2. Κώστας ΚαρυωτάκηςΚώστας Καρυωτάκης (1896-1928)(1896-1928)
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδαΚαι με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό τηςΔροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότιΣάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
3.
4. Οδυσσέας ΕλύτηςΟδυσσέας Ελύτης (1911-1996)(1911-1996)
Το Μονόγραμμα (απόσπασμα)Το Μονόγραμμα (απόσπασμα)
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούςΑπό τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούςΝα τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσαςΜες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούςΑπό μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούςΑνεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούςΜε σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκουΆκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;
Είμ’εγώ που φωνάζω κι ειμ’ εγώ που κλαίω. Μ’ ακούςΕίμ’εγώ που φωνάζω κι ειμ’ εγώ που κλαίω. Μ’ ακούς
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς…….Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς…….
5.
6. Έμιλι ΝτίκινσονΈμιλι Ντίκινσον (1830-1886)(1830-1886)
Θα τον ξεχάσουμε, καρδιάΘα τον ξεχάσουμε, καρδιά
Εσύ κι εγώ απόψε!Εσύ κι εγώ απόψε!
Ξέχνα τη θέρμη που έδωσεΞέχνα τη θέρμη που έδωσε
Το φως θα το ξεχάσω εγώΤο φως θα το ξεχάσω εγώ
Και σαν τελειώσει η προσευχήΚαι σαν τελειώσει η προσευχή
Πες μου, κι εγώ κι οι σκέψειςΠες μου, κι εγώ κι οι σκέψεις
Θα ξεθωριάσουμε εμείςΘα ξεθωριάσουμε εμείς
Μόνο μονάχα μην αργείς!Μόνο μονάχα μην αργείς!
Όσο εσύ καθυστερείςΌσο εσύ καθυστερείς
Ραγίζει η μνήμη επιρρεπήςΡαγίζει η μνήμη επιρρεπής
7.
8. Χουάν Ραμόν ΧιμένεθΧουάν Ραμόν Χιμένεθ (1881-1958) (1881-1958)
Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλαΈνα μπουκέτο τριαντάφυλλα
Το στόμα σου φύτεψεΤο στόμα σου φύτεψε
μ’ εκείνο το φιλί στο δικό μουμ’ εκείνο το φιλί στο δικό μου
ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα,ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα,
κι οι ρίζες τους τρων την καρδιά μου.κι οι ρίζες τους τρων την καρδιά μου.
Είταν φθινόπωρο. Ο άμετρος ουρανόςΕίταν φθινόπωρο. Ο άμετρος ουρανός
άρπαξε με τον ήλιο τουάρπαξε με τον ήλιο του
όλο το χρυσάφι –κίονες λάμψεων–όλο το χρυσάφι –κίονες λάμψεων–
από τη ζωή.από τη ζωή.
Το καλοκαίρι ήρθε σκληρό·Το καλοκαίρι ήρθε σκληρό·
το μπουκέτο μάδησε,το μπουκέτο μάδησε,
μα άφησε να σπάσουν στα μάτια μουμα άφησε να σπάσουν στα μάτια μου
δύο μπουμπούκια πόνος.δύο μπουμπούκια πόνος.
9.
10. Μαρία Λαϊνά, «Δ΄ Θριαμβικό»Μαρία Λαϊνά, «Δ΄ Θριαμβικό»
Αν κάποτε πεθάνω, μην ακούσεις ποτέ πως τάχαΑν κάποτε πεθάνω, μην ακούσεις ποτέ πως τάχα
«κείμαι ενθάδε»: εσύ θα με βρεις στην αναπνοή«κείμαι ενθάδε»: εσύ θα με βρεις στην αναπνοή
του αγέρα στο φευγαλέο, παιδικό χαμόγελο. Αντου αγέρα στο φευγαλέο, παιδικό χαμόγελο. Αν
κάποτε πεθάνω, μη διαβάσεις ποτέ το όνομά μουκάποτε πεθάνω, μη διαβάσεις ποτέ το όνομά μου
σε πέτρα: εσύ θα ξέρεις να μ’ ακούσεις στον αχόσε πέτρα: εσύ θα ξέρεις να μ’ ακούσεις στον αχό
της άνοιξης και στην επιμονή του ήχου τηςτης άνοιξης και στην επιμονή του ήχου της
βροχής. Αν κάποτε πεθάνω, μην πιστέψεις ποτέβροχής. Αν κάποτε πεθάνω, μην πιστέψεις ποτέ
πως η αγάπη μου τελείωσε: σκέψου πως θα σεπως η αγάπη μου τελείωσε: σκέψου πως θα σε
περιμένει, σ’ άλλες αισθήσεις περιγράφοντας τηνπεριμένει, σ’ άλλες αισθήσεις περιγράφοντας την
ομορφιά σου.ομορφιά σου.
11.
12. Σονέτο του γλυκού παραπόνου –Σονέτο του γλυκού παραπόνου –
Φεντερίκο Γκαρσία ΛόρκαΦεντερίκο Γκαρσία Λόρκα
Φοβάμαι μη χάσω το θαύμαΦοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδίατων αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλοπου μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σουτο μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθηΠονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαικορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλόπου δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρόςΑν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σουαν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσειμη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σουκαι στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρομε φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο