1. 13 setembro 2015
24º Tempo Ordinario
Marcos 8, 27-35
José Antonio Pagola
Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D .Amundarain
Música:The Serpent Mound
Recoñecer a
Xesús o Cristo
2. O episodio ocupa un lugar central e decisivo
no relato de Marcos.
os discípulos levan xa un tempo
convivindo con Xesús.
3. Chegou o momento no que se teñen queChegou o momento no que se teñen que
pronunciar con claridade.pronunciar con claridade.
A quen están seguindo?A quen están seguindo?
Que é o que descobren en Xesús?Que é o que descobren en Xesús?
Que captan na súa vida, na súa mensaxe eQue captan na súa vida, na súa mensaxe e
no seu proxectono seu proxecto?
4. Desde que se uniron a El, viven interrogándose
sobre a súa identidade.
O que máis lles sorprende é a autoridade con
que fala, a forza con que cura os enfermos e o
amor con que ofrece o perdón de Deus aos
pecadores.
5. Quen é este home en quen senten tanQuen é este home en quen senten tan
presente e tan achegado a Deus comopresente e tan achegado a Deus como
Amigo da vida e do perdón?Amigo da vida e do perdón?
6. Entre a xente que non conviviu con El
corren toda clase de rumores, pero a
Xesús interésalle a posición dos seus
discípulos:
««E vós, quen dicides que son eu?E vós, quen dicides que son eu?».».
7. No abonda que entre eles haxa opiniónsNo abonda que entre eles haxa opinións
diferentes máis ou menos acertadas.diferentes máis ou menos acertadas.
É fundamental que os que seÉ fundamental que os que se
comprometeron coa súa causa, recoñezan ocomprometeron coa súa causa, recoñezan o
misterio que se encerra nel.misterio que se encerra nel.
8. En que rematará aquel
En que rematará aquelgrupo que está
grupo que estátratando de poñer en
tratando de poñer enmarchamarcha??
Que será do seu
Que será do seu
proxecto do reino de
proxecto do reino de
Deus?Deus?
Se non é así, quen manterá vivaSe non é así, quen manterá viva
a súa mensaxea súa mensaxe??
9. Pero aPero a
cuestión écuestión é
vital taménvital tamén
para os seuspara os seus
discípulos.discípulos.
AféctallesAféctalles
radicalmente.radicalmente.
Non é posibleNon é posible
seguir aseguir a
Xesús deXesús de
maneiramaneira
inconscienteinconsciente
e lixeira.e lixeira.
Teñen queTeñen que
coñecelocoñecelo
cada vez concada vez con
máis fondura.máis fondura.
11. A confesión de Pedro
é aínda limitada. Os discípulos non coñecen
aínda a crucifixión de Xesús a mans dos seus
adversarios. Non poden nin sospeitar que será
resucitado polo Pai como Fillo amado. Non coñecen
experiencias que lles permitan captar todo o que se
encerra en Xesús. Só seguíndoo de cerca, irano
descubrindo con fe crecente.
12. Para os cristiáns é vital recoñecerPara os cristiáns é vital recoñecer
e confesar cada vez con máise confesar cada vez con máis
fondura o misterio de Xesús ofondura o misterio de Xesús o
Cristo. Se ignora a Cristo, a IgrexaCristo. Se ignora a Cristo, a Igrexa
vive ignorándose a si mesma. Sevive ignorándose a si mesma. Se
non o coñece, non pode coñecer onon o coñece, non pode coñecer o
máis esencial e decisivo da súamáis esencial e decisivo da súa
tarefa e misión.tarefa e misión.
13. Mais, para coñecer e confesar a Xesucristo,
non abonda encher a nosa boca con títulos
cristolóxicos admirables. É necesario seguilo de cerca
e colaborar con El día a día.
Esta é a principal tarefa
que temos que promover
nos grupos e comunidades
cristiás..
14. RECOÑECER A XESÚS O CRISTO
O episodio ocupa un lugar central e decisivo no relato de Marcos. Os discípulos levan xa
un tempo convivindo con Xesús. Chegou o momento no que se teñen que pronunciar con claridade.
A quen están seguindo? Que é o que descobren en Xesús? Que captan na súa vida, na súa mensaxe
e no seu proxecto?
Desde que se uniron a El, viven interrogándose sobre a súa identidade. O que máis lles
sorprende é a autoridade con que fala, a forza con que cura os enfermos e o amor con que ofrece o
perdón de Deus aos pecadores. Quen é este home en quen senten tan presente e tan achegado a
Deus como Amigo da vida e do perdón?
Entre a xente que non conviviu con El corren toda clase de rumores, pero a Xesús lle
interesa a posición dos seus discípulos: «E vós, quen dicides que son eu?». Non abonda que entre
eles haxa opinións diferentes máis ou menos acertadas. É fundamental que os que se
comprometeron coa súa causa, recoñezan o misterio que se encerra nel. Se non é así, quen manterá
viva a súa mensaxe? Que será do seu proxecto do reino de Deus? En que rematará aquel grupo que
está tratando de poñer en marcha?
Pero a cuestión é vital tamén para os seus discípulos. Aféctalles radicalmente. Non é
posible seguir a Xesús de maneira inconsciente e lixera. Teñen que coñecelo cada vez con máis
fondura. Pedro, recollendo as experiencias que viviron a carón del ata ese momento, respóndelle no
nome de todos: «Ti es o Mesías».
A confesión de Pedro é aínda limitada. Os discípulos non coñecen aínda a crucifixión de
Xesús a mans dos seus adversarios. Non poden nin sospeitar que será resucitado polo Pai como
Fillo amado. Non coñecen experiencias que lles permitan captar todo o que se encerra en Xesús. Só
seguíndoo de cerca, irano descubrindo con fe crecente.
Para os cristiáns é vital recoñecer e confesar cada vez con máis fondura o misterio de
Xesús o Cristo. Se ignora a Cristo, a Igrexa vive ignorándose a si mesma. Senón o coñece, non pode
coñecer o máis esencial e decisivo da súa tarefa e misión. Pero, para coñecer e confesar a
Xesucristo, non abonda encher a nosa boca con títulos cristolóxicos admirables. É necesario
seguilo de cerca e colaborar con El día a día. Esta é a principal tarefa que temos que promover nos
grupos e comunidades cristiás.
José Antonio Pagola
