1. Música: Mozart, Sinfonia 11.
Present:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D.amundarain
13 deabril de 2014
Domingo de Ramos (A)
Mateu 26,14-27,66
Rede evanxelizadora BUENAS
NOTICIAS
Difunde oamor do Crucificado. Pásao.
José Antonio Pagola
Nada o puido
deter

2. A execución do Bautista non foi algo casual.A execución do Bautista non foi algo casual.
Segundo unha idea moi estendida no poboSegundo unha idea moi estendida no pobo
xudeu, o destino que espera ao profeta é axudeu, o destino que espera ao profeta é a
incomprensión, o rexeitamento e, en moitosincomprensión, o rexeitamento e, en moitos
casos, a morte.casos, a morte.
Probablemente, Xesús contou desde moiProbablemente, Xesús contou desde moi
cedo coa posibilidade dun final violento.cedo coa posibilidade dun final violento.

3. Xesús non foi unXesús non foi un
suicida nin buscaba osuicida nin buscaba o
martirio.martirio.
Nunca quixo oNunca quixo o
sufrimento nin parasufrimento nin para
el nin para ninguén.el nin para ninguén.
Dedicou a súa vida aDedicou a súa vida a
combatelo nacombatelo na
enfermidade, asenfermidade, as
inxustizas, ainxustizas, a
marxinaciónmarxinación
ou a desesperanza.ou a desesperanza.

4. Viviu entregado a “buscar o Reino de
Deus e a súa xustiza”: ese mundo máis
digno e ditoso para todos, que busca
seu Pai.

5. Se acepta a persecución eSe acepta a persecución e
o martirio é por fidelidadeo martirio é por fidelidade
a ese proxecto de Deusa ese proxecto de Deus
que non quere ver sufrir aque non quere ver sufrir a
seus fillos e fillas.seus fillos e fillas.

6. Por iso, nonPor iso, non
corre cara acorre cara a
morte, peromorte, pero
tampouco setampouco se
bota atrás.bota atrás.
Non foxe anteNon foxe ante
as ameazas,as ameazas,
tampoucotampouco
modifica ninmodifica nin
suaviza a súasuaviza a súa
mensaxe.mensaxe.

7. Tíñalle sido doado evitar a execución.Tíñalle sido doado evitar a execución.
Abondaríalle con calarse e non insistirAbondaríalle con calarse e non insistir
non que podía irritar no templo ou nonon que podía irritar no templo ou no
palacio do prefecto romano.palacio do prefecto romano.

8. Non o fixo. Seguiu o seu camiño.
Prefiriu ser executado antes que
traizoar a súa conciencia e ser infiel
ao proxecto de Deus, seu Pai.

9. Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade,Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade,
conflitos e acusacións.conflitos e acusacións.
Día a día foise reafirmando na súa misión eDía a día foise reafirmando na súa misión e
siguiu anunciando con claridade a súasiguiu anunciando con claridade a súa
mensaxe.mensaxe.
Atreveuse a difundila non só nas aldeasAtreveuse a difundila non só nas aldeas
retiradas de Galilea, senón no contornoretiradas de Galilea, senón no contorno
perigoso do templo. Nada o detivo.perigoso do templo. Nada o detivo.

10. Morrerá fiel ao Deus
no que confiou
sempre.
Seguirá acollendo a
todos, incluso
a pecadores e
indesexables.
Se terminan
rexeitándoo,
morrerá como
un “excluído”
pero coa súa
morte
confirmará o
que foi a súa
vida enteira:
confianza
total nun Deus
que non
rexeita nin
exclúe a
ninguén do
seu perdón.

11. Seguirá buscando o Reino de Deus e a súa
xustiza, identificándose cos máis pobres e
desprezados.

12. Se un día o executan no suplicio da cruz, reservadoSe un día o executan no suplicio da cruz, reservado
para escravos,para escravos,
morrerá como o máis pobre e desprezado, pero coamorrerá como o máis pobre e desprezado, pero coa
súa morte selará para sempre a súa fe nun Deussúa morte selará para sempre a súa fe nun Deus
que quere a salvación do ser humano de todo o queque quere a salvación do ser humano de todo o que
o escraviza.o escraviza.

13. Os seguidores de Xesús descubrimos o
Misterio último da realidade, encarnado non
seu amor e entrega extrema ao ser humano.

14. No amor dese
crucificado está
Deus mesmo
identificado con
todos os que
sofren, gritando
contra todas as
inxustizas e
perdoando os
verdugos de
todos os tempos.

15. Neste Deus pódese
crer ou
non crer,
pero non é posible
burlarse del.
Nel confiamos os
cristiáns.
Nada o deterá no
seu empeño de
salvar os seus
fillos.

16. NADA O PUIDO DETER
A execución do Bautista non foi algo casual. Segundo unha idea moi estendida no pobo
xudeu, o destino que espera ao profeta era incomprensión, o rexeitamento e, en moitos casos, a
morte. Probablemente, Xesús contó desde cedo coa posibilidade dun final violento.
Xesús non foi un suicida nin buscaba o martirio. Nunca quixo o sufrimento nin para el
nin para ninguén. Dedicou a súa vida a combatilo na enfermidade, as inxustizas, a marxinación ou
a desesperanza. Viviu entregado a “buscar o Reino de Deus e a súa xustiza”: ese mundo máis digno
e ditoso para todos, que busca seu Pai.
Se acepta a persecución e o martirio é por fidelidade ese proxecto de Deus que non
quere ver sufrir os seus fillos e fillas. Por iso, non corre cara a morte, pero tampouco se bota atrás.
Non foxe ante as ameazas, tampoco modifica nin suaviza a súa mensaxe.
Teríalle sido doado evitar a execución. Abondaría con calarse e non insistir no que
podía irritar no templo ou no palacio do prefecto romano. Non o fixo. Seguiu o seu camiño. Prefiriu
ser executado antes que traizoar a súa conciencia e ser infiel ao proxecto de Deus, seu Pai.
Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade, conflitos e acusacións. Día a día foise
reafirmando na súa misión e seguiu anunciando con claridade a súa mensaxe. Atreveuse a
difundila non só nas aldeas retiradas de Galilea, senón no contorno perigoso do templo. Nada o
detivo.
Morrerá fiel ao Deus no que confiou sempre. Seguirá acollendo a todos, incluso a pecadores e
indesexables. Se terminan rexeitándoo, morrerá como un “excluído” pero coa súa morte confirmará o que foi a
súa vida enteira: confianza total nun Deus que non rexeita nin exclúe a ninguén do seu perdón.
Seguirá buscando o Reino de Deus e a súa xustiza, identificándose cos máis pobres e desprezados.
Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos, morrerá como o máis pobre e desprezado,
pero coa súa morte selará para sempre a súa fe nun Deus que quere a salvación do ser humano de todo o que o
escraviza.
Os seguidores de Xesús descubrimos o Misterio último da realidade, encarnado no seu amor e
entrega extrema ao ser humano. No amor dese crucificado está Deus mesmo identificado con todos os que
sofren, gritando contra todas as inxustizas e perdoando aos verdugos de todos os tempos. Neste Deus pódese
crer ou non crer, pero non é posible burlarse del. Nel confiamos os cristiáns. Nada o deterá no seu empeño de
salvar os seus fillos.
José Antonio Pagola