1. גליון י"ב | פרשת אמור | י"ז אייר
ב"ה
)לקו"ש ח"ז פרשת אמור(
,,וַ יֹּאמֶר יְהֹּוָה אֶל משֶׁה אֱמֹּר אֶל הַ כֹּהֲנִים בנֵי אַהֲרֹּן וְאָמַרְ תָ אֲלֵהֶם לְנֶפֶשׁ לֹּא יִ ט מָא בעַ מָיו:" )ויקרא כא, א(
כתב יד קודש

2. י ח י א ד ו נ נ ו מ ו ר נ ו ו ר ב י נ ו מ ל ך ה מ ש י ח ל ע ו ל ם ו ע ד
בכל מקום שגלו שכינה
עמהם
אומקערנדיק זיך לעניננו: היות מען געפינט זיך
צווישן אומות העולם וואס ביי זיי איז ״החושך יכסה ארץ
וערפל לאומים״;
ביז אז די שכנים ארום אידן זיינען אמאל
״מלעיגים״, זיי שפאָטן אָפ פון אידישקייט און פון
אידישע ערציאונג, זאגנדיק - אז דאס איז א ״חינוך" וואס
וועט ניט מוסיף זיין אין דער ״פרנסה״ פון די קינדער,
אין מאכן נאך א דאלאר וכיו״ב, ווארום מ׳לערנט ענינים
פון תורת משה וואס זיינען געגעבן געווארן מיט
טויזנטער יארן צוריק אין מדבר, און מען איז מחנך דעם
קינדער זאל זיך פירן לויט דער תורה בזמן הזה ובמקום
הזה -
ווערט שווער, ווי קען מען דאס אויספירן?
איז אויך אויף דעם פאראן אן ענטפער אין דברי
רשב״י, וואס ער האט געזאגט אז ״כל מקום שגלו
)ישראל( - שכינה עמהם״!
ד.ה. ס'איז ניט דער פשט ח"ו, אז א איד געפינט זיך
אין גלות, און דער אויבעשטער געפינט זיך אין זיין
"פאלאץ", אין די הימלען, און קוקט זיך צו פון אויבן
וואס עס טוט זיך מיט די אידן אונטן, און גיט זיי ברכות -
נאר, זאגט רשב״י: דער אויבערשטער געפינט זיך דארט
וואו עס געפינט זיך יעדער איד, און בשעת א איד געפינט
זיך אין גלות, געפינט זיך דער אויבערשטער כביכול
צוזאמען מיט אים אין גלות!
און דאס מיינט אז ניט ער געפינט זיך דארט ווי א
״זייטיקער״ ענין, נאר באופן אז ״בכל צרתם לו צר״:
בשעת א אידן איז ענג מחמת דעם גלות, צי דאס איז אן
ענגקייט ברוחניות אדער אפילו בגשמיות - זאגט דאן דער
אויבערשטער, אז ער )דער אויבערשטער( האט )כביכול(
״ליידן״ און ״שוועריקייט״ און ״ענגקייט״ וואס דער איד
האט!
און דאס איז ״בכל מקום שגלו״ - צי אין ״בבל״ )אין
ערשטן גלות( אדער אין ״אדום״ )דעם לעצטן גלות( -
אלע מאל איז ״שכינה עמהם״.
וואס דערפון איז מובן, אויף וויפל מען האט דעם
סיוע פון דעם אויבערשטן, אויף איבערקומען די אלע
שוועריקייטן, ווארום דער אויבערשטער האט זיך כביכול
אליין אריינגעשטעלט אין די שוועריקייטן.
דערביי קומט צו נאך אן ענין:
היות אז ״בכל צרתם לו צר״ - ווערט דאך נאך
שטארקער די טענה ״למה יאמרו הגוים אי׳ אלקיהם״.
וואס דעריבער איז פארשטאנדיק די גרויסע
השתדלות כביכול פון אויבערשטן, אז די גאולה זאל
קומען וואס פריער!
אןן עס דארף אויך פועל'ן אויף א אידן, אים זאל
הארן דאס וואס דער אויבערשטער איז אין גלות, ביז אז א
איד דארף שרייען ״עד מתי״: ווען וועט שוין קומען די
גאולה! און ווען וועט שוין דער אויבערשטער ארויסגיין
פון גלות, און מיטנעמען מיט זיך אלע אידן, וואס זיי אלע
וועלן ארויסגיין פון גלות!
און אויך דער ענין, ווי דער אויבערשטער גייט ארויס
פון גלות צוזאמען מיט אידן - שטייט בהמשך דברי
רשב״י: נאך דעם וואס ער זאגט אז ״בכל מקום שגלו
שכינה עמהם״, איז ער מוסיף וממשיך ״ואף כשהן
עתידין להיגאל שכינה עמהם"!
ד.ה. רשב״י זאגט - מען זאל ניט מיינען אז כאטש
דער אויבערשטער געפינט זיך אין גלות צוזאמען מיט
אידן, אבער ווען עס קומט צום ארויסגיין פון גלות גייט
ער )דער אויבערשטער( ארויס איידער אידן, עכ״פ איין
רגע פאר אידן - נאר א איד דארף וויסן און זיין רואיק, אז
כל זמן ער געפינט זיך אין גלות איז דער אויבערשטער
גייט ארויס מיט אידן, ווי עס שטייט ״ושב ה״א את
שבותך״ - עם שבותך, ד.ה. בשעת ער נעמט ארויס אידן
פון גלות, דאן גייט ער ארויס פון גלות.
און דאס אלץ ווערט אויפגעטאן ווי עס איז געווען
ביי גלות מצרים, אז נאך זייענדיק אין גלות איז ״לכל בני
ישראל הי׳ אור במושבותם״, און בטלה עבודה מישראל,
מיט כמה חדשים לפני הגאולה )ווי ס׳איז געווען במצרים
- ״בראש השנה בטלה עבודה מאבותינו במצרים״, דער
אויבערשטער גיט די ברכה, אז נאך זייענדיק אין גלות
זאל ווערן ליכטיק ביי יעדען אידן און ביי אלע אידן,
ליכטיק ברוחניות און אויך ליכטיק בגשמיות.
)משיחת ל"ג בעומר תשד"מ– בלתי מוגה(
דאלאי גלות
ע"ה
לזכות
הרה"ח ר' שלום מרדכי הלוי בן רבקה
רובאשקין
שיצא מן המיצר אל המרחב תומ"י
לזכות
החיילת בצבאות ה'
הינדא שרה אסתר בת חנה
ווינטער
ליום הולדת שלה כ' אייר
לעילוי נשמת
הרה"ח הרה"ת ר' יצחק ע"ה
בן הרה"ח הרה"ת ר' חיים
שפרינגער
נלב"ע
כ"ז ניסן השתא