1. José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola
Música: Andre Rieu Danza con lobosMúsica: Andre Rieu Danza con lobos
Presentación: B.Areskurrinaga HCPresentación: B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. AmundarainEuskaraz: D. Amundarain
26 abril 201526 abril 2015
4º Pascua4º Pascua
Xoán 10, 11-18Xoán 10, 11-18
ACHEGARNOS
E COÑECERNOS

2. Cuando entre osCuando entre os
primeirosprimeiros
cristiánscristiáns
comezaron oscomezaron os
conflitos econflitos e
disensións entredisensións entre
grupos e líderesgrupos e líderes
diferentes, alguéndiferentes, alguén
sentiu asentiu a
necesidade denecesidade de
recordar que, narecordar que, na
comunidade decomunidade de
Xesús, só El é oXesús, só El é o
Pastor bo. Non unPastor bo. Non un
pastor máis,pastor máis,
senón osenón o
auténtico, oauténtico, o
verdadeiro, overdadeiro, o
modelo a seguirmodelo a seguir
por todos.por todos.

3. Esta bela
imaxe de
Xesús, Pastor
bo, é unha
chamada á
conversión,
dirixida a quen
reivindican o
título de
««pastorespastores»» na
comunidade
cristiá.

4. O pastor que se parece a Xesús, só pensa nas súas
ovellas, non «foxe» ante os problemas, non as abandona.
Ao contrario, está xunto a elas, deféndeas, desvívese por
elas, «expón a súa vida» buscando o seu ben.

5. Ao mesmo tempo, esta
imaxe é unha chamada á
comuñón fraterna entre
todos.
O Bo Pastor «coñece» as
súas ovellas e as ovellas
«coñéceno» a El.

6. Só desde esta proximidade estreita, desde este
coñecemento mutuo e esta comuñón de corazón, o
Bo Pastor comparte a súa vida coas ovellas.
Cara a esta comuñón e mutuo coñecemento
temos que camiñar tamén hoxe na Igrexa.

7. Nestes momentos non fáciles para a fe, necesitamosNestes momentos non fáciles para a fe, necesitamos
como nunca xuntar forzas, buscar xuntos criterioscomo nunca xuntar forzas, buscar xuntos criterios
evanxélicos e liñas mestras de actuación para saber enevanxélicos e liñas mestras de actuación para saber en
que dirección temos que camiñar de maneira creativaque dirección temos que camiñar de maneira creativa
cara ao futuro.cara ao futuro.

8. Con todo, non é isto o que está sucedendo.
Fanse algunhas chamadas convencionais a vivir
en comuñón, pero non estamos dando pasos para
crear un clima de escoita mutua e diálogo.

9. Ao contrario, crecen as descalificacións eAo contrario, crecen as descalificacións e
disensións entre bispos e teólogos; entredisensións entre bispos e teólogos; entre
teólogos de diferentes tendencias; entreteólogos de diferentes tendencias; entre
movementos e comunidadees de diverso signo;movementos e comunidadees de diverso signo;
entre grupos e «blogs» de todo xénero…entre grupos e «blogs» de todo xénero…

10. Pero, tal vez, o máis triste é ver como segue crecendo o
distanciamento entre a xerarquía e o pobo cristián. Diríase que
viven en dous mundos diferentes.
En moitos lugares os «pastores» e as «ovellas»
apenas se coñecen.

11. A moitos bispos non lles resulta fácil sintonizar coas
necesidades reais dos crentes, para ofrecerlles a
orientación e o alento que necesitan.
A moitos fieis resúltalles difícil sentir afecto e interese
cara a uns pastores aos que ven afastados dos seus
problemas.

12. Só crentes, cheos do Espírito do Bo Pastor,Só crentes, cheos do Espírito do Bo Pastor,
poden axudarnos a crear o clima depoden axudarnos a crear o clima de
achegamento, mutua escoita, respectoachegamento, mutua escoita, respecto
recíproco e diálogo humilde que tantorecíproco e diálogo humilde que tanto
necesitamosnecesitamos.

13. ACHEGARNOS E COÑECERNOS
Cando entre os primeiros cristiáns comezaron os conflitos e disensións entre grupos e
líderes diferentes, alguén sentiu a necesidade de recordar que, na comunidade de Xesús, só El é o
Pastor Bo. Non un pastor máis, senón o auténtico, o verdadeiro, o modelo a seguir por todos. Esta
bela imaxe de Xesús, Pastor Bo, é unha chamada á conversión, dirixida a quen reivindican o título
de «pastores» na comunidade cristiá. O pastor que se parece a Xesús, só pensa nas súas ovellas,
non «foxe» ante os problemas, non as «abandona». Ao contrario, está xunto a elas, deféndeas,
desvívese por elas, «expón a súa vida» buscando o seu ben.
Ao mesmo tempo, esta imaxe é unha chamada á comuñón fraterna entre todos. O Bo
Pastor «coñece» as súas ovellas e as ovellas «coñéceno» a El. Só desde esta proximidade estreita,
desde este coñecemento mutuo e esta comuñón de corazón, o Bo Pastor comparte a súa vida coas
ovellas. Cara a esta comuñón e mutuo coñecemento temos que camiñar tamén hoxe na Igrexa.
Nestes momentos non fáciles para a fe, necesitamos como nunca xuntar forzas, buscar
xuntos criterios evanxélicos e liñas mestras de actuación para saber en que dirección temos que
camiñar de maneira creativa cara ao futuro.
Con todo, non é isto o que está sucedendo. Fanse algunhas chamadas convencionais a
vivir en comuñón, pero non estamos dando pasos para crear un clima de escoita mutua e diálogo.
Ao contrario, crecen as descalificacións e disensións entre bispos e teólogos; entre teólogos de
diferentes tendencias; entre movementos e comunidades de diverso signo; entre grupos e «blogs»
de todo xénero…
Pero, tal vez, o máis triste é ver como segue crecendo o distanciamento entre a
xerarquía e o pobo cristián. Diríase que viven en dous mundos diferentes. En moitos lugares os
«pastores» e as «ovellas» apenas se coñecen. A moitos bispos non lles resulta fácil sintonizar coas
necesidades reais dos crentes, para ofrecerlles a orientación e o alento que necesitan. A moitos
fieis resúltalles difícil sentir afecto e interese cara a uns pastores aos que ven afastados dos seus
problemas.
Só crentes, cheos do Espírito do Bo Pastor, poden axudarnos a crear o clima de
achegamento, mutua escoita, respecto recíproco e diálogo humilde que tanto necesitamos.
José Antonio Pagola