Αμπελόκηποι Αθήνας και Συνεντεύξεις: Νίκος Κατσικάς Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής 56ου Γυμνασίου Αθήνας Σχολικό έτος: 2019-2020

1. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [1]
Αμπελόκηποι Αθήνας
Συνέντευξη με τον κύριο
Νίκο Κατσικά
(πρώην: κάτοικο του συνοικισμού «Κουντουριώτη»,
προϊστάμενο στους μηχανοδηγούς στη Σεβαστοπούλειο,
διευθυντή στον ΟΑΕΔ)
56ο
Γυμνάσιο Αθήνας
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής
Σχολικό έτος: 2019-2020

2. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [2]
Μέρος της συνέντευξης που μας παραχώρησε ο κύριος Νίκος Κατσικάς στο σπίτι
του στις 10/06/2020, 18/06/2020 και 25/06/2020. Ο κύριος Νίκος Κατσικάς
μας βοήθησε και στη συμπλήρωση του συνοικισμού Κουντουριώτη με ονόματα
κατοίκων που έζησαν εκεί κάποια στιγμή, ενώ μας επιβεβαίωσε την ύπαρξη του
Δημοτικού Σχολείου μέσα στον συνοικισμό «Κουντουριώτη» με το όνομα: 8ο
Δημοτικό Σχολείο.
Ερωτήσεις:
[56ο] Πώς βρεθήκατε στους Αμπελόκηπους, στα «Κουντουριώτικα»;
[Νίκος Κατσικάς Ν.Κ.] Εκεί γεννήθηκα. Οι γονείς μου ήρθαν το 1922 από τη
Μικρά Ασία, εγκαταστάθηκαν στου «Κουντουριώτη» και έτσι γεννήθηκα εκεί.
Έφυγα από τον συνοικισμό όταν παντρεύτηκα, το 1960, σε ηλικία 30 ετών. Για
ένα διάστημα από το 1938 ως το 1943 μέναμε στο Θησείο, στην οδό Αδριανού.
[56ο] Είχατε μετακινηθεί οικογενειακώς;
[Ν.Κ.] Είχε το μαγαζί του ο πατέρας μου εκεί και για να μην πηγαινοερχόμαστε
είχαμε το σπίτι στα «Κουντουριώτικα», αλλά πολλές φορές μέναμε εκεί, στο
Θησείο, για να είμαστε κοντά στο μαγαζί. Μετά το 1943 ανεβήκαμε πάλι επάνω
στα «Κουντουριώτικα».
[56ο] Τι μαγαζί είχε ο πατέρας σας;
[Ν.Κ.] Είχε γαλακτοπωλείο όταν το άνοιξε. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε
εστιατόριο. Αλλά στην κατοχή επιστρατεύθηκε και εκείνος και ο αδελφός μου.
Το κλείσαμε.
[56ο] Πριν και μετά το μαγαζί αυτό πού δούλευε;
[Ν.Κ.] Όταν ήρθε από την Μικρά Ασία ήταν εργάτης. Δούλευε όπου υπήρχε
μεροκάματο. Μετά έπιασε δουλειά σε κάποιον που πουλούσε οικοδομικά υλικά.
Στη συνέχεια, το 1938, άνοιξε το γαλακτοπωλείο, ΕΒΓΑ, ζαχαροπλαστείο και
λίγο πριν ξεκινήσει ο πόλεμος το έκανε μαγειρείο, εστιατόριο. Στη συνέχεια
πουλούσε παλιοσίδερα και μετά την κατοχή κάποια στιγμή, έκανε ένα καφενείο
που το λειτουργούσε μέχρι που πέθανε. Το καφενείο το είχε στου Ψυρρή, κοντά
στην πλατεία Αβησσυνίας, στην οδό Αγίου Φιλίππου 3.

3. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [3]
[56ο] Πόσα και ποια ήταν τα μέλη της οικογένειάς σας;
[Ν.Κ.] Ήμασταν έξι. Ο πατέρας μου Γιώργος, η μητέρα μου Μαρία. Πρώτο παιδί ο
Άτταλος, δεύτερο η Άννα, που γεννήθηκε το 1925, πέντε χρόνια μεγαλύτερη από
εμένα, τρίτο εγώ, ο Νίκος, και τέταρτο η Στέλλα, που γεννήθηκε το 1939.
[56ο] Θυμόσαστε πότε γεννήθηκαν οι γονείς σας και ο μεγάλος σας αδελφός
Άτταλος;
[Ν.Κ.] Ναι. Η μητέρα μου είχε γεννηθεί το 1897, ο πατέρας μου το 1903 και ο
Άτταλος το 1920. Δύο ετών ήρθε στην Αθήνα.
[56ο] Οι γονείς σας από πού κατάγονταν;
[Ν.Κ.] Οι γονείς μου κατάγονταν από τη Μικρά Ασία. Ο πατέρας μου ήταν
Αϊβαλιώτης [https://el.wiktionary.org/wiki/Αϊβαλί] και η μητέρα μου Περγαμιά
[https://el.wikipedia.org/wiki/Πέργαμος].
[56ο] Πού μένατε συγκεκριμένα;
[Ν.Κ.] Στον συνοικισμό «Κουντουριώτη», περίπου στο κέντρο του. Στον αριθμό
126.
[56ο] Στην περιοχή των Αμπελοκήπων πόσα χρόνια μένετε;
[Ν.Κ.] Από το 1930 που γεννήθηκα στο νοσοκομείο «Έλενας Βενιζέλου» έμενα
εκεί. Ακόμα και στο διάστημα που είχαμε το μαγαζί στο Θησείο
πηγαινοερχόμασταν. Εκεί έμεινα μέχρι που παντρεύτηκα, το 1960.
[56ο] Ήταν μεγάλη η περιοχή; Είχε πολλά σπιτάκια;
[Ν.Κ.] Αρκετά σπιτάκια. Ήταν μεγάλος συνοικισμός.
[56ο] Σε ποια περιοχή πήγατε;
[Ν.Κ.] Εδώ που μιλάμε, στην Αγία Παρασκευή. Χτίσαμε σπίτι όταν
παντρευτήκαμε και μένουμε από τότε στο σπίτι αυτό.
[56ο] Πού παντρευτήκατε με την γυναίκα σας;
[Ν.Κ.] Με τη γυναίκα μου, Αφροδίτη, παντρευτήκαμε στον Ιερό Ναό των
Ταξιαρχών στο Πεδίο του Άρεως [Παμμεγίστων Ταξιαρχών:

4. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [4]
https://el.wikipedia.org/wiki/Ιερός_ναός_Παμμεγίστων_Ταξιαρχών_Πεδίου_Άρε
ως].
[56ο] Η γυναίκα σας έμενε εδώ;
[Ν.Κ.] Όχι, η γυναίκα μου έμενε στην πλατεία Κάδμου. Ήταν κοντά στον
Παναθηναϊκό. Δίπλα από το γήπεδο του Παναθηναϊκού υπήρχε ένας δρόμος και
μετά ένα κτήριο της ΕΥΔΑΠ με μια μεγάλη αυλή, κρατικό αυτό. Μετά ήταν ένας
μικροσυνοικισμός.
[56ο] Στον συνοικισμό Κάδμου έμενε;
[Ν.Κ.] Ναι, τον γνωρίζετε;
[56ο] Ναι, αν και δεν έχουμε βρει άτομα για συνέντευξη από την περιοχή αυτή.
Τώρα εκεί είναι ο σταθμός μετρό «Αμπελόκηποι», το κτήριο της τράπεζας
Πειραιώς και το κέντρο διάγνωση Υγείας, όπου παλιά ήταν η κλινική
«Ασκληπιείο». Θυμόσαστε ονόματα κατοίκων από τον συνοικισμό Κάδμο;
[Ν.Κ.] Ναι. Έμενε ένας Περδίκης, το επώνυμό του ήταν αυτό. Είχε μια κοπέλα
που είχε παντρευτεί έναν μαύρο τότε και μας είχε κάνει φοβερή εντύπωση. Δεν
υπήρχαν πολλοί μαύροι εκείνη την εποχή στην Αθήνα και δεν παντρευόντουσαν
εύκολα. Στον συνοικισμό έμενε και μια Άννα Τσιμπουκίδου. Η Τσιμπουκίδου είχε
3 αδέλφια. Δύο μεγαλύτερα από αυτήν και ένα μικρότερο. Ένας από τα αδέλφια
της είχε βγει και βουλευτής. Ο αδελφός της [Μάνθος Τσιμπουκίδης] ήταν
φυλακισμένος και δεν ορκίστηκε. Ήταν βουλευτής της ΕΔΑ
[https://liberationpolular.wordpress.com/2018/11/12/12-νοεμβρίου-1951-η-
ορκωμοσία-των-7-εξόριστω/]. Μπορεί να είχε ικανότητες. Δεν τον γνώριζα.
[56ο] Η περιοχή που μένατε πώς ήταν; Να πούμε λίγο για τις αναμνήσεις σας.
Πού γεννηθήκατε, πώς ήταν η ζωή...
[Ν.Κ.] Ο κόσμος ήταν ευτυχισμένος. Πέρναγε καλά. Οι συνθήκες όμως πιστεύω,
έχοντας γνωρίσει τις σημερινές συνθήκες, ήταν άθλιες. Δεν ξέρω αν γνωρίζετε,
τουαλέτες δεν υπήρχαν στα σπίτια, ούτε νερό. Υπήρχαν κάτι τουαλέτες στα
«Κουντουριώτικα» που ήταν για όλους του συνοικισμού. Κατέβαιναν όλοι εκεί.
Ιδιαίτερα το πρωί, που ήθελαν οι άντρες να φύγουν για τις δουλειές τους,
γινόταν χαμός. Υπήρχε μια γυναίκα εκεί, η κυρία Μαρία, που έκανε κάθε μέρα
την καθαριότητα. Έκανε πολύ σπουδαία δουλειά αυτή η γυναίκα.

5. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [5]
[56ο] Νερό είχε το σπίτι;
[Ν.Κ.] Νερό δεν υπήρχε. Για το νερό πρωτοστάτησε ο πατέρας μου. Να μπει
αποχέτευση. Ούτε αποχέτευση υπήρχε. Βάλαμε αποχέτευση όταν ήμουν περίπου
δεκαέξι χρονών. Όταν γυρίσαμε από την Αδριανού που καθόμασταν, είχε
ξεκινήσει διαδικασίες και με άλλους, έτρεχε και κάποια στιγμή αργότερα μπήκε
η αποχέτευση. Τουλάχιστον δεν πηγαίναμε να αδειάζουμε τα νερά με τον
τενεκέ... Το νερό, όμως, έπρεπε να πηγαίνεις στη γωνία για να το παίρνεις.
[56ο] Η κυρία Μαρία ζούσε μέσα στον συνοικισμό ή ερχόταν από αλλού;
[Ν.Κ.] Ζούσε στην άκρη του συνοικισμού. Ήταν μέσα στον συνοικισμό
«Κουντουριώτη».
[56ο] Σχολείο πού πήγατε;
[Ν.Κ.] Σχολείο πήγα στο Δημοτικό του συνοικισμού του «Κουντουριώτη» μέχρι
την Τετάρτη. Ήταν το 8ο Δημοτικό.
[56ο] Το κτήριο του Δημοτικού ήταν ξύλινο ή όπως τα υπόλοιπα του
συνοικισμού που είχαν τούβλο;
[Ν.Κ.] Με τούβλο. Το σχολείο ήταν πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όχι
από την πλευρά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Όπως τελειώνουν τα κτήρια του
Κουντουριώτη από κάτω ήταν το σχολείο.
[56ο] Υπήρχε, εκτός από τα 12 κτήρια και ένα άλλο κτήριο που κεντούσαν,
μάθαιναν αργαλειό...
[Ν.Κ.] Ναι, δίπλα ήταν το «κεντηστήριο». Στο κτήριο αυτό εργαζόντουσαν
γυναίκες. Κάποιες έπαιρναν δουλειές και τις έκαναν σπίτι τους και έφερναν π.χ.
τα κεντήματά τους για να πληρωθούν.
[56ο] Και λεγόταν 8ο τότε το σχολείο;
[Ν.Κ.] Ναι, 8ο Δημοτικό Σχολείο.
[56ο] Το σχολείο αυτό κάποια στιγμή καταστράφηκε, με αποτέλεσμα να
πηγαίνουν οι μαθητές της περιοχής στο Μαράσλειο, μέχρι τουλάχιστον να γίνει
το 16ο Δημοτικό Σχολείο που υπάρχει τώρα. Γνωρίζετε πότε και πώς;

6. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [6]
[Ν.Κ.] Στην κατοχή έγινε αυτό. Όταν σταμάτησε το σχολείο το 1940-41, εκείνον
τον χειμώνα, πήγαινε ο κόσμος που ήθελε να ζεσταθεί και έπαιρνε πόρτες,
παράθυρα, τα κουφώματα και ό,τι άλλο υπήρχε και το καίγανε. Με τον τρόπο
αυτό το κατέστρεψαν.
[56ο] Εσείς φύγατε πριν καταστραφεί, αν καταλάβαμε καλά. Μπορείτε να μας
πείτε πάλι γιατί καταστράφηκε το σχολείο και πότε ακριβώς;
[Ν.Κ.] Εμείς φύγαμε λόγω του μαγαζιού του πατέρα μου, πριν ξεκινήσει ο Β’
Παγκόσμιος Πόλεμος. Είχε νοικιάσει σπίτι ο πατέρας μου κοντά στο μαγαζί.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος και υπήρχαν προβλήματα, λεηλάτησαν το σχολείο του
συνοικισμού. Πήραν πόρτες, παράθυρα κλπ. Εμείς φύγαμε πριν καταστραφεί.
Μετά είδαμε ότι είχε γίνει ερείπιο. Δεν ξέρω πότε ακριβώς κατεδαφίστηκε.
[56ο] Σε ποια σχολεία συνεχίσατε;
[Ν.Κ.] Την Πέμπτη και την Έκτη Δημοτικού την έβγαλα κάτω στου Ψυρρή, στο
Μοναστηράκι. Μάλιστα την Πέμπτη τη βγάλαμε στη Βιοτεχνική Σχολή. Όταν
κηρύχθηκε όμως ο πόλεμος, μόλις άρχισαν τα μαθήματα, την επίταξαν και την
έκαναν Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Μας έδιωξαν από εκεί. Η Πέμπτη και η Έκτη
πήγαμε στον γυναικωνίτη του Αγίου Δημητρίου που είναι στην περιοχή Ψυρρή.
Στον δεξιό γυναικωνίτη πήγαινε η Πέμπτη τάξη και στον αριστερό η Έκτη.
[56ο] Η Βιοτεχνική Σχολή πού ήταν;
[Ν.Κ.] Πού είναι η κεντρική αγορά σήμερα; Από κάτω ήταν η Βιοτεχνική Σχολή, η
Διπλάρειος που λένε [https://el.wikipedia.org/wiki/Διπλάρειος_Σχολή].
[56ο] Πάντως θυμάστε ότι το Δημοτικό Σχολείο στα Κουντουριώτικα που
πήγατε είχε τουβλάκια, όπως και το κτήριο όπου μάθαιναν κέντημα, αργαλειό
κλπ;
[Ν.Κ.] Ναι.
[56ο] Μέσα στην τάξη ήσασταν αρκετά παιδιά;
[Ν.Κ.] Ναι, ήμασταν αρκετά παιδιά αλλά δεν θυμάμαι πόσα. Δεν θα σας πω
σωστά τον αριθμό.

7. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [7]
[56ο] Θυμάστε κάτι από το σχολείο; Πώς ήταν τα πράγματα με τους μαθητές και
τους δασκάλους;
[Ν.Κ.] Θυμάμαι την κυρία Άννα, την νηπιαγωγό, η οποία ήταν ψηλή και ωραία.
Αυτήν τη θυμάμαι, όπως και μια άλλη κυρία Άννα, που είχαμε στη Δευτέρα τάξη
του Δημοτικού, ασπρομάλλα. Την λέγαμε κυρία Άννα η ασπρομάλλα. Ήταν μια
ήπια γυναίκα. Πολύ καλή. Πρέπει να με αγαπούσε ιδιαιτέρως, γιατί πολλές
φορές, όταν η μητέρα μου κατέβαινε στο μαγαζί για να βοηθήσει τον πατέρα
μου, έτρωγα στο σπίτι της. Γι’ αυτό λέω «με αγαπούσε». Και έναν Κάρναβο
θυμάμαι. Αυτός ήταν δάσκαλος του Άτταλου. Όταν πήγα εγώ, αυτός είχε φύγει.
Δεν ήταν πια εκεί. Διευθυντής του 8ου Δημοτικού Σχολείου ήταν κάποιος
Δουφεξής ή Τουφεξής, που έμενε ακριβώς έξω από τον συνοικισμό. [Αυτός
αργότερα ήταν Διευθυντής στο 17ο Δημοτικό «Αρβανιτάκη» στην οδό Έσλιν
Αμπελοκήπων - Ο πρώτος διευθυντής του συγκεκριμένου Δημοτικού Σχολείου
ήταν ο Ιωάννης Αρβανιτάκης. Λόγω αυτού, το συγκεκριμένο Δημοτικό ήταν πιο
γνωστό ως «του Αρβανιτάκη», παρά ως 17ο Δ.Σ. Αθηνών. Το σχολείο
λειτούργησε εκεί μέχρι το 1980].
[56ο] Προαύλιο στο Δημοτικό στα Κουντουριώτικα, αν καταλάβαμε καλά, δεν
είχατε.
[Ν.Κ.] Είχαμε την αλάνα με το που βγαίναμε από την αίθουσα. Πίσω από το
Εμπειρίκειο, ο χώρος που είχαμε ήταν αρκετός για να παίξουμε. Ήταν μεγάλη
αλάνα, ένας μεγάλος χώρος για να παίζουμε.
Στο Εμπειρίκειο δίπλα, πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού ακριβώς, ήταν
ένα κτήριο, ή μήπως δύο, πάλι στο Εμπειρίκειο ανήκε, που πήγαιναν αγόρια και
δούλευαν εκεί μέσα όμως. Ήταν σαν εργοστάσιο. Μετά ήταν το Εμπειρίκειο των
κοριτσιών, που ήταν αναμορφωτήριο. Δηλαδή ήταν ένα είδος φυλακής. Των
αγοριών δεν ήταν αναμορφωτήριο. Το λέγανε, αλλά δεν ήταν. Πήγαιναν παιδιά
που δούλευαν μέσα, μεροκάματο, και έφευγαν το βράδυ, σε αντίθεση με των
κοριτσιών τα οποία έμεναν μέσα. Υπήρχαν και γειτόνισσες που είχαν περάσει
καιρό μέσα στο ίδρυμα (...) Στο Εμπειρίκειο αγοριών, στο εργοστάσιο, είχε πάει
και ο μεγάλος μου αδελφός, ο Άτταλος, όπου έμαθε και τη δουλειά του τορνευτή.
Στη συνέχεια βέβαια έκανε και άλλες σπουδές, πήγε και στη ΣΕΛΕΤΕ για να γίνει
και αυτός καθηγητής στη Σεβαστοπούλειο. Ο Άτταλος ήταν πριν από εμένα
καθηγητής στη Σεβαστοπούλειο. Νομίζω ότι άρχισε να διδάσκει στη
Σεβαστοπούλειο το 1952 ενώ εγώ το 1957.

8. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [8]
Έξω από το Εμπειρίκειο των κοριτσιών ήταν ένα περίπτερο που το είχε/
δούλευε κάποιος που τον έλεγαν "Νταή" (παρατσούκλι). Αυτός είχε στραβά
πόδια και περπατούσε περίεργα.
[56ο] Είχε συσσίτια στο σχολείο;
[Ν.Κ.] Όχι, στο Δημοτικό στου Κουντουριώτη δεν είχαμε. Στην κατοχή έγιναν
συσσίτια.
[56ο] Ήταν άλλα σχολεία εκεί κοντά;
[Ν.Κ.] Ναι, το 3ο και 10ο, Εκεί αργότερα είχαν συσσίτια. Δίπλα ήταν η
Σεβαστοπούλειος Σχολή και στη συνέχεια ένας παιδικός σταθμός, δίπλα από τη
Σεβαστοπούλειο ακριβώς.
[56ο] Εσείς, μετά τις 4 πρώτες τάξεις στο 8ο, πήγατε στου Ψυρρή και μετά;
[Ν.Κ.] Μετά πήγα στην Εμπορική Σχολή που ήταν στην Ασκληπιού. Είχα την
επιθυμία να γίνω μηχανικός του Ναυτικού. Αν συνέχιζα εκεί, στην Εμπορική
Σχολή, θα γινόμουν Οικονομολόγος και γι’ αυτό είχα πάει. Βρέθηκε τότε μια
μεγάλη κοπέλα, η Λιλή, που ήταν τότε γραμματέας του «Αρχιμήδη». Άκουσε που
ήθελα να γίνω μηχανικός και μου λέει: «Θέλεις να πας σε ένα σχολείο για να
γίνεις μηχανικός και να πάρεις δίπλωμα;». Νόμισα ότι βρήκα τον Θεό στον
δρόμο. Φεύγω από την Εμπορική και πάω στον «Αρχιμήδη».
[http://pireorama.blogspot.com/2015/03/1933.html] που ήταν στο
Πασαλιμάνι. Από εκεί που ήθελα πέντε λεπτά να πάω από το σπίτι μου στην
Εμπορική Σχολή, τώρα ήθελα τρεις συγκοινωνίες για να πάω εκεί. «Έφαγα» 4
χρόνια εκεί, «πήδηξα» το πρώτο, μετά ξαναπήγα Γυμνάσιο, επειδή έμπλεξα με
την εκπαίδευση πήγα στο τμήμα μηχανολόγων και έβγαλα το μικρό
Πολυτεχνείο. Το μικρό Πολυτεχνείο είχε τότε το τμήμα ηλεκτρολόγων και το
τμήμα μηχανολόγων. Μετά πήγα και στη ΣΕΛΕΤΕ, αφού για να διδάσκουμε
έπρεπε να πάρουμε και παιδαγωγικές γνώσεις. Η ΣΕΛΕΤΕ ήταν τότε Σχολή
Εκπαιδευτικών Λειτουργών Επαγγελματικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.
Αργότερα έγινε και αυτή Τεχνική Σχολή. Μπερδεμένη και ταλαιπωρημένη η
εμπειρία μου στην εκπαίδευση. Αν πήγαινα κανονικά τις σπουδές μου στα 25
μου θα είχα τελειώσει και θα έκανα ό,τι θα είχα σπουδάσει, ολοκληρώσει. Τώρα
μέχρι και το 1963, μέχρι τα 33 μου χρόνια ήμουν στα θρανία.

9. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [9]
[56ο] Τελικά ήταν καλύτερα ή χειρότερα;
[Ν.Κ.] Ευχαριστημένος είμαι από τη δουλειά μου. Αγαπούσα τα παιδιά. Όταν
έμπαινα στην τάξη αγωνιζόμουνα γι’ αυτά. Τα περισσότερα παιδιά ήταν πολύ
ταλαιπωρημένα. Ορισμένα δούλευαν και ταυτόχρονα σπούδαζαν. Ήταν πολύ
δύσκολα γι’ αυτά. Πολλά ερχόντουσαν το βράδυ. Εγώ πήγαινα και στο ημερήσιο
και στο βραδινό. Αγαπούσα τα παιδιά και με αγαπούσαν και αυτά, ίσως επειδή
έδινα και εγώ αγάπη. Μέχρι σήμερα, όταν με βλέπουν στο δρόμο, με σταματούν
και μιλάμε. Αυτό με ευχαριστεί και μου αρέσει.
[56ο] Τα πράγματα στην τάξη πώς ήταν στο Δημοτικό στα Κουντουριώτικα, στο
Γυμνάσιο μετά; Τρώγατε και ξύλο καμιά φορά;
[Ν.Κ.] Στο Γυμνάσιο δεν τρώγαμε ξύλο. Στο 8ο ναι. Είχαν οι δάσκαλοι τον χάρακα
και μας βαρούσαν. Εγώ δεν είχα φάει ξύλο. Μια φορά ένας, αυτός ο Δεληγιάννης
που σας είχα πει, της Λυδίας ο αδελφός, κάτι έκανε στη Νηπιαγωγό, την κυρία
Άννα, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Εμείς ήμασταν στη Δευτέρα
Δημοτικού τότε. Της ξέφευγε, όμως, και δεν μπορούσε να τον πιάσει την ώρα
του διαλείμματος. Όταν μπήκαμε στην αίθουσα για μάθημα, τότε έφυγε η κυρία
Άννα η νηπιαγωγός από την τάξη της και ήρθε στην τάξη της Δευτέρας που
ήμασταν με τον χάρακά της και τον έσπασε στο ξύλο τον Γιώργο. Αναγκάστηκε
να επέμβει η κυρία Άννα της Δευτέρας Δημοτικού για να σταματήσει να τον
χτυπά και να τον αφήσει.
[56ο] Εσείς σκανταλιές κάνατε;
[Ν.Κ.] Ήμουν ζωηρός. Μάλωνα λιγάκι. Αυτή η κυρία Άννα η νηπιαγωγός, εμένα
με συμπαθούσαν, δεν ξέρω γιατί, με έβαζε να «μαλώνω» με τα άλλα παιδιά για
να περνάει η ώρα στα διαλείμματα, Να κάνουμε αγώνες. Αυτή, μάλιστα, μου είχε
βγάλει και το πρώτο μου παρατσούκλι. Με έλεγε Τζιμ Λόντος
[https://el.wikipedia.org/wiki/Τζιμ_Λόντος]. Ο Λόντος ήταν διάσημος
παλαιστής. Με έλεγε έτσι γιατί κατάφερνα και νικούσα τα άλλα παιδιά όταν
παλεύαμε.
[56ο] Είχατε επιστάτη στο σχολείο, στο 8ο;
[Ν.Κ.] Όχι, το 8ο δεν είχε επιστάτη. Η Σεβαστοπούλειος είχε τον κυρ Κώστα.

10. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [10]
[56ο] Με τα παιδιά στην αυλή του σχολείου, στην αλάνα που ήταν μπροστά
ουσιαστικά, τι παίζατε;
[Ν.Κ.] Μπάλα παίζαμε βασικά. Παίζαμε επίσης το «τρεις πους και λακκούς».
Ανοίγαμε μια λακκούβα στο έδαφος. Έπειτα χρησιμοποιούσαμε μια πέτρα που
έπαιζε τον ρόλο της μπάλας και με τρία χτυπήματα, είτε με κουτσό είτε με
κάποιο ξύλο που είχαμε, προσπαθούσαμε να βάλουμε την μπάλα στην
λακκούβα. Κέρδιζε αυτός που την έβαζε.
[https://www.trapezounta.gr/pontus/games/712/]. Επίσης, βάζαμε κάτι
πλακάκια το ένα πάνω στο άλλο. Είχαμε ένα μπαλάκι του τένις και το πετούσαμε
από απόσταση για να δούμε ποιος θα ρίξει τα πιο πολλά. Ένα άλλο παιχνίδι που
παίζαμε ήταν το ξυλίκι. Κόβαμε ένα ξυλάκι μικρό το οποίο κάναμε μυτερό στη
μια του άκρη. Όταν το αφήναμε κάτω και το χτυπούσαμε στη μυτερή του άκρη,
αυτό πεταγότανε ψηλά. Με μια βίτσα το χτυπάγαμε για να σηκωθεί στον αέρα
και στη συνέχεια το χτυπούσαμε, ενώ ήταν στον αέρα, με την ίδια βίτσα για να
το πετάξουμε μακριά. Αυτός που το έστελνε πιο μακριά ήταν ο νικητής. Φυσικά,
παίζαμε κυνηγητό, κρυφτό.
[56ο] Το σχολείο είχε κυλικείο;
[Ν.Κ.] Όχι, δεν είχε κυλικείο. Ερχόταν ένας κουλουράς και πουλούσε
κουλουράκια με κάτι τυράκια τρίγωνα κομμένα. Κεφαλοτύρι. Ερχόταν ένας
παγωτατζής, κυρ-Θόδωρο τον έλεγαν, με ένα καροτσάκι. Έφτιαχνε το παγωτό
και σου έδινε το χωνάκι. Όποιος είχε χαρτζηλικάκι, έπαιρνε.
[56ο] Εσείς τι αγοράζατε;
[Ν.Κ.] Εγώ κάθε μέρα αγόραζα κουλουράκι με τυράκι.
[56ο] Τα παιδιά στο σχολείο ήταν στην ίδια κατάσταση ή υπήρχαν παιδιά που
ξεχώριζαν; Εννοούμε για το 8ο ΔΣ που ήταν στου «Κουντουριώτη».
[Ν.Κ.] Υπήρχαν παιδιά που ήταν φτωχά, αλλά διαβάζανε. Υπήρχαν και παιδιά
που ήταν κοπανατζήδες. Δεν τους ενδιέφερε. Για παράδειγμα, ο Γιώργος, ο
αδελφός της Λυδίας που έμεινε στην ίδια τάξη, δεν ήθελε να πάει στο σχολείο.
Πήγαινε με το ζόρι.
[56ο] Στο σχολείο γίνονταν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά; Υπήρχαν παιδιά που
τα κορόιδευαν;

11. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [11]
[Ν.Κ.] Αν εννοείτε το μπούλινγκ (bullying) το σημερινό, θα έλεγα όχι. Μπορεί να
κορόιδευαν, μπορεί να έκαναν ομάδες, συμμορίες, αλλά όχι για να κοροϊδεύουν
κάποιον κατ΄ αυτόν τον τρόπο, κατ’ επανάληψη. Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο.
[56ο] Τι θυμόσαστε από την γειτονιά που μένατε, τα σπίτια, τους δρόμους;
[Ν.Κ.] Θυμάμαι τα παιδιά, τους ανθρώπους, τους δρόμους… Θυμάμαι τους
φίλους ποδοσφαιριστές που είχε βγάλει ο Κουντουριώτης. Τέσσερις
τουλάχιστον. Ήταν ο Νικολαΐδης που έπαιζε στον Παναθηναϊκό, αυτός ήταν ο
πρώτος που θυμάμαι. Ήταν και κολλητός μου. Ήταν δύο χρόνια μικρότερος από
εμένα. Είχαμε μια ομάδα που τη λέγαμε «Τιτανικός». Ανεπίσημη ομάδα. Μια
φορά κλείσαμε αγώνα με τα τσικό του Παναθηναϊκού.
[56ο] Αυτή η ομάδα ήταν στου Κουντουριώτη δηλαδή;
[Ν.Κ.] Ναι, στου Κουντουριώτη. Κλείσαμε τον αγώνα να παίξουμε και ο
καλύτερός μας ποδοσφαιριστής στο πρώτο ημίχρονο ήταν αυτός, ο Νικολαΐδης.
Χάναμε, όμως, 4-0, γιατί δεν μπορούσε να παίξει πολύ καλά αν και ήταν ο
καλύτερός μας παίχτης. Αυτός δεν είχε συνηθίσει να παίζει με παπούτσια.
Έπαιζε ξυπόλητος. «Δεν μπορώ ρε παιδιά να παίξω έτσι», μας είπε και μπήκε στο
δεύτερο ημίχρονο ξυπόλητος για να παίξει μέσα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Τελικά ήρθαμε 4-4. Έπαιξε πάρα πολύ καλά. Εκεί είδαν οι παράγοντες του
Παναθηναϊκού τον Νικολαΐδη και του έκαναν δελτίο αμέσως, εκείνην την ημέρα.
Βέβαια στη συνέχεια, ως παίχτης του Παναθηναϊκού, όπου έπαιζε και επίσημους
αγώνες, του είχαν δώσει παπούτσια τα οποία και συνήθισε. Ήταν πολύ καλός
παίχτης. Έπαιξε και στη μικτή Αθηνών. Είχε παίξει μικτή Αθηνών – Πειραιώς
εναντίων της μικτής Κωνσταντινούπολης. Είχε παίξει σε αυτό το παιχνίδι. Μετά
ήταν ο Δομάζος, ο γνωστός. Μετά βγήκε ένας Σταματίου Βασίλης. Τον δώσαμε
στον Εθνικό. Επίσης, ένα άλλο παιδί, ο Στασινόπουλος, που τον δώσαμε στην
ΑΕΚ.
Ένας ακόμα που βγήκε από τη γειτονιά αλλά όχι από τον Κουντουριώτη ήταν ο
μεγάλος Κώστας Λινοξυλάκης. Αυτός έπαιζε και στην αλάνα του Κουντουριώτη.
Έμενε προς τα Τουρκοβούνια. Πάνω από τις «ελιές», που είναι τώρα ο Σταθμός
Μετρό Πανόρμου [Εκεί που είναι το 16ο Γυμνάσιο, Πανόρμου και Λαρίσης].
[56ο] Τι άλλο θυμόσαστε από τους κατοίκους του «Κουντουριώτη»;

12. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [12]
[Ν.Κ.] Οι άνθρωποι, συνήθως και ιδιαίτερα το καλοκαίρι, καθόντουσαν έξω από
τις πόρτες των σπιτιών τους. Έραβαν, έπλεκαν… Μέσα δεν είχαν ούτε αιρ
κοντίσιον, ούτε καν ανεμιστήρες στα δωμάτιά τους.
[56ο] Τα σπίτια πώς ήταν;
[Ν.Κ.] Κεραμίδια είχαν τα σπίτια. Οι κουζίνες ήταν με πισσόχαρτα. Τις κουζίνες
μπορεί να τις είχαν κάνει οι ίδιοι οι κάτοικοι. Κάποιοι είχαν και ταράτσες.
[56ο] Τον χειμώνα έκανε κρύο;
[Ν.Κ.] Ζεστά ήταν γενικά τα σπίτια, εκτός από πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες.
Ήταν μικρά και κολλημένα μεταξύ τους. Εμείς είχαμε και ταράτσα. Πολλά είχαν
και ταράτσα. Οι κάτοικοι είχαν κάνει μετατροπές. Είχαν φτιάξει ξύλινη ταράτσα.
Τα περισσότερα είχαν κάνει τη σκάλα μέσα στην κουζίνα τους για να ανεβαίνει
κάποιος στην ταράτσα. Ο πατέρας μου την είχε κάνει απέξω για να κερδίσει
χώρο στην κουζίνα. Βέβαια έτσι ανέβαινε όποιος ήθελε, και ένας περαστικός από
τον δρόμο/ σοκάκι.
[56ο] Ηλεκτρικό είχε το σπίτι;
[Ν.Κ.] Ναι, είχαμε.
[56ο] Αυλή στο σπίτι είχατε;
[Ν.Κ.] Μια μικρή, δίπλα στην κουζίνα. Είχαμε φτιάξει και ένα υπόγειο. Υπήρχε η
κουζίνα και μετά το δωμάτιο. Κάτω από το δωμάτιο είχαμε φτιάξει ένα υπόγειο
σχεδόν όσο ήταν το δωμάτιο που μέναμε. Είχαμε το υπόγειο, από πάνω το
δωμάτιο και από πάνω η ταράτσα.
[56ο] Όταν φύγατε από τον συνοικισμό, εσείς παντρευτήκατε και φύγατε, οι
υπόλοιποι έμειναν όλοι στο σπίτι στου «Κουντουριώτη»;
[Ν.Κ.] Η αδελφή μου Άννα είχε παντρευτεί και είχε φύγει, ο αδελφός μου
Άτταλος το ίδιο, το ίδιο και η Στέλλα. Τελευταίος έφυγα εγώ. Όλοι
παντρεύτηκαν και πήγαν στο δικό τους σπίτι.
[56ο] Το σπίτι στα «Κουντουριώτικα» τι έγινε τότε;
[Ν.Κ.] Όταν φύγαμε όλοι, η αδελφή μου που έμενε σε σπίτι που το νοίκιαζε
μετακόμισε εκεί. Έμεινε στου Κουντουριώτη μέχρι που της έδωσαν ένα σπίτι

13. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [13]
στον Νέο Κόσμο, αρκετά μεγάλο, όταν κατεδαφίστηκε ο συνοικισμός. Το σπίτι
ήταν αρκετά μεγάλο γιατί είχε 4 παιδιά.
[56ο] Είχατε φίλους εδώ στη γειτονιά, όπως μας έχετε πει. Όταν φύγατε σας
έλειψαν, τους βλέπατε;
[Ν.Κ.] Έναν πολύ αγαπημένο φίλο που είχα, τον Μήτσο Χατζηδημητρίου που
καθόταν στον απάνω δρόμο μαζί με τον Νικολαΐδη, αυτός ήταν ο κολλητός μου,
τον έχασα. Πέθανε. Ήμασταν αγαπημένοι φίλοι.
[56ο] Ο Μήτσος Χατζηδημητρίου ήταν στα προσφυγικά και αυτός;
[Ν.Κ.] Ναι. Η μάνα του και ο πατέρας του μιλούσαν περισσότερο τούρκικα παρά
ελληνικά. Οι δικοί μου δεν μιλούσαν τούρκικα ποτέ, εκτός αν ήθελαν να πουν
κάτι που δεν θα ήθελαν να το καταλάβουμε.
[56ο] Θυμάστε κάποια μεγάλα, σημαντικά κτήρια που υπήρχαν από τότε στην
περιοχή κοντά στα Κουντουριώτικα, εκτός από το μαιευτήριο της "Έλενας"
όπου γεννηθήκατε;
[Ν.Κ.] Ναι, το «Έλενας» ήταν απέναντι από τη Σεβαστοπούλειο Σχολή. Το μεγάλο
κτήριο που υπήρχε στην περιοχή ήταν του Πυρρή στη Βουρνάζου που περνούσε
μπροστά από το «Έλενας» και νομίζω στην Τσόχα. Εκεί ήταν ένα κτήριο που το
έλεγαν κτήριο του Πυρρή [τώρα είναι το: Balthazar – Bar – Restaurant. Ήταν το
σπίτι του Αλέξανδρου Πυρρή]. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο κτήριο κοντά μας, το
κτήριο του Θων, φυσικά, στην Αλεξάνδρας και Κηφισίας, και ένα κτίσμα που
ήταν ονειρώδες και που έπρεπε να μην το είχαν χαλάσει και να ήταν διατηρητέο.
Βρίσκονταν στη γωνία των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων. Το λέγαμε
«παλατάκι», σαν αυτό που είναι στο Χαϊδάρι. Πάρα πολύ ωραίο, με κόκκινη
πέτρα το οποίο το αγόρασε η τράπεζα και έκανε ένα μεγάλο κτήριο εκεί.
[56ο] Ναι ήταν η Βίλα Μαργαρίτα [Από παλιά μας εργασία:
https://www.slideshare.net/goa56tkdrills/ss-42386695]; Τηλέφωνο εσείς
είχατε; Θυμόσαστε ποιοι είχαν τότε;
[Ν.Κ.] Όχι, εμείς δεν είχαμε. Μπορεί να είχε ο Φίλιππας Αντωνιάδης, ο μπακάλης
στη γωνία. Δεν το θυμάμαι.
[56ο] Παρακολουθούσατε την ομάδα του συνοικισμού, την «Άμυνα»;

14. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [14]
[Ν.Κ.] Ναι, βεβαίως. Πήγαινα παντού, αφού ήμουν και γραμματέας της ομάδας.
[56ο] Από πότε μέχρι πότε ήσασταν γραμματέας; Θυμόσαστε;
[Ν.Κ.] Γραμματέας της ομάδας ήμουν ακόμα και αφού παντρεύτηκα. Θυμάμαι
ότι όταν δώσαμε τον Στασινόπουλο στην ΑΕΚ ήρθαν από εδώ και με πήραν με
ταξί, ο Μανώλης Πιτιανούδης και άλλοι δύο, και πήγαμε στα γραφεία της ΑΕΚ
για να υπογράψουμε για τη μεταγραφή. Επομένως, ήμουν παντρεμένος τότε.
Άρα, ήταν μετά το 1960. [Ο παίκτης έπαιξε στην ΑΕΚ το 1963 και το 1964-
https://el.wikipedia.org/wiki/Α.Ε.Κ._(ποδόσφαιρο)]. Πρέπει να ήμουν από 22
ετών μέχρι λίγο πιο πάνω από 30.
[56ο] Το γήπεδο της ομάδας πού ήταν;
[Ν.Κ.] Εμείς δεν είχαμε γήπεδο. Παίζαμε όπου βρίσκαμε. Κάποιες χρονιές παίζαμε
στον Παναθηναϊκό, ενώ αρκετές φορές κάναμε και προπόνηση. Προπόνηση
κάναμε και στην αλάνα.
[56ο] Εσείς παίζατε καθόλου;
[Ν.Κ.] Ποδόσφαιρο όχι. Αγαπούσα την ομάδα της συνοικίας και την υποστήριζα.
Εγώ ασχολήθηκα με άλλο άθλημα αλλά όχι πολύ, μέχρι που πήγα στρατιώτης.
Είχα ασχοληθεί με το μποξ. Έκανα προπόνηση με την ομάδα του Εθνικού
Γυμναστικού Συλλόγου.
[56ο] Πού ήταν τα γραφεία της "Άμυνας" όταν ήσασταν και εσείς στον
συνοικισμό;
[Ν.Κ.] Όπως τελειώνει ο συνοικισμός Κουντουριώτη, κάτω κάτω ήταν τα
αποχωρητήρια, οι καμπινέδες. Δίπλα από εκεί, λίγο δεξιότερα, ήταν ένα
καλυβάκι και μέσα εκεί ήταν τα γραφεία της ομάδας. Πίσω από τη
Σεβαστοπούλειο.
[56ο] Ποδοσφαιριστές ήταν τα παιδιά της γειτονιάς τότε;
[Ν.Κ.] Κατά κανόνα ναι, αλλά παίρναμε και από αλλού. Εγώ όταν ήμουν στην
Σεβαστοπούλειο, και κάναμε και εκεί πρωτάθλημα, παίζαμε μπάλα, όταν έβλεπα
παιδί που ήταν καλούτσικο του έπαιρνα το δελτίο και το πήγαινα στην «Άμυνα».
[56ο] Ποια ήταν η έδρα της ομάδας τελικά;

15. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [15]
[Ν.Κ.] Έδρα ήταν ο «Κουντουριώτης». Τώρα γήπεδο όπου να ’ναι, όπου ήταν
διαθέσιμο.
[56ο] Για την περιοχή, τον συνοικισμό Κουντουριώτη, τι λέγανε;
[Ν.Κ.] Αυτό που λέγανε είναι ότι θα κατεδαφιστούν τα κτήρια και θα πάνε εκεί
όλα τα Υπουργεία. Στα κατεδαφισμένα κτήρια του Κουντουριώτη θα χτιστούν
Υπουργεία, ώστε όλα να είναι κοντά και να εξυπηρετείται καλύτερα ο πολίτης.
Να είναι όλα μαζί συγκεντρωμένα και να μην τα ψάχνει κάποιος το ένα στους
Αμπελοκήπους, το άλλο στα Πετράλωνα, το άλλο στην Καλλιθέα κλπ. Δεν το
έκαναν ποτέ. Τώρα τι έγινε, δεν ξέρω. Το να γίνουν τα Υπουργεία εκεί ήταν κάτι
που το είχαν διαλαλήσει έντονα.
[56ο] Στον Λυκαβηττό πηγαίνατε;
[Ν.Κ.] Ναι, φυσικά. Στα νταμάρια πάνω στον Λυκαβηττό πηγαίναμε και παίζαμε
μπάλα. Κάναμε και προπόνηση εκεί.
[56ο] Ποια εποχή θα προτιμούσατε; Την τωρινή ή την εποχή εκείνη;
[Ν.Κ.] Όλες οι εποχές καλές είναι. Τότε υπήρχαν πολλοί φίλοι, πολλές παρέες,
βγαίναμε έξω με πολλούς ανθρώπους. Όμως κάθε εποχή έχει τα καλά της. Τώρα
έχουμε τις ανέσεις μας, έχουμε το αυτοκίνητό μας μπροστά από την πόρτα…
Τότε ήταν αλλιώτικα.
[56ο] Σήμερα πώς σας φαίνεται η περιοχή των «Κουντουριώτικων»;
[Ν.Κ.] Έχω καιρό να πάω. Την τελευταία φορά υπήρχαν πολλά χαλάσματα εκεί.
Δεν έχει αξιοποιηθεί ο χώρος. Κακό αυτό. Θα μπορούσε π.χ. να γυρίσει ο
Παναθηναϊκός το γήπεδό του αλλιώς και να πάρει χώρο από την περιοχή των
Κουντουριώτικων.
[56ο] Εσείς προσωπικά τι θα θέλατε για την περιοχή;
[Ν.Κ.] Εγώ θα προτιμούσα να την κάνουν πάρκο.
[56ο] Έχετε κάποια πολύ δυνατή ανάμνηση από το παρελθόν, κάτι που να σας
έχει μείνει πάρα πολύ έντονα στη μνήμη σας;
[Ν.Κ.] Ναι. Θυμάμαι τις εκδρομές που πηγαίναμε με τα φορτηγά.

16. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [16]
[56ο] Και με την ομάδα σας, την Άμυνα, μας έχουν πει ότι κάνατε πολλές
εκδρομές.
[Ν.Κ.] Ναι. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε πάει με την ομάδα στα Λιόσια.
Κερδίζαμε, αλλά ο αγώνας διακόπηκε γιατί άρχισαν να μας δέρνουν. Μπήκαμε
στα φορτηγά και φύγαμε τρέχοντας ενώ μας έριχναν πέτρες φωνάζοντας
«Μάυδες» Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου
[https://el.wikipedia.org/wiki/Μονάδες_Ασφαλείας_Υπαίθρου] «Μάυδες διώξτε
τους ξένους από το χωριό μας». Πήγαμε στο χωριό τους, στο Λιόσια, και μας
έδιωξαν, μας κυνήγησαν, επειδή έχαναν.
[56ο] Προφανώς δεν υπήρχε αστυνομία ή κάποιοι να σας προστατεύσουν.
[Ν.Κ.] Όχι.
[56ο] Διασκεδάσεις;
[Ν.Κ.] Πηγαίναμε για χορό σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Από τα 18 και μετά.
[56ο] Τις καθημερινές;
[Ν.Κ.] Καθημερινές εγώ είχα μπλέξει με τον δαιδαλώδη δρόμο που ακολούθησα
για τις σπουδές μου και δεν είχα καθόλου χρόνο να κάνω κάτι άλλο. Ακόμα και
παντρεμένος πήγαινα σχολείο. Σχολείο, αλλά και δούλευα ταυτόχρονα. Πήγαινα
στη Σεβαστοπούλειο. Εκεί έγινα μόνιμος. Συνέχισα, όμως, να δουλεύω το βράδυ
στη Σεβαστοπούλειο μέχρι και το 1982.
[56ο] Σεβαστοπούλειο πότε ξεκινήσατε να δουλεύετε;
[Ν.Κ.] Από τα 27 μου χρόνια. Από το 1957. Το 1968 δήλωσα παραίτηση από το
ημερήσιο. Στο ημερήσιο σχολείο στη Σεβαστοπούλειο ήμουν μόνιμος ενώ στο
βραδινό ήμουν έκτακτος. Σταμάτησα από το ημερήσιο γιατί μπήκα στον ΟΑΕΔ
[http://www.oaed.gr]. Στο ημερήσιο ήμουν μέχρι το 1968. Μετά πήγα στον
ΟΑΕΔ από όπου και πήρα σύνταξη το 1991. Είχα ζητήσει άδεια από τον ΟΑΕΔ
για να μπορώ να συνεχίσω να δουλεύω στο βραδινό της Σεβαστοπουλείου. Μου
την έδωσαν, αφού δεν δημιουργούσε πρόβλημα στην εργασία μου στην
υπηρεσία. Στο βραδινό έκανα μαθήματα μέχρι το 1982.
[56ο] Αυτή ήταν η πρώτη τεχνική σχολή, έτσι δεν είναι;

17. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [17]
[Ν.Κ.] Ναι. Ιδρύθηκε το 1905 από τον Σύλλογο προς Διάδοση Ωφελίμων Βιβλίων
[http://www.sov.gr]. Υπήρχαν και άλλες γνωστές τεχνικές σχολές όπως η
Διπλάρειος Σχολή [Ξεκίνησε το 1916 -https://www.diplareios.edu.gr/diplareios-
scholi/i-istoria-tis-diplareioy/] και η Σιβιτανείδιος Σχολή [Ξεκίνησε το 1927 -
https://www.sivitanidios.edu.gr/index.php/sivitanideios/istoriko].
Ο Σεβαστόπουλος που έχτισε την Σχολή είχε πει να μην παίρνουν από τα παιδιά
λεφτά και είχε βάλει καταθέσεις στην τράπεζα. Από τους τόκους
πληρωνόντουσαν οι καθηγητές. Μετά την κατοχή όμως, με τον νόμο του
Σβώλου, χαθήκαν οι καταθέσεις [https://banquedorient.org/i-chreokopia-toy-
1944-to-katochiko-daneio-oi/]. Έτσι η Σεβαστοπούλειος αναγκάστηκε να βάλει
στους μαθητές της δίδακτρα να πληρώνουν για να φοιτήσουν στη Σχολή. Μετά
την κατοχή άρχισαν να πληρώνουν οι μαθητές δίδακτρα. Μέχρι τότε ήταν
δωρεάν.
[56ο] Ήταν μόνο για αγόρια, έτσι δεν είναι;
[Ν.Κ.] Ναι, ακριβώς.
[56ο] Θυμόσαστε πόσα και ποια τμήματα είχε η Σεβαστοπούλειος Σχολή;
[Ν.Κ.] Είχε τρία τμήματα. Ξυλουργείο, Μηχανοτεχνίτες και Ηλεκτροτεχνίτες.
Όταν πήγα εγώ, το Ξυλουργείο είχε σταματήσει να λειτουργεί ως Σχολή και είχε
νοικιαστεί σε έναν επιχειρηματία. Η Διπλάρεως συνέχιζε να έχει μαθητές χωρίς
δίδακτρα. Ο ευεργέτης της σχολής, Διπλάρης, δεν είχε κάνει καταθέσεις, αλλά
έχτισε τη Σχολή και μαζί και κάποια άλλα κτήρια από τα νοίκια των οποίων
πληρωνόταν το προσωπικό. Έτσι η Διπλάρεως συνέχιζε να είναι δωρεάν για
τους μαθητές, όπως και η Σιβιτανείδιος που ήταν κρατική.
[56ο] Υπήρχαν λουτρά στην Σχολή όταν δουλεύατε εκεί;
[Ν.Κ.] Όταν πήγα εγώ δεν λειτουργούσαν αυτά. Μόνο τουαλέτες υπήρχαν εν
λειτουργία.
[56ο] Είχαν δωρεάν σίτιση οι μαθητές;
[Ν.Κ.] Όχι, δεν είχαν.
[56ο] Τι άλλο θυμόσαστε από τη Σεβαστοπούλειο;

18. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [18]
[Ν.Κ.] Όπως είπαμε, η Σεβαστοπούλειος εκηδεμονεύετο. Η Ανωτάτη Αρχή της
Σεβαστοπουλείου ήταν ο Σύλλογος για τη Διάδοση Ωφελίμων Βιβλίων Ελλάδος.
Υπήρχε ένας Κουγέας, που τον έλεγαν σοφό επειδή ήταν πολύ μορφωμένος.
Νομίζω ότι το μικρό του όνομα ήταν Δημήτρης. Αυτός ήταν Πρόεδρος του
Συλλόγου τότε. Όταν πέθανε ο Κουγέας, ανέλαβε Πρόεδρος ο Αλέξανδρος
Παππάς [https://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Ι._Παππάς], ο οποίος ήταν
και πρύτανης του Πολυτεχνείου. Η Σεβαστοπούλειος είχε και το οργανόγραμμά
της με τον Γενικό Διευθυντή, τον διευθυντή της ημερήσιας σχολής, τον
διευθυντή της βραδινής σχολής, τον Γενικό Διευθυντή, που ήταν κάποιος
Αργυράκος Γιάννης, καθηγητής του Πολυτεχνείου. Αυτός έφυγε μετά και
ασχολήθηκε με το Πολυτεχνείο. Ο Πρόεδρος ήταν αυτός που ήλεγχε αν
λειτουργούμε καλά ή όχι.
[56ο] Εσείς σε ποιον τομέα ήσασταν;
[Ν.Κ.] Εγώ ήμουν υπεύθυνος του μηχανολογικού κλάδου, στο εφαρμοστήριο.
Υπήρχαν οι τορνευτές και οι εφαρμοστές. Οι τορνευτές είναι αυτοί που
δουλεύουν στις εργαλειομηχανές και οι εφαρμοστές που δουλεύουν και στις
εργαλειομηχανές, αλλά δουλεύουν κυρίως με το χέρι. Εγώ ήμουν υπεύθυνος για
τους εφαρμοστές. Τους τορνευτές τους είχε ο αδελφός μου ο Άτταλος, που ήταν
μεγαλύτερος.
[56ο] Θυμόσαστε ονόματα συναδέλφων σας στη Σεβαστοπούλειο;
[Ν.Κ.] Στο μηχανουργείο ήμασταν ο Άτταλος και εγώ. Είχαμε συναδέλφους που
βοηθούσαν. Ήταν ο Μιλτιάδης Πλάσινος, ένας που λεγόταν Στέλιος Φραγκούλης,
ένας Θεοχαρόπουλος, ένας που λεγόταν Δόικας, ένας Αλέκος Λυκούδης και ένας
Παλαιός. Αυτοί ήταν βοηθοί μας. Τρεις με τους τορνευτές και τρεις με τους
εφαρμοστές. Στο ηλεκτρολογικό ήταν Προϊστάμενος ένας Παναγιώτης. Βοηθός
ήταν ένας Νίκος και ένας Λιβάρδας. Γραμματέας ήταν ένας Θεοχάρης Κώστας,
γυμναστής ήταν ένας Νίκος Γιαννόπουλος που ήταν και διαιτητής Α’
κατηγορίας. Θυμάμαι έναν κύριο Γκίνη. Ήταν ένας γεροντάκος που τον είχαμε
σαν χωροφύλακα στην Σχολή. Ήταν δάσκαλος του Δημοτικού και ασχολιόταν με
τη γραμματεία, τα προγράμματα, αλλά ήταν και ο αυστηρός της Σχολής. Πολύ
καλός άνθρωπος, εξαιρετικός. Ο Τάκης Αναγνωστόπουλος στην αρχή ήταν
καθηγητής στην μηχανουργική τεχνολογία. Ο Αλέξανδρος Παππάς που ήταν
πρύτανης του Πολυτεχνείου και Πρόεδρος του Συλλόγου για τη Διάδοση

19. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [19]
Ωφελίμων Βιβλίων Ελλάδος, τον έστειλε στην Αμερική. Όταν γύρισε ανέλαβε τη
Γενική Διεύθυνση ως Γενικός Διευθυντής. Αυτός ήταν αδελφός του Όμηρου
Αθηναίου, του κομφερασιέ. Βλαδίμηρος Αναγνωστόπουλος ήταν το κανονικό
του όνομα, ενώ το Όμηρος Αθηναίος το καλλιτεχνικό του
[https://el.wikipedia.org/wiki/Όμηρος_Αθηναίος].
[56ο] Ο Μίμης Δομάζος, που μας είχε πει η αδελφή σας ότι παρακολούθησε τη
Σεβαστοπούλειο, τι σπούδασε;
[Ν.Κ.] Μηχανοτεχνίτης. Τελείωσε τη Σχολή. Φοιτούσε ενώ ήταν ακόμα στην
Άμυνα και έπαιζε. Τότε πήγε και στον Παναθηναϊκό. Υπόψη ότι του Δομάζου του
βγάλαμε δελτίο όταν ήταν 11 χρόνων. Κανονικά δεν επιτρέπεται να βγάλεις
δελτίο σε τέτοια ηλικία. Πρέπει να είσαι από 14 και πάνω. Εμείς του βγάλαμε
γιατί γνωρίζαμε ότι ήταν καλός, για να μην τον πάρει κάποια άλλη ομάδα.
Βέβαια, δεν μπορούσε να παίξει κανονικά. Συμμετείχε στις προπονήσεις. Έπαιξε
όταν ήταν 14 για να είμαστε ασφαλισμένοι, αλλά το δελτίο τού το βγάλαμε όταν
ήταν 11.
[56ο] Πώς πήγε στον Παναθηναϊκό;
[Ν.Κ.] Πήγε με υποσχετική ενός έτους. Δηλαδή, υποσχεθήκαμε στον
Παναθηναϊκό ότι θα του τον δώσουμε, αλλά τον κρατήσαμε ένα έτος ακόμα.
Έτσι συνέχιζε να παίζει σε εμάς, ενώ στον Παναθηναϊκό εκείνο το διάστημα
έπαιξε σε ένα από τα τουρνουά που γινόντουσαν Πάσχα και Χριστούγεννα.
Λεγόντουσαν κύπελλο Πάσχα και κύπελλο Χριστουγέννων. Έπαιρναν μέρος σε
αυτά ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Παίζανε οι τρεις τους για το
κύπελλο. Έπαιξε σε ένα τέτοιο τουρνουά εναντίον του Ολυμπιακού και πέτυχε
το 2ο γκολ του Παναθηναϊκού με ένα ανάποδο ψαλίδι. Ο αγώνας είχε λήξει 2-2.
Από τότε τον είδαν σαν ποδοσφαιριστή, γιατί μέχρι τότε ο κόσμος έλεγε «τι
μπορεί να κάνει αυτό το νιάνιαρο;».
[56ο] Έβαλε γκολ εναντίον της ομάδας που υποστήριζε μικρός. Όπως μας έχουν
πει, όταν ήταν μικρός ήταν Ολυμπιακός.
[Ν.Κ.] Ναι, Ολυμπίκ, Ολυμπίκο τον φώναζαν. Από την στιγμή που έγινε παίκτης
του Παναθηναϊκού, έγινε Παναθηναϊκός.

20. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [20]
[56ο] Λογικό, αφού πληρωνόταν από τον Παναθηναϊκό, αυτή ήταν πλέον η
ομάδα του.
[Ν.Κ.] Μα όταν είσαι μέσα στο γήπεδο και παίζεις μπάλα, παίζεις μπάλα για την
ομάδα σου. Τελείωσε. Δεν σκέφτεσαι κάτι άλλο. Εγώ κάποια στιγμή, όταν ήμουν
στον ΟΑΕΔ, είχα γίνει Προϊστάμενος Εκπαίδευσης, πριν γίνω Διευθυντής της
Σχολής. Παίζαμε με τους συναδέλφους ποδόσφαιρο, έτσι για να «κουνιόμαστε»
λιγάκι. Διαιτητής σε έναν αγώνα ήταν ένα συνάδελφος, ο Παύλος Μπέρος. Αυτός
ήταν και Προϊστάμενος στον ΟΑΕΔ, όταν είχα πάει. Στη συνέχεια έγινε
Διευθυντής και μετά, στη θέση του, έγινα εγώ. Με έβλεπε ο Παύλος πώς έπαιζα
ποδόσφαιρο και μου λέει: «Ρε Νίκο, είσαι τόσο ήπιος άνθρωπος, έχεις τόση
αυτοσυγκράτηση αλλά όταν παίζεις ποδόσφαιρο γίνεσαι άλλος άνθρωπος».
Ξεχνιέσαι και παθιάζεσαι.
[56ο] Μήπως θυμόσαστε πώς έγινε με τον Δομάζο η μεταγραφή στον
Παναθηναϊκό; Πρόσφατα διαβάσαμε τον κύριο Σάββα Θεοδωρίδη να αναφέρει
ότι είχαν συζητήσει στον Ολυμπιακό για τον Δομάζο και τους έλεγε να τον
πάρουν στην ομάδα. Ο Δομάζος παλαιότερα σε εφημερίδα είχε αναφέρει κάποιο
παρασκήνιο με τον Παναθηναϊκό και την Εθνική, αλλά δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε
εμπλοκή και του Ολυμπιακού. Η αναζήτησή μας για την αγαπημένη πρώτη
ομάδα του Δομάζου ξεκίνησε από τις αναφορές που είχαμε από όλους τους
Κουντουριώτες που έχουμε μιλήσει για τον Δομάζο, ότι δηλαδή τον φώναζαν
Ολυμπίκ και ήταν γνωστός Ολυμπιακός. Επειδή μας έκανε εντύπωση το ψάξαμε.
Γνωρίζετε κάτι εσείς για την ιστορία της μεταγραφής;
[Ν.Κ.] Ναι. Αν είχαν έρθει οι Ολυμπιακοί θα τον είχαν πάρει! Εκεί στα «Γιασεμιά»,
στο καφενείο, όπου μαζευόμασταν για να συζητήσουμε για την ομάδα, τους
περιμέναμε, γιατί είχαν αναφέρει μια καλύτερη προσφορά από αυτήν του
Παναθηναϊκού.
Στον συνοικισμό έμενε ο Βασίλης Μανώλογλου (Β2Β1α στο φύλλο εργασίας που
έχουμε δημιουργήσει) ο οποίος ήταν στο συμβούλιο της Άμυνας. Ο Δαμιανός
έπαιζε τέρμα. Ο Βασίλης δεν έπαιζε, αλλά ήταν Γενικός Αρχηγός της ομάδας. Σαν
επάγγελμα, όμως, είχε την εκμετάλλευση του κυλικείου του γηπέδου του
Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη. Είχε επαφές με τους Ολυμπιακούς και τους είχε
πει ότι «έχουμε έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή, τον Δομάζο, που θα τον
δώσουμε στον Παναθηναϊκό». «Πόσα σας δίνει ο Παναθηναϊκός;», «14.000
Δραχμές». Λέει ο Ολυμπιακός: «δίνουμε 20.000 Δραχμές». «Ελάτε τότε να κάνετε

21. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [21]
Εικόνα 1: Συμβούλιο της "'Άμυνας" έξω από το καφενείο "Γιασεμιά" (μεταξύ 1958-1060). Από δεξιά προς τα
αριστερά: Ξυλίας,?, Μαλαματένιος Γιώργος, Δουδουλάκης Αντώνης, Μαρκόπουλος Γιώργος, Χαμπέλογλου
και ένας ακόμα (τελευταίος αριστερά). [Η φωτογραφία μάς έχει δοθεί από τον κύριο Πέτρο Μαρκόπουλο σε
συνέντευξη που μας έχει δώσει για τις εργασίες της ομάδας μας].
προσφορά», τους είπε. Με τον Μανώλογλου εγώ ήμουν πιο κοντά στην ηλικία.
Ήταν λίγο πιο μικρός από μένα και κάναμε παρέα. Οι άλλοι ήταν πιο μεγάλοι: ο
Ξυλίας, ο Χειράκης Κλέων, ο Μανώλης Πιτιανούδης κλπ. Μου είπε λοιπόν πως θα
δώσουν 20. «Φέρ’ τους», του είπα. Εγώ είμαι Παναθηναϊκός, αλλά αν έδιναν
περισσότερα χρήματα στην Άμυνα, ας τον έπαιρναν. Κλείσαμε ραντεβού στα
«Γιασεμιά», την ημέρα που θα κάναμε συμβούλιο, ημέρα Πέμπτη, στις 8 παρά
τέταρτο. Στις 8 θα κάναμε το συμβούλιο για να πάρουμε την απόφαση. Θα
ερχόταν κάποιος από τον Ολυμπιακό για να κάνει την προσφορά του. Δεν ήρθε
τελικά.
[56ο] Υπήρχε δηλαδή και συζήτηση και αρχική εμπλοκή του Ολυμπιακού στην
περίπτωση του Δομάζου, αλλά τελικά δεν το αποφάσισαν.
[Ν.Κ.] Ναι, μπορεί. Αν είχαν έρθει με μεγαλύτερη προσφορά από αυτήν του
Παναθηναϊκού, θα τον έπαιρναν. 20 με 14 ήταν διαφορά. Αν και ο Παναθηναϊκός
πρέπει να μας έκλεψε κιόλας. Τα 14 χιλιάρικα που πήραμε ήταν τα 8 ψώνια από
το μαγαζί του Βγενόπουλου με αθλητικά είδη και τα υπόλοιπα 6 μετρητά. Στο
βιβλιαράκι που κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός εξέδωσε και αναφερόταν και
στο ποσό που δαπανήθηκε για τον Δομάζο, γράφει 9 χιλιάδες. Που σημαίνει ότι
αυτά που ψωνίσαμε εμείς 8 χιλιάδες από τον Βγενόπουλο για τον Παναθηναϊκό
που τα πλήρωσε ήταν 3 χιλιάδες μόνο. Από τους Ολυμπιακούς θα παίρναμε 20
χιλιάδες μετρητά και θα μπορούσαμε να ψωνίσουμε ό,τι μας άρεσε και απ’
όποιον θέλαμε. Μας συνέφερε ως ομάδα.

22. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [22]
[56ο] Θυμόσαστε κάποια άλλα ονόματα κατοίκων, πέρα από αυτά που βλέπετε
σημειωμένα στο χαρτί; [ένα μεγάλο χαρτί όπου έχουμε με 12 Α3 κολλημένα με
κτήρια και ονόματα κατοίκων του συνοικισμού που μας έχουν αναφέρει
κάτοικοι αυτού]
[Ν.Κ.] Θυμάμαι ότι στο πάνω τετράγωνο έμενε ο Νικολαΐδης ο Χρήστος, ο
Δημήτρης, ο Γιώργος Σεμερτζής, ένας Τακιάς Κώστας, ο Θωμαΐδης Θωμάς που
είχε τρεις αδελφές. Ο Φίλιππας Αντωνιάδης, ο μικρός αδελφός του Στέλιου, είχε
παντρευτεί μια από τις τρεις αδελφές, την Τασούλα. Υπήρχε ο Σαρήμπαλης που
είχε μια κόρη που νομίζω την έλεγαν Άννα. (...)
[56ο] Η κυρία Αθηνά μας είπε ότι τα σπιτάκια του συνοικισμού είχαν
προβλήματα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Μια οβίδα είχε «χτυπήσει» και το
σπίτι τους. Θυμάστε που ήταν οι αντιμαχόμενοι τότε;
[Ν.Κ.] Ναι. Ο στρατός και οι Άγγλοι ήταν στο μαιευτήριο της «Έλενας». Οι
αριστεροί ήταν στις πολυκατοικίες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και στον
Λυκαβηττό. Υπήρχαν και από τη γειτονιά άτομα που σκοτώθηκαν στις μάχες
αυτές.
[56ο] Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη και τις πληροφορίες που
μας δώσατε. Μας λύσετε πολλές απορίες. Θα μιλήσουμε ξανά σύντομα.
[Ν.Κ.] Ναι. Θα θυμηθώ και εγώ άλλα ονόματα από τη Σεβαστοπούλειο, τον
συνοικισμό «Κουντουριώτη», την Άμυνα, όπως για παράδειγμα τον ταριχευτή
πουλιών Αντονίνο Ντι Στέφανι, που ήταν για ένα διάστημα και Γενικός
Γραμματέας της Άμυνας. Εγώ ήμουν Ειδικός Γραμματέας. Ήταν ένα παιδί στην
ηλικία τη δική μου. Ίσως ένα χρόνο πιο μεγάλος. (...)
[56ο] Καλό απόγευμα. Θα τα πούμε σύντομα και πάλι για τις φωτογραφίες της
περιοχής. Ευχαριστούμε πολύ.
Ευχαριστίες
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κύριο Νίκο Κατσικά που μας δέχθηκε σπίτι του,
μας έδωσε συνεντεύξεις και απάντησε σε απορίες μας συνεισφέροντας στην
καταγραφή στοιχείων που πραγματοποιούμε και αφορούν την περιοχή των
Αμπελοκήπων Αθήνας.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής
56ου Γυμνασίου Αθήνας
Σχολικό έτος: 2019-2020

23. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [23]
Παράρτημα
Φωτογραφίες από κτηματολόγιο που προμηθεύτηκε η ομάδα μας.
Εικόνα 2: Φωτογραφία που προμηθευτήκαμε από το κτηματολόγιο (1959). Διακρίνονται οι προσφυγικοί
συνοικισμοί Κουντουριώτη (με κόκκινο έχουν σημειωθεί μόνο οι αρχικές κατοικίες. Είχαν γίνει και άλλα
βοηθητικά κτήρια όπως φαίνεται και στο βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=2INmfyeGBHs ), ο
συνοικισμός Κάδμος (με πορτοκαλί), οι προσφυγικές πολυκατοικίες της Αλεξάνδρας (με ανοιχτό πράσινο) και
ο συνοικισμός Νέα Ανατολή (με μπλε - ήταν μεταξύ λεωφόρου Αλεξάνδρα, Πανόρμου, Αμπελακίων και
Δημητσάνας).
Εικόνα 3: Φωτογραφία που προμηθευτήκαμε από το κτηματολόγιο (1937)
Συνοικισμός "Νέα
Ανατολή"
Προσφυγικές
πολυκατοικίες
Λεωφόρου Αλεξάνδρας
Συνοικισμός
"Κάδμος"
Συνοικισμός
"Κουντουριώτη"

24. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [24]
Εικόνα 4: Μεγέθυνση της προηγούμενης φωτογραφίας. 1. Σχολείο [8
ο
Δημοτικό Σχολείο], 2. Κεντιστήριο, 3.
Κοινόχρηστες τουαλέτες, 4. κοινά Πλυντήρια, 5. μια κατοικία που έμενε ο Παναγιώτης Σπανούδης με την
οικογένειά του και στη συνέχεια 6. ένας φωτογράφος. Ο φωτογράφος, με το παρατσούκλι "Ποντοράτος",
γυρνούσε στους δρόμους και έβγαζε φωτογραφίες. Είχε δύο παιδιά. Τον Χάμπο (Χαράλαμπο) και έναν
άλλον, πιο μικρό. Του Σπανούδη το σπίτι είχε πόρτα και από τα δύο σοκάκια, ενώ του φωτογράφου μόνο
από το ένα, προς την πλευρά του μηχανουργείο (7). Απέναντι από τον Σπανούδη στον συνοικισμό έμενε ο
Πιτιανούδης τον οποίο έκανε και γαμπρό του. Στο 7 υπήρχε ένα εργοστάσιο, αλλά δεν θυμάται τι ακριβώς
ήταν [εκεί υπήρχε υφαντήριο μέχρι το 1930;, στη συνέχεια έγινε μηχανουργείο και τώρα είναι νυχτερινό
κέντρο διασκέδασης. Πρόκειται για το μοναδικό κτήριο του Συνοικισμού Κουντουριώτη, του πρώτου
οργανωμένου συνοικισμού για μόνιμη εγκατάσταση προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής, το οποίο
διασώθηκε από την κατεδάφιση. Ελπίζουμε οι προσπάθειες του Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού Συλλόγου
Κέντρου Αμπελοκήπων να καρποφορήσουν και να κηρυχθεί το κτήριο διατηρητέο]. Στο 8 υπήρχαν
κοινόχρηστες τουαλέτες. Σε ένα άλλο μικρό σπιτάκι εκεί δίπλα, της 4ης σειράς κτηρίων του Κουντουριώτη
[Δ1δεξιά, σύμφωνα με την αρίθμηση που έχουμε δημιουργήσει] κάποιος είχε μετατρέψει ένα μέρος αυτού
σε ψιλικατζίδικο. Αυτό ήταν σύνηθες στα σπιτάκια του συνοικισμού.
Εικόνα 5: Φωτογραφία που προμηθευτήκαμε από το κτηματολόγιο (1929). Διακρίνονται οι προσφυγικοί
συνοικισμοί Κουντουριώτη (με κόκκινο έχουν σημειωθεί μόνο οι αρχικές κατοικίες. Είχαν γίνει και άλλα
βοηθητικά κτήρια όπως φαίνεται και στο βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=2INmfyeGBHs), ο
συνοικισμός Κάδμος (με πορτοκαλί), οι προσφυγικές πολυκατοικίες της Αλεξάνδρας δεν έχουν γίνει ακόμα
(απέναντι από το γήπεδο) και ο συνοικισμός Νέα Ανατολή (με μπλε - ήταν μεταξύ λεωφόρου Αλεξάνδρα,
Πανόρμου, Αμπελακίων και Δημητσάνας).
1
2
3
4
5
6
7 8

25. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [25]
Φωτογραφίες από την Σεβαστοπούλειο σχολή.
Εικόνα 6: Στη φωτογραφία δεξιά καθιστός είναι ο Γκίνης, δίπλα ένας συνάδελφος, μάλλον φυσικός, μετά ο
αδελφός μου, Άτταλος, και τελευταίος αριστερά ο Χουρέας (μαθηματικός - είχε και ένα δικό του Λύκειο στην
Καλλιθέα). Εγώ είμαι 3
ος
από δεξιά στους όρθιους. 1
ος
από αριστερά όρθιος είναι, μάλλον, ο Θεοχαρόπουλος.
Συνάδελφοι και μαθητές συμπληρώνουν τη φωτογραφία.
Εικόνα 7: Στο εργαστήριο της Σεβαστοπουλείου σχολής.
Από αριστερά ο Άτταλος Κατσικάς και δεξιά ο Νίκος Κατσικάς, καθηγητές της σχολής. Η φωτογραφία είναι
μέσα στο μηχανουργείο της σχολής, που ήταν στο ισόγειο του κτηρίου.

26. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [26]
Φωτογραφίες από το Δημοτικό Σχολείο.
Εικόνα 8: Φωτογραφία από το Δημοτικό που πήγαινε η μητέρα της κυρίας Αθηνάς (Νανάς) Φαμέλη-Τάσση, η
Καίτη Λεφάκη. Όπως μας είπε ο κύριος Νίκος, είναι το 8
ο
Δημοτικό Σχολείο που ήταν στου Κουντουριώτη
μέχρι το ~1940.
Εικόνα 9: 1923; Η πρώτη παιδική στέγη/σχολείο στον συνοικισμό Κουντουριώτικα. Διακρίνεται πινακίδα που
αναφέρει «Βελγική Στέγη- Διεθνής Ένωση Βοήθειας για Παιδιά». Σύμφωνα με τον κύριο Νίκο Κατσικά,
μοιάζει αρκετά με το Δημοτικό του Σχολείου στου Κουντουριώτη όπου πήγαινε μέχρι και την Δ' Δημοτικού,
αλλά δεν θυμάται την πινακίδα που υπάρχει αριστερά.
Σχολείο στου «Κουντουριώτη»
8ο
Δημοτικό Σχολείο Αθήνας

27. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [27]
Εικόνα 10: Στιγμιότυπο από το ίδιο βίντεο με την παραπάνω εικόνα. Διακρίνεται και η συνέχεια του
επόμενου κτηρίου.
Εικόνα 11: Αυτή είναι μια ακόμα φωτογραφία (την οποία ανακάλυψε ο κ. Μπερούκας), που είναι πιθανόν να
είναι το Δημοτικό σχολείο στου Κουντουριώτη. Ο κύριος Νίκος Κατσικάς θεωρεί ότι είναι το σχολείο του.
Μοιάζει πάρα πολύ με αυτό. Δεν αναγνώρισε κάποιο από τα παιδιά που φαίνονται στη φωτογραφία.

28. Συνέντευξη με τον κύριο Νίκο Κατσικά // Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου
Πληροφορικής // Σχολικό έτος: 2019-2020 [28]
Εικόνα 12:Στη φωτογραφία εδώ φαίνεται το σχολείο της περιοχής «Κουντουριώτη» και μπροστά η αλάνα.
Στα αριστερά είναι το Εμπειρίκειο και στο βάθος το Πρακτικό Λύκειο.
Εικόνα 13: Το κτήριο αυτό ταιριάζει με του σχολείου. Μάλιστα, οι κάτω σειρές είναι και αυτές πιο σκούρες.
Αυτό το κτήριο, σύμφωνα με τη λεζάντα της αρχικής πηγής, ήταν εργαστήριο. (Koundouriotis Village
Workshop. Source: G. S. Thompson, Refugee Workshops.(Source: G. S. Thompson -
https://nataliavogeikoff.com/2017/07/01/dollies-and-doilies-priscilla-capps-hill-and-the-refugee-crisis-in-
athens-1922-1941/ και https://nataliavogeikoff.files.wordpress.com/2017/06/koundouriotis-village-
workshop-thompson2.jpg?w=768&h=473). Ο κύριος Νίκος Κατσικάς δεν είναι σίγουρος για ποιο κτήριο
πρόκειται. Μοιάζει και με το σχολείο του, αλλά δεν είναι.