Në takimin e tridhjet e katër të Vatrës Biblike, ishin të pranishëm 26 pjesëmarrës. Nën drejtimin e Atë Flavios rifilluam me kapitullin e 13 të Mateut-Fjalimi me shëmbëlltyra mbi rritjen e Mbretërisë

1. JETA E VATRËS
B U L E T I N I I N F O R M A T I V I V A T R Ë S B I B L I K E K A T O L I K E
1 7 S H T A T O R 2 0 1 8 N R . 4 3
Në takimin e tridhjet e katër të Vatrës Biblike,
ishin të pranishëm 26 pjesëmarrës.
Nën drejtimin e Atë Flavios rifilluam me ka-
pitullin e 13 të Mateut-Fjalimi me
shëmbëlltyra mbi rritjen e Mbretërisë
Ky është mësimi i tretë i madh i Jezusit dhe
paraqitet si një seri me 7 shëmbëlltyra që
përmblidhen në mënyrë të sajuar në një fjalim
të vetëm. Në të vërtetë, duket e pabesueshme
që Jezusi t`ia ketë predikuar turmës, në një
rast të vetëm, duke përdorur një numër të tillë shëmbëlltyrash. Por, kemi të bëjmë me
zgjedhjen e Mateut i cili do që të na propozojë materiale me prejardhje nga tradita që kanë
lidhje me rritjen dhe përhapjen e mistershme të Mbretërisë së Hyjit.
Ndër tjera, Mateu shfrytëzon rastin për të na dhënë dy shembuj se si duhet që të inter-
pretohen shëmbëlltyrat dhe të shpjegojëse pse Jezusi, mësues i vërtetë, i përdorte ato aq
shpesh. Mt 13,1-3: Kornizë redaktuese .
Skena hapet me karakteristikën e të përditshmes. Jezusi del prej shtëpisë (është shtëpia e
Pjetrit) dhe shkon në bregun e liqenit të Tiberiadit që ishte fare afër. Ulet aty pa asnjë
qëllim të veçantë, por vetëm që të shijojë pamjen. Gjendemi në Kafarnaum.
Mirëpo, duket se vetëm prania e tij mjafton për të tërhequr përreth vetes, në pak kohë,
një numër të madh njerëzish.
Ja, atëherë, ideja e jashtëzakonshme që ta shndërrojë një barkë në një katedër mbi të
cilën ulet për të mësuar si një mësues.
Mt 13,4-9 Shëmbëlltyra e parë: “Mbjellësi”
Shëmbëlltyra paraqet një kuadër të jetës fshatare aq familjar, mbjellja e grurit që në atë
rajon bëhej në përkim me shirat e tetorit.
Tri të dhëna bien në sy:
 fara është me bollëk, si në qendër të fushës, ku gjendet toka më e mirë, si anash saj, ku
kushtet janë më pak të favorshme
 cilësia e farës është e mirë, e siç shihet, mbin në cilindo vend
 fryti i farës varet vetëm nga cilësia e terrenit ku bie fara.
Shëmbëlltyra mbyllet me një formulë stereotipe, të cilën e kemi ndeshur edhe herë të tjera
e domethënia e saj ka të bëjë me një ftesë për të përdorur mendjen për të kuptuar mësimin
tek i cili të drejtojnë simbolet e tregimit që e përbëjnë.
Vatra Biblike takimi nr. 43
Mos harroni të
merrni Biblën
me vete!
“Kur ecim pa kryqin, kur ndërtojmë pa kryqin, dhe kur flasim për Krishtin pa
kryqin, ne nuk jemi dishepuj të Zotit.
Papa Françesku
INFORMACION
TAKIMI I RRADHËS
20 SHTATOR 2018
Ora 19.00—20.30
Famullia
“Zoja Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Lutja e Mbrëmjes
(tek kapela)
Mësimi:
(tek salla)
Padre
Flavio Cavallini
Ju lutemi lexoni
kapitullin 13
të Ungjillit sipas
Mateut!

2. F A Q J A 2
PROGRAMI I TAKIMIT nr. 44
J E T A E V A T R Ë S N R . 4 3
Titull i mbretërve egjiptianë të cilët konsideroheshin perëndi. Në Besëlidhjen e
Vjetër kujtohen faraonet: Sisak, Tiraka, Necao e Kofra. Nuk janë përmendur
faraonët e kohës së Abrahamit, të Jozefit dhe të Moisiut. Solomoni u martua me
të bijën e një faraoni.
JEZUSI I NAZARETIT
Qendra e universit dhe hi-
storisë.
nga
Giacomo Biffi
LECTIO DIVINA
Leximi Shpirtëror i Shkrimit
Shenjtë
nga
Flavio Cavallini
FJALOR I THJESHTË
FARAON
BOTIMET E VATRËS
MËSOJMË TË LUTEMI
Letër për Probën
nga
Shën Augustini i Iponës
117 Kuptimi shpirtëror. Për hir të unitetit të planit të Zotit, jo vetëm teksti i
Shkrimit, por edhe realitetet dhe ngjarjet për të cilat flet mund të jenë disa shenja.
1. Kuptimi alegorik. Mund të arrijmë t’i kuptojmë më thellë ngjarjet, po ta
pranojmë kuptimin e tyre në Krishtin; kështu, kalimi i Detit të Kuq është një
shenjë e fitores së Krishtit, dhe kështu e Pagëzimit (Krh. 1Kor 10, 2).
2. Kuptimi moral. Ngjarjet e treguara në Shkrimin mund të na çojë të veprojmë
me drejtësi. Janë shkruar “për mësimin tonë” (1Kor 10, 11).
3. Kuptimi anagogjik. Disa realitete dhe disa ngjarje mund t’i shohim në kuptimin
e tyre të amshuar, që na shpie (në greqishte: “anagoge”) kah Atdheu ynë. Kështu
Kisha, mbi tokë, është shenjë e Jeruzalemit qiellor (Krh. Zb21, 1-22, 5).
BIBLA NË KATEKIZMIN E KISHËS KATOLIKE
(KKK)
Lutja e Mbrëmjes: 19.00
Vazhdojmë të mësojmë të lutemi së bashku me Psalmet
Mësimi: 19.30
Vazhdojmë me kapitullin 13 të Ungjillit sipas Mateut në të cilin jepet katekeza
e tretë e madhe e Ungjillit mbi dinamikat e zhvillimit dhe rritjes së Mbretërisë së
qiejve. Është shumë e rëndësishme që gjatë javës të rilexoni individualisht ato që
jepen gjatë takimit duke përdorur materialin që ju është dhënë.
Pas meshës një mama dhe vajza e saj shkojnë
në sakristi.
Mamaja: Pyete priftin.
5 vjeçarja: A është e vërtetë që Maria është
Mbretëreshë?
Prifti: Po
5 vjeçarja: Dhe ajo është edhe nëna ime?
Prifti: Po
5 vjeçarja: (duke kërcyer nga gëzimi) Atëherë
unë jam vërtet princeshë!!!

3. “Është besimi
që ushqen lutjen
dhe në të njëjtën kohë
lutja është vaji
që e mban të ndezur
llambën e besimit.”
P. Livio Fanzaga
F A Q J A 3
J E T A E V A T R Ë S N R . 4 3
NA KONTAKTONI
E-mail: vatrabiblike@gmail.com
Vatra Biblike
Çdo të enjte, ora 19.00 - 20.30
Famullia “Zoja Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Pyetja 34: Përse vëllezërit e tij e kishin kaq inat Jozefin?
A e ke parasysh se çfarë do të thotë të jesh xheloz për dikë? Për shembull, nëse
do të jesh i pari i klasës, i preferuari i mësueses, por nuk ia del dot që të jesh për
faj të të njëjtit shok klase, që gjithmonë di diçka më shumë se ti. Në këtë çast
lind një ndjenjë që quhet xhelozi: do të doje të ishe ti në vend të tij dhe bëhesh
ziliqar! E njëjta gjë iu ka ndodhur vëllezërve të Jozefit. Ata ishin shumë xhelozë,
sepse ai ishte biri i preferuar i Jakobit, babait të tyre, ai të cilin e donte më
shumë. Madje i kishte dhuruar një veshje ndryshe nga ajo që kishin ata, shumë
më të bukur. Në fakt ata ishin barinj dhe vishnin një tunikë që arrinte deri te gjuri
dhe ishte pa mëngë; përkundrazi, Jozefi, megjithëse edhe ai ishte bari, kishte një
tunikë të gjatë deri të këmbët me mëngë të gjata, veshje tipike për princa: si të
thuash se ai ishte një princ! Por nuk përfundonte këtu. Jozefi shihte ëndrra të
çuditshme dhe ua tregonte vëllezërve dhe babait të tij; por në këto ëndrra ai
shfaqej si personazhi më i rëndësishëm nga të gjithë, madje vëllezërit e tij, në
shumë ëndrra, shtriheshin para tij, pra uleshin në tokë para tij në shenjë nderimi
dhe përulje. Ja përse, të mbushur me urrejtje, u liruan prej tij, duke e shitur tek
disa tregtarë të huaj dhe duke e bërë babain që të besonte se ishte shqyer nga një
kafshë e egër.
101 PYETJE MBI BIBLËN
Është e lehtë të duash njerëzit
që janë larg.
Nuk është gjithmonë e lehtë
të duash ata që janë pranë nesh.
Është më e lehtë të japësh
një filxhan orizi për të shuar urinë
sesa t’i lehtësosh vetminë
dhe dhimbjen dikujt
që nuk ndihet i dashur,
në shtëpinë tënde.
Sill dashurinë në shtëpinë tënde
sepse aty duhet të fillojë
dashuria për njëri tjetrin.
SHENJAT E FESË
Mistagogji
Përgatitur nën kujdesin e
Atë Flavio Cavallini, OFM
BOTIMET E VATRËS
SHËN TEREZA E KALKUTËS

4. Libri i Apologetica Evangelica, në raftin e dyqanit të librave të përdorur, dukej interesant, sepse autori
fillonte duke përshkruar një darkë me ateistin e famshëm Kristofer Hitchens. I titulluar Efekti i Hirit, teksti
premtonte shumë.
Hitchens kritikon krishtërimin, duke thënë se të krishterët sillen keq. Shkrimtari i përgjigjet se pyetja e
vërtetë është “Çfarë thotë Bibla?” Shkruan: “Idea që Bibla është kriteri i vetëm i asaj që dallon krishtërimin
autentik nga versionet e kopjuara, një koncept i vjetër sa vet krishtërimi”.
Duke qenë se e lexoj dhe e vlerësoj prej shumë kohësh Hitchens-in, nuk arrij të besoj që një pohim i tillë
të ketë lënë pa fjalë një njeri inteligjent si ai. Por, nëse është kështu, nuk është vetëm e gabuar por edhe
qesharake.
Gabimi i madh i shkrimtarit mbi krishtërimin
Shkrimtari ofron prova të tjera të kufizimeve të tij. Ja një shumë irrituese: pjesa më e madhe e librit
zhvillohet në Ukrainë dhe shkrimtari tregon se “të krishterët autentikë janë vetëm një minorancë e shumë e
vogël e popullsisë”. Me termin “autentik” i referohet ungjillorëve protestant si vetë ai. E thotë këtë për një
vend ku regjimi komunist persekutoi brutalisht ortodoksët dhe katolikët për shtatëdhjetë vjet.
Disa prej tyre vdiqën për besimin, shumë kanë humbur punën dhe familjen. Pothuajse të gjithë humbën
çfarë do lloj mundësie për të pasur një jetë dinjitoze. Ishin gjithmonë në rrezik. Disa u internuan në kampet
e tmerrshme, gulagët. Disa amerikanë që nuk kanë pësuar kurrë persekutim për shkak të besimit, thonë se
ata dhe pasardhësit e tyre nuk janë “të krishterë autentikë”.
Duke iu kthyer gabimit të madh të autorit mbi krishtërimin, marrim në konsideratë Rrëshajën e parë. Jam
i sigurt që shkrimtari do të ishte dakord. Librat e parë të atij që u bë Testament i Ri u shfaqën të paktën
njëzet vjet pas kësaj ngjarje, ndërsa i fundit mund të jetë shkruar mbi 60 vjet më vonë. Vendosja se cilët
libra do të përbënin atë që sot e quajmë Testamenti i Ri dhe cilët jo, ka dashur disa shekuj.
Me fjalë të tjera, Kisha vazhdoi për shumë kohë pa pjesën më të rëndësishme të Biblës. Ata libra,
faktikisht, nuk ekzistonin. Apostujt dhe ata të cilët kishin urdhëruar ata, ishin të vetmit që transmetonin
Fjalën e Zotit. Autori me siguri e di, e megjithatë, vazhdon të konfirmojë idenë e tij që Shkrimi është
“kriteri i vetëm” i krishtërimit të vërtetë si “një koncept i vjetër sa vet krishtërimi”.
SHKRIMI I SHENJTË NUK MUND TË JETË KRITERI I VETËM QË DIKUSH TË
JETË I KRISHTERË
Zoti e dinte çfarë po bënte kur krijoi Kishën Katolike.

5. Është qesharake, dhe shkrimtari duhet ta dijë. Krijuesit e protestantizmit e kanë shpikur këtë ide
pothuajse 1500 vjet pas Rrëshajëve. Asnjë më parë nuk e ka përshkruar Shkrimin e Shenjt si “kriteri i
vetëm”. Reformatorët kishin nevojë për një autoritet që ta përdornin kundër Kishës. Kishin nevojë për një
letër fituese për ta luajtur kundër autoritetit të Kishës. Kishin nevojë për një mënyrë për të thënë “Kisha
Katolike thotë këtë, por Zoti i Gjithëpushtetshëm thotë këtë gjënë tjetër!”. Shkrimi i Shenjtë ishte e vetmja
mundësi që kishin.
Zoti e dinte çfarë po bënte kur themeloi Kishën Katolike.
Kisha punonte edhe më parë
Kisha Katolike e njeh faktin e qartë që Kisha vepronte shumë kohë para se të kishte çfarëdo shkrimi të
vlefshëm. E di edhe që Zoti e dinte çfarë po bënte. Ungjillorët, si ky shkrimtar, duhet të mendojnë që Zoti e
ka lënë Kishën të sorollatej derisa dikush filloi të shkruante librat.
Deklarimi i Dei Verbum i Concili Vaticano II shpjegon çfarë po bënte Zoti, që u sigurua “që ato që ai
kishte zbuluar për shpëtimin e njerëzimit të mbetej përgjithmonë e plotë dhe t’i transmetohej të gjithë
brezave”. Dhe e bëri këtë përmes Kishës së themeluar nga Jezusi.
Jezusi “i urdhëroi apostujt që Ungjilli, i premtuar më parë nga profetët, i përmbushur dhe i shpallur nga
ai vetë, të predikohej prej tyre si burimi i çdo të vërtete të shëndetshme dhe i çdo rregulli moral”, dhe
apostujt, “në predikimin gojor, me shembujt dhe me institucionet, transmetuan edhe atë që kishin marrë
nga goja e Krishtit, duke jetuar me të dhe duke e parë të vepronte, edhe atë që kishin mësuara nga
sugjerimet e Shpirtit të Shenjtë”.
Dei Verbum shpjegon edhe rolin e Shkrimit të Shenjtë: “Kjo u praktikua besnikërisht (...) nga ata apostuj
dhe burra rreth tyre, të cilët të frymëzuar nga Shpirti i Shenjtë shkruan mesazhin e shpëtimit”. “Tradita e
shenjtë dhe Shkrimi i Shenjtë janë të lidhura ngushtë dhe komunikuese midis tyre. Gjithashtu, të dyja
rrjedhin nga i njëjti burim hyjnor, (...) përbëjnë një depozitë të vetme të shenjtë të fjalës së Zotit që iu
besua Kishës”.
Zoti e dinte çfarë po bënte kur themeloi Kishën Katolike. Ai është i vetmi shpjegim se si morëm atë që
kemi dhe ka një kuptim historik. Kristofer Hitchens ka ngelur pa fjalë, sepse e dinte se idea e Shkrimit të
Shenjtë si “kriteri i vetëm” është budallallëk.