2. Os catro
evanxelistas fanse
eco do xesto
provocativo de
Xesús expulsando do
templo a
«vendedores» de
animais e
«cambiadores» de
diñeiro.
Non pode soportar
ver a casa de seu
Pai chea de xentes
que viven do culto.
A Deus non se
merca con
«sacrificios».
3. Pero Xoán, o último evanxelista, engade un
diálogo cos xudeus no que Xesús afirma de
maneira solemne que, tras a destrución do
templo, El «erguerao en tres días».
Ninguén pode entender o que di.
Por iso, o evanxelista engade:
«Xesús falaba do templo do seu corpo».
4. Non esquezamos que Xoán está escribindo o seu
evanxeo cando o templo de Xerusalén leva vinte
ou trinta anos destruído.
Moitos xudeus séntense orfos.
O templo era o corazón da súa relixión.
Como poderán sobrevivir sen a presenza de Deus
no medio do pobo?
5. OO evanxevanxelista recelista recoordarda aaos seguidores deos seguidores de XesúsXesús que elque eleess
nononn han de sentir nostalhan de sentir nostalxxiaia dodo vevellllo templo.o templo.
XesúsXesús, «destru, «destruíído» polas autoridades relido» polas autoridades relixxiosas, peroiosas, pero
«resucitado» po«resucitado» polo Pailo Pai,, é oé o ««nnoovo templovo templo».».
NoNon é unhan é unha metáfora atrevida.metáfora atrevida.
É unhaÉ unha realidadrealidadee que ha de marcar para sempreque ha de marcar para sempre aa
relación dos cristirelación dos cristiááns conns con DeusDeus..
6. Para os que ven en Xesús o
novo templo onde habita Deus,
todo é diferente.
Para encontrarse con Deus,
non abonda entrar nunha
igrexa.
É necesario achegarse a
Xesús, entrar no seu proxecto,
seguir os seus pasos, vivir co
seu espírito..
7. Neste novo templo que é Xesús,
para adorar a Deus non abonda o incenso,
as aclamacións nin as liturxias solemnes.
Os verdadeiros adoradores son
aqueles que viven ante Deus
«en espírito e en verdade».
9. As portas deste novo templo que éAs portas deste novo templo que é
Xesús están abertas a todos.Xesús están abertas a todos.
Ninguén está excluído.Ninguén está excluído.
poden entrar nel os pecadores,poden entrar nel os pecadores,
os impuros e, incluso, os pagáns.os impuros e, incluso, os pagáns.
10. O Deus que habita en Xesús é de todos e para todos.O Deus que habita en Xesús é de todos e para todos.
Neste templo non se fai discriminación ningunha.Neste templo non se fai discriminación ningunha.
Non hai espazos diferentes para homesNon hai espazos diferentes para homes
e para mulleres.e para mulleres.
En Cristo xa «non hai varón e muller».En Cristo xa «non hai varón e muller».
Non hai razas elixidas nin pobos excluídos.Non hai razas elixidas nin pobos excluídos.
11. Os únicos preferidos son os necesitados deOs únicos preferidos son os necesitados de
amor e de vida.amor e de vida.
Necesitamos igrexas e templos paraNecesitamos igrexas e templos para
celebrar a Xesús como Señor, pero El é ocelebrar a Xesús como Señor, pero El é o
noso verdadeiro templo.noso verdadeiro templo.
12. 8 marzo 2015
3 ºCoresma B
Xoán 2, 13-25
UN TEMPLO NOVO
Os catro evanxelistas fanse eco do xesto provocativo de Xesús expulsando do templo a «vendedores» de animais
e «cambiadores» de diñeiro. Non pode soportar ver a casa de seu Pai chea de xentes que viven do culto. A Deus non se merca
con «sacrificios».
Pero Xoán, o último evanxelista, engade un diálogo cos xudeus no que Xesús afirma de maneira solemne que,
tras a destrución do templo, El «erguerao en tres días». Ninguén pode entender o que di. Por iso, o evanxelista engade: «Xesús
falaba do templo do seu corpo».
Non esquezamos que Xoán está escribindo o seu evanxeo cando o templo de Xerusalén leva vinte ou trinta anos
destruído. Moitos xudeus séntense orfos. O templo era o corazón da súa relixión. Como poderán sobrevivir sen a presenza de
Deus no medio do pobo?
O evanxelista recorda aos seguidores de Xesús que eles non han de sentir nostalxia do vello templo. Xesús,
«destruído» polas autoridades relixiosas, pero «resucitado» polo Pai, é o «novo templo». Non é unha metáfora atrevida. É unha
realidade que ha de marcar para sempre a relación dos cristiáns con Deus.
Para os que ven en Xesús o novo templo onde habita Deus, todo é diferente. Para encontrarse con Deus, non
abonda entrar nunha igrexa. É necesario achegarse a Xesús, entrar no seu proxecto, seguir os seus pasos, vivir co seu
espírito.
Neste novo templo que é Xesús, para adorar a Deus non abonda o incienso, as aclamacións nin as liturxias
solemnes. Os verdadeiros adoradores son aqueles que viven ante Deus «en espírito e en verdade». A verdadeira adoración
consiste en vivir co «Espírito» de Xesús na «Verdade» do evanxeo. Sen isto, o culto é «adoración baleira».
As portas deste novo templo, que é Xesús, están abertas a todos. Ninguén está excluído. Poden entrar nel os
pecadores, os impuros e, incluso, os pagáns. O Deus que habita en Xesús é de todos e para todos. Neste templo non se fai
discriminación ningunha. Non hai espazos diferentes para homes e para mulleres. En Cristo xa «non hai varón e muller». Non
hai razas elixidas nin pobos excluídos. Os únicos preferidos son os necesitados de amor e de vida. Necesitamos igrexas e
templos para celebrar a Xesús como Señor, pero El é o noso verdadeiro templo.
José Antonio Pagola
