δραστηριότητα για την αξία της ανεκτικότητας

1. ΥΠΟΕΝΟΤΗΤΑ
ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
Σημεία συλλογισμού για την ανεκτικότητα
-είμαστε όλοι μοναδικοί κι έχουμε κάτι πολύτιμο να προσφέρουμε και να
μοιραστούμε
-ανεκτικότητα είναι να αποδέχομαι τους άλλους και να εκτιμώ τις διαφορές
-ανεκτικότητα είναι να αποδέχομαι τον εαυτό μου ακόμα κι όταν κάνω λάθη
-ανεκτικότητα είναι να αποδέχομαι τους άλλους ακόμα κι όταν κάνουν λάθη
Στόχοι:
-να αυξήσουμε την ανεκτικότητα μέσω της εκτίμησης της μοναδικότητας
και των διάφορων πολιτισμών
-να αυξήσουμε την ανεκτικότητα μέσω της συμπόνιας
-να αναπτύξουμε την ανεκτικότητα, την αποδοχή, την υπομονή με τον
εαυτό

2. Επιμέρους στόχοι
-για κάθε παιδί να αναγνωρίσει τρόπους με τους οποίους είναι μοναδικός και
να νιώσει περήφανος για αυτό που είναι
-να καταλαβαίνει ότι είναι πολύ όμορφο να είναι μοναδικός ή διαφορετικός
-να καταλαβαίνει ότι όλες οι φυλές και οι πολιτισμοί είναι σημαντικά για την
ομορφιά του ανθρώπινου ουράνιου τόξου.
-να ακούσουν ιστορίες από τρεις διαφορετικές κουλτούρες
Να βρουν με τη βοήθεια μας φιγούρες στο διαδίκτυο, να τις εκτυπώσουμε, να
τις κόψουν και να τις τοποθετήσουν πάνω στο ουράνιο τόξο
Να τραγουδήσουν ένα τραγούδι για το ουράνιο τόξο
-να καταλάβουν ότι συχνά οι άνθρωποι νιώθουν θλίψη όταν οι άλλοι τους
φέρονται άσχημα ή τους αποκλείουν επειδή είναι διαφορετικοί.
-να μη νιώθουν άγχος ή άσχημα όταν κάνουν ένα λάθος στη σχολική εργασία
-να απαγγείλουν , να ζωγραφίσουν και να γράψουν όπως μπορούν: είναι
εντάξει να κάνω λάθος. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να το διορθώσω

3. Δραστηριότητες
Συζήτηση για τον συλλογισμό: μία από τις σημασίες της ανεκτικότητας είναι να
αποδεχόμαστε όλους και να εκτιμούμε τις διαφορές . Ρωτήσαμε τα παιδιά πως θα
ήταν ο κόσμος αν όλοι αποδέχονταν όλους τους άλλους.
Τα παιδιά είπαν: δε θα μαλώναμε, θα ήμασταν όλοι αγαπημένοι, δεν θα ήταν
λυπημένοι οι άνθρωποι, θα ήταν όλοι χαρούμενοι, κι ευτυχισμένοι, δεν θα έπαιρνε
κανένας τη θέση του άλλου, θα ήμασταν όλοι φίλοι δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, μόνο
ειρήνη κ, ά. Αναγνωρίσαμε θετικά τις απαντήσεις των παιδιών επιβεβαιώνοντας
ότι ναι, θα μπορούσαμε να έχουμε έναν ειρηνικό κόσμο. Συνεχίσαμε λέγοντας πως
ανεκτικότητα σημαίνει είμαστε όλοι μοναδικοί κι έχουμε κάτι πολύτιμο να
μοιραστούμε. Τι είναι μοναδικό για τον καθένα από σας? Τα παιδιά κάπως
δυσκολεύτηκαν κι έτσι τα βοηθήσαμε λέγοντας: ποιο είναι το όνομα της μητέρας
σας? Ποιός είναι ο αγαπημένος σας ήρωας καρτούν? Ποια είναι η αγαπημένη σου
ιστορία? Πόσοι από σας έχουν παππού ή γιαγιά που μιλούν διαφορετική γλώσσα
από αυτή που μιλάμε τώρα?
Έτσι τα παιδιά μίλησαν για αυτές τις διαφορές και είχαμε αρκετά αλλοδαπά παιδιά
στην ομάδα όπου οι γονείς τους μιλούν άλλη γλώσσα και τα ίδια είναι δίγλωσσα,
έχουμε μάλιστα κι ένα προνήπιο που μιλά την αλβανική γλώσσα μόνο και τώρα
μαθαίνει την ελληνική.

4. Ένα δέντρο θησαυρών
Ζητήσαμε από τα παιδιά να κάνουν μια ζωγραφιά με κάτι αγαπημένο τους
όπως παιχνίδι, φαγητό , ότι θέλουν κι έβαλαν τη ζωγραφιά τους πάνω σε ένα
δέντρο που φτιάξαμε πάνω σε ένα μεγάλο χαρτί. Συζητήσαμε πόσο υπέροχο
είναι το δέντρο επειδή έχει τόσα πολλά, διαφορετικά είδη θησαυρών.

5. Τραγούδι: οι φίλοι κάνουν τον κόσμο να γυρίζει
Τραγουδήσαμε ένα τραγούδι
Οι φίλοι κάνουνε τον κόσμο να γυρίζει
και Στη λύπη είναι ο φίλος συντροφιά
Χαμογελά στην κατσουφιά σου, σου σφυρίζει
Οι φίλοι έρχονται σε κόκκινα , άσπρα , κίτρινα, μαύρα ,καφετιά.
οι φίλοι κάνουνε τον κόσμο να γυρίζει
Με καραβάκια, αεροπλάνα, τρένα, φορτηγά
Θα ταξιδέψουμε μαζί σε όλο το κόσμο
Οι φίλοι έρχονται σε κόκκινα , άσπρα, κίτρινα, μαύρα,
καφετιά.
Οι φίλοι κάνουνε τον κόσμο να γυρίζει
Στη φαντασία μας τρώμε μαζί χωνάκια παγωτά
Σε θάλασσες του ονείρου κολυμπάμε
Με καραβάκια κόκκινα, άσπρα, κίτρινα μαύρα και καφετιά.

6. Ιστορία: ΤΖΟΖ Ο ΔΡΑΚΟΣ
Διαβάσαμε την ιστορία, έγιναν ερωτήσεις κατανόησης προς τα παιδιά, και
ζωγράφισαν ότι τους άρεσε από την ιστορία.

11. Τραγούδι του ουράνιου τόξου. (ακούσαμε το τραγούδι από τη παιδική
χορωδία του Σπύρου Λάμπρου)
το ουράνιο τόξο
Κάθε φορά που η βροχή χτυπά
στα τζάμια του παραθυριού μου δυνατά
σκέφτομαι πως σε λίγο θα φανεί
το ουράνιο τόξο κι όλη η πλάση θα χαρεί.
Σαν στη ζωή μας κάτι δύσκολο συμβεί
κάποια φουρτούνα δυνατή
ή κάποια άτυχη στιγμή
το ουράνιο τόξο τότε θα εμφανιστεί
θα γίνει η νέα η αρχή
να ΄χετε ελπίδα στη ζωή
μετά την καταιγίδα κάτι θα φανεί
το ουράνιο τόξο θε να βγει
να ΄χετε ελπίδα στη ζωή.
Κάθε φορά παρακαλώ πολύ
να μείνει ακόμα λίγο ακόμα μια στιγμή
για να χαρώ την τόση ομορφιά
αυτά τα χρώματα τα ουράνια, τα γλυκά.
Παρομοιάσαμε ένα ουράνιο τόξο με
τα ανθρώπινα πλάσματα. Οι
άνθρωποι είναι σαν ουράνιο τόξο , ως
προς το ότι υπάρχουν πολλές
διαφορετικές κουλτούρες και φυλές.
Είμαστε όλοι άνθρωποι. Έχουμε όλοι
μάτια, μύτη, στόμα, χέρια με δάκτυλα
και πόδια με δαχτυλάκια. Αλλά
μιλάμε διαφορετικές γλώσσες κι
έχουμε διαφορετικά χρώματα.
Μερικά μάτια είναι οβάλ και μερικά
στρογγυλά. Κάποιων το δέρμα είναι
πιο ανοιχτό και κάποιων πιο σκούρο.
κάθε πολιτισμός και κάθε φυλή είναι
σημαντικά και μοναδικά ακριβώς
όπως το χρώμα του ουράνιου τόξου.

12. Κατασκευή: Φτιάξαμε ένα ουράνιο τόξο και διακοσμήσαμε τη τάξη μας.

14. Σε αγαπώ σε διάφορες γλώσσες
Μάθαμε να λέμε ΣΕ ΑΓΑΠΩ σε διάφορες γλώσσες:
Χορέψαμε το το τραγούδι: σε αγαπώ σε όλες τις γλώσσες( Τ,
ΜΑΡΟΥΔΑΣ) https://youtu.be/UkwNMG6aEkQ
Αγγλικά:
I love you
Αιθιοπικά Afgreki
Γαλλικά
Je t’aime
Ιταλικά
Ti amo
Ισπανικά
Te quiero
Καταλανικά T’estimo
Σερβικά Volim te
Φιλιπινέζικα Mahal kita
Αλβανικά
Te dua

15. Ιστορίες από διαφορετικούς πολιτισμούς
Διαβάσαμε τρεις ιστορίες από διαφορετικούς πολιτισμούς και ότ αν
τέλειωνε η κάθε ιστορία συζητούσαμε τα νοήματά της, τον τρόπο
έκφρασης των συναισθημάτων των ανθρώπων, τι τους άρεσε και τι
τους έκανε εντύπωση σε κάθε ιστορία.. Σε όλες τις ιστορίες θέταμε
κάποια κοινά ερωτήματα όπως: πως εκδηλώθηκε η αγάπη στην
ιστορία αυτή? Πως η λύπη? Ο θυμός? Πως ένιωσαν κάθε φορά οι
ήρωες της κάθε ιστορίας? Ζωγραφίζαμε κατόπιν ότι μας άρεσε από
τη κάθε ιστορία και τις δραματοποιήσαμε

16. 1η ιστορία-Ιστορία από τους Εσκιμώους-πως δημιουργήθηκαν οι αρκούδες
Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε μια φυλή Εσκιμώων ένα παιδί που λάτρευε να
περνάει τον περισσότερο χρόνο του στο δάσος. Οι γονείς του, με τη πάροδο του
χρόνου ανησυχούσαν όλο και περισσότερο , καθώς το παιδί πέρναγε πια ελάχιστες
ώρες με την οικογένεια του. Οι γονείς του τον ρώτησαν γιατί απαρνιόταν την
οικογένεια του και προτιμούσε να παραμένει στο δάσος. Εκείνο απάντησε ότι δεν
απαρνιόταν την οικογένεια του αλλά ότι το δάσος εξέπεμπε μια μοναδική μαγεία που
τον μαγνήτιζε, τον τραβούσε στα βάθη του. Έτσι, κάποια μέρα το παιδί είπε στους
γονείς του, ότι είχε έρθει πια η μέρα να τους εγκαταλείψει για να μείνει στο δάσος.
Εκείνοι προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, μα εκείνος τους εξήγησε ότι είχε έρθει
πια η ώρα να φύγει και τίποτα δεν θα τον έκανε να γυρίσει πίσω. Το παιδί όμως,
επειδή αγαπούσε τους γονείς του , τους πρότεινε να έρθουν κι εκείνοι να μείνουν στο
δάσος. Όλη λοιπόν η οικογένεια βγήκε από την καλύβα. Το παιδί προχωρούσε πρώτο
και οι άλλοι τον ακολουθούσαν. Οι υπόλοιποι κάτοικοι της φυλής βγήκαν για να
αποχαιρετήσουν την οικογένεια. Όμως, προς μεγάλη τους έκπληξη καθώς η
οικογένεια πλησίαζε προς το δάσος τρίχες φύτρωναν σε όλο τους το σώμα, με
αποτέλεσμα τελικά να μεταμορφωθούν σε αρκούδες. Αυτές λοιπόν ήταν οι πρώτες
αρκούδες του κόσμου, σύμφωνα με τους Εσκιμώους.

17. 2η ιστορία-Παραμύθι της Αφρικής-Αγκόλα, Μαλάνζε-
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΌΛΑ
Από το βιβλίο:
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΕΠΙΛΟΓΗ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τέος Ρόμβος
Τα παλιά χρόνια υπήρχε ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος. Ήξερε να
κάνει τα πάντα, μπορούσε να μιλάει πολύ ωραία και γνώριζε τα
μυστικά του Δάσους, της σαβάνας και των νερών. Η φήμη του είχε
απλωθεί σ' ολόκληρη τη χώρα. Όμως παρ' όλα αυτά δεν ήταν
ευχαριστημένος. Παραπονιόταν πως δεν καταλάβαινε αυτά που τα
ζώα συζητάγανε αναμεταξύ τους. Έβλεπε τα ζώα να μιλάνε κι ήθελε
με κάθε τρόπο να μάθει τη γλώσσα τους.
Κι όπως μια μέρα κάκιζε δυνατά τον εαυτό του γι' αυτή του την
αδυναμία, παρουσιάστηκε μπροστά του ένα πνεύμα καλό και θέλησε
να μάθει γιατί είναι τόσο στενοχωρημένος αυτός που ήξερε τόσα κι
ήταν σύμβολο για τους ανθρώπους. Ο πολύξερος άνθρωπος εξομολογήθηκε στο
πνεύμα τον καημό του. Το
πνεύμα του υποσχέθηκε ότι η επιθυμία του θα εισακούγονταν. Του
παράγγειλε μόνο να πάει την επομένη να βρει το δέντρο μσέενγκα και
να περιμένει στη σκιά του.

18. Πράγματι ο πολύξερος άνθρωπος πήγε στο Δάσος, βρήκε το δέντρο
μσέενγκα και κάθισε στις ρίζες του. Το καλό πνεύμα παρουσιάστηκε
μπροστά του και του είπε: «θα υποστείς τώρα την τελετουργία που θα
σου χαρίσει την ικανότητα να καταλαβαίνεις τη γλώσσα των ζώων
όταν την ακούς αλλά και να τη μιλάς κι ο ίδιος. Όταν το τυπικό
τελείωσε το πνεύμα έθεσε στον πολυμαθή άνθρωπο μία και μόνη
απαγόρευση, δηλαδή να μην αποκαλύψει ποτέ στους ανθρώπους όσα
θ' ακούει να λένε τα ζώα μεταξύ τους, ούτε στην ίδια του τη γυναίκα.
Ο άνθρωπος ορκίστηκε να μην παραβεί αυτή την αρχή.
Από εκείνη την ώρα και μετά, ο άνθρωπος καταλάβαινε όλες τις
συνομιλίες των ζώων. Όταν όμως τ' άκουγε να λένε μεταξύ τους
πράγματα αστεία ή παράξενα, ο πολύξερος άνθρωπος δεν μπορούσε
να κρατήσει τα γέλια του. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που άρχισε να
προβληματίζει τους άλλους ανθρώπους γύρω του. Μια μέρα, μπροστά στη γυναίκα του,
ο άνθρωπος που κατείχε τη
γλώσσα των ζώων αιφνιδιάστηκε ακούγοντας δύο πουλάδες να λένε η
μία στην άλλη: «Αγαπητή μου φίλη, γνωρίζεις ότι τη συντρόφισσά μας
τη σφάξανε χτες για να τη φάει ένας ηλίθιος ξένος που είχε έρθει να
επισκεφτεί τον αρχηγό του χωριού;» και η άλλη κότα της αποκρίθηκε:
«Όχι, ακριβή μου, δεν το 'χω μάθει!

19. Αναρωτιέμαι αλήθεια αν αυτά τα
σαρκοβόρα θα πάψουν κάποτε να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη! Δεν
λυπούνται ούτε τ' αυγά μας ούτε κι εμάς τις ίδιες. Κι όταν μας ταΐζουν
πλουσιοπάροχα αποβλέπουν στη δική τους εξυπηρέτηση. Θέλουν να
μας βλέπουν να παχαίνουμε για να τους ανοίγει η όρεξη. Άσε πια που
ο μόνος άνθρωπος που καταλαβαίνει τη γλώσσα μας δεν κάνει
απολύτως τίποτα για να μας προστατέψει».
Σ’ αυτές τις κουβέντες ο άνθρωπος δεν κρατήθηκε κι έμπηξε τα γέλια.
Κατάπληκτη η γυναίκα του ρώτησε να μάθει γιατί γελάει σαν κανένας
βλάκας, χωρίς φανερό λόγο. Ο πολύξερος άνθρωπος θύμωσε και της
είπε ότι δεν είναι ηλίθιος για να γελάει χωρίς λόγο κι αιτία. Η γυναίκα
τότε επέμεινε να μάθει την αιτία του γέλιου του. Ο άνθρωπος απέφυγε
να δώσει εξηγήσεις. Κι αυτές οι σκηνές επαναλήφθηκαν αρκετές
φορές. Μια μέρα η γυναίκα μάλωσε το σκύλο τους επειδή έκλεψε ένα
κομμάτι κρέας που εκείνη το 'χε κρατήσει για να το κάνει καπνιστό. Ο
σκύλος έσκουζε απ’ τον πόνο και γυρίζοντας στον άνθρωπο που
παρακολουθούσε τη σκηνή του είπε με παράπονο: «Αφεντικό, πες στη
γυναίκα σου να μη μου φέρεται μ' αυτόν τον απαίσιο τρόπο, μόνο και
μόνο γιατί άρπαξα ένα τοσοδά κομματάκι κρέας που το 'χα πιάσει
άλλωστε εγώ ο ίδιος στο κυνήγι. Θα με αναγκάσει κι εμένα κάποια
μέρα να της φερθώ με το χειρότερο τρόπο»

20. Όπως συνήθως όμως ο
άνθρωπος έμπηξε τα γέλια. Εξαγριωμένη η γυναίκα του
αποφάσισε
να τελειώνει μια και καλή με τα αναίτια γέλια του άντρα της.
Απαίτησε να της πει το λόγο που τον έκανε να γελάει,.Ο άντρας
αρνήθηκε να της πει . Η
γυναίκα πήρε τα πράγματα της για να φύγει για πάντα από τρο
σπίτι. Πανικόβλητος ο άντρας έτρεξε πίσω της, τη σταμάτησε
και της υποσχέθηκε να της αποκαλύψει το μυστικό του. Έτσι
λοιπόν,
ομολόγησε στη γυναίκα του ότι καταλαβαίνει τη γλώσσα των ζώων
και της διηγήθηκε όλα όσα είχε ακούσει μέχρι τότε.
Την ίδια στιγμή ο πολύξερος άνθρωπος μουγγάθηκε κι έχασε την
ακοή του. Και από την ημέρα εκείνη και μετά όλα τα προικισμένα
με
χαρίσματα παιδιά γεννιούνται κωφάλαλα.

21. ιστορία από την Ελληνική Μυθολογία,
Ο Κυπάρρισος και το Ελάφι
ο Κυπάρισσος ήταν γιος του Τήλεφου, βασιλιά της Κέας και εγγονός του γνωστού σε
όλους μας, Ηρακλή. Ήταν φημισμένος κυνηγός και όλοι είχαν να λένε για τις
ικανότητές του, ιδιαίτερα στο ακόντιο, προσόν που θεωρούσαν ότι είχε
κληρονομήσει από τον ίδιο τον Ηρακλή.
Ο Κυπάρισσος λοιπόν, έχοντας την αγάπη και τον σεβασμό όλων, περνούσε
ξέγνοιαστα τις ημέρες του, με τον καλύτερό του φίλο, ένα ιερό ελάφι το οποίο τον
συντρόφευε όπου εκείνος πήγαινε. Ήταν πραγματικά αχώριστοι.
Μια ημέρα λοιπόν, καθώς ο Κυπάρισσος κοιμόταν στο δάσος παρέα με τον
καλύτερό του φίλο, το ελάφι σηκώθηκε για να πιει νερό, και στην επιστροφή του,
αποφάσισε να γυρίσει από διαφορετικό μονοπάτι, ώστε να κόψει δρόμο και να
φτάσει γρηγορότερα πίσω, πριν ξυπνήσει ο Κυπάρισσος και ανησυχήσει με την
απουσία του. Και τότε έγινε το κακό. Ο Κυπάρισσος, ακούγοντας τους παράξενους
θορύβους και τα κλαδάκια να σπάνε πίσω του, νόμισε ότι κάποιο θηρίο είχε
αποφασίσει να τον συναντήσει κι έτσι έριξε το ακόντιό του πίσω από τους θάμνους
πετυχαίνοντας το θηρίο στην καρδιά. Φανταστείτε την θλίψη του όταν κατάλαβε
πως το θηρίο που περίμενε να συναντήσει, δεν ήταν άλλο από τον καλύτερό του
φίλο, το ελάφι.

22. Τέτοια ήταν η θλίψη του, που δεν άφησε τον φίλο του έτσι. Για μέρες
στεκόταν δίπλα του θρηνώντας για τον χαμό του, ανίκανος να
συγχωρήσει τον εαυτό του για το κακό που προκάλεσε. Κάθε μέρα
ευχόταν στους ουρανούς να μπορούσε να ριζώσει στη θέση του για
πάντα, να συντροφεύει και να προστατεύει τον φίλο του για πάντα,
κι όλος ο κόσμος να μάθει για τη θλίψη και τη μεταμέλειά του. Οι
θεοί, λυπήθηκαν πολύ με την τραγωδία του Κυπάρισσου, και
εισάκουσαν την προσευχή του, μετατρέποντάς τον σε κυπαρίσσι.

23. Φτιάχνοντας σε μακέτα τον μύθο από τον πολιτισμό των Εσκιμώων,
ζωγραφίζοντας ότι μας άρεσε από τον μύθο των Εσκιμώων, και
γράφοντας όπως μπορούμε τη ιστορία.

34. Ζωγραφίζοντας τον μύθο από την Αφρική

41. Ζωγραφίζοντας τον Κυπάρισσο της ελληνικής μυθολογίας