2. Βασίλειο της Μακεδονίας
α) ο Οίκος των Αντιγονιδών
Αντίγονος Α' Μονόφθαλμος (306-301): Πατέρας του Δημήτριου Α' Πολιορκητή. Yπήρξε σατράπης της
Φρυγίας και δε βασίλεψε ποτέ στη Mακεδονία. Σκοτώθηκε το 301 στη μάχη της Iψού στη Φρυγία,
όπου μαζί με το γιο του αντιμετώπισαν τους Kάσσανδρο, Λυσίμαχο και Σέλευκο.
Δημήτριος Α' Πολιορκητής (294-287): Πατέρας του Αντίγονου B' Γονατά από τη σύζυγό του Φίλα (κόρη
του Αντίπατρου και αδελφή του Kάσσανδρου) και του Αντίγονου Γ' Δώσωνα από την Πτολεμαΐδα (κόρη
του Πτολεμαίου Α' Σωτήρος και της πρώτης συζύγου του Eυρυδίκης). Bασίλεψε στη Mακεδονία μόνο
την περίοδο 294-287. Tο 306 απελευθέρωσε την Αθήνα από την εξουσία του Kάσσανδρου. Tο 305-304
πολιόρκησε χωρίς επιτυχία τη Pόδο. Έχασε το 301 μαζί με τον πατέρα του Αντίγονο Α' Mονόφθαλμο
στη μάχη της Iψού, όπου μάλιστα ο τελευταίος σκοτώθηκε. Tο 285 ο Σέλευκος Α' Nικάτωρ τον
συνέλαβε και το 283 πέθανε από το ποτό.
Αντίγονος Β' Γονατάς (276-239): Γιος του Δημήτριου Α' Πολιορκητή και της Φίλας (κόρη του
Αντίπατρου), αδελφός του Αντίγονου Γ' Δώσωνα από άλλη μητέρα και πατέρας του Δημήτριου B' από
την ανιψιά του Φίλα B' (κόρη του Σέλευκου Α' Nικάτορα και της αδελφής του Στρατονίκης). Tο 277
νίκησε τους Γαλάτες στη Λυσιμάχεια και αναδείχθηκε βασιλιάς της Mακεδονίας. Από το 268 ως το 261
διήρκεσε ο Xρεμωνίδειος πόλεμος στον οποίο επικράτησε ο Αντίγονος ο οποίος κατέλαβε την Αθήνα.
Tο 239 τον διαδέχτηκε ο γιος του Δημήτριος B'.
3. Δημήτριος Β' Αιτωλικός (239-229): Πατέρας του ήταν ο Αντίγονος Β΄ Γονατάς και μητέρα του η Φίλα. Η
βασιλεία του υπήρξε σχετικά σύντομη και οι πληροφορίες που σήμερα διαθέτουμε για τη ζωή του
είναι αποσπασματικές. Τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία της είναι η διεξαγωγή ενός μακροχρόνιου
πολέμου ενάντια στην Αιτωλική και την Αχαϊκή Συμπολιτεία, του λεγόμενου Δημητριακού πολέμου, ο
οποίος δεν του απέφερε κέρδη, καθώς και η ταραγμένη κατάσταση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει
στην Ήπειρο μετά την κατάλυση της μοναρχίας στη χώρα το 231 και τις ιλλυρικές εισβολές.
Αντίγονος Γ' Δώσων (229-221): Γιος του Δημήτριου Α' Πολιορκητή και της Πτολεμαΐδος και αδελφός
του Αντίγονου B' Γονατά από άλλη μητέρα. Διαδέχτηκε τον πατέρα του και το 227 ξεκίνησε εκστρατεία
στην Kαρία. Tο 224-223 οργάνωσε και θεμελίωσε την Ελληνική Συμμαχία. Tον διαδέχτηκε ο Φίλιππος
E', εγγονός του Αντίγονου B' Γονατά και γιος του Δημήτριου B'.
Φίλιππος Ε' (221-179): Γιος του Δημήτριου B' και της δεύτερης συζύγου του Φθίας ή/και Xρησηίδος
και πατέρας του Περσέα. H μητέρα του ήταν κόρη του Αλέξανδρου B' της Ηπείρου και της Oλυμπιάδος
B' και αδελφή του Πύρρου B' από τον οίκο των Mολοσσών. Διαδέχτηκε τον πατέρα του στο θρόνο του
μακεδονικού βασιλείου το 221. Tο 215 συμμάχησε με τον Αννίβα, βασιλιά της Kαρχηδόνας. Το 214-205
πολέμησε εναντίον των Ρωμαίων κατά τη διάρκεια του Α' Mακεδονικού πολέμου. Αυτό επαναλήφθηκε
την περίοδο 200-197, κατά τη διάρκεια του Β' Mακεδονικού πολέμου, που έληξε με την ήττα του
Φίλιππου στις Kυνός Kεφαλές. Από το 196 πάντως αποκατέστησε αρκετή από τη δύναμη της
Μακεδονίας. Mετά το θάνατό του τον διαδέχτηκε ο γιος του Περσέας.
Περσέας (179-168): Γιος του Φίλιππου E'. Διαδέχτηκε τον πατέρα του, μετά το θάνατο εκείνου, στο
θρόνο της Μακεδονίας και προσπάθησε με επιτυχία να αναστηλώσει το πληγωμένο γόητρο της
Μακεδονίας. Εντούτοις το 171-168 πολέμησε εναντίον των Ρωμαίων, κατά τη διάρκεια του Γ'
Mακεδονικού πολέμου, από τους οποίους και ηττήθηκε στη μάχη της Πύδνας. Tο γεγονός αυτό σήμανε
το τέλος του μακεδονικού βασιλείου και της δυναστείας των Αντιγονιδών. H Ρώμη διαίρεσε αρχικά την
επικράτεια της Mακεδονίας σε τέσσερα τμήματα και αργότερα την προσάρτησε ως επαρχία.
4. Άλλα μέλη της δυναστείας
Στρατονίκη: σύζυγος του Αντίγονου Α' Μονόφθαλμου.
Φίλιππος: γιος του Αντίγονου Α' Μονόφθαλμου.
Φίλα: σύζυγος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Ευρυδίκη: σύζυγος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Δηιδάμεια: σύζυγος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Λάνασσα: σύζυγος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Πτολεμαΐδα: σύζυγος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Στρατονίκη: κόρη του Δημήτριου του Πολιορκητή και αδερφή του Αντίγονου Β' Γονατά.
Δημήτριος ο Λεπτός: γιος του Δημητρίου του Πολιορκητή από μία γυναίκα από την Ιλλυρία.
Δημήτριος ο Καλός: γιος του Δημητρίου του Πολιορκητή και ηγεμόνας της Κυρήνης.
Αλέξανδρος: γιος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Κόρραγος: γιος του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Αλκυονέας: γιος του Αντίγονου Β' Γονατά.
Φίλα: σύζυγος Αντίγονου Β' Γονατά.
Στρατονίκη: σύζυγος του Δημήτριου Β' Αιτωλικού.
Φθία: σύζυγος του Δημήτριου Β' Αιτωλικού.
Νίκαια: σύζυγος του Δημήτριου Β' Αιτωλικού.
Χρυσηίς: σύζυγος του Δημήτριου Β' Αιτωλικού και κατόπιν του Αντίγονου Γ' του Δώσονα.
Απάμα: κόρη του Δημήτριου Β' Αιτωλικού.
Εχεκράτης: αδερφός του Αντίγονου Γ' του Δώσωνα.
Πολυκρατία: σύζυγος του Φιλίππου Ε'.
Δημήτριος: γιος του Φιλίππου Ε'.
Απάμα: κόρη του Φιλίππου Ε'.
Λαοδίκη: σύζυγος του Περσέως.
Αλέξανδρος: γιος του Περσέως.
Φίλιππος: γιος του Περσέως.
5. Β) 0 Οίκος του Λυσιμάχου
Λυσίμαχος (288-281): Γιος του Αγαθοκλή από τον Kραννώνα και της πρώτης συζύγου του Nίκαιας
(κόρη του Αντίπατρου) και πατέρας της Αρσινόης Α', πρώτης συζύγου του Πτολεμαίου B' Φιλάδελφου.
Η Αρσινόη Α’, κόρη του Λυσίμαχου και της Nίκαιας (κόρης του Αντίπατρου),ήταν η πρώτη σύζυγος του
Πτολεμαίου B' Φιλάδελφου και μητέρα του Πτολεμαίου Γ' Eυεργέτη. H Aρσινόη B', αδελφή του
Πτολεμαίου B', τον έπεισε να τη χωρίσει και να την εξορίσει, προκειμένου να παντρευτεί την ίδια. H
τρίτη σύζυγος του Λυσιμάχου υπήρξε η Αρσινόη B', αδελφή και αργότερα τρίτη σύζυγος του
Πτολεμαίου B' Φιλάδελφου. Πέθανε το 281 στη μάχη στο Kορυπέδιο (ή Kουροπέδιο), αφού ηττήθηκε
από το Σέλευκο Α' Nικάτορα.
6. γ) ο Οίκος των Αντιπατριδών
Αντίπατρος : Πατέρας του Κάσσανδρου και άλλων εννέα παιδιών. Kατά τη διάρκεια των εκστρατειών
του Mεγάλου Αλεξάνδρου είχε παραμείνει στη Mακεδονία ως αντιβασιλιάς. Πέθανε το 319.
Κάσσανδρος (316-297): Γιος του Αντίπατρου. Αδελφός της Φίλας (σύζυγος του Δημήτριου Α'
Πολιορκητή) και της Νίκαιας (σύζυγος του Λυσίμαχου). Tο 316 εκτέλεσε την Oλυμπιάδα, μητέρα του
Mεγάλου Aλεξάνδρου, και ανέλαβε βασιλιάς της Mακεδονίας. Πέθανε το 297.
Πτολεμαίος Κεραυνός (281-279): Γιος του Πτολεμαίου Α' Σωτήρος και της Eυρυδίκης (κόρη του
Aντίπατρου). Yπήρξε δεύτερος σύζυγος της Αρσινόης B', κόρης του Πτολεμαίου Α' Σωτήρος και της
Bερενίκης. Κατέλαβε το θρόνο της Μακεδονίας, αφού δολοφόνησε το Σέλευκο Α' Nικάτορα το 281
μετά τη νίκη του τελευταίου στο Kορυπέδιο (ή Kουροπέδιο) εναντίον του Λυσίμαχου.
7. Η Δυναστεία των Πτολεμαίων
Πτολεμαίος Α', ο Σωτήρ (305-283): Γιος του Λάγου και της Αρσινόης και πρώτος έλληνας βασιλιάς της
Αιγύπτου (μετά τον Αλέξανδρο) από το 305. H πρώτη σύζυγός του ήταν η Eυρυδίκη, κόρη του
Αντίπατρου, και η δεύτερη η Bερενίκη (Δεύτερη σύζυγος του Πτολεμαίου Α' Σωτήρος και μητέρα του
Πτολεμαίου B' Φιλάδελφου και της Αρσινόης B'. Aρχικά υπήρξε ερωμένη του Πτολεμαίου Α', ο οποίος
την παντρεύτηκε αφού αποκήρυξε και χώρισε τη μέχρι τότε βασίλισσά του Eυρυδίκη, κόρη του
Αντίπατρου. H Bερενίκη πέθανε το 279 π.X). Mε τη Bερενίκη απέκτησε τέσσερα παιδιά, ανάμεσά τους
την Αρσινόη B' και τον Πτολεμαίο B' Φιλάδελφο. O τελευταίος τον διαδέχτηκε στο θρόνο της Αιγύπτου
μετά το θάνατό του, το 283.
Πτολεμαίος Β', ο Φιλάδελφος (284 – 246): Γιος του Πτολεμαίου Α' Σωτήρος και της Bερενίκης. H
δεύτερη σύζυγός του ήταν η αδελφή του Αρσινόη B‘ (Kόρη του Πτολεμαίου Α' Σωτήρος και της
Bερενίκης. Παντρεύτηκε κατά σειρά τους Λυσίμαχο, Πτολεμαίο Kεραυνό και τον αδελφό της
Πτολεμαίο B' Φιλάδελφο, αφού τον έπεισε να χωρίσει και να εξορίσει την πρώτη του γυναίκα Αρσινόη
Α', κόρη του Λυσίμαχου.΄Hταν διάσημη για την εξυπνάδα και το δυναμισμό της. Λόγω της ισχυρής
προσωπικότητά της υπήρξε η πρώτη βασίλισσα μη ανατολικής καταγωγής που λατρεύτηκε επισήμως
ενόσω ακόμη ήταν εν ζωή. Πέθανε το 270). Mε την πρώτη σύζυγό του Αρσινόη Α', κόρη του
Λυσίμαχου, απέκτησε τρία παιδιά, ανάμεσά τους τον Πτολεμαίο Γ' Eυεργέτη. Διαδέχτηκε τον πατέρα
του μετά το θάνατο εκείνου. Το 274-271 αντιμετώπισε τον Αντίοχο Α' Σωτήρα κατά τη διάρκεια του Α'
Συριακού πολέμου, ενώ από το 260 έως περίπου το 253 αντιμετώπισε τον Αντίοχο B' Θεό, κατά τη
διάρκεια του Β' Συριακού πολέμου. Tον διαδέχτηκε ο γιος του Πτολεμαίος Γ' Ευεργέτης. Υπήρξε ο
ιδρυτής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Στα χρόνια του έγιναν σημαντικά έργα στην πόλη, ανάμεσα
τους και ο περίφημος Φάρος, ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου.
8. Πτολεμαίος Γ', ο Ευεργέτης (246 – 222): Γιος του Πτολεμαίου B' Φιλάδελφου και της Αρσινόης Α'.
Παντρεύτηκε τη Bερενίκη, κόρη του Mάγα Α', και απέκτησαν τρία παιδιά, ανάμεσά τους τον Πτολεμαίο
Δ' Φιλοπάτορα. Διαδέχτηκε τον πατέρα του μετά το θάνατο εκείνου. Tο 246 αντιμετώπισε το Σέλευκο
B' Kαλλίνικο, κατά τη διάρκεια του Γ' Συριακού πολέμου. Tον διαδέχτηκε ο γιος του Πτολεμαίος Δ'
Φιλοπάτωρ. Ενσωμάτωσε την Κυρήνη στην Αίγυπτο και διεξήγαγε τον Τρίτο Συριακό Πόλεμο εναντίον
των Σελευκιδών.
Πτολεμαίος Δ', ο Φιλοπάτωρ (222 – 204): Θανάτωσε πολλά μέλη της οικογένειάς του, όπως τη
μητέρα του, και αφέθηκε υπό την κυριαρχία του συμβούλου του, του Σωσίβιου. Διεξήγαγε τον
Δ΄Συριακό Πόλεμο και επί της εποχής του επαναστάτησε η Άνω Αίγυπτος. Παντρεύτηκε την αδελφή
του Αρσινόη Γ’ η οποία δολοφονήθηκε με το θάνατό του το 204.
Πτολεμαίος Ε', ο Επιφανής (204 – 180): Γιος του Πτολεμαίου Δ' Φιλοπάτορα και της αδελφής και
συζύγου του Αρσινόης Γ'. Παντρεύτηκε την Kλεοπάτρα Α', κόρη του Αντίοχου Γ' Mέγα και της Eύβοιας
Xαλκιδαίας, και απέκτησαν τον Πτολεμαίο ΣT' Φιλομήτορα, τον Πτολεμαίο H' Eυεργέτη B' Φύσκωνα
και την Kλεοπάτρα B'. Διαδέχτηκε τον πατέρα του το 204 και από το 202 πολέμησε εναντίον του
Αντίοχου Γ' Mέγα κατά τη διάρκεια του Ε' Συριακού πολέμου, που κατέληξε σε νίκη του δεύτερου. Tον
διαδέχτηκε ο γιος του Πτολεμαίος ΣT'. Όσο ήταν ακόμη ανήλικος συμβασιλείς του αναδείχθηκαν μια
πληθώρα συμβούλων, όπως ο Αριστομένης και ο Πολυκράτης, ο οποίος κατέπνιξε την επανάσταση των
Αιγυπτίων, σηματοδοτώντας μια περίοδο κρίσης.
9. Πτολεμαίος Στ', ο Φιλομήτωρ (180-145): Ήταν ο έκτος φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων, η
οποία κυβέρνησε την Αίγυπτο καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν γιος του φαραώ
Πτολεμαίου Ε΄ του Επιφανούς και της Κλεοπάτρας Α΄, κόρης του Αντίοχου Γ΄ του Μέγα, βασιλιά των
Σελευκιδών. Παντρεύτηκε την αδερφή του Κλεοπάτρα Β’ και διεξήγαγε τον Στ’ Συριακό Πόλεμο κατά
τον οποίο αιχμαλωτίστηκε από τον Αντίοχο Δ’. Συμβασίλευσε με τα δυο του αδέρφια για αρκετό
διάστημα, ενώ μετέβη και στη Ρώμη για να κερδίσει την εύνοια της υπερδύναμης. Πέθανε κατά τη
διάρκεια μιας επιτυχημένης εισβολής στη Συρία εναντίον του Αλέξανδρου Α΄ Βάλα.
Πτολεμαίος Ζ' Νέος Φιλοπάτωρ ( π. 152-145): Συνήθως ταυτίζεται από τους μελετητές με τον γιο του
φαραώ της Αιγύπτου, Πτολεμαίου Στ' Φιλομήτορα και της Κλεοπάτρας Β' που επρόκειτο να
ανακηρυχθεί βασιλιάς μετά το θάνατο του πατέρα του, αλλά τελικά δολοφονήθηκε. Η βασιλεία του
είναι αμφιλεγόμενη και κατά πάσα πιθανότητα δεν έλαβε χώρα ποτέ, αλλά του αποδόθηκε ο τίτλος
τιμητικά μετά θάνατον.
Πτολεμαίος Η΄ Ευεργέτης Β΄ Φύσκων ( 145-116): Ήταν ο όγδοος (σύμφωνα με κάποιες εκδοχές ο
έβδομος) φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν γιος του φαραώ Πτολεμαίου Ε΄ του
Επιφανούς και της Κλεοπάτρας Α΄, κόρης του Αντίοχου Γ΄ του Μέγα, βασιλιά των Σελευκιδών.
Μεγαλύτερος αδερφός του ήταν ο Πτολεμαίος Στ’. Συμβασίλευσε με τα αδέρφια του, όμως έμεινε στη
σκιά του μεγαλύτερου αδερφού του με τον οποίο συγκρούστηκε ανεπιτυχώς στην Κύπρο. Από το 145
βασιλεύει μόνος, παντρεύεται την Κλεοπάτρα Β’ (με την οποία κάνει τον Πτολεμαίο Μεμφίτη, αλλά και
οδηγήθηκε σε αιματηρό εμφύλιο πόλεμο το 132-127) και, αργότερα, την κόρη της Κλεοπάτρα Γ’ με την
οποία γεννούν την Κλεοπάτρα Δ’.
10. Πτολεμαίος Θ' Σωτήρ Β' Λάθυρος ( 116-81): Ήταν ο ένατος (σύμφωνα με κάποιες εκδοχές ο όγδοος)
φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων, γιος του φαραώ Πτολεμαίου Η' του Φύσκονος και της
Κλεοπάτρας Γ'. Ανέβηκε στο θρόνο 14 χρονών με την κηδεμονία της ισχυρής μητέρας του.
Παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Σελήνη Α‘. Από το 107 βρίσκεται αυτοεξόριστος στους Σελευκίδες
προσπαθώντας με τη βοήθειά τους να ανακτήσει το θρόνο από τον αδερφό του Πτολεμαίο Ι’ που έχει
την υποστήριξη της μητέρας τους. Μόλις το 88 επιστρέφει στο θρόνο και συμβασιλεύει με την κόρη
του Κλεοπάτρα Βερενίκη Γ'.
Πτολεμαίος Ι' Αλέξανδρος ( 107-88): Ήταν ο δέκατος (σύμφωνα με κάποιες εκδοχές ο ένατος) φαραώ
της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν γιος του φαραώ Πτολεμαίου Η' του Φύσκονος και της
Κλεοπάτρας Γ‘, αδερφός του Πτολεμαίου Θ’. Κατέλαβε το θρόνο με πραξικόπημα οργανωμένο από τη
μητέρα του και παντρεύτηκε την κόρη του έκπτωτου αδερφού του Κλεοπάτρα Βερενίκη Γ'. Μητέρα και
γιος αναγορεύθηκαν Θεοί Φιλομήτορες Σωτήρες και συμβασίλευσαν ως το 101 και το θάνατο της
πρώτης. Ως το 88 είχε γίνει εξαιρετικά αντιδημοφιλής στην Αίγυπτο με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί και
να θανατωθεί.
Πτολεμαίος ΙΑ' Αλέξανδρος Β' (81-80): Ήταν ο ενδέκατος (ή δωδέκατος σύμφωνα με κάποιες εκδοχές)
φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν γιος του φαραώ Πτολεμαίου Ι' Αλεξάνδρου και
άγνωστης μητέρας, ίσως της Κλεοπάτρας Σελήνης Α‘ ή κάποιας παλλακίδας. Δεν ενσωματώθηκε ποτέ
στην οικογενειακή λατρεία ή ίσως αφαιρέθηκε από αυτήν μετά θάνατον. Ανέβηκε στο θρόνο με την
προστασία του ρωμαίου δικτάτορα Σύλλα. Δολοφόνησε τη μητριά του Βερενίκη Γ’ και ο λαός της
Αλεξάνδρειας τον θανάτωσε αμέσως μετά.
11. Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής (80-51): Ήταν ο δωδέκατος (ή ενδέκατος σύμφωνα με κάποιες εκδοχές)
φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν γιος του φαραώ Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου και άγνωστης
μητέρας, κατά μια εκδοχή της Κλεοπάτρας Δ'. Βασίλεψε κατά την περίοδο 80– 58 και 55– 51. Ο
επίσημος τίτλος του ήταν Πτολεμαίος Νέος Διόνυσος Θεός Φιλοπάτωρ Φιλάδελφος, ωστόσο έμεινε
γνωστός ως «ο Αυλητής» ή «ο Νόθος». Παντρεύτηκε την αδερφή του Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα με την
οποία απέκτησαν τη Βερενίκη Δ‘ και τον Πτολεμαίο ΙΓ’ και την Κλεοπάτρας Ζ'. Εξασφάλισε τη θέση του
ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά σε δωροδοκίες ειδικά προς τη Ρώμη, η οποία ρύθμιζε απόλυτα τις τύχες
της Αιγύπτου και που επί της εποχής του προσάρτησε το σελευκιδικό βασίλειο και την Κύπρο. Πέθανε
το 51 αφού είχε αποκατασταθεί στο θρόνο από ρωμαϊκό στράτευμα μετά από μια σύντομη διακοπή
οπότε βασίλευσε η κόρη του Βερενίκη (58-55).
Πτολεμαίος ΙΓ' ( 62/61-47): Ήταν ο δέκατος τρίτος ( ή δωδέκατος σύμφωνα με κάποιες εκδοχές )
φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν γιος του φαραώ Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή και της
Κλεοπάτρας Ε' Τρύφαινας. Συμβασίλεψε με τη μεγαλύτερη αδερφή του, Κλεοπάτρα Ζ' κατά την
περίοδο 51-47 με πολλές εντάσεις. Οι αυλικοί του εκτέλεσαν τον Πομπήιο που είχε καταφύγει στην
Αλεξάνδρεια μετά τη μάχη στα Φάρσαλα. Ο Καίσαρ που φθάνει στην Αίγυπτο, εμπλέκεται σε πόλεμο
(Αλεξανδρινός Πόλεμος) αρχικά κατά του Πτολεμαίου ΙΓ' και κατόπιν κατά της αδερφής του, Αρσινόης
Δ'. Τελικά αναδεικνύεται νικητής όταν καταφθάνουν ενισχύσεις. Ο Πτολεμαίος ΙΓ' αγνοείται, η Αρσινόη
αποστέλλεται αιχμάλωτη στη Ρώμη και η Κλεοπάτρα Ζ’ αποκαθίσταται στο θρόνο.
12. Πτολεμαίος ΙΔ' (47-44): Ήταν ο δέκατος τέταρτος (ή δέκατος τρίτος σύμφωνα με κάποιες εκδοχές)
φαραώ της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν γιος του φαραώ Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή και της
Κλεοπάτρας Ε' Τρύφαινας. Συμβασίλεψε ως ανήλικος με τη μεγαλύτερη αδερφή του, Κλεοπάτρα Ζ‘
κατά την περίοδο 47–44 οπότε και πέθανε.
Κλεοπάτρα Ζ΄ Φιλοπάτωρ (51-30): Ήταν η τελευταία βασίλισσα της ελληνιστικής Αιγύπτου, πριν αυτή
καταστεί επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η βασιλεία της σηματοδοτεί το τέλος της ελληνιστικής
και την αρχή της ρωμαϊκής περιόδου στην ανατολική Μεσόγειο. Ο γιος της Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων
βασίλεψε μόνο κατ' όνομα προτού εκτελεστεί.
Αν και ικανή και δαιμόνια μονάρχις, έμεινε διάσημη κυρίως γιατί κατόρθωσε να γοητεύσει δυο από
τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής της, τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, αλλά και
για την ομορφιά και το τραγικό της τέλος. Χάρη στη φιλοδοξία και την προσωπική της γοητεία
επηρέασε καθοριστικά τη ρωμαϊκή πολιτική και κατέληξε να αντιπροσωπεύει το πρότυπο της μοιραίας
γυναίκας. Από το 48 συζεί με τον Καίσαρα με τον οποίο αποκτά τον Καισαρίωνα. Το 41 συνδέεται με
τον Μάρκο Αντώνιο στα κοινά τους σχέδια για κυριαρχία στην Ανατολή. Μαζί αποκτούν τον Αλέξανδρο
Ήλιο, την Κλεοπάτρα Σελήνη και τον Πτολεμαίο Φιλάδελφο. Ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα αυτοκτονούν
το 30 κατά την κατάληψη της Αλεξάνδρειας από τον νικητή της ναυμαχίας του Ακτίου και του
τελευταίου ρωμαϊκού εμφυλίου πολέμου Οκταβιανό.
Πτολεμαίος ΙΕ' Καισαρίων (Πτολεμαίος Φιλοπάτωρ Φιλομήτωρ Καίσαρ (γεν. 47-30): Ήταν φαραώ της
Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Πρόκειται για τον τελευταίο από τη μακρά
δυναστεία των Πτολεμαίων που έλαβε βασιλικό τίτλο και κατ’ επέκταση αρίθμηση από τους
σύγχρονους μελετητές. Ωστόσο στην πραγματικότητα τελευταίος Φαραώ της Αιγύπτου ήταν η μητέρα
του, η Κλεοπάτρα Ζ' που τον απέκτησε από τον Ιούλιο Καίσαρα, καθώς ο ίδιος βασίλεψε μόνο κατ’
όνομα και δολοφονήθηκε από Ρωμαίους του Οκταβιανού πριν ενηλικιωθεί, αμέσως μετά την
αυτοκτονία της μητέρας του.
13. Η Αρσινόη Α’ ήταν μια πριγκίπισσα από τη Θράκη που έγινε βασίλισσα της Αιγύπτου περίπου το 282
π.Χ. Ήταν κόρη του Λυσίμαχου, ενός από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και της Νίκαιας.
Αποτέλεσε την πρώτη σύζυγο του Πτολεμαίου Β’ του Φιλάδελφου, φαραώ της Δυναστείας των
Πτολεμαίων. Ήταν επίσης η μητέρα του διαδόχου του, Πτολεμαίου Γ’ του Ευεργέτη.
Η Αρσινόη Β’ η Φιλάδελφος ( 316 - 268 π.Χ. ) ήταν βασίλισσα της Θράκης και συμβασιλέας της
Αιγύπτου μαζί με τον αδερφό και σύζυγό της Πτολεμαίο Β’ το Φιλάδελφο. Ήταν η μεγαλύτερη κόρη
του Πτολεμαίου Α’ του Σωτήρα, στρατηγού και επιγόνου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς και ιδρυτή
της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Μητέρα της ήταν η τελευταία σύζυγος του, Βερενίκη η Α’. Έπαιξε
κύριο ρόλο στην πολιτική που διαμόρφωσε τα δυτικά κράτη που σχηματίστηκαν μετά τη διάλυση του
απέραντου κράτους του Αλεξάνδρου.
Η Αρσινόη Γ' ( 246 – 204 π.Χ. ) ήταν βασίλισσα της Αιγύπτου κατά την ελληνιστική περίοδο και μέλος
της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Βασίλεψε από το 220 έως το 204 στο πλάι του συζύγου και αδερφού
της, Πτολεμαίου Δ' του Φιλοπάτορος. Ο τίτλος που έλαβαν ήταν "Θεοί Φιλοπάτορες". Πατέρας τους
ήταν ο φαραώ Πτολεμαίος Γ' ο Ευεργέτης και μητέρα τους η βασίλισσα Βερενίκη Β'.
Η Αρσινόη Δ' ( π. 68/67 – 41 ) ήταν πριγκίπισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν κόρη
του φαραώ Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή και άγνωστης μητέρας, ίσως της Κλεοπάτρας Ε' Τρύφαινας.
14. Η Βερενίκη Α’ της Αιγύπτου ( περίπου 340 - 277) κόρη του Μάγα και της Αντιγόνης, αποτέλεσε
βασίλισσα της Αιγύπτου, πλάι στον Πτολεμαίο Α' το Σωτήρα, ιδρυτή της Δυναστείας των Πτολεμαίων.
Αποτέλεσε την τέταρτη κατά σειρά σύζυγό του και τη μητέρα του διαδόχου του, Πτολεμαίου Β' του
Φιλάδελφου.
Η Βερενίκη Β’ της Αιγύπτου (266 – 221) ήταν κόρη του Μάγα της Κυρήνης και της Βασίλισσας Απάμας
(κόρης του Αντίοχου Α’ Σωτήρος). Παντρεύτηκε το φαραώ της Αιγύπτου, Πτολεμαίο Γ' τον Ευεργέτη,
τρίτου μονάρχη της ελληνιστικής δυναστείας των Πτολεμαίων.
Η Βερενίκη Γ' ( πέθανε περί το 80 ) ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν κόρη
του φαραώ Πτολεμαίου Θ' του Λάθυρου και της Κλεοπάτρας Σελήνης Α'. Συμβασίλεψε στο πλευρό του
θείου της Πτολεμαίου Ι' Αλέξανδρου, κατόπιν του πατέρα της και τέλος του εξαδέλφου της,
Πτολεμαίου ΙΑ'. Κατά την περίοδο 81- 80. βασίλεψε μόνη, γεγονός που την κάνει την πρώτη γυναίκα
ηγεμόνα της Αιγύπτου εδώ και 1100 χρόνια, μετά τη βασιλεία της Τούσρετ το 1185 π.Χ.
Η Βερενίκη Δ' ( π. 76–55) ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν κόρη
του φαραώ Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή και της Κλεοπάτρας Ε' Τρύφαινας. Μετά το θάνατο της μητέρας της
το 57, και καθώς ο πατέρας της απουσίαζε, κυβέρνησε για δύο χρόνια μόνη το βασίλειο, θέση που
προσπάθησε να διατηρήσει αποτρέποντας την επιστροφή του.
15. Η Ευρυδίκη ήταν κόρη του Αντίπατρου, διοικητή της Μακεδονίας κατά τη βασιλεία του Αλεξάνδρου
του Μέγα. Αποτέλεσε επίσης την τρίτη σύζυγο του Πτολεμαίου Α’ του Σωτήρος, γιου του Λάγου και
ιδρυτή της αιγυπτιακής δυναστείας των Πτολεμαίων.
Η Κλεοπάτρα Α' η Σύρα ( π. 215–176) ήταν βασίλισσα της Αιγύπτου κατά την ελληνιστική περίοδο, ως
μέλος της Δυναστείας των Πτολεμαίων. Ήταν κόρη του Αντίοχου Γ' του Μέγα, βασιλιά της Δυναστείας
των Σελευκιδών, και της Λαοδίκης. Νυμφεύθηκε το φαραώ Πτολεμαίο Ε' τον Επιφανή το 194 στη
Ράφια. Το ζεύγος ενσωματώθηκε στην οικογενειακή λατρεία με τον τίτλο «Θεοί Επιφανείς». Μαζί
απέκτησαν τρία παιδιά: το Διάδοχο του πατέρα του Πτολεμαίο Στ' το Φιλομήτωρα, τη μετέπειτα
βασίλισσα της Αιγύπτου, την Κλεοπάτρα τη Β' και το μελλοντικό φαραώ Πτολεμαίο Η'. Μετά το θάνατο
του συζύγου της το 181, βασίλεψε μοναχή της εκ μέρους του ανήλικου γιου της Πτολεμαίου Στ', ο
οποίος αργότερα έλαβε το επώνυμο «ο Φιλομήτωρ», δηλαδή «αυτός που αγαπά τη μητέρα του».
Πέθανε γύρω στο 176.
Η Κλεοπάτρα Β' (περ. 189–116) ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν κόρη
του φαραώ Πτολεμαίου Ε' του Επιφανούς και της Κλεοπάτρας Α', καθώς και εγγονή του Αντίοχου Γ'
του Μέγα. Νυμφεύθηκε και τους δύο αδερφούς της, Πτολεμαίο Στ' Φιλομήτορα και Πτολεμαίο Η'
Φύσκονα και μαζί τους απέκτησε αρκετά παιδιά.
Η Κλεοπάτρα Γ' (περ. 160–101) ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν κόρη
του φαραώ Πτολεμαίου Στ' του Φιλομήτορος και της Κλεοπάτρας Β'. Νυμφεύθηκε το θείο και δεύτερο
σύζυγο της μητέρας της, Πτολεμαίο Η' Φύσκονα, ενώ μετά το θάνατό του συμβασίλευσε με τους γιους
τους Πτολεμαίο Θ' Λάθυρο και Πτολεμαίο Ι' Αλέξανδρο.
16. Η Κλεοπάτρα Δ' (περ. 140–112) ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν κόρη του
φαραώ Πτολεμαίου Η' του Φύσκονα και της Κλεοπάτρας Γ'. Συμβασίλεψε με τον αδερφό της, Πτολεμαίο Θ'
Λάθυρο την περίοδο 116–115 και κατόπιν μετέβη στη Συρία, στο κράτος των Σελευκιδών, όπου έγινε
σύζυγος και βασίλισσα του Αντίοχου Θ' του Κυζικηνού. Η Κλεοπάτρα Δ' ενσωματώθηκε μετά θάνατον στην
οικογενειακή λατρεία των Πτολεμαίων, με την επωνυμία Θεά Φιλάδελφος.
Η Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των Πτολεμαίων,
η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Η καταγωγή της είναι
αδιευκρίνιστη, όμως οι περισσότερες πηγές την αναφέρουν σαν συγγενικό πρόσωπο του συζύγου της,
Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή, πιθανώς αδερφή του ως κόρη του Πτολεμαίου Θ‘ ή εξαδέρφη του ως κόρη του
Πτολεμαίου Ι'.
Η Κλεοπάτρα Στ' Τρύφαινα ήταν Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των Πτολεμαίων,
η οποία κυβέρνησε τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Η καταγωγή της είναι
αδιευκρίνιστη, και μάλιστα η ίδια της η ύπαρξη αμφισβιτείται από ορισμένες πηγές.
Η Κλεοπάτρα Σελήνη Α' ήταν μια βασίλισσα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου, κόρη του φαραώ Πτολεμαίου Η'
Φύσκονος και της ανηψιάς και συζύγου του, Κλεοπάτρας Γ'. Αρχικά νυμφεύθηκε τον αδερφό της φαραώ
Πτολεμαίο Θ' Λάθυρο. Μετέπειτα υπήρξε για μια μακρά περίοδο βασίλισσα της Συρίας στο πλάι τριών
Σελευκιδών βασιλέων, του Αντίοχου Η' Γρυπού, του Αντίοχου Θ' Κυζικηνού και του Αντίοχου Ι' του
Ευσεβούς. Βασίλεψε σε μια περίοδο ιδιαίτερα ταραγμένη για την ανατολή, καθώς το ελληνιστικό βασίλειο
των Σελευκιδών όδευε προς τη δύση του και βασανιζόταν από πολιτικές και στρατιωτικές αναταραχές.
Η Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄ (25 Δεκεμβρίου 40 π.Χ. – 6 μ.Χ.) ήταν μια πριγκίπισσα της Δυναστείας των
Πτολεμαίων, που κυβέρνησε την Αρχαία Αίγυπτο καθ' όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν η
μοναδική κόρη της Βασίλισσας Κλεοπάτρας Ζ΄ και του Ρωμαίου Μάρκου Αντώνιου.
17. Άλλα Μέλη της Δυναστείας
Πτολεμαίος Κεραυνός : Έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας κατά την περίοδο 281 – 279.
Λυσάνδρα: Υπήρξε σύζυγος του διαδόχου του Λυσίμαχου, ωστόσο δεν έγινε ποτέ βασίλισσα της
Θράκης, γιατί εκείνος δολοφονήθηκε.
Μελέαγρος : Έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας για μια πολύ σύντομη περίοδο.
Πτολεμαΐδα: Δεν αποτέλεσε ποτέ Βασίλισσα της Μακεδονίας, γιατί ο Δημήτριος είχε χάσει το θρόνο
του όταν τη νυμφεύθηκε.
Αργαίος: Εκτελέστηκε από τον διάδοχο του πατέρα του Πτολεμαίο Β', με την κατηγορία της
υποκίνησης επανάστασης.
18. Φιλωτέρα: Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της.
Λυσίμαχος: Εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου Ε'.
Βερενίκη Φερνοφόρος: Η δολοφονία της αποτέλεσε την αφορμή του Τρίτου Συριακού Πόλεμου.
Πτολεμαίος Ανδρομάχου: Συμμετείχε στη Ναυμαχία της Άνδρου και κατείχε κάποιο αξίωμα στην
Έφεσο.
Πτολεμαίος Νέος Λυσίμαχος: Υπήρξε συγκυβερνήτης της Αιγύπτου με τον Πτολεμαίο Β', αλλά του
αφαιρέθηκε ο τίτλος όταν υποκίνησε επανάσταση με τον Τίμαρχο της Μιλήτου.
Αλέξανδρος: Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή του.
Μάγας: Δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου Δ'.
Βερενίκη: Πέθανε σε βρεφική ηλικία.
19. Πτολεμαίος Ευπάτωρ Πτολεμαίος Στ' - Ορίστηκε συμβασιλεύς και ανώτατος διοικητής της Κύπρου,
αλλά πέθανε σε νεανική ηλικία. Κλεοπάτρα Θεά Πτολεμαίος Στ' Αλέξανδρος Α' Βάλας,
Δημήτριος Β' Νικάτωρ, Αντίοχος Ζ' Σιδήτης Υπήρξε βασίλισσα της Συρίας στο πλάι επτά βασιλέων:
τριών συζύγων, ενός σφετεριστή και τριών από τους γιους της. Βρέθηκε στο θρόνο σε μια περίοδο
ιδιαίτερα ταραγμένη για την ανατολή, καθώς το ελληνιστικό βασίλειο των Σελευκιδών όδευε προς τη
δύση του και βασανιζόταν από πολιτικές και στρατιωτικές αναταραχές. Πτολεμαίος Μεμφίτης
Πτολεμαίος Η' - Θανατώθηκε από τον πατέρα του για λόγους εκδίκησης, όταν ο τελευταίος εκδιώχθηκε
από επανάσταση που υποκίνησε η σύζυγός του. Πτολεμαίος Απίων Πτολεμαίος Η' - Βασίλεψε στην
Κυρήνη. Μετά το θάνατό του η περιοχή κληροδοτήθηκε στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Τρύφαινα
Πτολεμαίος Η' Αντίοχος Η' Γρυπός Υπήρξε Βασίλισσα της Συρίας σε περίοδο όπου το κράτος των
Σελευκιδών σπαραζόταν από εμφύλιους πολέμους.
20. Βερενίκη Πτολεμαίος Η' Ψερενπτάχ Β' Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της.
Πτολεμαίος της Κύπρου Πτολεμαίος Θ' Μιθριδάτιδα ή Νύσσα Βασιλιάς της Κύπρου, που αυτοκτόνησε
με δηλητήριο όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το νησί. Αρσινόη Δ' της Αιγύπτου Πτολεμαίος ΙΒ' - Διεκδίκησε
με τη βοήθεια του μέντορά της, Γανυμήδη, τη βασιλεία, επιτιθέμενη κατά του Ιουλίου Καίσαρα στην
Αλεξάνδρεια. Αποτέλεσε αντιπολιτευτική δύναμη κατά της αδερφής της Κλεοπάτρας Ζ'.
Κλεοπάτρα Στ' της Αιγύπτου άγνωστος - Είναι υπό αμφισβήτηση το γεγονός πως πρόκειται για
πρόσωπο διαφορετικό από την Κλεοπάτρα Ε'. Αν αυτό πράγματι ισχύει, συμβασίλεψε με την
Βερενίκη Δ' κατά την περίοδο αποπομπής του Πτολεμαίου ΙΒ' άπό το θρόνο (58 - 57 π.Χ.)
Αλέξανδρος Ήλιος Μάρκος Αντώνιος - Γιος της Κλεοπάτρας της Ζ' και του Μάρκου Αντώνιου. Μετά την
πτώση της Δυναστείας ανατράφηκε στη Ρώμη. Κλεοπάτρα Σελήνη Β’ Μάρκος Αντώνιος
Ιόβας Β' της Νουμιδίας Κόρη της Κλεοπάτρας της Ζ' και του Μάρκου Αντώνιου, μετά την πτώση της
Δυναστείας ανατράφηκε στη Ρώμη και έγινε βασίλισσα της Μαυριτανίας. Πτολεμαίος Φιλάδελφος
Μάρκος Αντώνιος - Νεότερος της Κλεοπάτρας της Ζ' και του Μάρκου Αντώνιου. Μετά την πτώση της
Δυναστείας ανατράφηκε στη Ρώμη.
21. Η Δυναστεία των Σελευκιδών
Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ (305-281): Ήταν ένας από τους διαδόχους του Αλέξανδρου του Μέγα, ιδρυτής
της δυναστείας των Σελευκιδών, που βασίλεψε στο Ασιατικό τμήμα της πρώην Περσικής
Αυτοκρατορίας. H πρώτη του γυναίκα ήταν η Απάμα Α', κόρη του Σπιταμένη, με την οποία απέκτησε
τον Αντίοχο Α' Σωτήρα και τον Αχαιό τον πρεσβύτερο. Mε τη δεύτερη σύζυγό του Στρατονίκη, κόρη του
Δημήτριου Πολιορκητή, απέκτησαν τη Φίλα B', ανιψιά και σύζυγο του Αντίγονου Γονατά. Ο Σέλευκος
ήταν γιος του Αντίοχου, στρατηγού του Φίλιππου Β'. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323, πήρε το
μέρος του Περδίκκα, αλλά αργότερα οργάνωσε συνωμοσία εναντίον του και το 321 ανέλαβε την
σατραπεία της Βαβυλώνας. Στους πολέμους των Διαδόχων που ακολούθησαν, πολεμώντας κατά
καιρούς είτε τους μεν είτε τους δε, πέτυχε να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων, και έγινε κύριος της
πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας, από την Σογδιανή και την Βακτριανή στην ανατολή, μέχρι και το
μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας στην δύση. Το 281 νίκησε σε μάχη τον Λυσίμαχο. Ακολούθως
πέρασε τον Ελλήσποντο και αναγορεύτηκε βασιλιάς της Μακεδονίας. Σύντομα όμως δολοφονήθηκε
από τον Πτολεμαίο Κεραυνό τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Αντίοχος Α΄ Σωτήρ (281-261): Γιος του Σέλευκου Α' Nικάτορος και της Απάμας Α', κόρης του Σπιταμένη.
Παντρεύτηκε τη μητριά του Στρατονίκη (κόρη του Δημήτριου Πολιορκητή) και απέκτησε μαζί της τον
Αντίοχο B' Θεό και τρία ακόμη παιδιά. Διαδέχτηκε τον πατέρα του, όταν εκείνος δολοφονήθηκε από
τον Πτολεμαίο Kεραυνό, το 281. Το 274-271 αντιμετώπισε επιτυχώς τον Πτολεμαίο B' Φιλάδελφο, κατά
τη διάρκεια του Α' Συριακού πολέμου, όμως ηττήθηκε από τον Ευμένη της Περγάμου το 263. Tον
διαδέχτηκε ο γιος του Αντίοχος B‘ μετά το θάνατό του σε μάχη.
22. Αντίοχος Β΄ Θεός (261-246): Γιος του Αντίοχου Α' Σωτήρος και της Στρατονίκης (κόρη του Δημήτριου
Πολιορκητή και δεύτερη σύζυγος του Σέλευκου Α' Nικάτορος). H πρώτη του σύζυγος ήταν η εξαδέλφη
του Λαοδίκη Α', κόρη του θείου του Αχαιού του πρεσβύτερου, με την οποία απέκτησε ένα γιο. H
δεύτερη σύζυγός του ήταν η Bερενίκη με την οποία απέκτησε το Σέλευκο B' Kαλλίνικο και τρία ακόμη
παιδιά. H κόρη τους Λαοδίκη παντρεύτηκε το Mιθριδάτη B' του Πόντου. Διαδέχτηκε τον πατέρα του
και από το 260 έως περίπου το 253 αντιμετώπισε τον Πτολεμαίο B' Φιλάδελφο, κατά τη διάρκεια του
Β' Συριακού πολέμου. Mετά το θάνατό του τον διαδέχτηκε ο γιος του Σέλευκος B' Kαλλίνικος.
Σέλευκος Β΄ Καλλίνικος (246-226): Γιος του Αντίοχου B' Θεού και της Bερενίκης. Παντρεύτηκε τη
Λαοδίκη B' και απέκτησαν το Σέλευκο Γ' Σωτήρα και τον Αντίοχο Γ' Mέγα. H αδελφή του Λαοδίκη
παντρεύτηκε το Mιθριδάτη B' του Πόντου. Διαδέχτηκε τον πατέρα του και το 246 αντιμετώπισε τον
Πτολεμαίο Γ' Eυεργέτη κατά τη διάρκεια του Γ' Συριακού πολέμου, ενώ ένα χρόνο μετά χάνει την
Παρθία. Tο 241 πολέμησε εναντίον του αδελφού του Αντίοχου Iέρακος, ο οποίος κυριάρχησε στη
Mικρά Ασία. Tον διαδέχτηκε ο γιος του Σέλευκος Γ' Σωτήρ ή Κεραυνός.
23. Σέλευκος Γ' Κεραυνός (225-222): Γιος του Σέλευκου Β' Καλλίνικου και της Λαοδίκης. Το πραγματικό
του όνομα ήταν Αλέξανδρος, ενώ το επίσημο όνομα που του αποδόθηκε ήταν «ο Σωτήρ».
Διαδέχτηκε τον πατέρα του το Δεκέμβρη του 225 μετά το θάνατο του τελευταίου σε ατύχημα με
άλογο. Κληρονόμησε ένα βασίλειο συρρικνωμένο και περικυκλωμένο από επίδοξους μνηστήρες των
εδαφών του. Μετά από μια σύντομη βασιλεία τριών ετών, ο Σέλευκος δολοφονήθηκε με δηλητήριο
στη Μικρά Ασία από μέλη της αυλής του κατά τη διάρκεια εκστρατείας ενάντια στον Άτταλο Α',
βασιλιά της Περγάμου. Τον διαδέχτηκε ο αδερφός του, Αντίοχος Γ' ο Μέγας, που ανέτρεψε τη μοίρα
του βασιλείου των Σελευκιδών.
Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας (223-187): Γιος του Σέλευκου B' Kαλλίνικου και της Λαοδίκης B' και αδελφός του
Σέλευκου Γ' Σωτήρος. H πρώτη του σύζυγος ήταν η Λαοδίκη Γ', κόρη του Mιθριδάτη B' του Πόντου. Mε
τη δεύτερη σύζυγό του Eύβοια Xαλκιδαία απέκτησαν τέσσερα παιδιά, ανάμεσά τους το Σέλευκο Δ'
Φιλοπάτορα και τον Αντίοχο Δ' Eπιφανή. O αδελφός του Σέλευκος Γ' Σωτήρ διαδέχτηκε τον πατέρα
τους, αλλά μετά τη δολοφονία του αναρριχήθηκε στην εξουσία ο Αντίοχος Γ'. Το 219-217 αντιμετώπισε
με επιτυχία τον Πτολεμαίο Δ' Φιλοπάτορα κατά τη διάρκεια του Δ' Συριακού πολέμου, ενώ το 202-200
πολέμησε εναντίον του Πτολεμαίου E' Eπιφανή κατά τη διάρκεια του Ε' Συριακού πολέμου και
κατέλαβε τη Συρία. Ανάμεσα στα έτη 212 και 205 εκστρατεύει κατά των αποσχισθεισών ανατολικών
επαρχιών του. Από το 192 βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρώμη και διάφορες ελληνικές πόλεις με
αποτέλεσμα το 189 να ηττηθεί στη Mαγνησία από τους Ρωμαίους και να υπογράψει την ταπεινωτική
συνθήκη της Απάμειας.
24. Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ (187-175): Ήταν βασιλιάς του ελληνιστικού βασιλείου των Σελευκιδών. Ήταν
γιος του Αντίοχου Γ' του Μέγα και της Λαοδίκης. Το προσωνύμιο "Φιλοπάτωρ" σημαίνει αυτός που
αγαπά τον πατέρα του. Πάντρεψε την κόρη του Λαοδίκη με το Μακεδόνα βασιλιά Περσέα. Έστειλε στη
Ρώμη το γιο και διάδοχό του, το Δημήτριο, απελευθερώνοντας το μικρότερο αδερφό του, Αντίοχο Δ‘ που
κρατείτο όμηρος από τη συνθήκη της Απάμειας.
Αντίοχος Δ΄ Επιφανής (175-164): Γιος του Αντίοχου Γ' Mέγα και της Εύβοιας Xαλκιδαίας, αδελφός του
Σέλευκου Δ' Φιλοπάτορος και πατέρας των Αντίοχου E' Eυπάτορος και Aλέξανδρου Bάλα. Διαδέχτηκε
στην εξουσία τον αδελφό του. Το 171-168 πολέμησε με μεγάλη αλλά εφήμερη επιτυχία εναντίον του
Πτολεμαίου ΣT' Φιλομήτορος, κατά τη διάρκεια του Στ' Συριακού πολέμου. Στην εποχή του ξέσπασε η
επανάσταση των Μακκαβαίων στην Ιερουσαλήμ.
Αντίοχος Ε΄ Ευπάτωρ (164-162): Ήταν βασιλιάς της ελληνιστικής αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Ήταν
γιος του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς και της Λαοδίκης. Το προσωνύμιο "Ευπάτωρ" σημαίνει αυτός που
κατάγεται από ευγενή πατέρα. Σε ηλικία μόλις εννέα ετών και για δυο χρόνια βρέθηκε στην εξουσία υπό
την επιτροπεία του Λυσία. Την εποχή του ο σελευκιδικός στρατός κατέπνιξε την επανάσταση των
Ιουδαίων. Δολοφονήθηκε μαζί με τον προστάτη του αφότου οι Ρωμαίοι επέβαλαν τον θειο του Δημήτριο
ως νόμιμο βασιλιά. Έτσι, ξεκινά η οριστική παρακμή του βασιλείου με μια σειρά από δολοφονίες
ανάμεσα στους πρίγκιπες των Σελευκιδών.
Δημήτριος Α' ο Σωτήρ (162-150): Γιος του Σέλευκου Δ' Φιλοπάτορος και της Λαοδίκης Δ', αδερφός του
Αντιόχου Δ’. Την επωνυμία Σωτήρας την έλαβε από τους κατοίκους της Βαβυλώνας, όταν τους
απελευθέρωσε από τον σατράπη Τίμαρχο που είχε αυτοανακηρυχθεί βασιλιάς. Έχασε τη ζωή του κατά
τον εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Αλέξανδρου Α΄ Βάλα που είχε επαναστατήσει με ρωμαϊκή υποστήριξη.
25. Αλέξανδρος Α' Βάλας (150-146): Ήταν ηγεμόνας της Αυτοκράτορίας των Σελευκιδών κατά την ελληνιστική
εποχή. Ανέβηκε στο θρόνο υποστηρίζοντας ότι ήταν γιος του Αντίοχου Δ' του Επιφανούς και ως τέτοιον τον
αναφέρουν τα βιβλία της Βίβλου και του Φαρισαίου ιστορικού Ιώσηπου. Σύμφωνα όμως με τους Έλληνες
ιστορικούς, επρόκειτο για κάποιον τυχοδιώκτη από την Σμύρνη και ήταν πιθανώς ταπεινής καταγωγής.
Νυμφεύτηκε την κόρη του συμμάχου του Πτολεμαίου Στ' Φιλομήτορος, την Κλεοπάτρα Θεά. Ο τελευταίος
σύντομα τάχθηκε με τον ανταπαιτητή του θρόνου Δημήτριο και νίκησε τις δυνάμεις του ήδη έκπτωτου
Αλεξάνδρου το 145.
Δημήτριος Β' Νικάτωρ (146-139 και 129-125): Ήταν γιος του Δημητρίου Α' Σωτήρα και πιθανώς της
Λαοδίκης Ε' και κυβέρνησε σε δύο περιόδους: από το 146 μέχρι το 139 και κατόπιν από το 129 μέχρι το
125. Παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Θεά με τη στρατιωτική βοήθεια του πατέρα της οποίας ανέβηκε στο
θρόνο. Στην πρώτη του βασιλεία η Ιουδαία αυτονομείται και οι Πάρθοι κατακτούν τη Βαβυλωνία
αιχμαλωτίζοντας τον Δημήτριο για μια δεκαετία. Ανακτά την εξουσία μετά την ήττα του Αντιόχου Ζ΄ από
τους Πάρθους, όμως κυβερνά ένα μικρό κράτος, περιορισμένο στη Συρία και την Κιλικία. Έχασε τη ζωή του
σε μάχη εμπλεκόμενος στον εμφύλιο των Πτολεμαίων επί Κλεοπάτρας Β΄ και Πτολεμαίου Η’.
Αντίοχος Στ' Διόνυσος (145-142): Ήταν γιος του Αλεξάνδρου Α' Βάλα και της Κλεοπάτρας Θεάς, κόρης του
ηγεμόνα της Αιγύπτου, Πτολεμαίου Στ' Φιλομήτορος. Ανακηρύχτηκε βασιλιάς σε νηπιακή ηλικία από τον
ισχυρό στρατηγό Διόδοτο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου με το Δημήτριο Β’ και δολοφονήθηκε από τον
ίδιο τρία χρόνια μετά.
Διόδοτος Τρύφων (140-138): Η ταυτότητα των γονέων του είναι άγνωστη σε εμάς. Γεννημένος στη
Κασιανή, κοντά στην πόλη Απάμεια, ο Διόδοτος, δεν αποτελεί μέλος της Δυναστείας των Σελευκιδών εξ
αίματος καθώς δεν ήταν απόγονος του Σέλευκου Α' Νικάτορος, αλλά στρατηγός που πήρε στα χέρια του
την εξουσία. Αυτοαναγορεύτηκε βασιλιάς το 140 αφού φόνευσε τον μικρό Αντίοχο Στ’ και ενώ ο Δημήτριος
Β’ πολεμούσε με τους Πάρθους. Αυτοκτόνησε μόλις έχασε την εξουσία από τον Αντίοχο Ζ’ Ζηδίτη.
26. Αντίοχος Ζ' Σιδήτης ή Ευεργέτης (138-129): Ήταν γιος του Δημητρίου Α' Σωτήρα και αδερφός του
Δημητρίου Β' Νικάτορα. Μετά την άνοδό του στο θρόνο, ο Αντίοχος παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Θεά,
βασίλισσα της Συρίας. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, τον Αντίοχο, που αργότερα βασίλεψε υπό το
όνομα Αντίοχος Θ' Κυζικηνός. Κατέστειλε την εξέγερση των ιουδαίων τους οποίους προσεταιρίστηκε.
Πέτυχε να ανακτήσει τα εδάφη της Μεσοποταμίας από τους Πάρθους, έχασε τη ζωή του όμως από
αυτούς και μαζί και τα ανακτηθέντα εδάφη.
Αλέξανδρος Β' Ζαβίνας (128-123): Επρόκειτο στην πραγματικότητα για έναν διεκδικητή του θρόνου,
πιθανώς μη βασιλικής καταγωγής, ο οποίος αναδείχτηκε μετά την περίοδο χάους που ακολούθησε την
κατάληψη της Μεσοποταμίας από τους Πάρθους. Για να δικαιολογήσει τη νομιμότητα του στο θρόνο,
ο Αλέξανδρος υποστήριξε πως ήταν γιος ή υιοθετημένος γιος του Αλεξάνδρου Α' Βάλα, γεγονός που
δεν έχει σήμερα αποδειχτεί. Το προσωνύμιο Ζαβίνας σημαίνει αυτός που αγοράστηκε. Αποτέλεσε
ευνοούμενο του Πτολεμαίου Η΄ο οποίος τον υποστήριξε έναντι του Δημητρίου Β’ με τον οποίο είχε
έρθει σε σύγκρουση λόγω του αιγυπτιακού εμφυλίου της εποχής. Όταν ο Δημήτριος διεξήγαγε πόλεμο
κατά του Αλέξανδρου Ζαβίνα, ηττήθηκε και λίγο αργότερα θανατώθηκε. Ο Αλέξανδρος απέτυχε στην
προσπάθεια κατάκτησης της Συρίας, όπου ο Αντίοχος Η' Γρυπός, διαδέχθηκε τον πατέρα του,
Δημήτριο, στο θρόνο. Θανατώθηκε το 123 ηττημένος από τον Αντίοχο.
Σέλευκος Ε' Φιλομήτωρ (125): Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του Δημητρίου Β' Νικάτορος και της
Κλεοπάτρας Θεάς, και κυβέρνησε ένα εξαιρετικά περιορισμένο εδαφικά βασίλειο το 125. θανατώθηκε
από τη μητέρα του από τη μητέρα του, ώστε να ανέβει στο θρόνο ο δεύτερος γιος της με το Δημήτριο,
ο Αντίοχος Η' Γρυπός.
27. Αντίοχος Η' Γρυπός (125-96): Ήταν γιος του Δημητρίου Β' Νικάτορος και της Κλεοπάτρας Θεάς.
Παντρεύτηκε την Τρύφαινα, κόρη του Πτολεμαίου Η' Φύσκονα. Στη βασιλεία του ξεσπά εμφύλιος με
τον αδερφό Αντίοχο Θ’ Κυζικηνό κατά τον οποίο δολοφονούνται οι γυναίκες τους και το συριακό
κράτος διασπάται στα δύο. Παντρεύεται σε δεύτερο γάμο την Κλεοπάτρα Σελήνη Α', άλλη κόρη του
Πτολεμαίου Η' Φύσκονα. Η κόρη του Γρυπού Λαοδίκη Ζ' Θεά παντρεύτηκε το βασιλιά Μιθριδάτη Α'
Καλλίνικο της Κομμαγηνής σαν μέρος της συμφωνίας ανάμεσα στον πατέρα του Μιθριδάτη, το Σάμη Β'
Θεοσεβή Δίκαιο για εξασφάλιση της ειρήνης ανάμεσα στα δύο βασίλεια. Γιος του ζευγαριού υπήρξε ο
βασιλιάς Αντίοχος Α' Θεός της Κομμαγηνής. Υπήρξε δημοφιλής βασιλιάς, με το θάνατό του όμως
επήλθε το χάος στο ακρωτηριασμένο σελευκιδικό κράτος καθώς την εξουσία διεκδίκησαν οι 5 γιοι του,
με τους Πτολεμαίους να ρυθμίζουν τις εξελίξεις.
Αντίοχος Θ' Κυζικηνός (114-95): Ήταν γιος του Αντίοχου Ζ' Σιδήτη και της Κλεοπάτρας Θεάς. Ο
Κυζικηνός πραγματοποίησε επανάσταση κατά του ετεροθαλούς αδερφού του, Αντίοχου Η' του Γρυπού
με αποτέλεσμα τη διαίρεση του κράτους λόγω και της εμπλοκής των Πτολεμαίων που αντίστοιχα
βρίσκονταν σε εμφύλια σύρραξη. Αργότερα, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη ρωμαϊκή πολιτική στην
Ανατολή. Ο Κυζικηνός έχασε τη ζωή του ένα χρόνο μετά τον αδελφό του χωρίς να κατορθώσει να γίνει
μονοκράτορας.
Σέλευκος Στ' Επιφανής Νικάτωρ (96-95): Ήταν γιος του Αντίοχου Η' του Γρυπού και της Κλεοπάτρας
Σελήνης Α‘. Ο Σέλευκος Στ' νίκησε και θανάτωσε Αντίοχο Κυζικηνό, καταλαμβάνοντας την εξουσία το
95. Τον Σέλευκο εκθρόνισε σύντομα ο γιος του Κυζικηνού, Αντίοχος Ι' Ευσεβής.
Αντίοχος Ι' Ευσεβής (95-92 ή 83): Ήταν γιος του Αντίοχου Θ' του Κυζικηνού από άγνωστη σύζυγο. Ο
Αντίοχος επίσης νυμφεύτηκε την Κλεοπάτρα Σελήνη Α‘ κυβερνώντας την Αντιόχεια και τα περίχωρα
αυτής, μαχόμενος δίχως τελειωμό με τα ξαδέρφια του, Δημήτριο Γ' τον Εύκαιρο, του οποίου τα
δικαιώματα στο θρόνο υποστηρίζει ο Πτολεμαίος Θ' Λάθυρος, Αντίοχο ΙΑ' Επιφανή και Φίλιππο Α'
Φιλάδελφο, και τους εξωτερικούς εχθρούς του κράτους. Πέθανε είτε το 92 στον πόλεμο με τους
Πάρθους, είτε το 83 στον πόλεμο εναντίον του Τιγράνη της Αρμενίας.
28. Αντίοχος ΙΑ΄ Ευσεβής (95-92): Ήταν γιος του Αντίοχου Η΄ του Γρυπού και της Κλεοπάτρας Σελήνης Α΄
και αυτοαναγορεύτηκε βασιλιάς κατά τη διάρκεια του εμφυλίου με τον ξάδερφό του Αντίοχο Ευσεβή.
Συνεργάστηκε με τον Φίλιππο Α' Φιλάδελφο και έχασε τη ζωή του στον ποταμό Ορόντη προσπαθώντας
να καταλάβειτην Αντιόχεια.
Δημήτριος Γ' Εύκαιρος (95-87): Ήταν γιος του Αντίοχου Η' του Γρυπού και της Κλεοπάτρας Σελήνης Α‘.
Ενεπλάκη στο συριακό εμφύλιο των απογόνων του Αντιόχου Γρυπού και του ξαδέρφου τους. Βοήθησε
την ελληνική Δεκάπολη της Ιουδαίας και κατανίκησε τους Εβραίους που είχαν ανεξαρτητοποιηθεί.
Έχασε τη ζωή του αφού αιχμαλωτίστηκε από τους Πάρθους που βοηθούσαν τον αδερφό του Φίλιππο
Α’ να τον ανατρέψει.
Φίλιππος Α' Φιλάδελφος (95-83): Ήταν γιος του Αντίοχου Η' του Γρυπού και της Κλεοπάτρας Σελήνης
Α‘. Έχοντας αυτοαναγορευτεί βασιλιάς προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει την Αντιόχεια μαζί με
τον Αντίοχο Ευσεβή και τελικά στράφηκε κατά του αδερφού του Δημητρίου Γ’ με τη βοήθεια των
Πάρθων. Από το 87 κυβερνά μόνος αντιμετωπίζοντας την επανάσταση του νεότερου αδερφού του
Αντίοχου ΙΒ' του Διόνυσου. Χάνει το βασίλειό του από τον Τιγράνη της Αρμενίας που κατέλυσε
προσωρινά το σελευκιδικό κράτος το 83.
Αντίοχος ΙΒ' Διόνυσος (87-84): Ήταν ο νεότερος γιος του Αντίοχου Η' του Γρυπού και της Κλεοπάτρας
Σελήνης Α' και διαδέχτηκε τον αδερφό του Δημήτριο Γ' τον Εύκαιρο στη διακυβέρνηση ενός κομματιού
του κράτους των Σελευκιδών, και συγκεκριμένα την περιοχή γύρω από τη Δαμασκό. Έχασε τη ζωή του
μαχόμενος κατά των Ναβαταίων Αράβων οι οποίοι σύντομα κατέλαβαν τη Δαμασκό.
29. Σέλευκος Ζ' Φιλομήτωρ Κυβιοσάκτης (83-69): Ήταν ένας από τους τελευταίους ηγεμόνες της
Δυναστείας των Σελευκιδών. Τα τελευταία μέλη της δυναστείας είναι στην πραγματικότητα σκιώδεις
χαρακτήρες. Πρόκειται για δυνάστες μικρών περιοχών, των οποίων η σύνδεση με το βασιλικό οίκο του
Σέλευκου Α' είναι αντικείμενο συζήτησης. Την κατάσταση δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το γεγονός
πως πολλοί έφεραν παρόμοια ονόματα. Μια διαδεδομένη αντίληψη ήταν πως πατέρας του είναι ο
Αντίοχος Ι' Ευσεβής και μητέρα του η Κλεοπάτρα Σελήνη Α'. Όπως γνωρίζουμε παιδιά τους ήταν ο
Αντίοχος ΙΓ' Ασιατικός και πιθανώς ένας άλλος γιος, ο Σέλευκος Φιλομήτωρ που κατά πάσα πιθανότητα
ταυτίζεται με το Σέλευκο Κυβιοσάκτη. Πρέπει να βασίλεψε κατ’ όνομα την περίοδο που η Συρία ήταν
υπό την κατοχή του βασιλιά της Αρμενίας, Τιγράνη του Μέγα (83 -69) Στην πραγματικότητα μόνο
ελάχιστες πόλεις παρέμειναν πιστές στους Σελευκίδες αυτήν την εποχή. Ο νεαρός βασιλιάς ήταν
πιθανώς ο ίδιος Σέλευκος που παντρεύτηκε το 56 τη Βερενίκη Δ‘ η οποία ήταν κόρη του Πτολεμαίου
ΙΒ' του Αυλητή και αδερφή της διάσημης Κλεοπάτρας.
Αντίοχος ΙΓ' Ασιατικός (69-64): Ήταν γιος του Αντίοχου Ι' του Ευσεβούς και της Κλεοπάτρας Σελήνης
Α'. Κυβέρνησε κατά τη σύντομη περίοδο 69 –64. Ο Ρωμαίος στρατηγός Λούκουλλος κατέλαβε το 69 την
Αρμενία εκθρονίζοντας το βασιλιά της με αποτέλεσμα λαός της Αντιόχειας να αναγνωρίσει ως νόμιμο
διάδοχο τον Αντίοχο ΙΓ'. Ο τελευταίος εκθρονίστηκε από τον Πομπήιο το 63. Με αυτό τον τρόπο οι
Ρωμαίοι πήραν στα χέρια τους την Κιλικία, την ηπειρώτική Συρία, την Κοίλη Συρία, τη Φοινίκη και την
Παλαιστίνη, μετατρέποντάς τις περιοχές αυτές σε ρωμαϊκή επαρχία.
Κατά την παράδοση ο Αντίοχος αποτελεί τον τελευταίο βασιλιά των Σελευκίδων ηγεμόνων της Συρίας,
αν και ο Φίλιππος Β' πρέπει να έζησε λίγο παραπάνω.
Φίλιππος Β' Φιλορωμαίος ή Βαρύπους (68-64): Αποτέλεσε έναν εκ των δυο τελευταίων ηγεμόνων της
Δυναστείας των Σελευκιδών. Ήταν γιος του Φίλιππου Α' του Φιλάδελφου από άγνωστη σύζυγο. Από το
68 Ο Φίλιππος Β' υπονόμευε την εξουσία του Αντίοχου κυβερνώντας με τη βοήθεια της Ρώμης κάποια
τμήματα του περιορισμένου κράτους των Σελευκιδών. Τελικά το 64 έχασε κάθε κυριαρχικό δικαίωμα
με την προσάρτηση της Συρίας και Παλαιστίνης στο ρωμαϊκό κράτος. Ίσως έζησε λίγο παραπάνω από
τον αδερφό του που δολοφονήθηκε με ρωμαϊκή διαταγή.
30. Βασίλισσες των Σελευκιδών
Η Απάμα ήταν μια πριγκίπισσα των Περσών, κόρη του Σπιταμένη της Συγδιανής, ηγεμόνα της
Βακτρίας και τελευταίου Πέρση ηγεμόνα που πολέμησε ενάντια στον Αλέξανδρο.
Σε ομαδικό γάμο στα Σούσα το 324, την ίδια μέρα που ο Αλέξανδρος πανηγύριζε τους δικούς του
γάμους, ο στρατηγός του Σέλευκος, κατόπιν ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών στη Συρία με την
επωνυμία Σέλευκος Α’ Νικάτωρ, νυμφεύθηκε την Απάμα. Από όλους τους στρατηγούς του
Αλεξάνδρου, ο Σέλευκος ήταν ο μόνος που δεν απομάκρυνε τη σύζυγό του μετά το θάνατο του
Μακεδόνα βασιλιά το 323. Το ζευγάρι απέκτησε δύο γιους: τον Αντίοχο (324–261) που διαδέχτηκε τον
πατέρα του στη βασιλεία το 281 με το όνομα Αντίοχος Α’ Σωτήρ, και τον Αχαιό που γεννήθηκε το 320
στη Συρία, και δύο κόρες, την Απάμα και τη Λαοδίκη. Διάφορες πόλεις έλαβαν το όνομα Απάμεια, από
τη βασίλισσα αυτή.
Η Στρατονίκη της Συρίας ήταν κόρη του Μακεδόνα βασιλιά Δημήτριου του Πολιορκητή και της Φίλας,
κόρης του Αντίπατρου. Το 300, όταν δεν θα πρέπει να ήταν μεγαλύτερη των 17 ετών, το χέρι της
ζήτησε ο Σέλευκος Α’ Νικάνωρ. Παρά τη μεγάλη διαφορά στην ηλικία τους πρέπει να έζησε σε αρμονία
με τον ηλικιωμένο βασιλιά για κάποια χρόνια, του χάρισε μάλιστα μια κόρη, στην οποία έδωσε το
όνομα της μητέρας της. Το 281 π.Χ. ο Σέλευκος δολοφονείται από τον Πτολεμαίο Κεραυνό, και ο
Αντίοχος ανεβαίνει στο θρόνο του βασιλείου της Συρίας. Η ένωση της Στρατονίκης μαζί του πρέπει να
ήταν ευτυχισμένη. Χάρισε στον Αντίοχο πέντε παιδιά: το Σέλευκο, τη Λαοδίκη, τον Αντίοχο, που
διαδέχτηκε τελικά τον πατέρα του στο θρόνο ως Αντίοχος Β' Θεός, την Απάμα, που νυμφεύθηκε το
Μάγα της Κυρήνης και τη Στρατονίκη, σύζυγο του Δημητρίου Β’ της Μακεδονίας. Την κόρη της από το
Σέλευκο, την Φίλα, παντρεύτηκε ο αδερφός της Αντίγονος Γονατάς. Η πόλη της Στρατονικείας στην
Καρία ονομάστηκε από τον Αντίοχο προς τιμήν της συζύγου του.
31. Η Λαοδίκη Α' ήταν βασίλισσα της Συρίας κατά την ελληνιστική εποχή. Αποτέλεσε την πρώτη σύζυγο
του βασιλιά Αντίοχου Β' του Θεού, ηγεμόνα των Σελευκιδών κατά την περίοδο 261 – 246, με τον οποίο
χώρισαν κατά το Δεύτερο Συριακό Πόλεμο, όμως ξανασυνδέθηκαν. Οι γονείς της μας είναι άγνωστοι, η
μεγαλύτερη πιθανότητα είναι πάντως να ήταν ξαδέρφη του μετέπειτα συζύγου της. Μαζί απέκτησαν
αρκετά παιδιά, πρώτο από τα οποία ήταν ο μετέπειτα διάδοχος του Αντίοχου, ο Σέλευκος Β' ο
Καλλίνικος. Άλλα τους παιδιά ήταν ο Αντίοχος ο Ιέραξ, η Στρατονίκη, σύζυγος του Αριαράθη Γ' της
Καππαδοκίας, η Λαοδίκη, σύζυγος του Μιθριδάτη Β' του Πόντου και η Απάμα. Είναι γνωστή
περισσότερο σαν τη γυναίκα που έδωσε την αφορμή να ξεσπάσει ο Τρίτος Συριακός Πόλεμος, γνωστός
σήμερα και ως "Λαοδίκειος Πόλεμος". Έκτοτε τα ίχνη της χάνονται.
Η Βερενίκη, γνωστή σαν Βερενίκη η Σύρα ή Βερενίκη η Φερνοφόρος, ήταν κόρη του φαραώ της
Πτολεμαίου Β’ του Φιλάδελφου και της πρώτης του συζύγου, Αρσινόης Α’. Διατέλεσε βασίλισσα των
Σελευκιδών κατά την περίοδο 252-246 στο πλάι του Αντίοχου Β' του Θεού (ως αποτέλεσμα της
συμφωνίας ειρήνης στο Δεύτερο Συριακό Πόλεμο) με τον οποίο απέκτησαν ένα γιο τον Αντίοχο. Η
επωνυμία Φερνοφόρος σημαίνει «αυτή που φέρει προίκα».
Η Λαοδίκη Β' ήταν βασίλισσα της Συρίας. Ήταν αδερφή του Ανδρόμαχου, εγγονού του Σέλευκου Α'
του Νικάτορος και πατέρα του επαναστάτη στρατηγού Αχαιού. Αποτέλεσε τη σύζυγο του βασιλιά
Σέλευκου Β' του Καλλίνικου, ηγεμόνα των Σελευκιδών κατά την περίοδο 246 – 225 π.Χ..
Η βασιλεία του συζύγου της, τον οποίο και παντρεύτηκε το 246, χαρακτηρίστηκε από έναν σφοδρό
πόλεμο με τους Πτολεμαίους, από την επανάσταση που κήρυξε ο αδερφός του, Αντίοχος Ιέραξ, καθώς
και από διάφορα πλήγματα στην εδαφική ακεραιότητα του κράτους. Στον κόσμο η Λαοδίκη έφερε δύο
αγόρια που ανέβηκαν διαδοχικά στο θρόνο: τον Σέλευκο Γ' τον Κεραυνό και τον Αντίοχο Γ το Μέγα, ο
οποίος και αποκατέστησε μεγάλο μέρος των χαμένων εδαφών της αυτοκρατορίας. Ακόμη δύο κόρες,
εκ των οποίων η μία ονομαζόταν Αντιοχίς και που νυμφεύθηκε τον βασιλιά Ξέρξη της Αρμενίας.
32. Η Λαοδίκη Γ’΄ήταν κόρη του βασιλιά του Πόντου, Μιθριδάτη του Β' και της Λαοδίκης, κόρης του Αντίοχου Β'
του Θεού. Νυμφεύθηκε τον Αντίοχο Γ' τον Μέγα λίγο μετά την άνοδό του στο θρόνο, περίπου το 222. Την
υποδέχτηκε ο ίδιος με τιμές και οι γάμοι τους γιορτάστηκαν με μεγαλοπρέπεια. Ανακηρύχθηκε βασίλισσα
από τον ίδιο στην Αντιόχεια, λίγο προτού αυτός εκστρατεύσει κατά του Μόλωνα. Κατά τη διάρκεια της
απουσίας του ήρθε στον κόσμο ο πρίγκιπας Αντίοχος, ο οποίος ονομάστηκε Διάδοχος το έτος 196. Η
Λαοδίκη έφερε επίσης στον κόσμο ακόμη τρεις γιους: τον Σέλευκο Δ' το Φιλοπάτορα, τον Άρδυ και τον
Αντίοχο Δ' τον Επιφανή. Επίσης γέννησε τέσσερις κόρες: μια άγνωστου ονόματος που παντρεύτηκε το
Δημήτριο Α' της Βακτρίας, τη Λαοδίκη Δ', που παντρεύτηκε τον (Διάδοχο) Αντίοχο, την Κλεοπάτρα Α', που
έγινε βασίλισσα της Αιγύπτου και μιας ακόμη που ονομαζόταν Αντιοχίς και που παντρεύτηκε το βασιλιά της
Καππαδοκίας Αριαράθη Δ'.
Η Εύβοια η Χαλκιδαία αποτέλεσε τη δεύτερη σύζυγο του βασιλιά Αντίοχου Γ' του Μέγα. Παντρεύτηκαν
περί το 190 όταν ο Αντίοχος βρισκόταν στην Ελλάδα εκστρατεύοντας κατά των Ρωμαίων και των Ελλήνων
συμμάχων τους.
33. Η Λαοδίκη Δ’ ήταν κόρη του Αντίοχου Γ' του Μέγα και της Λαοδίκης Γ'. Νυμφεύθηκε τρεις φορές, με
όλους της τους συζύγους να αποτελούν αδέρφια της από τους ίδιους γονείς, και ηγεμόνες των
Σελευκιδών. Ήταν επίσης η μητέρα τριών μελλοντικών βασιλέων της αυτοκρατορίας. Παντρεύτηκε για
πρώτη φορά το 196 τον αδερφό της Αντίοχο, όταν ο τελευταίος αναγορεύτηκε Διάδοχος του θρόνου
των Σελευκιδών. Το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη, τη Νύσσα, η οποία στα χρόνια της βασιλείας του
Αντίοχου Δ', παντρεύτηκε το βασιλιά του Πόντου, Φαρνάκη. Ο Αντίοχος ωστόσο άφησε την τελευταία
του πνοή το 193 και τότε η Λαοδίκη έγινε πρωθιέρεια της (θεοποιημένης από το κράτος) μητέρας της,
Λαοδίκης Γ'. Το 187 πέθανε ο πατέρας της και στην εξουσία τον διαδέχτηκε ο γιος του και αδερφός της
Λαοδίκης, Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ. Ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με την αδερφή του και μαζί
απέκτησαν τρία παιδιά: τον Αντίοχο, το Δημήτριο, που αργότερα βασίλεψε με την επωνυμία
Δημήτριος Α' Σωτήρ, καθώς και μία κόρη, την Λαοδίκη Ε'. Η τελευταία το 178 έγινε βασίλισσα της
Μακεδονίας, στο πλευρό του τελευταίου βασιλιά της, του Περσέα. Το 175 ο Ηλιόδωρος θανάτωσε το
Σέλευκο και τη βασίλισσα Λαοδίκη παντρεύτηκε κατά πάσα πιθανότητα ο αδερφός του Σέλευκου, που
τον διαδέχτηκε ως Αντίοχος Δ' Επιφανής και με τον οποίο απέκτησαν τον Αντίοχο Ε’ Ευπάτορα.
Η Λαοδίκη Ε’ (περ.186–150) ήταν κόρη του Σέλευκου Δ' του Φιλοπάτορος και της Λαοδίκης Δ'. Έγινε
βασίλισσα της Μακεδονίας στο πλευρό του τελευταίου βασιλιά της, του Περσέα. Το ζευγάρι
απέκτησε μαζί τουλάχιστον τρία παιδιά, τον Αλέξανδρο, το Φίλιππο και μία κόρη, της οποίας το
όνομα δεν μας είναι γνωστό. Μετά την υποταγή του ελλαδικού χώρου στους Ρωμαίους, επέστρεψε
στη Συρία, όπου κατά μια εκδοχή ενώθηκε με τον αδερφό της, Δημήτριο Α'.
34. Η Κλεοπάτρα Θεά ήταν κόρη του φαραώ Πτολεμαίου Στ' Φιλομήτορος και της αδερφής και συζύγου
του, Κλεοπάτρας Β'. Μετέπειτα υπήρξε για μια μακρά περίοδο βασίλισσα της Συρίας στο πλάι τριών
Σελευκιδών βασιλέων, του Αλεξάνδρου Βάλα, του Δημητρίου Β' του Νικάτορος και του Αντίοχου Ζ' του
Σιδήτη. Βασίλεψε σε μια περίοδο ιδιαίτερα ταραγμένη για την ανατολή, καθώς το ελληνιστικό
βασίλειο των Σελευκιδών όδευε προς τη δύση του και βασανιζόταν από πολιτικές και στρατιωτικές
αναταραχές. Με τον πρώτο παντρεύτηκε το 150 λόγω της επιθυμίας του πατέρα της για συμμαχία με
το συγκεκριμένο διεκδικητή του θρόνου και απέκτσαν τον Αντίοχο Στ' Διόνυσο . Με τον δεύτερο
παντρεύτηκε το 148 μετά την απομάκρυνση του Αλέξανδρου από το θρόνο, πάλι κατόπιν επιθυμίας
του πατέρα της που ρύθμιζε τότε την κατάσταση στο σελευκιδικό κράτος. Απέκτησαν τον Σέλευκο Ε'
Φιλομήτωρα, τον Αντίοχο Η' Γρυπό και μια άγνωστη κόρη. Με τον Αντίοχο Ζιδήτη,μ νεότερο αδερφό
του Δημητρίου, παντρεύτηκε αφότου ο τελευταίος αιχμαλωτίστηκε από τους Πάρθους το 138.
Απέκτησαν τον Αντίοχο Θ' Κυζικηνό. Εν τέλει το στέμμα περιήλθε στον μεγαλύτερο γιο της Σέλευκο Ε’
μετά το θάνατο του οποίου η Κλεοπάτρα συμβασίλεψε στη Συρία με τον Αντίοχο Γρυπό. Όπως λέγεται
όμως, αποφάσισε να τον δηλητηριάσει βάζοντάς του κάτι ύποπτο στο κρασί. Εκείνος υποψιασμένος
την υποχρέωσε να το πιει η ίδια και έτσι η Κλεοπάτρα άφησε την τελευταία της πνοή το 121.
Η Ροδογύνη ήταν κόρη του βασιλιά της Παρθίας Μιθριδάτη Α' (περ. 171– 138), και αδερφή του
διαδόχου του, Φραάτη Β‘ (κυβέρνησε μεταξύ 138 και 127). Παντρεύτηκε το Δημήτριο Β' Νικάτορα κατά
την αιχμαλωσία του στους Πάρθους και απέκτησε παιδιά μαζί του τα οποία δεν ανέβηκαν στο
σελευκιδικό θρόνο.
35. Η Κλεοπάτρα Σελήνη Α' ήταν μια βασίλισσα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου, κόρη του Πτολεμαίου Η'
Φύσκονος και της ανηψιάς και συζύγου του, Κλεοπάτρας Γ'. Αρχικά νυμφεύθηκε τον αδερφό της
φαραώ Πτολεμαίο Θ' Λάθυρο. Μετέπειτα υπήρξε για μια μακρά περίοδο βασίλισσα της Συρίας στο
πλάι τριών Σελευκιδών βασιλέων, του Αντίοχου Η' Γρυπού, του Αντίοχου Θ' Κυζικηνού και του
Αντίοχου Ι' του Ευσεβούς. Βασίλεψε σε μια περίοδο ιδιαίτερα ταραγμένη για την ανατολή, καθώς το
ελληνιστικό βασίλειο των Σελευκιδών βασανιζόταν από πολιτικές και στρατιωτικές αναταραχές.
Εμφανίστηκε στη Συρία την οποία σπάραζε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον Αντίοχο Η' Γρυπό και τον
Αντίοχο Θ' Κυζικηνό, ως αποτέλεσμα της διαμάχης ανάμεσα στην Κλεοπάτρα και τον Πτολεμαίο Θ‘ . Η
Κλεοπάτρα συμμάχησε με τον πρώτο δίνοντάς του το χέρι της Κλεοπάτρας Σελήνης το 103. Το ζεύγος
απέκτησε πολλά παιδιά (Σέλευκος Στ' Επιφανής, Αντίοχος ΙΑ' Επιφανής, Φίλιππος Α' Φιλάδελφος,
Δημήτριος Γ' Εύκαιρος, Αντίοχος ΙΒ' Διόνυσος, Λαοδίκη Ζ’) τα οποία αργότερα διεκδίκησαν την
εξουσία.
Το 96 ο Γρυπός πέθανε από φυσικά αίτια, προτού όμως διευθετηθεί το ζήτημα με τον αδερφό του που
είχε διαιρέσει το βασίλειο της Συρίας στα δύο. Για να λάβει ομαλό τέλος η κατάσταση αυτή, ο Αντίοχος
Θ' Κυζικηνός παντρεύτηκε ο ίδιος τη χήρα πλέον Κλεοπάτρα Σελήνη. Ωστόσο ο γιος της από τον Γρυπό,
Σέλευκος Στ' Επιφανής, δεν δέχθηκε την έκβαση αυτή των γεγονότων και συνέχισε τον πόλεμο του
πατέρα του. Το 95 νίκησε τον Κυζικηνό και πήρε ο ίδιος την εξουσία, μόνο για να τη χάσει με τη σειρά
του από το γιο του αντιπάλου του, Αντίοχο Ι' τον Ευσεβή. Ο τελευταίος αποτέλεσε τον τέταρτο σύζυγο
της Κλεοπάτρας Σελήνης, ένωση που έφερε στον κόσμο άλλους δυο διεκδικητές του θρόνου της Συρίας
τον Αντίοχος ΙΓ' Ασιατικός και τον Σέλευκο Ζ' Κυβιοσάκτη.
Μετά το θάνατο του συζύγου της στη μάχη η Κλεοπάτρα διέμεινε με τα ανήλικα παιδιά της στην
Κιλικία. Σαν αποτέλεσμα των διαρκών μαχών για την εξουσία το κράτος αποδυναμώθηκε τόσο που
υποτάχθηκε εύκολα από τον Τιγράνη το Μέγα, βασιλιά της Αρμενίας ο οποίος δολοφόνησε την
Κλεοπάτρα Σελήνη το 69.
Η Κλεοπάτρα Τρύφαινα (??? – 111) ήταν κόρη του Πτολεμαίου Η’ Φύσκωνα και της Κλεοπάτρας Γ’,
βασιλέων της Αιγύπτου. Έγινε βασίλισσα της Συρίας το 124 στο πλευρό του Αντίοχου Η' του Γρυπού.
Έχασε τη ζωή της από τον Αντίοχο Κυζικηνό, αδερφό του συζύγου της μετά την ανατροπή του
τελευταίου από την εξουσία.
36. Η Δυναστεία των Ατταλιδών
Φιλέταιρος (281-263): Ήταν γιος του Άτταλου και της Βόας από τη Μακεδονία, ηγεμόνας του
ελληνιστικού κράτους της Περγάμου στη Μικρά Ασία, ιδρυτής της Δυναστείας των Ατταλιδών. Στο
Φιλέταιρο, που υπήρξε σύγχρονος του Αλεξάνδρου του Μέγα, αποδίδονται τα εύσημα για τη
θεμελίωση της πολιτικής των Ατταλιδών, την οποία ακολούθησαν με σοφία οι διάδοχοί του κτίζοντας
ένα ισχυρό ανεξάρτητο κράτος. Διατηρώντας μια μικρή έκταση ανάμεσα στις πανίσχυρες
αυτοκρατορίες της ελληνιστικής περιόδου, κατάφερε με έξυπνους διπλωματικούς χειρισμούς να τη
μετατρέψει σε ένα καλά οργανωμένο. Τυπικά παρέμεινε υπό τους Σελευκίδες, ουσιαστικά όμως
δρούσε αυτόνομο με έδρα την Πέργαμο, την οποία οχύρωσε και καλλώπισε. Ο Φιλέταιρος δεν
νυμφεύθηκε ποτέ και ως ευνούχος παρέμεινε άτεκνος. Είχε ωστόσο δύο αδελφούς, τον Ευμένη που
ήταν μεγαλύτερος από τους δύο, και τον Άτταλο. Προτού πεθάνει είχε υιοθετήσει τον γιο του Ευμένη,
που ονομαζόταν επίσης Ευμένης, ο οποίος τον διαδέχτηκε όταν απεβίωσε το 263 σε ηλικία ογδόντα
ετών. Ο Άτταλος, γιος του έτερου αδερφού του Αττάλου, παντρεύτηκε την Αντιοχίδα, ανιψιά του
Αντίοχου Α΄, με τον οποίο ο Φιλέταιρος διατήρησε εγκάρδια φιλία. Καρπός του γάμου ήταν ο
κατοπινός βασιλιάς Άτταλος Α΄.Μετά τον θάνατό του ο Φιλέταιρος τιμήθηκε από τους απογόνους του
ως ιδρυτής της Δυναστείας των Ατταλιδών, λαμβάνοντας την επωνυμία «ο Ευεργέτης».
Ευμένης A΄ (263-241): Ήταν γιος του Ευμένη, αδερφού του Φιλέταιρου, ιδρυτή της δυναστείας και
προκατόχου του στο θρόνο, και της Σατύρας, κόρης του Ποσειδώνιου. Αποτέλεσε τον πρώτο ηγεμόνα
της χώρας που ουσιαστικά αυτονομήθηκε από την κυριαρχία των Σελευκιδών, ενσωματώνοντας στην
επικράτειά του τις γειτονικές προς την Πέργαμο εκτάσεις. Παρόλο που ποτέ δεν αυτοανακηρύχθηκε
«βασιλιάς», ο Ευμένης υπήρξε τυπικά τέτοιος. Επιδεικνύοντας την ανεξαρτησία της πόλης του, έκοψε
νόμισμα με το πρόσωπο του Φιλέταιρου. Ο Ευμένης είχε υιοθετήσει το γιο του πρώτου εξαδέρφου
του, τον Άτταλο, στον οποίο και κληροδότησε το θρόνο του το 241 έχοντας κυβερνήσει για είκοσι δύο
χρόνια.
