1. . . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(
ב"ה
גליון ל"א | פרשת האזינו | ג' תשרי Issue 31
MOSHIACH IN THE PARSHA
יַעֲרֹף כַּמָּטָר לִקְחִי תִּזַּל כַּטַּל אִמְרָתִי" )דברים לב, ב(
In this posuk the Torah is described as both rain and dew
which are both sources of nourishment, however their causes are
different. Rainfall is formed from previously evaporated water. On
the contrast, dew appears regardless of previous evaporation.
Likewise in Torah there is a section which is similar to rain and
a section which is similar to dew. The section which is simliar to
rain is the revealed section of Torah in which one's achievments
are considered and is drawn based to on one’s efforts in learning
and understanding the Torah, yagata u'matzasa ta'amin.
the dew section of torah is commonly known as the inner section
of torah pnimyus haTorah which is drawn [flows] regardless to
one’s previous efforts.
Consequently we find that by techiyas hameisim Hashem will
revive the dead using tal Torah, the dew of Torah (shabbos 88b) and
therefore every single Yid without difference of his ruchniyusdike
level will arise by techiyas hameisim as the mishnah says: 'kol
yisroel yesh lohem chelek l’olam haba'. Since this part of Torah is
drawn regardless to any previous human efforts.
Accordingly just like before shabbos we taste from every delicacy
so too now erev yom shekulo shabbos we must taste from the
giluyim of Moshiach through learning the teachings of chassidus,
pnimiyus haTorah the dew section of Torah.
"
כתב יד קודש
(Based on Ma'amer Ato Horeiso 5746 –
Meluket 1 page 557)
All the Maggid's
ways and activities
were directed towards
Hashem's will. Even simple
activities, such as the seating
arrangement of his talmidim,
all corresponded to supernal
combinations and the source
of neshamos.
When he began to build a
shul he told the workmen,
when it was an auspicious time
above, to build. When he saw
that it was not an auspicious
time, he asked them to stop
working.
After the shul was built,
he entered the shul and
davened the first te'filla
there, for the coming of
Moshiach. When he left the
shul he said, "I can bring
Moshiach right now but it
would require treading in
Yiddishe blood until the
ankles."
)Sipurei Chassidim – Perlov(
LIVING LESSONS
In the sicha of 10th Teves 5741 the Rebbe spoke at length about Yaakov Avinu's wish to reveal the keitz
to his sons, and why in the end he didn't.
Since, if Yaakov would reveal the keitz – that it is many years after Yaakov’s time (as we see that now
the 10th of Teves 5741 and Moshiach is not yet here), this would only make them depressed, so why did
he want to reveal the keitz?
The Rebbe then explaind how we must say, that if Yaakov would have told them the keitz, Moshiach
would have come much faster, since they would have worked harder and add more in their avoda in
order to hasten the geulah.
what is the advantage 'ובכלל מה תועלת בהגילוי?' : On the first paragraph the Rebbe added in his handwriting
of Yaakov revealing the keitz?
Afterwards the Manichim wrote: We didn't understand if the meaning is that Yaakov would say
an earlier keitz, or he would tell them the keitz as the time of yetzias mitzraim (which was
supposed to be a geulah nitzchis), and with adding in their work they would be redeemed
before the time (keitz) which Yaakov told them (just as today we have “Be'ito” which is the time-keitz,
and “Achishena” – before the keitz).
that Hashem (מגלה קץ שנקבע) The Rebbe answered that Yaakov would tell them the original keitz
planed, and if they will add in there avodah, Moshiach would have come sooner.
On this occasion the Rebbe also
commented the following:
מפליא ומתמיה ביותר – שכ"ז צריך לפרט
)לאחרי יותר מעשר שני לימוד( ובאם לאו
כו'!!
It’s very wonderous and
surprising – that all this needs to
be specified (after more than 10
years of learning) and if not etc.!!

2. י ח י א ד ו נ נ ו מ ו ר נ ו ו ר ב י נ ו מ ל ך ה מ ש י ח ל ע ו ל ם ו ע ד
דאלאי גלות
Why radical statements? Why extreme proclamations? Moshe Rabeinu, Aharon Hakohen and the Frierdiker Rebbe will “wake
and lead us immediately to Eretz Yisroel! Doesn’t this sound like the fruit of an imagination (ורננו) ” amidst “joyous song (הקיצו) ” up
working overtime? Aren’t these fanatical?
Our time is a radical time! The thick, black clouds which hover over our heads both physically, and even more spiritually, call for holy extremism
to balance the scale, they serve as a call for drastic action to tip the spiritual enemy. The Rebbe says that the concepts of Moshiach and geulah will
do the job. Our role is to dress what seems to be fantasies in intellectual and practical so that it be received by the world in the best possible way.
Then the Rebbe goes on to negate the claim that we need not be overly hope and daven for the coming of Moshiach for we didn’t see this by our
parents. This would have been a good claim until this shabbos, before Shabbos, however, the timely response arrived.
What sort of reasoning is this? Bring Moshiach .”אֶת צֶמַח דָּוִד עַבְדְּךָ מְהֵרָה תַצְמִיחַ . . כִּי לִישׁוּעָתְךָ קִוִּינוּ כָּל הַיּום“ : There is a difficult line we say in shemonah esrei
for we are waiting! Shouldn’t it say “bring Moshiach for we have fulfilled many Mitzvos”, or the like? The Chida explains that in a situation where
there is no other virtue in which merit the Yidden should be redeemed from golus, the very hope and yearning they express for geulah will trigger
their geulah.
The Chida is a posek in both nigleh and nistar, as is clearly noticeable in his seforim which quote from both and determines between them.
Moreover, we do not find anyone who argues with this ruling of the Chida, thus it is not subject to variation of minhagim, this is a Halacha in Torah
that yearning for the coming of Moshiach is what will actually usher in the geulah.
וויבאלד אבער אז דעמולט איז ״לא זכו", און דאן איז ניט
געווען די גאולה הנצחית – האט מען דעם לימוד דערפון
בזמן הזה, אז וויבאלד יעדערער האט די עלי׳ להר נבו, מצד
דעם משה שבכל אחד ואחד, דארף ער וועלן עס זאל נפעל
ווערן ניט נאר מצד דער בחי׳ משה שבו ברוחניות, נאר
בגשמיות כפשוטו, מען זאל גיין מיט נשיא דורנו בגשמיות
קיין ארץ ישראל, ווייל ״מה זרעו בחיים אף הוא בחיים״!
און דאס וואס ס׳איז געווען א מעשה אין תש״י – וועט
דאך גלייך זיין דער ״הקיצו ורננו שוכני עפר״, ניט נאר סתם
״הקיצו״ נאר באופן פון "ורננו״, מתוך שמחה, ובנוגע צו
צדיקים וועט דאך דאס זיין גלייך, מיד, ביי דער גאולה!
וואס אזוי ווי דאס איז בנוגע צו "משה ואהרן", אזוי איז
אויך בנוגע צו "משה", שבכל דור ודור, די נשיאים שבכל
דור.
וואס דא קען ווערן די שאלה – וואס רעדט מען ״ווילדע
זאכן״?
איז ערשטנ'ס איז דאס מוכרח מצד דעם זמן, ווייל ס׳איז א
ווילדער זמן, ווען ״החושך יכסה ארץ וערפל לאומים״, איז
דער אופן ווי צו דאס מבטל זיין איז דורך ״ווילדע זאכן״, און
צווייטנ'ס זיינען דאס גאר ניט קיין "ווילדע זאכן", וויילע זיי
שטייען אין תורה וואס איז ״היא חכמתכם ובינתכם לעיני
העמים״, וואס פועל׳ט אז די עמים זאלן זאגן "רק עם חכם
ונבון הגוי הגדול הזה״, איז זיכער אז די ענינים הנאמרים
קענען נתקבל ווערן אויך ״לעיני העמים".
והעיקר – מען זאל טאקע אריינקומען בגשמיות קיין ארץ
ישראל, תיכף ומיד, ״וארו עם ענני שמיא״, צוזאמען מיט
אלע פעקלעך, ווארום דאן וועט מען נעמען מיט זיך אויך די
אלע שולן ובית כנסיות וכו'.
וואס דאס איז דאך דער פירוש הפשוט פון ״אני מאמין
באמונה שלימה בביאת המשיח וכו'״ )וואס יעדער איד
זאגט, אדער טראכט כמנהג חב״ד(, אז מ'איז מאמין אז דאס
וועט זיין בגשמיות כפשוטו, נשמות בגופים!
זייענדיק אין גן עדן דארף מען דאך ניט באווארענען דעם
ענין פון "אני מאמין״; דער חידוש איז אז דאס וועט זיין דא
למטה, נשמות בגופים!
ובהמשך לזה – איז כאן המקום להביא דאס וואס מ'האט
מיר מעורר געווען )״העירני חכם אחד״(, ובהשגחה פרטית
איז דאס אנגעקומען לידי בשבת זו, וועגן דעם וואס דער
חיד״א שרייבט בנוגע דער אמונה אויף ביאת משיח.
וואס דער חיד״א איז דאך געווען א פוסק סיי אין נגלה
דתורה, אין ספרי הלכה און אין זיינע שאלות )חיים שאל
וכיו"ב(, און אויך אין נסתר דתורה, ווי מ'זעט אז ער ברענגט
בספריו כמה ביאורים ע״פ קבלה און איז מכריע ביניהם.
ברענגט ער אין זיין ספר ״מדבר קדמות" אז לכאורה איז
ניט מובן די ברכה וואס מ׳זאגט אין תפלת העמידה ״את צמח
דוד עבדך מהרה תצמיח וקרנו תרום בישועתך ־ כי לישועתך
קוינו כל היום״, דלכאורה, וואס מיינט ״כי לישועתך קוינו,
וואס ״כי״ איז א לשון של נתינת טעם, אז דאס איז א טעם
אויף דער גאולה?
וואס די תמיהה איז גדולה ביותר ע״פ הידוע אויף וויפיל
עס דארף זיין די זהירות אין די ווערטער וואס מ׳זאגט
בתפלת העמידה, אז יעדער ווארט דארף זיין בתכלית הדיוק
־־ איז ווי זאגט מען ״כי לישועתך קיוינו כל היום״ אלס טעם
אויף ״את צמח דוד עבדך וכו'״?
און איז מבאר, אז אין הכי נמי, דאס איז טאקע א נתינת
טעם: דער תוכן התפלה איז, אז אפילו אויב מאיזו סיבה
שתהי׳ קען זיין אז משיח דארף ניט קומען יעצט, און איינער
קען טענה׳ן אז מ׳איז אין א מצב פון ״לא זכו״ וכו' – בעט
מען אבער ביים אויבערשטן, אז אין זכות פון דעם וואס
״לישועתך קמנו כל היום״, זאל זיין דער ״את צמח דוד עבדך
מהרה תצמיח וקרנו תרום בישועתך״.
וואס די נקודת הענין איז ־ אז די עצם אמונה און תקוה
אויף ביאת המשיח איז גורם דעם קירוב הגאולה!
און דאס איז א פסק דין פון דעם חיד״א וואס איז געווען
כאמור א פוסק, און קיינער איז ניט חולק אויף אים אין דעם!
וואס בכלל איז מען דאך מכריע כדעתו אפילו אין ענינים
וואו ער קריגט מיט אנדערע פוסקים, ועאכו״כ בענין זה
וואס אין חולק עליו!
וואס עפ״ז האט מען אויך א תירוץ צו די וואס טענה'ן אז
דאס איז ניט "מנהג אבותינו", און זאגן "דאס איז ניט אונזער
וועג״ צו קאכן זיך אין דער אמונה און צפי׳ ותקוה אויף ביאת
המשיח – ווייל מ'האט א פסק מפורש אז דורך "לישועתך
קוינו כל היום״ האט מען דעם ענין פון "את צמח דוד עבדך
מהרה תצמיח״!
וואס מ'דארף זיך ניט אריינלאזן אין קיין ויכוחים מיט די
ואס טענה׳ן אזוי, און ניט נתפעל ווערן פון די "מלעיגים",
ווייל "ויכוחים" ברענגען נאר דערצו וואס יעדערער וויל זיין
דער מאס געווינט דעם ויכוח, און דאס קען אריינוארפן ח״ו
די מחשבה אז יענער איז גערעכט אדער אפשוואכן וכו', איז
בעסער זאגן תהלים אין דער צייט!
)חלקים משיחת ש"פ האזינו תשמ"ו – בלתי מוגה(
The Rebbe Rashab connected the saying of the famous hemshech
"Yom Tov Shel Rosh HaShana Sh'Chal Lihiyos B'Shabbos – 5666"
in that particular year to the keitz (time that Moshiach is said to
come) which is mentioned in a number of seforim about that year.
DIDYOUKNOW
)Sicha of Acharon Shel Pesach 5730(
Learn Inyonei Moshiach
& Geulah
MoshiachMatters.org
Or by phone
559.670.1027
100’s on-line audio classes
מוקדש לזכות אבינו
כ"ק אדמו"ר מלך המשיח
לזירוז התגלותו
לע"נ המשפיע החסיד
ר' יצחק בן חיים
שפרינגער
נלב"ע כ"ז ניסן השתא
והקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם
בגאולה האמיתית והשלימה
לזכות
החיי"לת בצבאות ה'
רבקה שרה בת מלכה זיסעל
לרגל יום הולדתה להצלחה
בגשמיות וברוחניות!