπογράκος.
Εικόνα 11: Έχουν αρχίσει οι εργασίες ανοικοδόμησης της οικίας στην οδό Γυθείου 1.

ου
Εικόνα 12: Έχει αρχίσει να χτίζεται το ημιυπόγειο της μονοκατοικίας.
Εικόνα 13: Φάσεις από το χτίσιμο του σπιτιού. Έχει αρχίσει η ανοικοδόμηση του 1ου ορόφου. Βλέπουμε τις
σκαλωσιές του κτηρίου. Δίπλα διακρίνεται η μονοκατοικία του Νικολάι Μεβδέσκι, αξιωματικού του
πυροβολικού του ρωσικού στρατού (Ο Νικολάι ήταν γαμπρός της οικογένειας Παπάζογλου που είχε το σπίτι.
Είχε παντρευτεί μια από τις δύο κόρες της οικογένειας).

ου
Εικόνα 14:Στη φωτογραφία αυτή βλέπουμε τα κτήρια της μονής αρίθμησης της οδού Γυθείου. Στα δεξιά της
φωτογραφίας βλέπουμε και το κάρο με το άλογο που χρησιμοποιούσαν για μεταφορά υλικών.
Εικόνα 15: Εδώ το σπίτι έχει πλέον ολοκληρωθεί.

ου
Εικόνα 16: Η πρώτη διαταγή επιστρατεύσεως για τα Δερβενάκια, τον Ιούλιο του 1822. Το υπογράφει ο
Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας, συγγενής του κ. Αργείτη.
Εικόνα 17: Ένθετο της εφημερίδας "Παρνασσός"
Εικόνα 18: Από την εφημερίδα "Παρνασσός¨

ου
Εικόνα 19: Στη Χίο με τον δάσκαλο της Α' Δημοτικού
(22/02/1953)

ου
Γυθείου 6.
Το Αδριάνειο υδραγωγείο "κόπηκε" στο ύψος της Γυθείου 6, όταν
κατεδαφίστηκε το παλιό σπίτι για να γίνει η πολυκατοικία που υπάρχει τώρα.
Συνεχίζει την πορεία του στον δρόμο και στην αυλή του κτηρίου της ΕΠΟΝ
(Δουκίσης Πλακεντίας 3 και Γυθείου γωνία). Τα θεμέλια της πολυκατοικίας
διέκοψαν τη ροή του Αδριάνειου. Τέτοιες "διακοπές" για τα θεμέλια
πολυκατοικιών μπορεί να έχουν γίνει και σε άλλα σημεία. Βέβαια, η
συγκεκριμένη διακλάδωση του υδραγωγείου δε μεταφέρει πλέον νερό.
Εικόνα 20: Η πολυκατοικία που υψώθηκε στη θέση του σπιτιού που κατεδαφίστηκε.

ου
Σχετικά με τα Αδριάνειο και τις παραπάνω φωτογραφίες, σύμφωνα και με τα
στοιχεία που μας έδωσε ο κ. Μπερούκας, Ο αγωγός που δείχνει το βελάκι της
παρακάτω εικόνας πηγαίνει για το εργοστάσιο "Πυρρή".
Εικόνα 21: Σχεδιάγραμμα διαδρομής Αδριάνειου υδραγωγείου
Στο φρεάτιο Νο 6 (το οποίο υπάρχει
ανάμεσα των οδών Αργολίδος και
Φθιώτιδος επί της οδού Λ. Ριανκούρ)
που δείχνει το βελάκι υπάρχει κόφτρα
για του Πυρρή. Αυτό σημαίνει ότι ο
αγωγός πλέον δε μεταφέρει νερό και
επομένως δεν έχουν πρόβλημα οι
πολυκατοικίες/ τα σπίτια που έγιναν με το "κόψιμο" του αγωγού, όπως της
φωτογραφίας στο ύψος της οδού Γυθείου 6, αφού ο αγωγός δε μετέφερε νερό.
Στο "Ερευνητικό έργο: Εργασίες διερεύνησης του Αδριάνειου Υδραγωγείου της
Αθήνας & καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης σε συγκεκριμένα υπόγεια
τμήματά του." του Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος της Σχολής
Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στη σελίδα 45
φαίνεται το κλειστό θυρόφραγμα και η σήραγγα του υδραγωγείου “Πυρρή,”
όπως αποκόπηκε προ ετών κατά την κατασκευή πολυκατοικίας επί της οδού
Φθιώτιδος 22.
Εικόνα 22: Η σελίδα της ερευνητικής εργασίας στο δίκτυο (https://www.itia.ntua.gr/en/docinfo/1880/)

ου
Συνέντευξη του κ. Αργείτη στον "ΕΡΜΗΣ" (Τριμηνιαία έκδοση του συλλόγου
αποφοίτων Κολλεγίου Αθηνών) για το Fund Drive [τ. 61. Οκτ-Δεκ. 2017]

ου

ου
Από το βιβλίο των αποφοίτων του κολλεγίου της τάξεως του 1965: "Thesaurus‘65"
Ο πατέρας του κ. Κώστα Αργείτη μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922-
23 με τα ρούχα του αιχμαλώτου, όπως ήρθε στην Ελλάδα.
Όταν γύρισε από την αιχμαλωσία πήγε και έβγαλε αυτήν τη φωτογραφία ως
ενθύμιο. Ήταν αθλητής του Πανιωνίου και έψελνε στην Αγία Φωτεινή.

56ο Γυμνάσιο Αθήνας. Συνέντευξη με τον κύριο Κωνσταντίνο Αργείτη

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Similar to 56ο Γυμνάσιο Αθήνας. Συνέντευξη με τον κύριο Κωνσταντίνο Αργείτη

Similar to 56ο Γυμνάσιο Αθήνας. Συνέντευξη με τον κύριο Κωνσταντίνο Αργείτη (20)

More from Tassos Karampinis

More from Tassos Karampinis (20)

Recently uploaded

Recently uploaded (15)

56ο Γυμνάσιο Αθήνας. Συνέντευξη με τον κύριο Κωνσταντίνο Αργείτη